ΚΩΣΤΑΣ ΗΛΙΑΚΗΣ
25 Μάη 2006

Στ’ ουρανού το γαλάζο και στων σύγνεφων τ’ άσπρο,
χτες-στα μέρη όπου πρώτα η αυγούλα ροδίζει
σαν ο αγώνας της μέρας το σκοτάδι κερδίζει-
σ’ απροσμέτρητα ύψη εστεριώθη ένα κάστρο.

Κάστρο λες καμωμένο από αιθέριο αλαβάστρο΄
κάστρο λες Άγιου κάποιου ιερό μετερίζι
που από ευθύνη πλαντάζει κι από αγνότητα σφύζει-
Κάστρο γης ο αθέρας-κάστρο φλόγινο άστρο.

Από μέσα του ο Κώστας ο Ηλιάκης μάς βλέπει.
Σμηναγός όλο αξία κι όλο έγνια πατέρας.
Σοβαρή και γαλήνια η ματιά του μάς σκέπει.
Η ανάσα του ευλόγια και περφάνιας αγέρας.

Α! Πατρίδα! Τον ήρωα δες τον Κώστα Ηλιάκη
Και μιμήσου τον:Σήκω! Πέτα! Αντρέψου λιγάκι!