ΜΗΤΡΟΣ-ΓΙΑΝΝΟΣ
(Ελλήνων του Ελ Εϊ η μερίς
Στα κλέη πούχε ως τώρα η πατρίς)
.
ΜΗΤΡΟΣ
-Λοιπόν το ξαναβρήκανε το πράγμα οι Αμερκάνοι
Και τώρα υποστηρίζουνε τους Ελληνες-ναι Γιάννη;
ΓΙΑΝΝΟΣ
-Ναι. Κι έμαθες τι έτρεξε ώστε αυτό να γίνει;
ΜΗΤΡΟΣ
-Οχι. Κι η περιέργεια ήσυχον δε μ' αφήνει.
ΓΙΑΝΝΟΣ
-Ακου λοιπόν. Πήγανε τρεις Ελληνοαμερκανοί
Και βρήκανε τον Πρόεδρο στο Ασπρο του το Σπίτι...

…Αλλ' άκου τα με τη σειρά. Οι Σύλλογοι οι τρανοί
Των Ελληνοαμερικανών μίλησαν του Σημίτη
Και τούπανε: "Το κέρδος μας ποιό θάναι ρε Κωστάκη
Τη γνώμη αν αλλάξουμε στο Αμερικανάκι;"
 "Σας δίνω εκατομμύρια εξήντα του καθένα".

"Οχι. Δε θέλουμε λεφτά. Χάρισμα αυτά σε σένα."

"Θα διώξω απ’ την Κυβέρνηση όποιους μου πείτε εσείς…
Θα σας αφήσω εμπόριο να κάνετε χασίς...
Τρία Συμβούλια απόδημου θα κάνω Ελληνισμού…
Θα πάψω νάμαι υπέρμαχος του Ευρωπαϊσμού..."
Και μετά τέτοιες κάμποσες υπόσχεσες ευτράπελες
"Τον Πρόξενο", ξεστόμισε, "θ' αλλάξω του Λος Αντζελες".
Αυτό ήταν. Η υπόθεση αμέσως συμφωνήθηκε
Αφού αντάξιο της δουλειάς το κέρδος τους εκρίθηκε.
Και μια και δυό εστείλανε στον Κλίντον μία νότα
Πως θα περάσουν γρήγορα του Οίκου του την πόρτα.
Ο Κλίντον, όταν έλαβε την είδηση, ευθύς
Όλοι του διέταξε να παν εκεί οι επιτελείς.
Και τους δηλώνει τρέμοντας πως έρχονται Γραικοί.
Αμέσως μία σύγχυσις παρετηρήθη εκεί.
Ωσπου είπε κάποιος: «Πρόεδρε θα το αντιμετωπίσουμε.
Ο,τι πολύτιμο έχετε στο Σπίτι θα το κρύψουμε
Ώστε το κάθε Ελληνικό που θάρθει υποκείμενο
Να κλέψει να δυσκολευτεί κάποιο μας αντικείμενο.»

«Δεν ειν' αυτοί οι φόβοι μου εμένα αγαπητέ μου.
Εχω πολλά. Δυο τρία χρυσά ας πάνε κατ' ανέμου.
Εγώ τας αλλάς σκέπτομαι μεγάλας συνεπείας
Που η επίσκεψη εδώ έστω τριών Ελλήνων
Στας τόσο Ηνωμένας μας θα έχει Πολιτείας.
Ξεχνάτε πως απόγονοι είναι αυτοί εκείνων
Που ήρωες τα συγγράμματα τους λεν της Ιστορίας
Και που αθλημάτων έκαμε καθένας του σωρείας;
Μελέαγρος και Ηρακλής, Θησεύς και τόσοι άλλοι
Κάναν ανδραγαθήματα που να σε πιάνει ζάλη.
Τα βάζαν με ολόκληρους λαούς και τους νικούσαν,
Θηρίων εννιακέφαλων κεφάλια πελεκούσαν,
Σκοτώνανε Μινώταυρους, σκοτώνανε λιοντάρια,
Με μία λέξη άφταστα ήτανε παλληκάρια.
Αλλά και κάποιος Διγενής στου Βυζαντίου τα χρόνια
Που όπως λεν Ελληνική είχε και κείνος ρίζα
Δε νίκησε τη θρυλική κι εκείνος Μονοβύζα
Κι έμεινε ο άθλος του αυτός μ' άλλους πολλούς αιώνια;
Λοιπόν, αφού ειν' Ελληνες κι αυτοί, μπορεί σαρθούνε
Ν’ αρχίσουνε να σπάζουνε κι εδώ και να χαλούνε.
Κι αφού τον Οίκο το Λευκό έτσι θα μας ξηλώσουνε
Κατόπι και τη χώρα μας ανήλεα θα δηώσουνε.»

