ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η τελευταία σου ευκαιρία
είναι η Κρίση, Κοινωνία!

Είναι αυτή ό,τι καρτερούσες
και με λαχτάρα ό,τι ζητούσες.
Κι η που ό,τι τ’ Άδικο χρωστάει,
στη φτώχεια αυτή ξαναγυρνάει.
Το λάβωμα είναι στο θηρίο
στο αιώνιο του πριν πάει Κρύο.
Είν’ η αχτίδα του ήλιου η πρώτη
που της νυχτιάς νικάει τα σκότη.
Μα δε θα γίνει αυτό μονάχο.
Κύμα απαλό δε ρίχνει βράχο.
Θέλει ατσάλινο το κύμα
για ν’ ανοιχτεί του πλούτου μνήμα.
Χτύπημα θέλει τσεκουράτο
για να ’ρθουνε τα πάνω κάτω.
Σπάσε, κατάστρεψε, ορθώσου-
σε χαλασμό μεγάλο απλώσου.
Το κάθε εμπόδιο αφάνισέ το
κάθε ψηλό ισοπέδωσέ το.
Σαν ελαβώθη το θηρίο
ξεκάνεται με βόλια δύο.
Κρίση αλλαγή σημαίνει ρόλων-
Άδης αυτοί-εσύ Απόλλων!
Πάρε όλα πίσω όσα σου κλέψαν
πνίξ’ τους στο αίμα που σου γέψαν.
“Μην καις”, σού λένε, “θα καούμε!”
Μα μόνο εκείνοι θα καούνε.
“Λεφτά χαλάς”, λένε, “σα σπάζεις.”
Μα συ σε φως το χρήμα αλλάζεις.
Αιώνες δυο σε βασανίζουν
με βάσανα που δε σ’ αξίζουν
μπροστά σου να! η ώρα Tώρα
πλούσια για σένα έχει δώρα.
Της ιστορίας το ρολόι
που απ’ τις δικές σου ώρες τρώει
βάλτο στην ώρα του χαμού τους-
αυτών που στ’ Άδικο ειν’ ο νους τους.
Τώρα πεσμένο που είν’ το Κράτος
το μήκος κάνετό του πλάτος
και τόσο ως θα ’ναι μεινεσμένο
στείλτο στον τάφο λιανισμένο.
Τόσους καιρούς ήσουν σκυμμένη
κι έτρωγες κλώτσους ματωμένη.
Δε θες αφέντρα συ να γίνεις
στη γης που σου ’λαχε να μείνεις;
Την που οι Καιροί σου στείλαν εύνοια
με πρόφαση μια τιποτένια
μην αρνηθείς να την αρπάξεις-
αν τους σφαγείς σου εσύ δε σφάξεις,
τότε παράπονο κανένα
μην από χέρια έχεις ξένα:
όλα σού πρέπουν που παθαίνεις
και Δούλα πρέπει σου να μένεις.
Ή θα σε βγάλουν απ’ την Κρίση
αυτοί εκεί που σ’ έχουν ρίξει;
Λαέ, αν τώρα δεν ξυπνήσεις
σ’ αξύπνητο ύπνο θα βυθίσεις.

Η τελευταία σου ευκαιρία
είναι η Κρίση, Κοινωνία.
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

Ψηφίστε Οικολόγους. Σας συμφέρει.
Θα ’σαστε κερδισμένοι από χέρι.
Άνθρωποι τέτοιοι αν σας κυβερνήσουν
όλα σας τα προβλήματα θα λύσουν.

Δουλειά θα ’χετε όλοι. Κι ο καθείς σας
κέρας Αμάλθειας θα ’χετε μαζί σας.
Κι ιδού με λίγα λόγια τα ωραία
που θα γινούν με πράσινους παρέα:

Δουλειά θα έχουν όλοι. Ο καθένας
θα εκτρέφει στο χωράφι του λεαίνας
και μες στο σπίτι του θα περποιείται
όποιο φυτό ή ζώο φανταστείτε.

Η ανεργία σας τέρμα επομένως.
Μα κι όποιος έρχεται στη χώρα ξένος
το ίδιο κι αυτός-απλά και νέτα σκέτα
θ’ αναλαμβάνει από μια καρέτα.

Ένα ένα τα εργοστάσια θα κλείνουν
το περιβάλλον μας να μη μολύνουν
και μη τους πελαργούς της Θράκης βλάψουν
ή το μεγάλωμα των δέντρων πάψουν.

Και δέντρα θα γεμίσουνε τη χώρα
ου μην μα και θηρία σαρκοβόρα
τα πάντα που άνω κάτω θα τα κάνουν
λες οι πολιτικοί μας δε μας φτάνουν.

Και (το θυμήθηκα όταν είπα «πάντα»)
γεμάτη θα ’ναι η τι-βι μας πάντα
κι Η έγνοια θα ’ναι όλη των ελλήνων
το σεξ όχι αυτών αλλά εκείνων.

Και κάθε που ένα πάντα θα γ…..
η χώρα ευτυχία θα μεθάει.
Και όταν θα σωθεί ένα βατράχι
σωσμό η ρυδαιμονία μας δε θα ’χει.



Τετάρτη, 7 Ιανουαρίου 2015
ΣΤΑΛΙΤΣΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Το ΝΑΤΟ και οι Βάσεις
θα μείνουνε στις θέσεις τους
γιατ’ οι έλληνες δε θέλουν
να χάσουν τις ανέσεις τους…

*

Ο Τσίπρας αντρεϊζει
και η πρωτιά του τρίζει
πάνε οι εξαγγελίες
για τις καταγγελίες...

Και οι διαπραγματεύσεις
όχι με τσαμπουκά
αλλά-Θεέ και Κύριε-
ωραία και γλυκά!..

*

Η περηφάνια πάει
των έρμων γηρατειών-
περσότερο μετράει
η αγορά χαπιών…

*

Στα άκρα! Εμπρός! Στα άκρα!
Της μέσης μπάζει η βάρκα:
απ’ τους δυο ένας να βγει-
Κου Κου Ε ή Χρυσή Αυγή!..
Κάλλιο  άκρη και στο χέρι
παρά μέση και καρτέρει…

*

Λίγο ο φόβος
λίγο ο ψόγος
λίγο η άμβλύνση της τσίπας
μας τελείωσε κι ο Τσίπρας…

*

Τ’ όνομά του όταν ψιθύριζα
με χαρά όλος πλημμύριζα
κι όπου κι αν τριγύριζα
λουλουδάκια μύριζα…

μ’ απ’ τον ΣΎΡΙΖΑ προδόθηκα
και σε άλλα πλέον απλώθηκα.
Κι έγκαιρα: γιατί ας πληγώθηκα
μα, ευτυχώς, δεν ξεματώθηκα…

*

Οι ανάγκες! Οι ανάγκες
πέρα κάνουνε τους μάγκες!..
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:23 μ.μ.
ΨΉΦΟΣ ΜΕ ΓΝΏΣΗ!

Θα δούμε και θ’ ακούσουμε
απ’ τα τηλε-κανάλια
τον κάθε ανεπρόκοπο-
καθένανε κανάγια.

αφού πει τι «δεν» έγινε
και τι να γίνει «πρέπει»
να φύγει με τα χέρια του
στην παχουλή του τσέπη.

Και πλέον θα ψηφίσουμε
τέλεια ενημερωμένοι
και από χέρι ξέροντας
γιατί είμαστε χαμένοι.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:10 μ.μ.
ΑΝ ΥΠΉΡΧΕ

Αν υπήρχε μια ελπίδα
το Μνημόνιο να μας σώσει
ο λαός θα του ’χε όλη
τη συμπάθειά του δώσει.

Αλλά όμως με ακρίβεια
όλως μαθηματική
στην καταστροφή τον τόπο
και στην Κόλαση οδηγεί.

Γι αυτό κι όποιος θα ψηφίσει
πάλι εφέτος φασισμό
ας τραβήξει κατευθείαν
μοναχός του στον γκρεμό

για να μην ιδεί το έθνος
μαζικά ν’ αυτοκτονεί
Σαμαράς να βγαίνει πάλι
στη γωνία σα φανεί…
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:06 μ.μ.
ΡΕ ΒΕΝΙΖΕΛΕ...

Ρε Βενιζέλο ξεκουμπίσου
κανείς δεν είναι πια μαζί σου
Και βέβαια δε σε λένε Τσίπρα,
μα… σφίξου: δείξε λίγη τσίπα…


Τρίτη, 6 Ιανουαρίου 2015
Ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΚΙ Η ΕΛΛΆΔΑ
ή
Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

«Γιώργη, γιατί έρεψες τη χώρα;
Γιατί; Γιατί;»
«ΣΎΡΙΖΑ θάναι», λέει ο Γιώργος
και περπατεί.

Ανάβει η φτώχια, η ανέχεια
κι η δυστυχιά .
Να’ βρισκε ο Γιώργης μια κρυψώνα
μία σπηλιά!…

Μα να ο Λοβέρδος ο μακελάρης.
«Έλα», του λέει.
Ο δόλιος Γιώργος πάει κοντά του
και όλο κλαίει.

Μα ο μακελάρης πάει για ψήφους.
Τον παραιτεί.
 «Δε θ΄ ανασάνω», λέει ο Γιώργος.
«Γιατί, γιατί;»

«Γιώργο, που κίνησες να φτάσεις;»
 «Να δοξαστώ»
«Αφού ακόμα είσαι δω κάτου
ξέχαστο αυτό!»

-«Εγώ είμαι βλάκας. Είμαι βλάκας.
Τι έφταιξα εγώ;
Ο  ουρανός μακριά μου μένει.
Γι’ αυτό είμαι δω.

Πότε ξεκίνησα; είναι χρόνοι…
για δυο, για τρεις…
Πρώτη φορά μου νιώθω έτσι-
τόσο βαρύς»

«Να η Διεθνής σου. Φίλησέ τη
να δροσιστείς».
Σκύβει ο Γιώργος  όμως εκείνη
φεύγει ευθύς.

Οι μήνες πέρασαν, τα χρόνια,
φεύγει ο καιρός
στον ίδιο τόπο μένει ο Γιώργος
κι ας τρέχει εμπρός.

Να τα Μνημόνια! να τα μέτρα!
μά πού ευρώ;
Χτυπιέται όλος από Ευρώπη,
κι απ’ το Λαό.

