ΜΗΤΡΟΣ-ΓΙΑΝΝΟΣ ΕΝ ΕΛ ΕΪ
(Οπως κοτσιλιές η κλώσσα,
έτσι λάθη και η γλώσσα)

«Η ΕΛΛΑΣ ΜΕΣΙΣΤΙΟΣ»

-Μήτρο μου για να μη θαρρείς πως το μικρό Σταθμό μας
Τόνε δουλεύουν άνθρωποι με άγνοια Ελληνικών
Κι ότι μες στ’ άλλα είναι κι αυτός ακόμα ένα κακόν,
Και για ν’ αλλάξεις τας ζαβάς γι αυτόν που έχεις γνώμας,
Ενα μονάχα θα σου πω-ότι λεξούλες λέει
Που με Ελληνικότητας όλους γεμίζουν κλέη.
Και άκου αυτό που άκουσα εχτές στα Ερτζιανά
Που απ’ τη μια γέλιο πολύ στους Ελληνας γεννά
Μα θλίψη από την άλληνε κερνά για το κατάντημα
Αυτού που νάναι θάπρεπε της Παροικίας το καύχημα.
Χτες η "Μελίνα μας" λοιπόν, τον ένα χρόνο έκλεινε
Που χάθηκε. Και ο Σταθμός, δάκρυα μαύρα έχυνε.
Κάποια κυρά εκεί λοιπόν
Είπε με ύφος λυπηρόν
Οτι γι αυτό η Ελλάδα μας, «μεσίστια είναι σήμερα».

-Μη μου το λες-ειπώθηκε τετοιο μαργαριτάρι;

 -Μάλιστα. Κυριακάτικα, τ’ Αγιο-Γρηγόρη ανήμερα.
Και την ιεροσύνη αυτή διόλου δεν εσεβάστηκα
Κι αμέσως την Ελλάδα μας να κρέμεται φαντάστηκα
Από τη μέση ενός κοντού με πάνω της τους Ελληνες
Και να την παν εδώ και κει, ό,που φυσάν, οι αγέρηδες.
Κι ως η σημαία πλατάγιζε και δίπλωνε κι αυλάκωνε
Το γερο-Ολυμπο έβλεπες την Αίγινα και πλάκωνε,
Την Κέρκυρα στο πέλαγο το Αιγαίο να βυθίζεται,
Τη Θεσσαλία απ’ την κορφή της Ιδης να ξεσκίζεται,
Και γενικά μια ρούσικη εγίνανε σαλάτα
Κάμποι, οροπέδια και βουνά και πέλαγα δροσάτα.
Κι όταν λεβάντες ήτανε, ελιώνανε τα χιόνια
Κι οι Αγγλοι μας επαίρνανε και πάλι τα Ιόνια,
Κι όταν πουνέντες, η Τουρκιά, αμαχητί η αλάνισσα,
Ολο το Αιγαίο έπαιρνε, μαζί και Δωδεκάνησα,
Ενώ με Οστρια πήγαινε όλη η Μακεδονία
Και ίσια πάνω έπεφτε στα Σκόπια με μανία.
Και με τις τέτοιες πούκανε κινήσεις η Ελλάδα
Απάνω της τους Ελληνες τους έπιανε ζαλάδα
Γιατί πηγαίναν κι έρχονταν κι αυτοί με την ορμή της
Γερά απ’ το κοκκαλιάρικο πιασμένοι το κορμί της.

-Τι θάλεγες να κάναμε μιαν αίτηση να λέει
Να κλείσει ο Σταθμός αυτός-το ντρόπιασμα του Ελ Εϊ;

-Φίλε καλέ μου και πιστέ, και ακριβέ και μπούφο
Δεν ήξερα μες στ’ άλλα σου και μέγα ότι είσαι ούφο.
Και πρώτον πώς εσκέφτηκες πως κάτι τόσο ανόητο
Μπορεί καμία δύναμη να κάνει να σιγήσει;
Θα προχωρεί αδίστακτο και θα εκπέμπει απτόητο
Τις πλήθιες σαχλαμάρες του σ’ Ανατολή και Δύση.
Δεύτερον πού να κάναμε μια αίτηση παρόμοια;
Αυτό το κατασκεύασμα όχι μονάχα τέλος
Μα ούτε Αρχή έχει καμιά. Ειν' ένα απ’ τα προνόμια
Που έχει αυτός όπου στο κλαμπ του ανεύθυνου είναι μέλος.
Και τρίτο και χειρότερο εκείνους ποιος ακούει
Που διαφημίζονται σ αυτή τη χαζοεκπομπή…
Που έχουν το μαζοχιστικό και κερδοφόρο χούι
Του ραδιοφώνου, Κυριακή, πατώντας το κουμπί
Ν’ ακούνε τη συνέντευξη που έδωσαν προσφάτως
Στο που τη δόλια εκπομπή καθυποτάσσει θήλυ;
Βλέπεις, κανείς πριν δράσει, αυτά, να τα σκεφτεί οφείλει.