«Τόσος στρατός μας Πρόεδρε, δεν θα τους εμποδίσει;»

«Οι Πέρσες είχαν πιότερο στρατόν απ’ τον δικό μας
Και όμως τάφος έγινε γι αυτούς ο Μαραθώνας.
Οι Ελληνες! Οι Ελληνες!  Ποιος θα τους σταματήσει;»

«Πρόεδρε, απαντήστε τους ότι τη μέρα εκείνη
Δε θάστε εδώ κι αν θέλουνε ημέρα νάρθουν άλλη.
Κι ύστερα βλέπουμε…»  

«Μ’ αυτό τίποτα δε θα γίνει.
Χειρότερο η χώρα μας θα πάθει τότε χάλι
Γιατί αυτό οπωσδήποτε πολύ θα τους θυμώσει
Κι ό,τι μπροστά του βρει ο καθείς θα το ισοπεδώσει…
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό-σκέπτεστε τι θα πούνε
Οι Ρώσοι όταν μ' Ελληνες παρέα θα μας δούνε;
Πως συμμαχήσαμε μ' αυτούς θα βγάλουν το συμπέρασμα
Και θα μας πάψουν παρευθύς κάθε που στέλνουν έμβασμα.
Κι η Ευρώπη τη μακάρια της θα χάσει ηρεμία
Οταν θα δει πως κάναμε μια τέτοια συμμαχία.
Ως για την ήπειρον αυτή την Αμερκανική μας
Θα πάψει τότε σίγουρα να είναι πια δίκη μας
Αφού κι εδώ Ελληνικό ποδάρι θα μυρίσει.»

«Μα θα τα βάλουν οι Ελληνες μ’ ολόκληρη τη Δύση;»

«Γιατί; Αυτοί δεν τάβαλαν με την Ανατολή;
Κάποιος Αλέξανδρος παλιά, δεν πήγε στην Ασία
Και προπαγάνδα Ελληνική έκανε εξαισία;
Και στων Ελλήνων λένε αυτός ανήκε τη Φυλή.»

-Πρόεδρε, μόνο η Ελλάς αυτό το ισχυρίζεται.

-Ειν' ισχυρή κι ό,τι θα πει αυτή, υπολογίζεται.
Γι αυτό σα λεω-δεν μπορώ μ’ Έλληνες να τα βάλω.
Τι να σας κάνω… Πρόεδρο διαλέξτε αμέσως άλλο
Που των Ελλήνων τη θωριά να μη τήνε φοβάται,
Και κάτσετε μ' αυτόν και σεις, για να τόνε φυλάτε.
Αυτοί αναστατώσανε ολόκληρη τη γη
Και στη μικρή Αμερική θα κάνουνε εξαίρεση;
Δε βλέπετε που ανάστατη κάνανε την Ευρώπη;
Που η Γαλλία ό,τι αυτή της πούνε πάντα κάνει;
Τη Γερμανία πως παίζουνε σαν λαστιχένιο τόπι  
Κι όποιος μαζί τους εθνικά θα μπλέξει ότι χάνει;

-Καλά οι άλλοι Πρόεδρε, αλλά με την Αγγλία
Νομίζω επιρροή σ’ αυτή δεν έχουνε καμία.
 
-Πώς όχι; Τον χειρότερο της έχουν δώσει ρόλο:
Τη βόηθησαν μεγάλονε να φτιάσει ένα στόλο
Και τηνε κάνανε νταντά, την Κύπρο να προσέχει.
Κι όποιος θα τηνε πείραζε, ευθύς να του τις βρέχει.

-Ομως αυτή τις έβρεξε πρώτα σ' αυτούς τους ίδιους.