«Γιώργη, γιατί έρεψες τη χώρα
τη σπλαχνικιά;
Γιατί ως τρίτη έχεις χρεώσει
το Λαό γενιά;»

Η χώρα μίλαε στον αέρα
– τ’ ακούς, τ’ ακούς;-
και τραγουδούσε νύχτα μέρα
τους ταπεινούς:

«Τους πήρες σπίτι και χωράφι
και τις γιορτές
και ρέει το αίμα τους ποτάμι
απ΄ τις πληγές.

Σακάτες ήτανε μα ολόρθοι
ως τη χρονιά,
το Δου Νου Του που έχεις φέρει
Γιώργο φονιά!».

«Με περιμένει η μαμά μου
που μ’ αγαπά.
κι αλί μου-είμαι ορφανούλι
από μπαμπά.

Ξεκίνησα ένα καλοκαίρι
σαν αρχηγός
κι ήρθε και μ’ ηύρε ο χειμώνας.
Κι ούτε ουραγός…

Και τώρα πάλι Αλωνάρης
Πότε ήρθε; πώς;
Τρισέ, σταμάτησε το λόγγο
που τρέχει εμπρός.

Το δρόμο δε θα βγάλω ο δόλιος
κι ας προσπαθώ.
Πιστός κανένας δε μου μένει
και θα χαθώ.»

Και πέφτει ο Γιώργος απ’ του Δίκιου
τ’ άγριο σπαθί.
Μακριά του στέκουνε οι φίλοι
κι ολ’ οι γνωστοί.

Εκεί τριγύρω ούτε Μέρκελ,
ή Σαρκοζί.
Και με το Γιώργο η βλακεία
μον’ πάει μαζί.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ή
GYMPOLITIC
(προεκλογικό)

Παρά μια ίωση που με ταλαιπωρεί από χτες, η επιθυμία μου να ενημερώσω τους αναγνώστες του περιοδικού μου με έστειλε χτες στο σπίτι του Παπανδρέου, μέσα σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο με όργανα γυμναστικής. Ο λόγος ήτανε η ανακοίνωση από τον Γιωργάκη της ίδρυσης κόμματος από αυτόν.

-Κύριε Χολιαστέ, μου λέει, υπέροχο τα «ΛΟΓΙΑ». Συγχαρητήρια!
-Ευχαριστώ κύριε πρωθυπουργέ. Δεν περίμενα να το εξυμνείτε μιας και γράφει την αλήθεια για σας και για το νέο  Κόμμα σας.
- Μη με ευχαριστείτε, έτσι λέω σε όλους. Μου το έμαθε ο μπαμπάς- «στην πολιτική όλα επιτρέπονται», μού έλεγε.
-Κύριε Πρόεδρε, μια ερώτηση με τρώει και θα σας την κάνω αμέσως. Πώς και τόσον καιρό βλέπατε ότι το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου κατάστρεφε τη χώρα και δεν μιλούσατε και μιλάτε τώρα που φτιάχνετε νέο κόμμα;
-Το έβλεπα και το καυτηρίαζα. Κακώς μου καταμαρτυρούν ότι δεν το έκανα.
-Και γιατί δεν ακουγόταν αυτό τότε;
-Γιατί είμαι χαμηλών τόνων. Γι αυτό.
-Τώρα όμως ακούγεστε…
-Τώρα μην κοιτάτε, είμαι αρχηγός Κόμματος και όπου πάω έχω ένα σωρό μικρόφωνα δίπλα μου. Βλέπετε, όλα έχουν την εξήγησή τους.
-Έχετε λέτε κύρος στο Εξωτερικό. Πού το οφείλετε αυτό το κύρος κύριε υπουργέ;
-Στο χορό!
-Στο χορό;
-Στο χορό. Τους χορεύω ζεϊμπέκικα και χασάπικα όπως έκανα τότε με τον Ερντογκάν. Και όταν δεν πιάνουν αυτά, τότε με χορεύουν αυτοί στο ταψί. Πάντοτε ο χορός δηλαδή είναι που έχει το λόγο.
-Θέλατε τότε να κάνετε δημοψήφισμα κύριε Πρόεδρε. Αν γίνετε πάλι πρωθυπουργός θα κάνετε συχνά δημοψηφίσματα;
-Προς το παρόν δε θα κάνω. Τα δημοψηφίσματα θα γίνονται όταν «φύγει» (με συγχωρείτε για τη συγκίνηση αλλά αυτός ο άνθρωπος είναι ό,τι έχω στη ζωή) όταν φύγει η μαμά. Μέχρι τότε αυτή θα μου λέει τι να κάνω. Ύστερα είναι που θα ρωτάω το λαό.
-Μόνος σας δε σκοπεύετε να αποφασίσετε ποτέ τίποτα;
-Απολύτως.
-Και γιατί κύριε πρόεδρε;
-Κοιτάτε, σε κάθε οικογένεια υπάρχει κι ένα καθυστερημένο παιδί. Ε, έτυχε στη δική μας να είμαι εγώ.
-Και γιατί ο πατέρας σας σάς έστρεψε προς την πολιτική, αφού έβλεπε πως είσαστε… καθυστερημένος όπως είπατε;
-Δεν το ήξερε. Νόμιζε πως είμαι χαμηλών τόνων.
-Πέστε μου κύριε Πρόεδρε, εκτός απ’ το χορό τι άλλο θα σας βοηθήσει στην επιτυχή ενάσκηση των καθηκόντων σας αν-ό μη γένοιτο- γινόσασταν πρωθυπουργός;
-Κύριε Χολιαστέ άκουσα καλά; Είπατε «ό μη γένοιτο»;..
-Μάλιστα κύριε υπουργέ, έτσι είπα.
-Πώς τολμάτε μέσα στο ίδιο μου το σπίτι;..
-Είμαι υψηλών τόνων κύριε πρόεδρε.
-Α! Μάλιστα! Βλέπετε ότι με δικαιολογείτε-υπάρχουν τόνοι και τόνοι…
-Σωστά. Δεν μου απαντήσατε όμως κύριε Πρόεδρε στην ερώτησή μου. Υπάρχει και κάτι άλλο πλην του χορού που θα χρησιμοποιήσετε για το καλό της χώρας;
-Και βέβαια υπάρχει και κάτι άλλο. Είναι η γυμναστική!
-Αν κατάλαβα καλά δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσετε ποτέ το μυαλό σας.
-…«μυαλό»;…
-Μυαλό! Εκείνο με το οποίο διαλογιζόμαστε… αυτό που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας…
-Αααα! Τώρα θυμάμαι! Κάποτε η μαμά μού είπε αυτή τη λέξη. Μού είπε… πώς το είπε-πώς το είπε… α! να! Μου είπε: «δεν πειράζει παιδί μου που δεν έχεις μυαλό, έχεις το όνομα». Κι εγώ αφού δεν πείραζε που δεν είχα απ’ αυτό, δε ρώτησα και τι είναι.
-Για να τελειώνουμε κύριε Πρόεδρε, πέστε μου-στο θεό σας-πώς η γυμναστική θα σας βοηθήσει να κυβερνήσετε-ο μη γένοιτο-την Ελλάδα;
-Να σας πω:

Δεν ξέρω πώς δεν έχετε
πάρει χαμπάρι ακόμα
πόσα ένα γυμναζόμενο
μπορεί να κάνει σώμα.

Γι αυτό, κι αφού ρωτήσατε,
ιδού του όλου ψήγματα,
ήγουν τουτέστιν δηλαδή
ιδού τα παραδείγματα:

Γυμνάζοντας τον ένα μου
μονάχα κοιλιακό
σε μια μονάχα εγώ νυχτιά
λύνω το Κυπριακό.

Με μία άσκηση σωστή
του ενός μου δικεφάλου
τρία εγώ «μπράβο!» αποσπώ
του πρόεδρου του Γάλλου.

Με μοναχά λίγα πους-απς
τους Άγγλους θα τους πείσω
τα Μάρμαρα που μας κρατούν
να μας τα δώσουν πίσω

και μ’ ένα τζόγκινγκ μου απ’ αυτά
που μ’ είδατε να κάνω
τη διαφθορά στου μηδενός
τα όρια τηνε φτάνω.

Και με τα βάρη παίζοντας
(για μένα αστείο πράμα)
παίζω εγώ στα δάχτυλα
τον ίδιο τον Ομπάμα.

Πέντε φορές σηκώνοντας
τους δύο μου αλτήρες
κάνω να στρέφει ο Ερντογκαν
ως κι ενενήντα μοίρες

Και- κάτι που κυβέρνηση
δεν το ’χε ως τώρα ελπίδα-
θα διευθετήσω έτσι εγώ
την υφαλοκρηπίδα.

Δυο επικύψεις κι’ έσβησαν
τα Σκόπια από το χάρτη
και μ’ άλλη μια την εκλογή
του Τσίπρα βγάζω σκάρτη.

Και κάνοντας δυο έλξεις μου
να!-μα την παναγία-
θα πάψει πια η χώρα μας
να έχει ανεργία.

Για την Παιδεία μοναχά
μια έκταση χρειάζεται
ώστε κάθε έλλην στο εξής
σοφός να λογαριάζεται

Κι ως για το μέγα πρόβλημα
που είναι η Υγεία,
μία στροφή θα χρειαστεί
του σώματος πλαγία.

Και για να μην πολυλογώ,
με τη γυμναστική μου
κάθε που θέλω αλλαγή
θα είναι πια δική μου.

Θα ημπορούσα αν θέλατε
και άλλα να σας πω
μα να σας δώσω κούραση
δεν το ’χω εγώ σωστό,

τώρα που έτσι μάλιστα
σας ταλανίζει η γρίπη-
αν και αυτό, τ’ ομολογώ
πως σας το λέω με λύπη.

Γιατί εγώ-μη βλέπετε
πολύ που δε μιλάω-
ό,τι έχω πάνω μου καλό
αν δεν το δείξω σκάω.

Ίσως μιαν άλληνε φορά
που θα ’σαστε καλλίτερα
να σας ειπώ για θαύματα
που κάνω μεγαλύτερα.

Και θα φροντίσω γρήγορα
εγώ αυτοπροσώπως
να είστε σύντομα καλά-
…όχι… δε μου είναι κόπος…

Να! τα πους-απς μου αύριο
σε σας θα τ’ αφιερώσω
κι απ’ το μαρτύριο του ιού
ευθύς θα σας γλιτώσω.

-Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Ευχαριστώ και για τη συνέντευξή σας. Γεια σας.
-Μια στιγμή κύριε Χολιαστέ… εσείς μού μοιάζετε να ξέρετε πολλά. Να σας ρωτήσω κι εγώ κάτι. Επιτρέπετε;
-Αν και εγώ κάνω εδώ τις ερωτήσεις, όμως σας επιτρέπω-ορίστε, σας ακούω.
-Προχτές ο Βενιζέλος έσκυψε προς το μέρος μου και μου είπε: «Μεταξύ μας Γιώργο, η τέλεια διακυβέρνηση της χώρας θα ήτανε μαζί των δυο μας-μια διαρχία δηλαδή όπου εσύ να γυμνάζεσαι κι εγώ να σκέπτομαι.» Από τότε ψάχνω μια ευκαιρία να ρωτήσω κάποιον-πέστε μου κύριε Χολιαστέ, τι θα πει «σκέπτομαι»;


Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ

Η φωνή του η στυγνή τ’ αυτιά τρυπάει
σαν λαιμός λαμαρινένιος να μιλάει.
Κι αν μιλώντας, κάποιος βλέπει και τη φάτσα του,
σιγουρεύει: καλικάντζαρου ειν’ η ράτσα του.

Δεξιόστροφο κοχλία μας θυμίζει
που μονάχα εξυμνεί και σαλιαρίζει.
Από κάποια υγρά υπόγεια έξω βγαίνοντας
γλοιώδη αφήνει γύρω ίχνη σουλατσέρνοντας.

Δεξιότερος του Σάχη της Περσίας
της ανίερης συμμετέχει πανδαισίας
που μπροστά του απ’ τη Δεξά μονίμως στρώνεται
ώστε κάθε της αγύρτης να ματσώνεται.

Κι όλο λέει-λέει-λέει και γρυλλίζει
κι όλο γύρω από τα ίδια τριγυρίζει-
βλέπει δίκια όπου τ’ Άδικο εστιάζεται
και ειρήνη όπου πόλεμος ’τοιμάζεται.

Κι αν ειπείς για λευτεριά κι αξιοπρέπεια
ω! εκείνον δεν τον νοιάζουνε τα τέτοια-
λευτεριά είναι γι αυτόν η εκμετάλλευση
κι αξιοπρέπεια η κακοήθης της μετάλλαξη…

Ω! Καλέ μας! ω! Φασίστα μας Τραγάκη,
να γελούσες ας σε βλέπαμε λιγάκι…
αλλά όχι!..όχι… όχι… μην το κάνεις-
μη το γέλιο μισητό κι αυτό μας κάνεις…
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 10:17 π.μ.
(προεκλογικό)
ΤΟ ΡΈΜΑ
(στον Βενιζέλο)

Τον κόλο σου στο μάρμαρο
χοντρέ να τον χτυπάς
ένα είναι πλέον ή σίγουρο-
πως μέρες πια μετράς.

Κι ενώ τα κλεψιμέικα
βαθιά στην τσέπη χώνεις,
όμως συντάξεις και μιστούς
αλήταρε, παγώνεις.

Και με τις στάλες απ’ του λαού
τον ίδρωτα και το αίμα
ένα φρικώδες κι άθλιο
φτιάχνοντας άγριο ρέμα,

το στέλνεις μες στη θάλασσα
των φίλων σου κλεφτών
ελπίζοντας το κόμμα σου
τρίτο να βγει δι αυτών.

Μα πρόσεξε το ρέμα μη
στη δίκαιη οργή του
πάρει και σε και τ’ άτιμα
τα πλούτη σου μαζί του.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 10:12 π.μ.
Πέμπτη, 1 Ιανουαρίου 2015
(προεκλογικό)
ΑΞΊΕΣ ΚΑΙ ΨΉΦΟΙ

Θεέ μου! Παναγίτσα μου! Τόσο πολύ αξίζω
που όλοι οι πολιτικοί βαλθήκαν να με σώσουν
κι απ’ το αισχρό Μνημόνιο ζητούν να με γλιτώσουν;
Κι αν ναι, γιατί εγώ θλίβομαι και δεν πανηγυρίζω;
Αυτά λέω και χαίρομαι,
ότι αξίζω επαίρομαι
και ευτυχής πετώ
στον  έβδομο ουρανό.

…Μα πάλι, λέω, δεν ειν’ αυτοί που έτσι με καταντήσανε:
μ’ ενός Μνημόνιου να γυρνώ στην πλάτη μου το βάρος
και να μην έχω ούτε καν διαμαρτυρίας το θάρρος;
Τι; Τώρα αυτοί ανανήψανε και ήθος αποκτήσανε;
Και με αυτό ζαλίζομαι
και πιο βαθιά βυθίζομαι
στο τέλμα που με άδειασαν
αφού με ξεπαράδιασαν.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 4:47 μ.μ.
(προεκλογικό)
ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ….

Μη φωνάζετε-μη σκάτε
και μην κακομελετάτε.
Είτε Σαμαρά ψηφίστε
ή στην πάντα τον αφήστε
κι όποιον φέρτε, ίδιο χάλι
τουτ’ η χώρα θα ‘χει πάλι.

Φίλοι μου οι εκλεγμένοι
δε σας φταίνε οι καημένοι.
Φταίνε μόνο οι εκλογείς:
φταίτε φίλοι μου ΕΣΕΙΣ!

ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τα πανό του υπόσχεται ΕΛΠΙΔΑ.
Ο λαός δε χρειάζεται ελπίδα, χρειάζεται λεφτά, δουλειά, ανάσα.
Ο Λένιν δεν ξεσήκωσε τους ρώσους υποχόμενος ελπίδα αλλά συμμετοχή του εργαζόμενου στα κέρδη.
Ο  Τσίπρας δεν είναι κουμουνιστής.
Τι είναι τότε;
Είναι ένας κουμουνιστής του Εσωτερικού. Αυτό εξηγεί τα συμβαίνοντα.
Και βέβαια δεν θα μπορούσε ένας βέρος κουμουνιστής να έχει βλέψεις καν για εξουσία στον σημερινό κόσμο. Αν ήτανε έτσι, το ΚΚΕ θα βρισκόταν σήμερα στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.
Βλέπει πολύ καθαρά και ο Τσίπρας τις βρωμιές της Δεξιάς του Σαμαρά, ξέρει επειδή δεν είναι κουτός ότι δεν μπορεί να φτιάξει καινουργιο κάτι ρηξικέλευθο και αρκείται σε «επιδιορθώσεις» του παλαιού Δεξιού μοντέλου.
Για την εκ των πραγμάτων μισοβέζικη πρόθεσή του ενημέρωσε τον Ομπάμα και τον Πάπα προλαβαίνοντας την αντίδρασή τους, που θα στοίχιζε την συντριβή του στις εκλογές. Αυτοί δεν είχαν αντίρρηση να προχωρήσει στην κατάληψη της εξουσίας, μιας και το γεγονός όπως το καθόρισαν στον Τσίπρα,θα είναι ανώδυνο στο παραμικρό για το Σύστημα.
Όλα αυτά τα ξέρουν οι ενδιαφερόμενοι εν Ελλάδι.
Τα ξέρει ο Κουτσούμπας και γι αυτό εξακολουθεί να βλέπει τον Τσίπρα σαν τον πίθηκο του Νίτσε σε σχέση με τον άνθρωπο που είναι αυτός.
Το ξέρει ο Σαμαράς, αλλά φέρεται και μιλάει σαν ο Τσίπρας να πρόκειται πράγματι να κάνει βαθιές τομές όταν έρθει στην εξουσία, φοβίζοντας έτσι τους αδαείς έλληνες.
Το ξέρει ο Καμένος και ποντάρει, ιδιοποιούμενος κάτι που μόνο του θα γίνει, λέγοντας ότι δεν θα αφήσει τον Τσίπρα να τα βάλει με την αστική τάξη.
Το ξέρουν Βενιζέλος, Κουβέλης, Ποτάμι και λοιποί και φέρονται και αυτοί ανάλογα, καθώς καθένας στοχεύει στο κέρδος μερικών ψήφων παραπάνω.
Και γι αυτό και ο ίδιος ο Τσίπρας έχει αρχίσει να παίρνει πίσω ορισμένες από τις πριν εξεγγελίες του, που τότε όμως έπρεπε να τις κανει, και να λέει με νόημα στα λόγια του: «δεν θα τα κάνω αυτά μόνος μου αλλά μαζί σας», «θέλω δύναμη  για να διαπραγματευτώ δυνατά», «μην περιμένετε να γίνουν όλα αμέσως» και άλλα τέτοια, για να δικαιολογήσει το φρένο που θα πατήσει μετά την εκλογή του.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων ας μην περιμένει κανείς πολλά από τον Τσίπρα. Τουλάχιστον αυτός δεν υπόσχεται να μας βγάλει από το ΝΑΤΟ, ούτε να φύγει από την ΕΟΚ όπως ο τότε Παπανδρέου. Όσοι ζήσανε και την κατάσταση του 1981 ξέρουν τι και τώρα να περιμένουν και τι να μην περιμένουν.
Εμείς περιμένουμε να βλέπουμε, όσο κρατήσει το διάλειμμα, ανθρώπινα πρόσωπα και όχι γερακίσιες φάτσες στην τηλεόραση, περιμένουμε να μην ακούμε «πρέπει» αλλά «το κάναμε γιατί έτσι έπρεπε», περιμένουμε να μην πληρώνονται με εκατομμύρια οι τροπολογίες, περιμένουμε να πληρώσουν οι κλέφτες, περιμένουμε να μας κοιτάζουν καθαρά, αγνά, ανθρώπινα  βλέμματα μέσα από το γυαλί, περιμένουμε να μας μιλάνε όχι όπως λιοντάτια σε αρνιά αλλά όπως φίλοι σε φίλους, πραγματικοί συναγωνιστές στον αγώνα της ζωής, πραγματικοί σύντροφοι που η μοίρα τους είναι δεμένη με τη δική μας μέσα στον αφιλόξενο κόσμο μας, που εμείς, όλοι μαζί, θα τόνε κάνουμε ολόκληρο μια όαση χαράς, συναδερφότητας και αγάπης.
Είμαστε ονειροπαρμένοι;
Μπορεί.
Και ευχαριστούμε ό,τι μας έπλασε έτσι.
Όμως αυτά περιμένουμε, σ’ αυτά πιστεύουμε.
Και αφού τα πιστεύουμε θα γίνουν κάποια μέρα.
Και ευχαριστούμε και την Κρίση και όσα απάνθρωπα στο όνομά της έγιναν ως τώρα στον τόπο μας, που μας δίνει να χαρούμε ένα μικρό δείγμα  της Μεγάλης Γιορτής που κάποτε θα στήσουν πάνω στη γη οι άνθρωποι.




