ΜΗΤΡΟΣ-ΓΙΑΝΝΟΣ
(κατάληψη γραφείου Σταϊκούρα)

Ο Μήτρος πάει τρέχοντας, όπως συνήθως κάνει
και μπρος στην πόρτα στέκεται του φίλου του του Γιάννη.

ΜΉΤΡΟΣ
Γιάννο μου… Γιάννοοοο… ξύπνησες;

ΓΙΆΝΝΟΣ
Ναι, από τις φωνές σου.
Μυαλό, πες μου ρε Μήτρακα, θα βάλεις συ ποτέ σου;
Πάντοτε θα ’ρχεσαι πρωί προτού ξυπνήσω ακόμα
πριν ρούχο βάλω επάνω μου κι έναν καφέ στο στόμα;

Μ
Γιάννο μου μόλις άκουσα στο ράδιο τις ειδήσεις
κι έχω απορίες Γιάννο μου που θέλω να μου λύσεις.

Γ
Δεν έρχεσαι αργότερα;

Μ
Βιάζομαι- όχι Γιάννο.
Γιατί όπως λεν το σίδερο κολλάει στη βράση επάνω.

Γ
Φύγε και έλα αργότερα. Τίποτα δε θα πάθεις-
-δηλαδή τώρα απόρησες κι αμέσως θες να μάθεις;

Μ
Ναι Γιάννο. Γι αυτό άνοιξε. Θα κάτσω εξάλλου λίγο.

Γ
Έτσι όλο λες και στρώνεσαι.
Να φύγεις δε σηκώνεσαι.

Μ
Γιαννάκο μου λόγο τιμής όταν μου πεις θα φύγω.

Γ
Εντάξει. Μήτρο, έλα, μπες και λέγε… τι συμβαίνει;

Μ

Διάβασα ότι φοιτητές Γιαννάκο κατεβήκανε
και πρωί πρωί κατέλαβαν βαρείς και οργισμένοι
του Σταικούρα το γραφείο. Και μέσα του εμπήκανε.
Λες Γιάννο μου να είναι αυτή, αρχή για μια επανάσταση  
που της Ελλάδας την κακή θ’ αλλάξει την κατάσταση;

Γ
Πολύ πεινάς και, Μήτρο μου, ονειρεύεσαι καρβέλια.
Άύριο το αργότερο θα έχουν όλα λήξει.
Οι νέοι πάλι την ουρά θα βάλουνε στα σκέλια
και θα λακίσουν προτού καν κάποια τους  μύτη ανοίξει.

Μ
Πώς έτσι; Μη Γιαννάκο μου με απογοητεύεις…
Τίποτα;.. Πες μου Γιάννο μου, αλήθεια αυτό πιστεύεις;

Γ
Για φοιτητές που ειν’ έλληνες Μήτρο μου δε μιλάς;

Μ
Και βέβαια μιας κι η όμορφη Λαμία ειν’ Ελλάς…

Γ
Και είναι Μήτρο οι έλληνες για τέτοια ικανοί;

Μ
Δεν είναι;

Γ
Όχι βέβαια.

Μ
Γιατί είν’ οι ισπανοί;

Γ
Άκου λοιπόν: πολλοί ισπανοί, μαζί, είναι λαός.
Εγγλέζοι τρεις φτιάχνουν μαζί μιαν αυτοκρατορία.
Αν συνυπάρξουν γερμανοί εφτά, είναι στρατός.
μα ο καθένας έλληνας δική του έχει πορεία.
Εκατομμύρια έλληνες καθείς τους μια μονάδα
που με κανέναν δεν κολλά. Αυτή ’ναι η Ελλάδα.
Επαναστάσεις κάνουνε οι λαοί-άτομα όχι.
και των ελλήνων άτομα η μοίρα να ’ναι το ’χει.

Μ
Κρίμα. Δεν το ’χα έτσι δει. Μα πες μου ακόμα Γιάννο
πώς η Ελλάδα θα σταθεί στα πόδια της επάνω-
πώς δηλαδή θα βγει απ’ αυτή την κρίση που τη δέρνει
και όλο πιο κοντύτερα προς τον γκρεμό τη φέρνει;

Γ
Ποτέ της Γιάννο δε θα βγει. Θα ’βγαινε με τι φόντα;
Θα τη βοηθούσανε σ’ αυτό Μήτρο μου ποια προσόντα;

Μ
Βιομηχανία, ανάπτυξη, ιδιωτικοποιήσεις…

Γ
Αυτά τα λεν οι ελληνικές Μήτρο οι κυβερνήσεις
για να τ’ ακούν όσοι χαζοί είναι καθώς εσένα.
Απ’ όλ’ αυτά αξία καμιά δεν έχει ούτε ένα.
Για μας βιομηχανία μας είναι τα μαγαζάκια.
Ιδιωτικοποιήσεις μας είν’ τα μεγάλα τζάκια
και ως γι ανάπτυξη, κλεψιά ας τήνε πεις καλλίτερα,
αφού …αναπτύσσεται αυτός που έκλεψε πρωτύτερα.
Για μας μονάχα ο τουρισμός έχει αξία κάποια,
όση σ’ ανίατη αρρωστιά placebos έχουν χάπια.
Γιατί μπορούν οι έλληνες μόνο να υπηρετούνε
άλλους λαούς κι από εκεινών τα pour boir να ζούνε.
Μπορούμε να γιαλίζουμε παπούτσια ξενικά,
και μόνο να σερβίρουμε τούρκικα φαγητά,
όπως τζατζίκι, παστουρμά, μουσάκα και ντολμάδες,
μάλιστα κάνοντας μαζί εδαφιαίους τεμενάδες.
Γι αυτά και επαιρόμαστε από τον πρόεδρό μας,
μέχρι και τον λαλίστατο δουλοπρωθυπουργό μας
και πέφτουμε στα γόνατα για να παρακαλέσουμε
τούρκο και γάλλο κι ολλανδό να ’ρθει να τον νταντέψουμε.
Και πρώτος είναι ο Σαμαράς στις τέτοιες παρακλήσεις
που τόσες το σαμάρι του προσφέρει περποιήσεις
σ’ αυτόν που πάνω του βρεθεί καθώς η Μέρκελ βρέθηκε-
και διόλου δε βαρέθηκε ούτε παραπονέθηκε.   
Μ
Γιάννο μου φεύγω. Μου ’κανες περβόλι την καρδιά μου.
Πάω να πιω κανα ποτό να ρθω στα συγκαλά μου.                                                 

(Κι ο Μήτρος, την πατρίδα του που αγαπά ο καημένος,
πίκρα γεμάτος έφυγε  κι απογοητευμένος.)