-Στους Ελληνες οφείλεται κι αυτό τους επιτήδειους:
 Επειδή όλα ήτανε εν τάξει μες στη χώρα τους
Ζήτησαν να τους δείρουνε για να περάσει η ώρα τους.
Και για να έχουν κάτι τι και πλάκα για να σπάνε
Τα Σκόπια δημιούργησαν, μαζί τους να γελάνε.
Και είπανε στους Αλβανούς, στους Ελληνες εκεί
Απάνθρωπα να φέρονται πολύ, ώστε κάθε τρεις
Οι διμερείς οι σχέσεις τους να έχουν εμπλοκή
Κι άεργη να μην κάθεται η μεγάλη τους πατρίς.

-Καλά τα λέτε Πρόεδρε, αλλ' ας μη γενικεύουμε.
Ας μη τους Έλληνες αυτούς με τους εδώ μπερδεύουμε-
Αυτοί εδώ που θάρθουνε σε λίγο να σας δούνε
Δεν έχουν δα και τίποτα για να περφανευτούνε
Και ούτε τόσο ειν' άγριοι όσο οι γηγενείς των
-Δεν εγεννήθηκεν εδώ ακόμα ο Διγενής των.

-Τι μακριά που είσαστε όλοι σας νυχτωμένοι…
Οι εδώ ειν' οι χειρότεροι κι οι πιο διαβολεμένοι-
Οι πλέον παραδοσιακοί Ελληνες πατριώτες
Είναι (πλησιάστε να σας πω) ειν' οι Λοσαντζελιώτες.

-Τόσο που και η μνεία τους ακόμα ν' αξιώνει
Τον Πρόεδρο τη στεντόρεια του φωνή να χαμηλώνει ;

-Ω! Είναι φοβερότατοι. Δαιμόνιοι τω όντι.
Καθείς τους όσο δυό Θησείς ή δέκα Τζίμυ Λόντοι.
Μα κρύβονται. Φυλάγονται μεγάλοι να μη δείξουν
Και λάδι μέσα στη φωτιά που τους ανάβει ρίξουν.
Στο ίδιο κύμα ανήκουνε με κείνους τους αρχαίους
Κι ας δείχνουν άλλη διαγωγήν, κι ας έχουν τίτλους νέους.
Στο ίδιο κύμα ανηκουνε, αλλά σε άλλη φάση
Το κύμα ως τον αιώνα μας κυλώντας έχει φτάσει.
 Και τώρα φέρονται όλοι τους οι ύστατοι σα νάναι,
Ενώ στους πρώτους πάντοτε-πιστέψτε με-μετράνε.
Τώρα ενώ στην κορυφή στέκουνε των Γραμμάτων Κάνουνε υποκριτικά πως βρίσκονται στον πάτον.
Αντί στις Τέχνες νάχουνε την ίδια θέση πάλι
Τώρα σα Γιόγκι κάθονται με κάτω το κεφάλι.
Κι αν πεις για την πολεμική την τακτική τους,
τώρα
Αδυναμίες κάνουνε σα νάχουνε πληθώρα.
Κι αντίς συγγράμματα σοφά κι αιώνια να μας δίδουνε
Μονάχα μια κατάπτυστη παλιοφυλλάδα εκδίδουνε.
Κι αντίς για Ευριπίδεια θέατρα και Διονύσια
Θέατρα ανεβάζουνε που μοιάζουν παιδιακίσια.
Και "Ιλια Νταρλινγκ" τόλμησαν. Και διάλεξαν την Ίλια
Απ’ την ψυχή του ρόλου της τόσα ν’ απέχει μίλια
Που, αν και υποκρινόμενος κι εκείνος απιθάνως
Δική του την παράσταση να κάνει «ο Αμερκάνος».
Για Ποίηση ευπρόσωπη κάλλιο ας μη μιλώ
Ούτε για δείγμα ποίημα δε φτιάχνουνε καλό.
Κι ενώ οι παλιοί τους πρόγονοι λάτρευαν τα βιβλία Αυτοί δε θέλουν νάχουνε σχέση μ’ αυτά καμία.
Κι οι Σύλλογοι που υπάρχουνε υπέρ πατρίδος τάχα
Από τις εκδηλώσεις τους που κάθε τόσο κάνουνε
Η άμοιρή τους και φτωχή πατρίς λείπει μονάχα
Και είναι η διασκέδαση μόνος σκοπός που βάνουνε.
Και λένε «η συγκέντρωσις αυτή σκοπόν θα έχει
Της Κύπρου την ελευτεριά απ' το ζυγό των Τούρκων»
Αλλ’ από κάθε τοιούτον τι η συγκέντρωσις απέχει
Μόνο στου φαγοπιόματος κυλίονται τον βούρκον.
Και λένε "Για να διώξουμε τους Τούρκους απ’ τα Ιμια"
Μα ούτε του βραχόνησου το όνομα δε λένε
Οταν στου οίνου τα ερυθρά πελάγη μέσα πλέ’νε
Και στου Ευρωπαϊκού χορού χάνονται τα τσαλίμια.
Δεν είναι ακόμα συνεπείς ούτε σα λένε πως
"Η εκκλησία της σύναξης της τάδε είν' ο σκοπός"
Γιατ' οι εισπράξεις πούχουνε από τίκετς και λοιπά,
Στην εκκλησία δεν παν, αλλά, στην τσέπη του παπά.
Κι αν θα τους πουν πως πόλεμος γίνεται στην πατρίδα τους
Αυτοί ξαπλώνουν πιο πολύ ετότε την αρίδα τους
Και ο καθείς τους αρχινά τραγούδι να σφυρίζει
Που ο σκοπδς του θούριο μονάχα δε θυμίζει.
Ναι. Τετοια κάνουν θέλοντας να μας καθησυχάσουν
Ωστε σαν έρθει η ώρα τους γερά πολύ να δράσουν.
Και ήρθε η ώρα τους παιδιά. Και σας παρακαλώ
Σώστε με από τους Ελληνες που φτάνουνε φουριόζοι-
Σώστε με και σε όλους σας εύχομαι ό,τι καλό".