Δευτέρα, 19 Ιανουαρίου 2015
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ.
Παιδί της δεξιοφασιστικής Μεσσηνίας από πατέρα και μητέρα μεγάλων ονομάτων του πλούτου και της αντίδρασης.
Πλουσιόπαιδο, κουτσαβακίστικο προφίλ που ποτέ δεν το απαρνήθηκε γιατί το θέλανε οι γκόμενες.
Φοιτάει στο Κολλέγιο Αθηνών. Φανταζόμαστε τις «αρχές» που παίρνει εκί μέσα.
Σπουδάζει στην Αμερική. Θα μπορούσε να πάρει από αυτήν τις φιλελεύθερες ιδέες, το αγωνίζεσθαι για ανεξαρτησία, το φιλοπρόοδο. Πήρε τη γλυκειά ζωή-που χωρίς δουλειά και με λεφτά γίνεται ασύδοτη- και από τον εργασιακό οργασμό της Αμερικής πήρε μια πιτσαρία σαν χόμπι και για να λέει ότι εργάστηκε στα νιάτα του.
Διδακτορική διατριβή  με θέμα «Σχέσεις Πολυεθνικών Εταιρειών και Κυβερνήσεων». Έμαθε εκεί και επιστημονικά πως οι κυβερνήσεις στον καπιταλισμό υπάρχουν ελέω των Πολυεθνικών Εταιρειών, τις οποίες οι κυβερνήσεις οφείλουν σαν ανταπόδοση να στηρίζουν με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Ο λαός είναι οι μηχανές και τα εργαλεία της παραγωγής.
Γίνεται ένα από τα μεγαλοστελέχη της ΟΝΝΕΔ, του φυτωρίου αυτού δεξιίλας, με τα αρχηγικά στελέχη της τους μπροστάρηδες στην οπισθοδρόμηση της χώρας.
Γίνεται βουλευτής με ποιαν άλλη; με τη Νέα Δημοκρατία, το συνοθύλευμα αυτό από χουντικούς, γκοτζαμάνηδες, δοσίλογους, χίτες, ταγματασφαλίτες και τους άξιους απογόνους τους, τον πειθήνιο αυτόν εκτελεστή των εντολέων του πλούτου.
Υπουργός Εξωτερικών. Σπαταλάει δισεκατομμύρια σε φασιστικές ιδέες. Φεύγοντας από το υπουργείο καταστρέφει τα σχετικά έγγραφα. Η Νέα Δημοκρατία τέτοιους θέλει, άλλωστε έχει δώσει το παράδειγμα αυτή με τους αρχηγούς της, όταν ακόμα μπουσούλαγε σαν ΕΡΕ.
Φεύγει από τη Νέα Δημοκρατία όταν αυτή κάνει ένα δειλό βήμα προς τη λογική. Ούτε σε αυτό δεν την ακολουθεί ο Σαμαράς.
Ιδρύει την Πολιτική Άνοιξη, προσωποπαγές κόμμα, έχοντας τη γνώμη με το φασιστικό μυαλό του ότι πολιτική είναι να παίζεις τις κουμπάρες, διασκεδάζοντας με τη δυστυχία του λαού, λαού που ούτε μια φορά δεν τον ονομάζει έτσι, παρά τον αποκαλεί κόσμο, κοσμάκη.
Ποιος ξέρει ποιες σκοτεινές δυνάμεις συνέργησαν ώστα να τον κάνουν πρωθυπουργό, όμως ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός. Και οδηγεί προς τα πίσω την Ελλάδα. Ίσως να το θέλει κι αυτή, ποιος ξερει… Και για να μη μας αφήσει καμία αμφιβολία για το ποιον του, κουβαλάει μαζί του όλους τους φασίστες που μπόρεσε να βρει: αγοράζει τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη, ενώ τρέφει στον κόρφο του Ντινόπουλους, Μπαλτάκους, τον βοϊδοαντώναρο, τον στυγνοβαρβιτσιώτη, τον ηλιθιογεράσιμο, τον δρακουλογκιουλέκα, τον ψυχασθενοδένδια, τον Μου Μου οκεδίκογλου, τον δανδολυκουρέντζο,τον ζημενσομητσοτάκη, την τσοκαροπιπιλή, τον πετσετοσπηλιωτοπουλο, τον γελοιοτζαβάρα, τον βλαχοτραγάκη.


Κυριακή, 18 Ιανουαρίου 2015

Τόσο γλυκό είναι το χρήμα που γι αυτό οι απερχόμενοι πολιτικοί έχουν λυσσάξει για να το κρατήσουν; Που λένε γι αυτό ψέματα επί ψεμάτων, που γίνονται καταγέλαστοι με γελοιότητες, που αφρίζουν και ξαφρίζουν σε «παράθυρα» και σε συγκεντρώσεις; Τόσο;..
Εγώ δεν έκανα έτσι που τα «αδέρφια» μου  μού έκλεψαν τα λεφτά μου αφήνοντάς μου μόνον το αυτοκίνητό μου, το σπίτι μου και τα ποιήματά μου.
Δεν έκανα έτσι ούτε όταν μου έκλεψαν το αυτοκίνητό μου αφήνοντάς μου το σπίτι μου και τα ποιήματά μου.
Δεν έκανα έτσι ούτε όταν μου έκλεψαν το σπίτι μου αφήνοντάς μου τα ποιήματά μου.
Δεν έκανα έτσι ούτε όταν μου έκαψαν επιδεικτικά τα ποιήματά μου (για σας είναι ευεργέτες γιατί αλλιώς  θα είχατε να ταλαιπωρηθείτε από εκατοντάδες ακόμα ποιημάτων πέραν αυτών που σας έδωσα μέχρι τώρα και θα σας δώσω ακόμα).
Δεν έκανα έτσι ακόμα και όταν τα «αδέρφια» μου μού έκλεψαν τα «αδέρφια» μου,   αφήνοντάς με με τίποτα δικό μου.
Που θα πει με όλα δικά μου.
Αλήθεια, τα πάντα εν σοφία εποίησε.


Πέμπτη, 15 Ιανουαρίου 2015
ΚΡΙΣΗ-ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΛΟΓΕΣ
ΚΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΧΤΕΣ

Αφού είναι πια σίγουρο
πως πάμε όλοι για φούντο
και είναι κάτι άπιαστο
για μας το κοντραπούντο

ας αρκεστούμε σε αυτά
που ο Αλέξης δίνει-
αξιοπρέπεια δηλαδή-
και ότι θέλει ας γίνει.

Αφού λεφτά δεν έχουμε
να φάμε και να πιούμε
συνέπεια είναι αδήριτη
σούμπιτοι να χαθούμε.

Θα ξαναζήσουμε καθώς
πριν δεκαετίες ζούσαμε
τότε που να ’βρουμε ψωμί
ματαίως προσπαθούσαμε.

Τότε που τρώγαμε φαί
μια μέρα τη βδομάδα
και που ήταν πολυτέλεια
γεύμα με φασουλάδα.

Χωράφια, σπίτια, βίλες μας
στο κράτος θα τα δώσουμε
και την ισχνή αρίδα μας
ωραία θα την απλώσουμε

σε μια καρέκλα παλαιά
όσο κι ο εαυτός μας
με ενός ψητού  κοτόπουλου
το όραμα στο μυαλό μας.

Τα βράδια θα διαβάζουμε
με λάμπα εφημερίδα
για γάλα μας θα πίνουμε
το κάτουρο απ’ τη γίδα,

στο φούρνο κρέας θα βλέπουμε
μία φορά το χρόνο
και παγωτό όχι πύραυλο
ούτε κασάτο ή κώνο,

μα σε χωνάκι εύθραυστο
μία μικρή μπαλίτσα
που απ’ αυτό ούτε γλυψιά
δε θα ’χουν τα κορίτσια.

Για ζέστα κανα κάρβουνο
ή μια ξυλένια σόμπα
που οι γυναίκες σκύβοντας
θα καίνε καμιά ρόμπα.

Για κινητό ούτε λόγος πια
για σταθερό ποιος ξέρει
και με καπνούς ινδιάνικους
θα στέλνουμε χαμπέρι.

Τηλεόραση; Καμιά ΥΕΝΕΔ
μα μόνο θα τη βλέπουνε
χώρο για να τη βάλουνε
και φράγκα όσοι διαθέτουνε.

Οι γκόμενες θα ρίχνονται
με λίγο πασατέμπο
και όχι όπως έπεσε
με ταμπακέρα η Βέμπο.

Οι εφημερίδες θα χουνε
δυο τέσσερες σελίδες
για θα διπλώνονται μ’ αυτές
-αν βρίσκονταν- μαρίδες.

Θ ανοίξουν οι πολιτικοί
πάλι τα στόματά τους
το «θα» επαναφέροντας
στα προεκλογικά τους.

αφού θα υπάρχουν πράγματα
να γίνουνε και πάλι
μιας και η χώρα σε κακό
θα είναι πάλι χάλι.

Γιοτ θα χουν μόνο μερικοί
και πια οφσόρ κανένας
κι αθρόως θα μισεύουνε
οι έλληνες στα ξένας.

Αδέρφια από τ’ αδέρφια τους
θα κλέβουνε ακίνητα
χρήματα από την Τράπεζα,
έπιπλα, αυτοκίνητα,

και για εκδίκηση (για τι;)
και με εξάψεως βήματα
οι αδερφοί των αδερφών
θα καίνε τα ποιήματα

ενώ πα’ στα Καλάβρυτα-
χωρίς εκεί να μένουνε
σπίτια αδερφών θα κλείνουνε
να μην εκείνοι μπαίνουνε.

(Πράγματα που τα κάνουνε
ήδη οι πρωτοπόροι:
δασκάλοι, μουζικάντηδες,
έμποροι  και ντοτόροι).

Θα ξαναβρούμε τη ζωή
εκείνη την παλιά μας
που ως τώρα τηνε ζούσαμε
μόνο στα όνειρά μας.

Θα ζούμε δίχως κινητά
και δημοσιογράφους
δίχως γελοίους ποιητές
κι ατάλαντους ζωγράφους.

Και τα γλυκά απογέματα
θα βρούμε του Ιούλη
και τα χρυσά θα έβρουμε
κονέματα το δείλι

και θα ’βρουμε τα όμορφα
βραδάκια στην ταβέρνα
που οι φίλοι ένας στον άλλονε
«κέρνα!», θα λένε, «κέρνα…»

Θα βρούμε τις αξέχαστες
πάλι νυχτιές του Ιούλη
που δίπλα από ’να ολάνθιστο
γιορτοντυμένο γιούλι

της Λίντας θε ν’ ακούγεται
η γνοιαστική φωνίτσα
που θα μαλώνει τρυφερά
τα δυο της τα κορίτσια.

