21 ΜΑΡΤΗ, ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
(παλιές πολιτικίζουσες ιστορίες)

-Είστε κύριε Τσίπρα ρατσιστής;

-Φίλε Γιώργο μην το ξαναπείς.
Ρατσιστής εγώ που βλέπω μαύρο
και με βλέμμα τον κοιτάζω λάβρο;
Ρατσιστής εγώ που Ιρανούς,
και ρουμάνους κι ούγγρους και ινδούς
με αγάπη περισσή τους σκέπω
και την ώρα να τους δω δε βλέπω;
Που τους αδερφούς μας αλβανούς
στους εφτά ανεβάζω ουρανούς;
Που οργανισμούς και που ομάδες
έχω συγκροτήσει, που δεκάδες
καθημερινά σε δικαστήρια
ανατρέπουν κατηγορητήρια
για κινέζους, μπαγκλαντεσιανούς
ινδονησιανούς, γεωργιανούς…
Ρατσιστής εγώ; Φίλε μου Γιώργη
έλα να σου πω κανένα ξόρκι
να σου διώξω τέτοιες εικασίες-
για να μην τις έλεγα βλακείες…-
Ρατσιστής εγώ; Όχι αδερφέ μου.
Κι ούτε τέτοιος θα γινώ ποτέ μου.

-Για τους χρυσαυγίτες τι μπορείτε
κύριε Τσίπρα μου να μας ειπείτε;

-Εκείνους τους καταστροφείς
που κάθε τι χαλούν τριγύρω;
Που ίχνος δεν έχουνε ντροπής
λες και αυτή είναι άγιο μύρο;
Εκείνους τους βρωμιάρηδες
αυτούς τους ψωμοζήτες
αυτούς τους διακονιάρηδες
τις λέρες, τους αλήτες;
Παλιάνθρωποι, καθάρματα,
κοινωνικά αποβράσματα,
να τι ειν’ αυτοί: διαρρήκτες,
ληστές και λωποδύτες.
Που δεν αντέχω ούτε στιγμή
κοντά τους να καθίσω
που, σου το λέω εν τιμή,
και δεν το παίρνω πίσω,
πως αν μια λάμα όριζα
όσο αυτοί μεγάλη
με λύσσα θα τους χώριζα
κορμί από κεφάλι.
Μ’ αυτούς ταράζεταί μου ο νους.
Και σου δηλώνω-μπέσα!-
να ζω δε θέλω μ’ εκεινούς
στην ίδια χώρα μέσα.
Φασίστες που ντροπιάζουνε
τον τόπο όπου ζούνε
ναζί που Ες Ες θαυμάζουνε
και σβάστικα μεθούνε.
Απάντησα στο ρώτημα
που μου ’χεις απευθύνει;

-Και δίχως ένα ατόπημα
εκ μέρους σας να γίνει.

-Άλλο φίλε μου κανένα
έχεις ρώτημα για μένα;

-Ναι. Αν και το είπατε,
όμως πέστε μου ξανά-
κάνετέ το μου λιανά-
μη και χάνω τίποτε:
Αλέκο είσαι ρατσιστής;

-Αυτό ούτε που να το σκεφτείς.
Βέβαια κι όχι κύριέ μου!
Κι ούτε θα γινώ ποτέ μου!
Κι άλληνε φορά-τι λόγος!..
Να ρωτάτε αναλόγως...