Μα ενώ τέτοια έλεγε, νάσου και μες στον Οίκο
Αχός βαρύς ακούστηκε σα νάπεφταν κανόνια
Η' σα σε μια βουνοπλαγιά να κύλαγαν κοτρώνια.
Κι όλοι έσκουξαν σαν πρόβατα που μυριστήκαν λύκο:
"Οι Ελληνες!" Κι ακούστηκε βαρύς απ' άκρη σ' άκρη
Ο αντίλαλος: "οι Ελληνες!" στου Ασπρου Σπιτιού τα μάκρη.
Πίσω απ’ την πολυθρόνα του ευθύς ο Κλίντον κρύφτηκε
Κι όλο το πλήθος γύρω του πάραυτα εξαφανίστηκε.
Και μπαίνει στο Ωοειδές η Αγία Τριάς Γραφείο.
Κι ο τρόμος μπήκε μέσα κει μαζί της και το κρύο.
Ψάχνουν, τον Κλίντον βρίσκουνε, ορθόνε τόνε στήνουν
Κι αρχίζουνε να τον χτυπούν και να τον ανακρίνουν.

Εσύ 'σαι ο Πρόεδρος;

-                      Εγώ                
-    
-                                   Εσύ είπες τη σημαία
Τα δυό να κατεβάσουνε τα κράτη από τα Ιμια;

-Εθάρεψα πως ήτανε μια ενέργεια αναγκαία
Αλλιώς κάποια θα γίνονταν σύγκρουσις επιζήμια.

-Κι Ελληνικά δε σκέφτηκες ότι τα Ιμια ήταν;
Γιατί έκοψες και έδωσες και εις τους Τούρκους πίταν;

-Σχωράτε με και έφταιξα. Σχωράτε με και φταίω.

-Χειρότερο κανένας μας δεν έχει ακούσει νέο.
Λοιπόν τσακίσου γρήγορα και τράβα να διορθώσεις
Το άδικο που έκανες, αλλιώς θα μετανιώσεις.