Ολυμπιακούς δε θα χουμε
και πάλι εθνοκτόνους
και ούτε καθημερινά
εγκλήματα και φόνους

κι ακλείδωτα θ’ αφήνουμε
τα σπίτια μας τα βράδια
με φύλακα μονάχο τους
τα ειρηνικά σκοτάδια.

Εμπρός λοιπόν! Ήρθε η χαρά!
Ας μη μελαγχολήσουμε!
Και την που ήρθε νέα ζωή
γλυκά ας καλωσορίσουμε!


Ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για αυτοδυναμία. Καλά.
*
Θα έχουμε οπωσδήποτε μια αλλαγή. Καλά.
*
Αφού ο Ομπάμα και ο Πάπας του επέτρεψαν να υπάρξει, ως πού θα φτάσει αυτή η αλλαγή; Πόσο λάσκα του έχουν αφήσει το σχοινί;
*
Θα τα βάλει με το μεγάλο κεφάλαιο-τα δέκα ονόματα που κουμαντάρουν την Ελλάδα; Όχι. Άραγε τα έχει βρει με το μεγάλο κεφάλαιο.
*
Θα τα βάλει με τους βουλευτές να τους πάρει όσα κλέψανε, συμπεριλαμβανομένου και του Καραμανλή που έχει κλέψει τα δύο δισεκατομμύρια; Όχι. Άραγε τα έχει βρει και με τους βουλευτές.
*
Θα βάλει στη φυλακή τους κλέφτες; Όχι βέβαια.
*
Πού θα βρει λοιπόν λεφτά;  Μάλλον φορολογώντας τους πλούσιους που δεν καλύπτονται από την ομπρέλα του Κεφαλαίου και της Παπικής Εκκλησίας. Που αυτοί είναι λίγοι.
*
Αυτό μόνον μπορούμε να περιμένουμε από τον Τσίπρα στον ζωτικό τομέα της Οικονομίας.
*
Κατά τα άλλα ελπίζω να μην ξαναδούμε τσακωμούς στα τηλεοπτικά «παράθυρα», να μην ξαναδούμε τελετουργικές μεταφορές «τρομοκρατών» από φυλακή σε φυλακή, και να επιτρέπεται και σε όσους δεν είναι γκέι να διεκδικούν μια θέση στην τηλεόραση.
Κάτι είναι κι αυτά.
*
Κάπως θα βελτιώσει Παιδεία Υγεία συντάξεις, δε θα κλέβει, και στο εξωτερικό θα προσπαθήσει να αποκτήσει τη δυνατότητα να έχει γνώμη για τα θέματα που αφορούν τη χώρα.
*
Παραμένει βέβαια το δικαίωμα εκείνων που του δώσανε την εξουσία να του πουν κάποτε «ως εδώ», ή ακόμα να του αφαιρέσουν όποτε θελήσουν την εξουσία, όπως άλλωστε κάνουν από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους.
*
Συμπερασματικά, αν ο Σαμαράς έπαιρνε δέκα στις εξετάσεις που έδινε στους καθηγητές του, στον Τσίπρα αυτοί θα επιτρέψουν να βαθμολογείται με εννέα.
*
Ζήτω η αλλαγή.



Τετάρτη, 14 Ιανουαρίου 2015
Ο Βενιζέλος ανάγκασε το Σαμαρά να επισπεύσει τις εκλογές για να μην προλάβει ο Παπανδρέου να φκιάσει κόμμα.
*
Και γιατί να μην φκιάσει κόμμα ο Παπανδρέου;
Για να μην πάρει ψήφους από το ΠΣΑΣΟΚ και ο Μπένι μείνει έξω από τη Βουλή.
*
Και γιατί να μη μείνει έξω από τη Βουλή;
 Για να μη τον κυνηγήσει ο Τσίπρας για τα υποβρύχια και για τη λίστα Λαγκάρντ.
*
Τι ενδιαφέρον αλήθεια για το λαό που δείχνει ο Βνιζέλος!



Ο Καρατζαφέρης αγωνίζεται να πιάσει το τριάρι για να γλιτώσει τα δικαστήρια.
*
Άλλος που θυσιάζεται για το λαό.
*
Ελλάδα σαν τον ήλιο σου ήλιος αλλού δε λάμπει.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:26 μ.μ.
«Τα αγάλματα δεν μεταφέρθηκαν από την Ελλάδα στη Αγγλία  αλλά εκλάπησαν»,  είδα να λένε με πόνο και πάθος μερικοί ηλίθιοι στην τηλεόραση.
*
Τα δισεκατομμύρια ευρώ φαίνεται πως μεταφέρθηκαν από την Ελλάδα στο εξωτερικό και γι αυτό οι ηλίθιοι αυτοί δεν λένε τίποτα γι αυτά.
*
Συμπέρασμα: Οι έλληνες είναι έξυπνοι, σε αντίθεση με τα αμερικανάκια και τους κουτόφραγκους.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:12 μ.μ.
Σαμαράς
Παρακαλάει, κλαίγεται, βρίζει κι αξίες πουλάει,
το κτήνος έτσι αγριεύοντας που ορμά για να τον φάει.

Βενιζέλος
Πινόκιο αλλοπρόσαλλος: χοντρά ενώ ψεματίζει
αντίς ν’ αξαίνει η μύτη του, το κόμμα αδυνατίζει…


Καμένος
Από δεξιά αριστερά. Ποιο απ’ τα δυο του αρέσει;
Αδιάφορο-αρκεί να βρει… ευρύχωρη μια θέση.


Θεοδωράκης
Πώς απ’ την τηλεόραση πάει στην πολιτική;
γιατί έχει περσότερους ηθοποιούς εκεί.


Κουβέλης
Απλώς υπάρχει. Άβουλος. Ρομποτικής πορείας.
Για Πρόεδρος ελληνικής, τέλειος, Δημοκρατίας.


Κουτσούμπας
Μα ακίνητο το χέρι του στην Αθηνά προσεύχεται
για να ’ρθει ο σοσιαλισμός. Που έτσι όμως δεν έρχεται…


Παπανδρέου
Ο τάλας! Μόνη προίκα του τ’ όνομα έχει πάρει.
Μα κι αν αυτός έχει όνομα, ο Αλέξης έχει χάρη…


Μιχαλολιάκος
Ο  μόνος που το νόημα έχει απ’ όλους πιάσει.
Για να φτιαχτεί ξανά η Ελλάς, πριν πρέπει να χαλάσει.


Σάββατο, 10 Ιανουαρίου 2015
Κατά τη ΝΕΡΙΤ θράσος έχουν οι βρετανοί που στέλνουν τα αγάλματα σε ξένες χώρες και όχι οι έλληνες που τα ζητάνε πίσω(!) Άντε πάλι με τ' αγάλματα... Πάλι αυτοί, πάλι εγώ.


TA ΜΑΡΜΑΡΑ
Βρε κοίτα πώς αλλάζουνε σε μία μέρα όλα
κι ενώ ο Σημίτης έλεγα πως θα τη φάει τη φόλα
κοίτα πώς τώρα γύρισε το φύλλο! Και να δείτε
πως προ εκπλήξεως κι εγώ κι εσείς θε να βρεθείτε.

Πια γκόβερνο όχι-δε θα 'ρθει-Νέας Δημοκρατίας,
γιατί απλούστατα ο Μπλέρ, ο ηγέτης της Αγγλίας
όσα έκλεψαν αγάλματά ο Ελγιν και οί άλλοι
εδήλωσε πως γρήγορα θα μας τα δώσει πάλι.

Kι αυτό θα γίνει σύντομα, πριν εκλογές να ’ρθούνε
ώστε όποιοι τώρα κυβερνούν, πάλι θα κυβερνούνε.
Γιατί; Θέλει και ρώτημα; Γιατί αν αυτό θά γίνει
φαϊ θα έχουμε όλοι μάς-και πια τo θέμα κλείνει.

Οι διαδηλώσεις παύουνε, παύουν κι οι απεργίες.
Και παύουν γιατί για όλα αυτά θα λείψουν οι αιτίες
αφού ο κόσμος τότε πια θα τρώει όσο θέλει
και τότε όλα ζάχαρη-και τότε όλα μέλι.

Τότε αν πεινάει ο λαός και πάει γι απεργία.
δίχως καθόλου άργητα ή κωλυσιεργία
μια ψησταριά θα στήνεται με σίδερο ένα ντούρο,
και η κυβέρνηση εκεί θα ψήνει έναν Κούρο.

Kι όταν φωνάζουν οι άνεργοι φαϊ πως δεν υπάρχει
μία Καρυάτιδα βραστή θα τρώνε δίχως πάχη.
Και βλοσυροί όσοι ροβολάν βοσκοί μας απ' τα όρη
θα τους σερβίρεται άμεσα κοκκινιστή μια Κόρη.

Τους Κένταυρους θα βάλουμε για μας δουλειές να κάνουν,
τους Γίγαντες τα έργα μας τα επίπονα θα φκιάνουν,
οι Νύμφες μας ημίγυμνες χορούς θα μας χορεύουν
με Σειλινούς και Σάτυρους αισχρά να τις χαϊδεύουν.

θα καταργήσουμε τη ΔΕΗ γιατί ο φωτοδότης
Απόλλων, φως ποιότητας θα μας παρέχει πρώτης'
και πάει ο ΟΤΕ και τα ΕΛΤΑ, ο Ερμής αφού ο μαγκιόρος
ανέξοδος και γρήγορος θα ’ναι μαντατοφόρος.

Τον Δία-Ρέππα μοναχά που από τo υπουργείο
στη φτώχεια πάνου κεραυνούς σβουρίζει δύο δύο-
από το χρυσοφόρο του θα πάρουμε τo πόστο
ώστε-ίδιο μάρμαρο κι αυτόν-να τονε φάμε ρόστο.

Η Άρτεμη θ' αντικαθιστά τη δεκαεφτά Νοέμβρη
αφού ένα βέλος θ' αμολά κι αυτή και όποιον έβρει,
με τα ποτάμια ο Ηρακλής θα καθαρίζει βούρκους,
κι ο Άρης, άμα μας ριχτούν, θα σταματάει τους τούρκους.

Και τότε πια παράδεισος θα είναι η Ελλάδα
κι ανάμνηση η που τρώγαμε ως τώρα φασουλάδα.
Και ο Σημίτης θα ’ναι πια πρωθυπουργός και πάλι
μιας και τη φτώχεια στη γωνιά θα ’χει για πάντα βάλει.