-Γιάννο, δεν είναι εύκολο, ξέρεις, να βρεις τις λέξεις.
Πολλές ίδια έννοια έχουνε και πρέπει να διαλέξεις.
Και λέξεις αλλοπρόσαλλες μη τις παρεξηγείς
Αν σ’ οδηγούν αυτές αντίς, συ να τις οδηγείς.
Ανθρωποι είμαστε όλοι μας και όλοι λάθη κάνουμε.    
Μα και οι δυο πως Ελληνες είμαστε, ας μην ξεχάνουμε.
Και αν γελοία μια εκπομπή είναι, μα μην το λες.
Δες τις πλευρές τις άλλες της που έχει-τις καλές.

-Σαν ποιες ρε Μήτρο δηλαδή; Για πες μου συ καμία.

-Το γεγονός ότι κρατεί δυο ώρες είναι μία.
Σκέψου διπλά να κράταγε, ή νάταν κάθε μέρα…
Ύστερα πως η εκπομπή δεν βγάζει στον αέρα
Ασχετα λόγια μοναχά, μα βγάζει και τραγούδια.
Και αν γινότανε κανείς διαγωνισμός ασμάτων
Να δούμε ποιος χειρότερα βάζει Σταθμός λουλούδια…
Πρώτοι θαρχόμασταν εμείς, κι οι άλλοι θα πιάναν πάτο.
Κι ακόμα αν κάποιος δεν μπορεί να κοιμηθεί ο φτωχός
Γιατί η ζωή τα νεύρα του τεντώνει συνεχώς,
Τότε ακούει την εκπομπή κι αποκοιμιέται ευθύς.
Τέτοια καλά δεν το μπορείς πως έχει ν’ αρνηθείς…
Και θέλεις κι άλλα να σου πω; Να! Τα εθνικά μας θέματα:
Ολο με τούτα ο Σταθμός έχει να κάνει-ψέματα;
Αντί όταν θα ερωτηθεί τι έχει καταφέρει
Στη θέση όπου βρίσκεται για ένα τώρα χρόνο
Ο δήμαρχος των Αθηνών, να λέει αρλούμπες μόνο,
Η εκπομπή αντίθετα-αυτό καθείς το ξέρει-,
Κάνει κάτι άλλο χρήσιμο: με λόγια ψυχωμένα-
Για το ανεπανάληπτο μιλάει Εικοσιένα.
Αντίς μία στο θέατρο να έκανε διαφήμιση
Που για του Μίδα τα ονικά θα μίλαγε αυτιά του,
Σε άλλα δείχνει θέματα-τα εθνικά!-προτίμηση
Και για τη θεία μας μιλά δράση του Ακομινάτου.
Κι αντίς Προξένους και λοιπά παροικιακά κεφάλια
Να βάζει και να μας μιλούν για ό,τι αυτά σκαρώνουν
(Εκθέσεις, φιέστες, μάζωξες, πικ-νικ και τέτοια χάλια)
Ωστε "αριστοκρατικά" πολύ να τα τσακώνουν),
Ο Εθνικός μας ο Σταθμός μιλάει για Φερραίους,
Και για Καραϊσκάκηδες και Κολοκοτρωναίους.
Και ολ' αυτά συ τα ξεχνάς και βρίσκεις να γκρινιάξεις
Για μία λέξη μοναχά που έτυχε ν' αρπάξεις;
Και το ύφος παντογνώστισσας μία φωνή που παίρνει
Και που μ' αυτό κάθε αίσθημα σκοτώνει σοβαρότητας
Δεν πρέπει συναισθήματα αηδίας να σου φέρνει.
Πάρτο σα μίαν αφορμή γέλιου και ιλαρότητας.

-Αλλά, ρε Μήτρο, κι αν εγώ πολύ το διασκεδάζω,
Μα όταν τα Σκοπια, την Τουρκιά και την ΕΟΚ κοιτάζω
Δάκρυα μού έρχονται πικρά για το κατάντημα μας.
Εκεί που θάπρεπε αγνός να λάμπει ένας αδάμας
Υπάρχει ένα κάρβουνο, ανάναφτο κι εκείνο-
Μία τσουκνίδα ό,που τ’ αγνό έπρεπε νάναι κρίνο.

-Βλέπω πως σε Βοτανική και Ορυκτολογία
Επίδοση έχεις Γιάννο μου αλήθεια θαυμασία.

-Βοτανική με μάθανε της εκπομπής τα βλήτα
Κι έμαθα περί ορυκτών σα νάταν αλφαβήτα
Απ’ τις πολλές που πάνω μας πετάνε αυτά κοτρώνες.

-Ισως μιμούμενα κι αυτά τους τόσους μας αγώνες
Μπήκαν στη μάχη ορμητικά, κι άλλο όπλο μη διαθέτοντας
Πως αγωνίζονται θαρρούν κοτρώνες τέτοιες πέτοντας.

-Ναι. Πού να ξέρεις καθενός πώς το μυαλό δουλεύει…
Μα να νυχτώσει για καλά Μητρουση μου κοντεύει.
Ας πάμε στα τσαρδάκια μας. Και να ονειρευτείς
Σου εύχομαι την Ελλάδα μας. Δε θα δυσκολευτείς
Να την αγγίσεις, όπως πριν, που άλλα μέτρα ίσχυον:
Τώρα την έχεις χαμηλά. Πλησίον σου. Μεσίστιον!

                                            -----