-Αμέσως… Ο,τι θέλετε… Μόνο παρακαλώ σας
Να με θεωρείτε πάντοτε δούλο πιστόν δικό σας.
Και για να δείτε τι πιστός που είμαι Ελληνές μου
Μια εμπειρία θα σα πω απ’ τις προσωπικές μου.
Ξέρετε πως υπάρχει εδώ-ναι, εδώ, μέσα στις ΗΠΑ
Κάποιος που ενώ ακόμα εσείς ούτε ότι υπάρχει ξέρετε
Αυτός κατ' απ' τα πόδια σας ανοίγει μία τρύπα
Έτσι που εσείς μέσα σ' αυτήν ανύποπτοι να πέσετε.
Πρόκειται για ένα ποιητή, ένα βρωμιάρη γέρον
Που λέει πως τον "ψεύτικο" τον πατριωτισμό σας
Τόνε κινεί-απίστευτο!-μονάχα το συμφέρον
Που έχετε στον τόπο σας εσείς τον πατρικό σας…
Αυτός ψυχήν Ελληνικήν δεν έχει ωρισμένως
Αφού ενάντια στρέφεται σε σας με τόσο μένος.
Αισχρός. Αλλα εσείς γι αυτόν να μην ανησυχείτε
Γρήγορα από τη χώρα μας διωγμένου θα τον δείτε.    
Ασχετος. Πού να ξέρει αυτό το γέρικο γαϊδούρι
Τι πατριώτες φλογεροί είσαστε σεις και πούροι.
Αλλ’ αν εκείνος τ' αγνοεί και λόγια λέει τ' αέρα
Ξέρω εγώ. Αφήστε τον αυτόν να πάει πέρα.
Ξέρω εγώ με τι θολό απ' το ξενύχτι μάτι
Ήρθατε και με βρήκατε με αγωνία γεμάτοι
Όταν το δράμα παίχτηκε εκείνο με τα Ιμια….
Και δεν μπορώ παρά εδώ τώρα να σας θυμίσω
Πηγαίνονγας η μνήμη μου χρόνια πολλά πιο πίσω,
Τι έγινε όταν ήρθατε φουριόζοι να με δείτε
Καθήσετε κι ακούστε με χωρίς να θορυβείτε.