Πλην αν μετ’ τ’ άλλα αγάλματα μας έρθει και η Δίκη.
Γιατί αυτή απ’ τη χρυσή θα βγάλει ευθύς τη θήκη
τo ξίφος Της, που θάνατο σε άθλιους κλέφτες δίνει,
κι από την κλίκα του ΠΑΣΟΚ ρουθούνι δε θα μείνει

Κατά τη ΝΕΡΙΤ θράσος έχουν οι βρετανοί που στέλνουν τα αγάλματα σε ξένες χώρες και όχι οι έλληνες που τα ζητάνε πίσω(!) Άντε πάλι με τ' αγάλματα... Πάλι αυτοί, πάλι εγώ.

ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ

Η Ακρόπολη αποκλείστηκε για δεύτερη φορά
από υπαλλήλους που ζητούν λεφτά απ’ το Σαμαρά.
Και η τι-βι όλη φρύαξε. Σκούζουν οι εφημερίδες.
Σύλλογοι εξανίστανται. Βοούν μανδάμ και δίδες.

«Να κλείσουν την Ακρόπολη!…την τόσο μας αρχαία!…
Πολιτισμού οι τύποι αυτοί δεν έχουνε ιδέα;!…»
Μαντάμες και υπουργάκοι μου και Τύπε κίτρινέ μου
ό,τ’ είπατε και γράψατε πηγαίνει κατ’ ανέμου.

Εικοσιτρείς ακρόπολες κι εξήντα παρθενώνες,
όσους κι αν πριν εχτίστηκαν δακρύβρεχτους αιώνες,
ας πάνε όλες στο χαμό μ’ αυτό αν είναι να ’βρει
ένα ο φτωχός ξεγέλασμα στην πείνα του τη μαύρη.

Όλα τα παλιομάρμαρα του κόσμου να χαθούνε
παρά οι φτωχοί μας το ψωμί ψωμάκι να το πούνε.
Άνθρωποι που παθιάζονται για πέτρινα μνημεία
και που για φτώχεια μέριμνα δε δείχνουνε καμία,

ψευτόκλαμα ειν’ το κλάμα τους κι αγύρτικη η οργή τους-
περσότερο τους γνοιάζει αυτούς μια πέννα απ’ το πουγκί τους.
Λένε οι αχρείοι: «τον Τουρισμό αυτό πολύ θα βλάψει
ξένος αφού στον τόπο μας να έρχεται θα πάψει!

…πέσαμε δέκα στα εκατό ήδη στον Τουρισμό!
Με την Ακρόπολη κλειστή τραβάμε στο χαμό!..»
Μα ή μ’ εκατό τοις εκατό ή με σαράντα μείον
του έρμου φτωχού δε θ’ αυξηθεί καθόλου το ταμείο’.

Συντρίμμια όλα τα μάρμαρα του τόπου αυτού να γίνουν
αν είναι μόνον ίδρωτα κι αίμα λαών να πίνουν.
Και παρανάλωμα φωτιάς ας γίνουν τα Μουσεία
αν πείνα στη φτωχολογιά φέρνουν κι απελπισία.

Του κόσμου κάθε άψυχο λιθάρι ας χαθεί
αν είναι μόνο μια ζωή ανθρώπου να σωθεί.


ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ,
ΠΟΔΙ ΚΑΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΡΗΛΙΟΥ
(οι εφημερίδες της 27-8-08)

Στη «βάρβαρη» τη χώρα-την Τουρκία-
κάτω απ’ το φως του ζωοδότη ηλίου
σ’ ανασκαφές που γίνονται στη χώρα
βρέθηκε το κεφάλι του Αυρηλίου.

Εμπρός λοιπόν Καραμανλή Κωστάκη
εμπρός και ανοικονόμητη συ Ντόρα
κάντε διαβήματα να μας δοθούνε
όσα η σκαπάνη έχει ανασκάψει δώρα.

Κι ας ήτανε αυτοκράτορας ρωμαίος
μα ελληνικά αφού έγραφε κι ωμίλει
έλληνας ήταν. Κι αν μας αρνηθούνε
τουλάχιστο ας μας δώσουνε τα χείλη…

Τόσους που ελληνικά έχουνε γράψει
(Σαμοσατείς κι ας ήσαν… ή και Σύροι… )
έλληνες όλους τους εσείς τους λέτε-
το ’χετε πάρει πλέον ψωμοτύρι.

(Κι εγώ λοιπόν δυο τόμους ποιημάτων
στην αγγλική που έχω εκδώσει γλώσσα,
κι εγώ γι αμερκανάκι θα μοστράρω
μετά ’πό χρόνια τόσα κι άλλα τόσα)

Σ’ άπταιστα ελληνικά κι ο αυτοκράτωρ
τα «Εις Εαυτόν» λεν είχε αυτός γραμμένα.
Ψέμα! Δεν τα ’γραψε του Εαυτού του:
στους έλληνες τα είχε αυτός ταμένα!

Λοιπόν με τ’ άλλα μάρμαρα-του Έλγιν-
ζητάτε τώρα και του Αυρηλίου
να ’χετε να το λέτε στους κρετίνους
στις εκλογές του Σιούφα-του Απριλίου.



ΠΑΛI Τ΄ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

Λόγος για κάτι μάρμαρα γίνεται τελευταία
που μας τα πήραν λέει πριν πολλές δεκάδες
χρόνια
κι η κλίκα τώρα του ΠΑΣΟΚ τα θέλει πάλι πίσω.
Και στην Ελλάδα ανήκουνε, λέει, γιατί εβρεθήκαν
στο μέρος όπου τώρα ζει-τόσο μυαλό κρατάει
να λέει πως απόγονος κάποιων ελλήνων είναι-
αυτών τη γη που παλαιά ετούτη κατοικούσαν...

Δε θέλει μάρμαρα ο λαός γελοίοι "κινηματίες".
Αν θέλετε ζητάτε τα μα όχι στ' όνομά του.
Φράγκο δε δίνει ο λαός γι αυτές τις παλιοπέτρες
που σχήμα κάποιοι ανθρώπινο ή ζώου τους έχουν
δώσει.
Τα μάρμαρα, τις τσέπες σας κοιτάζετε μονάχα,
απ' ό,τι τώρα, πιότερο ακόμα να γεμίσουν.
Πώς; Μόνο σεις το ξέρετε. Εγώ υποθέτω μόνον
και λέω πως περιμένετε τον τουρισμό ν' αυξήστε
γιατ' οι τουρίστες θα 'ρχωνται τα μάρμαρα να
δούνε
και τον αγλέουρα κι από κει εσείς να ξαναφάτε-
και σεις και τα δισέγγονα και τα τρισέγγονά σας.

Μα κι έτσι να ’ναι, ο λαός δραχμή δε θα ’δει πάλι-
με μάρμαρα είτε δίχως τους εκείνος θα πεινάει
όπως πεινούσε πάντοτε καί ιδιαιτέρως όταν
ό,τι βρωμιά, την κάνετε τάχατες στ' όνομά του.

Τα μάρμαρά σας ο λαός δε θέλει να τα ξέρει-
κι αν θα τα πάρτε φάτε τα καθώς τις σάρκες
τρώτε
του λαού που κάθεται άβουλος και ηλίθια σας κοιτάζει
το αίμα και τον ίδρω του λαίμαργα να ρουφάτε.
Φαϊ ζητάει ο λαός που σεις δε θα του δώστε
είτε τα βρωμομάρμαρα τα πάρετε είτε όχι.
Παλέψτε για τα μάρμαρα λοιπόν με δύναμη όση
σας δΐνει η απληστία σας. Να ξέρετε όμως οτι
όλες σας τις βρωμόπετρες που για να σας τις
δώσουν
σα γύφτοι εκλιπαρήσατε, ο λαός τις γράφει όπου
μελάνι εκεί που κι η σοφή λέει παροιμία, δεν
πιάνει.
Αυτός όλα τα μάρμαρα γι αντάλλαγμα τα δίνει
για μιας ημέρας φαγητό σ' ενού άνεργου τραπέζι.
Κάντε ό,τι θέλετε λοιπόν με τις βρωμόπετρές
σας-
και πότε κάνατε ο λαός ό,τι ζητάει και θέλει;-
και πώς μπορούσατε ποτέ αυτό να ’χατε κάνει,
αφού ο λαός πεινάει ψωμί κι όλο εσείς το τρώτε;
Και μήπως αν τα πάρετε τα’ αρχαία μάρμαρά σας
να τα φυλάξτε είστε ικανοί; Σε δύο χρόνια μόνο
καταστραμμένα θα ’ν’ κι αυτά σαν που όλα τ άλλα
είναι.
Τουλάχιστο, τρομάρα σας, να ξέρατε από Τέχνη...
Η μόνη τέχνη που καλά έχετε μαθημένα
ειν' η κλεψιά. Γιατί λοιπον δεν πάτε να τα κλέψτε
ώστε επιτέλους να 'ρθουνε, να πάψτε σα ζητιάνοι
το χέρι σας ν' απλώνετε κι εκτός από δολάρια
και πέτρες τώρα δουλικά να κλαίγεστε να πάρτε;
Άντέστε κομματόσκυλα, εμπρός, κλαφτείτε ακόμα'
μα να 'χετε καλά στο νου: η κλίκα σας μονάχα-
η ξεκομμένη απ' το λαό-τα μάρμαρα ζητάει.
Όπως η κλίκα η ίδια σας εζήτησε να κάνει
κι αγώνες ολυμπιακούς-ακόμα έν' από κείνα
που ο λαός αμέτοχος τα βλέπει, γιατί νιώθει
πως πιο δυστυχισμένονε με κείνους θα τον κάντε.
Κάντε λοιπόν το κέφι σας αισχροί "κινηματίες".
Και να φχαρστάτε συνεχώς το θεό σας μην
ξεχνάτε,
που ενός χαζού σας έδωσε λαού αφέντες να 'στε,
λαού ενος δουλόπρεπου που τα όπλα δε σηκώνει
κι όσοι μετρώντας είστε βρει, τόσους ν' ανοίξει
τάφους. 

Τρίτη, 17 Φεβρουαρίου 2015
Κακλαμάνης για την εκλογή Παυλόπουλου από τον ΣΥΡΙΖΑ: Είμαι σίγουρος ότι ο Καραμανλής θα γελάει από κει πάνω.\
Γιατί να μη γελάει; Ο καπιταλισμός καλά κρατεί στη γη, η Ελλάδα ακολουθεί τους ισχυρούς σαν σκυλάκι, όλοι οι
«αριστεροί» πρωθυπουργοί τρέμουνε τη Δεξιά και κάνουν Πρόεδρο ένα δεξιό κάθαρμα κάθε φορά, οι δεξιοί πρωθυπουργοί βάζουν «δημοκράτη» Πρόεδρο, η σαπιλα συντηρείται. Γιατί να μη γελάει; Οι ρόλοι καλά μοιρασμένοι και παιγμένοι στο Θέατρο της πολιτικής ζωής. Ο Τσίπρας Δον Κιχώτης  πάνω στο τεράστιο καλάμι του σωτήρας της Ελλάδας και της Ευρώπης, ο Σαμαράς ακρίτας της Συντήρησης, ο Λαφαζάνης ο Μεφιστοφελής της υπόθεσης, ο Παυλόπουλος το ακίνητο και άβουλο ξόανο και ο λαός ο Χορός της φάρσας, υφιστάμενος επιδράσεις και επιβάλλοντας ενέργειες. Και μεις, οι πραγματικά τραγικοι θεατές, που μας αναγκάζουν να βλέπουμε την παράσταση πληρώνοντας σαϋλωκικά εισιτήριο με το αίμα μας από πάνω. In girum imus nocte et consumimur igni.



Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου 2015
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:10 μ.μ.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:09 μ.μ.
Ο Τσίπρας λέει στον Σόιμπλε να λυπάται τους λαούς που βαδίζουν με σκυμμένο κεφάλι.
Ενώ οι έλληνες βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά. Απόδειξη ότι
για δεκαετίες: έχουν πολιτικούς που τους κλέβουν, καταπίνουν τα σκάνδαλα των πολιτικών τους, ανέχονταιο την Διαπλοκή, ανέχονται την ανυπαρξία ελληνικού Κράτους.
*
Ο Τσίπρας λέει ότι η δύναμη της Αριστεράς ήταν πάντα οτι αυτή δεν διεκδικούσε τα αξιώματα για τον εαυτό της. Διεκδικούσε έμπνευση. Γι αυτό και έκανε τον Παυλόπουλο Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Όπως για παράδειγμα ο Λένιν, όταν κατάκτησε την εξουσία με την Οχτωβριανή Επανάσταση, έκανε Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ τον Τσάρο. Έτσι ο Λένιν βρήκε την έμπνευση που διεκδικούσε.
*
Ο αντιμνημονιακός Τσίπρας και το αντιμνημονιακό κόμμα του, έκανε πρόεδρο έναν μνημονιακό!, λένε οι διαρκώς διαμαρτυρόμενοι. Όμως όχι φίλοι μου, μπορεί να ψήφισε όλα τα μνημόνια ο Παυλοπουλος, όμως είπε ότι είναι αντισυνταγματικά! Λίγο το έχετε αυτό; Η διαφορά από τους άλλους λάτρεις των μνημονίων είναι ότι αυτοι μετά την ψήφιση από αυτούς των μνημονίων, δεν καταφέρθηκαν εναντίον τους.
Μα καλά, θα ρωτήσουν οι αφελείς, ο πολέμιος των μνημονίων Προεδροδημοκρατικοποιεί έναν υπέρμαχό τους; Αχ, ως πότε θα ζω να σας μαθαίνω; Διαλεκτική φίλοι μου! Σου λέει ο Τσιπρας μνημονιακός ο Παυλόπουλος, αντιμνημονιακός εγώ, η σύνθεση θα είναι ένα απεχθές μνημόνιο! Όπερ και απεδείχθη επί των ημερών μας και να που τώρα ο Τσίπρας έχει τη δυνατότητα να πολεμάει ένα απεχθές μνημόνιο.
*
Θέλετε και ένα άλλο σκέλος της αξιομνημόνευτης αντιμνημονιακότητας του κυρίου Παυλόπουλου; Αντί να απολύει διόριζε επί υπουργείας του! Μάλιστα! Εναντιωνόταν έτσι στο μνημόνιο πριν αυτό ζητήσει απολύσεις! Και προβλέποντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν κυβέρνηση σύντομα, διόριζε νεοδημοκράτες στο Δημόσιο, γιατί σου λέει ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει όλον το χρόνο δικό του για να διορίζει δικούς του. Σοφία δέρνει τον άνδρα.
*
Μα καλά, είναι όλοι αυτοί λόγοι ικανοί να κάνουν τον Τσίπρα να κάνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας έναν βαμμένο δεξιό; Μη μιλάτε, ο Τσίπρας εμπνέεται!..
*
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει παράταση! Δηλαδή συνέχιση του Μνημονίου! Τότε γιατί όλο αυτό το θρίλερ; Γιατί δεν τη ζήταγε από την αρχή να τελειώναμε; Άγνωστοι αι βουλαί του Υψίστου.

*
Ευτυχώς που το κόμμα του Τσίπρα δεν έχει κανένα κάπα στο όνομά του να πέσει και να τους πλακώσει όλους εκεί μέσα.
*
Στο τέλος τέλος όμως ο Παυλόπουλος έχει ένα μεγάλο προσον. Να μην υποχωρεί σε ό,τι δεν λέει ή δεν κάνει. Απαραίτητο προσόν για έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας εν τη μεταπολιτευτική Ελλάδι.
Μονο, λέω, λυπάμαι όταν σκεφτώ ότι ο κύριος Παυλόπουλος αγαπάει τόσο πολύ τη δουλειά του που θα σώσει την Ελλάδα θυσιάζοντας γι αυτό την άλλη μεγάλη του αγάπη, την καθηγεσία.
Μα υπάρχει λύση ώστε να μείνει και ο λύκος-Δεξιά χορτάτος και η πίτα-ΣΥΡΙΖΑ ακέρια: να κόψουν το δεξί χέρι του Παυλόπουλου,να κολλήσουν μια αυτοτροφοδοτούμενη πέννα στα δάχτυλά του και να το καθίσουν στην Προεδρική καρέκλα να υπογράφει. Και ο υπόλοιπος Παυλόπουλος να διδάσκει. Και μη θαυμάζετε, η επιστήμη κάνει θαύματα σήμερα.


Πάμε για δημοψήφισμα λοιπόν ή για εκλογές δημοψηφισματικές, αφού αυτό θέλει η αποφασιστικότητα, η αξιοπρεπεια και η περηφάνεια του "κουνουνιστή" Τσίπρα.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:46 μ.μ.
Οι στίχοι μου "ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΝΔΗ ΠΡΟΕΔΡΟ" άλλαξαν τη γνώμη του Τσίπρα για Πρόεδρο Δημοκρατίας Αβραμόπουλο. Έπρεπε να μου το έλεγες νωρίτερα, μου είπε, για να μην εκτεθώ.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:45 μ.μ.
Λυπάμαι τους έλληνες, είπε ο Σόιμπλε, ψηφίσανε μια κυβέρνηση που φέρεται ανεύθυνα.
Και η κυβέρνηση φρύαξε.
Γιατί; Δεν είμαστε αξιολύπητοι και ανεύθυνοι;
Όταν ένα ποντίκι βάζει κόκκινες γραμμές στη γάτα αυτό είναι υπευθυνότητα ή τάχα γελοιότητα;
Και όταν εκλιπαρείς λίγα ευρώ για να επιβιώσεις δεν είσαι αξιολύπητος;

Έμμετρα εκφρασμένη είναι η άποψή μου αυτή στο παρακάτω δείγμα-απόσπασμα, για το πώς ζητιάνευαν όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις μας από την Αμερική. Το ίδιο κάνει σήμερα και η «αριστερή» κυβέρνησή μας από την Ευρώπη.

……………………………………………………
Γι αυτό σας λέω-δώστε μου δολάρια πρόεδρέ μου
να διαψευστούν οι αριστεροί σφοδροί επικριταί μου
που άπρακτος στη χώρα μας διαδίδουν πως θα πάω-
δώστε μας για να φαν κι αυτοί αλλά κι εγώ να φάω.

Και μη ποτέ νομίσετε λέξεις ότι θ’ αρθρώσω
από τας λίαν δουλοπρεπείς εκείνας-να μη σώσω.
Είμαστε υπερήφανος λαός και επαιτούμε
όχι σαν άθλιοι ζήτουλες, αλλά σαν ν’ απαιτούμε.
Όταν με χέρι απλωτό οικτρά διακονιαρίζομεν
την κεφαλή έχουμε ψηλά και πόρρω ατενίζομεν.
Κι όταν γυρίσουμε μετά κι άδεια παλάμη δούμε
τότε αυτόν αφήνουμε κι από άλλονε ζητούμε.
Και ούτε λέμε «τον πτωχόν, άρχοντα, ελεήστε»,
παρά «θα ημπορούσατε κύριε να μας δανείστε…»
Αισθάνεστε την διαφοράν του «άρχοντα» απ’ το «κύριε»΄
Ανάμεσά των εγωισμού φωναί ηχούνε μύριαι.
Και την αξιοπρέπειαν που κλείει το «δανείστε»
Δεν ημπορείτε βέβαια να μας την αγνοείστε.
…………………………………………

Ή μήπως και όταν τρώγαμε τα δανεικά ή όταν δεν τολμούσαμε να μιλήσουμε όταν τα έτρωγαν οι άλλοι, ήμασταν και τότε  αξιοπρεπείς;
Ψωμολίμασμα  λέγεται το σημερινό. Και ας αφήσουμε τον σπερματοπότη να μιλάει για αξιοπρέπεια και για ξεζουμίσματα.
Εμετός μου έρχεται βλέποντας τους «υπεύθυνους» έλληνες να ξημεροβραδιάζονται χαζεύοντας στις πλατείες, και ακούγοντας το «στήριγμά μας ο λαός μας» του «κουμουνιστή» πρωθυπουργού μας.
Και οίκτο νοιώθω για τον «ήρωα» Γλέζο, που νομίζει ότι   μια πράξη μισής ώρας κάποτε, του δίνει το δικαίωμα να λέει λόγια…λόγια… λόγια,  για πενήντα τόσα χρόνια τώρα.