«Σας είδε ο πορτιέρης μου και μούπε ο αδαής
"Πρόεδρε, γύφτοι ήρθανε και φέρνουνε κιλίμια"-
Αλλά εγώ που φίλος σας τυγχάνω ολοζωής
Αμέσως εκετάλαβα. Και πράγματι χωρίς
Διόλου καιρό να χάσετε: "Δημήτρη, να χαρείς
Πρώτη φορά για το νησί όλοι αυτό ακούμε.
Πού βρίσκεται; Σου βρίσκεται χάρτης κανείς να δούμε;"
Και λέγοντας, αγέρωχα σειόντανε το δασύτρι-
χο και μακρύ μουστάκι σας (ω! τι υπερηφάνεια
Όταν με είπατε απλά κι αυθόρμητα: Δημήτρη
Ένιωσα τη φιλία σας που ζήλευα τη σπάνια…)
Γι αυτό σα λέω-ξέρω εγώ όσο κι εσείς κατέχετε
Γραμμένη την πατρίδα σας στα τρία σας πως έχετε:
Κορμί, Ψυχή και Διάνοια. Και από κει εκείνη
Σοφίας, κάλλους κι αρετής τα νάματα ξεχύνει.
Ξέρω εγώ πως ο Σταθμός ο ραδιοφωνικός σας
Όλο για θέματα εθνικά μιλάει με τας τόσας
Που κάθε τόσο προσκαλεί Ελληνιζούσας γκιόσας-
Και όλο θέματα ιερά εκπέμπει Ιστορίας
Εξαίρων των ενδόξων σας προγόνων τας θυσίας.
Κι όλο ζωντάνια και παλμό είναι πανάθεμά τον
Που τόνε δείχνω στους μικρούς δικούς μας τους Σταθμούς
Καλώντας τους να πάρουνε απ’ αυτόν το μάθημά των
Και να μιλούνε και αυτοί πλέον με βρυχηθμούς.
Ξέρω εγώ που σας θωρώ μαζί μου όταν πίνετε
Οίνους ξηρούς βουργουνδικούς, και χάφτετε και μπρικ
Πόσο για την πατρίδα σας καυτά τα δάκρυα χύνετε
Χωρίς να επιστρατεύσετε γι αυτό κανένα τρυκ.
Ξέρω εγώ που έκπληκτος κοιτάζω τας κυρίας σας
(Πού αι ιδικαί μας νάχανε τέτοιαν ευαισθησίαν…)
Να λιγοστεύουν τον μισθόν εις τας υπηρετρίας σας
Και στην Ελλάδα το ποσόν να στέλλουν κατευθείαν.
Ξέρω εγώ, ο ελάχιστος, που βλέπω τους παπάδες σας
βίλλες να χτίζουν σ' όμορφες λίμνες με τους παράδες σας
Ωστε να χρησιμεύσουσιν-τι προνοια!-γιά εκκλησίες
Οταν οι Τούρκοι φτάσουνε μέχρι τις παροικίες.
Ξέρω εγώ που όλους σας τους Σύλλογους θωρώ
Χορούς να διοργανώνουνε και μουσικής βραδιές
Γιατί, σου λέει, αν έρθουνε των Τούρκων οι ορδές
Να ξέρουμε του Ζάλογγου όλοι μας τον χορό
Για να μην πάμε στο γκρεμό χωρίς χαρά και χάρη
Και τότε η Οικουμένη μας τι δίδαγμα θα πάρει…
Ξέρω εγώ που η μοναχή φυλλάδα του Λος Αντζελες
Ολο με θέματα εθνικά και κείνη ασχολείται
Και όχι μονό αλλά βαθιά σε κάθε τρύπα χώνεται
Οπου του hοmo sariens η νοημοσύνη απλώνεται,
Που τόση πείρα απόκτησε στις τρύπες με καιρό
Ωστε την πιο μεγάλη της την κάνει στο νερό.
Εμένα να ρωτήσετε να μάθετε λοιπόν.
Τα ξέρω-υπό τον ήλιον ουδέν είναι κρυπτόν.
Και ξέρω πόση δύναμη στα χέρια σας κρατείτε
Και σεις κι οι άλλοι Ελληνες που ζούνε στην πατρίδα σας.
Γι αυτό και σας παρακαλώ-αφέντες μου να ζείτε
Και πάντοτε ν’ απλώνετε ραθύμως την αρίδα σας-
Μες στην ισχύ την τόση σας κι εμάς μη μας ξεχνάτε-
εννοώ τους Αμερικανούς-και να μας αγαπάτε.
Στρέψτε ευήκοον το ους στας τόσας παρακλήσεις μας
Κι "όχι" μην πείτε κραταιοί στας ταπεινάς αιτήσεις μας. Στείλτε μας μια βοήθεια γερή οικονομική
Των Αμερκάνων τ' άντερο να λαδωθεί λιγάκι
Και λίγη απ' τη σοφία σας δώστε μας δανεική
Γιατί μας τέλειωσε αυτή πούχαμε απ' το Δουκάκη.
Κι όπλα παλιά σας τίποτα αντί να τα πετάτε
Στη χώρα μας παρακαλώ-εδω να τα περνάτε.
Κι ας πάψει πια η πλάστιγγα στο Μεξικό να γέρνει-
Δεκα αυτή, κι η χώρα μας μονό εφτά να παίρνει.
Και αξιωματικούς δυο τρεις Ελληνες στείλετέ μας
Και δι αυτών την τακτική πολέμου μάθετέ μας.
Κι αν η Ευρώπη από μας ζητά την Καταλίνα
Κάντε της εν' αποκλεισμό να τηνε κόψει η πείνα
Κι αφήστε τη σημαία μας πάνω να κυματίζει
Στη νήσο που ανέκαθεν η Αμερική ορίζει.
Και βάσεις όσες θέλετε βάλτε στο έδαφος μας-
Δικό σας να λογιάζετε το χώμα το δικό μας.
Κι αν καποιοι στην Πρεσβεία μας θα ρίξουνε ρουκέτες Αυτό μη σας στενοχωρεί, ω κραταιοί ηγέτες.
Πράγματα που συμβαίνουνε και στο Παρίσι ακόμα,
Ας μη κι εμείς τα πιάνουμε στο φιλικό μας στόμα.
Και αν η Κούβα τόλμαγε τα χωρικά της ύδατα
Στα δώδεκα αντί τριών να τα επεκτείνει κύματα Παρακαλούμε βάλτε τη στη θέση της και γρήγορα
Και λόγια στείλετε σε μας μέσω ΟΤΕ παρήγορα.
 Κι είναι τα παρακάλια μας θερμότερα απ' τη φλόγα,
Το μυστικό αν και σε μας κάποιος σας θα 'μολόγα
Πώς διάολο καταφέρατε πάνω σ' αυτή τη γη
Και στο μηδέν ερίξατε τη φοροδιαφυγή.
Και μερικά μαθήματα για Σοσιαλισμό
Δώστε μας, για να διώξουνε τον Καπιταλισμό
Και όλοι μες στο κράτος μας νάμαστε όπως εσεις
Ισόπλουτοι, ισόδικοι κι ισοδημοκρατείς.
Προσωπική θα χρώσταγα δε χάρη ουρανομήκη
Σε όποιον από λόγου σας μια μέρα θα μπορέσει
Να μούστελνε να μίλαγα λίγο με το Σημίτη
Να δω πώς τέτοια ατράνταχτη έχει εξουσία δέσει
Ωστε ενώ πρωθυπουργεί για ένα μόνο μήνα
Ανάστατη εμπόρεσε όχι μόνο την Αθήνα
Αλλά και την Ουάσιγκτον και την ΕΟΚ να κάνει-
Θάχα πολλά από τέτοιονε να μάθω μπεχλιβάνη.
Αλλά δε θα μπορούσατε να πείτε και στον Πάγκαλο
Το μάτι του να έστρεφε και προς τα δω το ευάγγελο
Κι όταν βρεθούμε σ’ εθνική μεγάλη καμιά κρίση
Μιας κι αγνοούμε τέτοια εμείς, για μας αυτός να βρίσει;
Αλήθεια πως αλλάζουνε τα ήθη κατά κόρον
ΥΠΕΞ τώρα να γίνονται εγγόνια δικτατόρων
Και νάχουν την πολιτική την εξωτερική
Ωσάν καμιά να ήτανε Βουλή Ελληνική
Κι όλη τη γη υποτακτική να έχουνε τη μαύρη
Οχι με πόλεμο ή πειθώ, μα μ' ένα γαμοσταύρι…
Μπορεί ένα κατάλογον υβρεολογικόν
Νάκανε και να έστελνε-τα έξοδα δικά μας-
Και στον δικό μας υπουργό των Εξωτερικών,
Απ' τους γειτόνους μας κι εμείς να βρούμε την υγειά μας;
Ισως να πείτε φίλοι μου πολλά πως σας ζητώ
Ομως θα συμφωνήσετε πως είναι θεμιτό
Μία μικρά όπως εγώ κι αμελητέα δύναμις
Μίας μεγάλης να ζητά τα φώτα και την πείρα της.
Και τώρα πάω την εντολή πιστά να εκτελέσω
Και τη νησίδα Ίμια στο άρμα σας να δέσω.
Κι αν θέτε και τα Τούρκικα τα μέρη να οικήσετε,
Ευθύς να το ζητήσετε διόλου μην αμελήσετε-
Ένα σημαίνον βλέμμα σας σε μένα όλο κι όλο
Και όλοι οι Τούρκοι βρίσκονται μεμιάς στο Βόρειο Πόλο.
Μονάχα, ω! του Λος Αντζελες Ελληνες παντοδύναμοι
Που απ’ την πατρίδα σας γνωστή μονάχα είναι η ρίγανη
Μια χάρη απ’ όλες πιό τρανή κάντε μου και μεγάλη:
Κάτι αν να μου ζητήσετε θελήσετε και πάλι
Μην έρθετε αυτοπρόσωπα γιατί όταν σας ακούω-
Γιατί όταν μόνο αισθάνομαι να είσαστε κοντά μου-
Τα δόντια μου-ιδέτε με-από τον τρόμο κρούω
Και με μαχαίρι κόβονται τα δόλια γόνατά μου»……

-(ΜΗΤΡΟΣ)
Ξέρεις φορές τι σκέφτομαι; Τι η πατρίς θα γίνονταν
Αν λείπαν οι απόδημοι.

-ΓΙΑΝΝΟΣ
                                    Α! Τότε θα ευθύνονταν
μονάχη για το χάλι της. Ενώ κι εκείνοι τώρα
Βοηθάνε να δεινοπαθεί η άμοιρή μας χώρα.
ΜΗΤΡΟΣ
-Σιωπή. Αυτά δε λέγονται Γιάννο μου δημοσία.
Μ' αυτά δεν της προσφέρουμε καλήν υπηρεσία.
ΓΙΑΝΝΟΣ
-Δεν ξέρεις που μια ρήση μας λέει από τις σοφές
"Να θεωρούμε εθνικόν ό,τι είναι αληθές"
ΜΗΤΡΟΣ
-Ε, τότε Γιάννο λέγε τα χωρίς σταλιά ντροπής
Ετσι αφού την άθλια μας πατρίδα υπηρετείς.

(Και χώρισαν σκεφτόμενοι "Με Ιμια η δίχως Ιμια
Χειρότερη δε θάτανε η φτώχεια μας κι η γύμνια")

                       -----