Σάββατο, 14 Φεβρουαρίου 2015

«ΠΡΟΣ ΩΡΑΣ»

Σάλος. Φουρτούνα, Ταραχή. Αντάρα. Τρικυμία.
Κουμουνιστές  εκάμανε γκουβέρνο στη Γραικία.
Φόβος και τρόμος άπλωσε πάνω από την Ευρώπη.
Βλέπουν με μάτι ανήσυχο εδώθε όλοι οι τόποι.
«Τσάι», «τσουράπι», «τσαγανό», «τσιγάρο», «τσιμινιέρα»,
Λέξεις που ως τώρα ήσυχες πλανιόνταν στον αέρα
Μα κι όσες άλλες  από «τσ» τους έλαχε ν’ αρχίζουν
Τον Τσίπρα στους ταλαίπωρους τους γήινους θυμίζουν
Και πλέον γόοι και ποπετοί την οικουμένη ζώνουν.
Κουμουνιστές. Κουμουνιστές τη γη μας την αλώνουν.
Ο Λένιν αναστήθηκε. Ζωντάνεψε ο Μαρξ.
Και το ’νιωσε αυτό καλά και ο καθένας βλαξ.
Μέχρι κι εγώ ο αδαής περί τα πολιτίκς
Και που γι αυτά ολοζωής βαθιά με ζώνει νυξ,
Κι εγώ λοιπόν κατάλαβα πολλές τι αλλαγές
Θα δει η Ελλαδίτσα μας μεγάλες και μικρές,
Πια τώρα δε θα έχουμε την Τρόικα να μας τρώει
Μα θα συναλλασσόμαστε αισίως με μια Κατρόι.
Κι αντί να μας ταλαιπωρεί τ’ άθλιο Μνημόνιο εκείνο
Θα έχουμε ένα ανθρώπινο κι ευγενικό Μηομνίνο.
Αντίς καφέ θα πίνουμε μες στα καφεποτεία
Τα φρέσκα του ο καθένας μας τα σπέρματα τα κρύα.
Στα εστιατόρια με μισή μερίδα περηφάνεια
Γαρνιρισμένη με άρωμα από χαρισμένα δάνεια
Τελείως θα χορταίνουμε την που είχαμε πριν πείνα
Και τα συσσίτια ν’ ανθούν θα πάψουν στην Αθήνα.
Τη λέξη όταν «Σύνταγμα» θα λέμε θα δακρύζουμε
Κι αντίγραφα Μνημόνιου καθημερνά θα σκίζουμε
Ενώ ο λαός ρακένδυτος στα μαύρα του τα κρέπια
Θα πλέει μέσα σε πέλαγο γεμάτο αξιοπρέπεια.
Δραχμές θα κουδουνίζουνε αντίς ευρώ στις τσέπες
Και θα ’ναι όνειρο άπιαστο οι πίτσες και οι κρέπες.
Κι οι ευρωπαίοι ενώ εμάς κοιτώντας θα γελάνε
Ο Τσίπρας θα αισθάνεται-αλί-πανευτυχής
Αγνοώντας πως γυμνόποδες στ’ αγκάθια όσοι πάνε
Είναι ηλίθιοι-τρισαλί-και όχι ευφυείς.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:31 μ.μ.
 ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΝΔΗ ΠΡΟΕΔΡΟ

Μ’ ένα πόδι δεξιό
κι ένα πόδι αριστερό
πώς μπορεί πάνω στη γη
μια πατρίς να περπατεί;

Μ’ έναν πρόεδρο δανδή
Και πρωθυπουργό παιδί
Τι χαίρι να ιδεί
Η πατρίδα η καψερή;

Κι είναι πρόοδος μια τέτοια
Που μας μέλει περιπέτεια;
Τι ο πρωθυπουργός φοβάται
Και τα τέτοια μηχανάται;

Αλλά έτσι Τσίπρα έρμε
Είτε θέλουμε ή δε θέμε
Ούτε πίσω ούτε μπροστά
Η Ελλάς θα προχωρά,

Παρά ακίνητη θα μένει
Σαν να είναι πεθαμένη
Αφού λίγο αν κινηθεί
Σωριασμένη θα βρεθεί.

Κρίμα στην αριστερή
Που πρεσβεύεις τακτική.
Την πατρίδα θες τ’ ανέμου;
Άλλαξε όνομα κανέμου,

Και σε όλους φώναξέ το
Να σε λέμε από φέτο
Όχι όπως ήσουν: ΣΥΡΙΖΑ
Μα όπως θα ’χεις γίνει: ΣΥΝΔΡΙΖΑ.



Δευτέρα, 16 Φεβρουαρίου 2015
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 5:56 π.μ.
Είπε ο Τσίπρας: Αν μας δώσουν έξη μήνες περιθώριο χρόνου, σε έξη μήνες η Ελλάδα θα είναι μια άλλη χώρα.
Δηλαδή; Θα πάψουμε να βλέπουμε σκατά σκύλων στους δρόμους;
Οι ένοπλες δυνάμεις μας δεν θα φοβούνται πια την Τουρκία;
Οι έλληνες θα πάψουν να κλέβουν ο ένας τον άλλο;
Θα πάψει η φοροδιαφυγή;
Τα σχολεία θα έχουν θέρμανση, θα είναι σχολεία και όχι αχούρια, θα μαθαίνουν σ’ αυτά γράμματα τα παιδιά;
Τα αυτοκίνητα δεν θα παρκάρουν σταπεζοδρόμια;
Ο κυρ-Παναγιώτης θα μπορέσει να πηγαίνει διακοπές κάθε καλοκαίρι;
Αν δεν μιλάει πάλι για τέτοια αλλαγή μήπως μιλάει για την άλλη-να γίνει η Ελλάδα ένα Ντουμπάι ή μια χώρα Λας Βέγκας;
Ή για ποια μιλάει;

Κοπέλα 20 χρονών. Βγάζει το τηλέφωνό της και μου δείχνει τον ουρανό  της συνοικίας όπου βρισκόμαστε. Τηλέφωνο από τα ακριβότερα καινούργια.  Βάζει το τηλέφωνο στην άκρη και μου λέει: Έχεις κανένα ευρώ να πάρω ένα σουβλάκι γιατί είμαι νηστική από το πρωί;
Η κοπέλα είναι αντιπρόσωπος ενός μεγάλου ποσοστού ελληνίδων.
Ελλάς 2015.



Παρασκευή, 13 Φεβρουαρίου 2015
ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

ΣΥΡΙΖΑ
Ότι και να λέει η ΝΔ και ότι και να λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός θα κρίνει τη νέα κυβέρνηση από το αν αυτή θα τηρήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις της. Και εκείνες που θα πρέπει να γίνουν άμεσα, και εκείνες που θα πρέπει να μείνουν γι αργότερα. Και είναι πρόθυμος ο λαός να δώσει περιθώριο χρόνου στην κυβέρνηση ως προς το παραπάνω. Και αυτό θα το δούμε να γίνεται.  Γιατί ο λαός ξέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΚΚΕ, παρά μόνο ένα ισχνό ευρωκουμουνιστικό κόμμα.

ΝΔ
Ο αυταρχισμός του καραμανλισμού αποκλείει την επάνοδο του Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ. Το μητσοτακέικο, λόγω του αρνητικού βάρους που κουβαλάει ο Κυριάκος (για Ντόρα δεν μιλάμε πλέον) πάλι αποκλείεται. Την ηγεσία της ΝΔ θα την αναλάβει κάποιος ή κάποια, που μέχρι τώρα δεν έχει προβάλει δημόσια τέτοιες αξιώσεις. Το άτομο αυτό θα είναι νέο σε ηλικία, θα ξεφορτωθεί γρήγορα τα παλαιά και γερασμένα πρόσωπα του κόμματος όσο μεγάλο όνομα κι αν έχουν και θα αλλάξει το όνομα του κόμματος.
Τα παραπάνω θα γίνουν αν η ΝΔ καταλάβει πως για να ευδοκιμήσει πρέπει να συμπορευτεί με τις υποδείξεις της εποχής, αλλιώς θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ.

ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ δεν θα υπάρχει στην επόμενη Βουλή.

ΠΟΤΑΜΙ
Τη θέση του ΠΑΣΟΚ θα πάρει το Ποτάμι. Παλιομοδίτικα μυαλά κουβαλώντας και άτολμο, θα κρατήσει όποια στενή περιοχή θα του αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η καινούργια ΝΔ.

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Τα υπόλοιπα κόμματα θα ξεπηδάνε σαν παράξενες παραφυάδες στον κορμό των μεγάλων κομμάτων, που ο ίδιος ο λαός θα τις ξεμασχαλιάζει σαν άχρηστες.

ΚΚΕ
Ίδιο σε δύναμη και σε ιδέες θα παραμείνει το ΚΚΕ.

Με λίγα λόγια σαν χώρα θα ακολουθήσουμε τον ευρωαμερικάνικο  δρόμο της δημιουργίας δύο μεγάλων κομμάτων που θα εναλλάσσονται στην εξουσία και πάλι, όμως που τώρα θα λειτουργούν προσαρμοσμένα περισσότερο στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Αυτό χωρίς και πάλι ο λαός να αλλάξει μυαλά παρά τόσο, όσο θα χρειάζεται για να μην ξαναπέσει σε μια παρόμοια σαν την τωρινή κρίση.



Δευτέρα, 2 Φεβρουαρίου 2015
Την Κυριακή το πρωί, οι δύο εκκολαπτόμενοι φασίστες της πρωινής εκπομπής του Σκάι, έδωσαν μαθήματα πατριωτισμού και χάραξαν γραμμή πλεύσης στον Τσίπρα, λέγοντάς του ότι πάνω απ' όλα είναι η πατρίδα και τονίζοντάς του να μην στραφεί ανατολικά.
Σήμερα το πρωί, Δευτέρα, ο μικρόνους και ως εκ τούτου ώριμος φασίστας Πορτοσάλτε (ό εστί μεθερμηνευόμενον κουρσάρος), επετέθη φραστικώς κατά του κυρίου Κατρούγκαλου, υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης επί πολιτικών και θεμάτων τακτικής.
Ο εκλεκτός του ελιτίστικου καναλιού, χωμένος μέχρι το λαιμό μέσα στα νερά του φασισμού, αδυνατεί και να υποπτευτεί ακόμα ότι υπάρχει και μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων από την μονολιθική δική του, πόσο μάλλον ότι υπάρχει και μία αριστερή τέτοια.
Ο τετραπέρατος δεξιολάτρης οικονομολόγος Παπαδημητρίου από την άλλη, προσπαθεί από τη μια να σφάξει με το γάντι τη νέα κυβέρνηση, και παράλληλα να φρενάρει την φαφλατάδικη ανοησία του Πορτοσάλτε, ο οποίος έχει αποδεχτεί με τη σειρά του ότι του χρειάζεται φρένο και δέχεται τις προσβλητικές για άλλους παρατηρήσεις του Παπαδημητρίου, όχι όμως για να αλλάξει τακτική, αλλά για να μπορεί να ξαναρχίσει την αμέσως επόμενη στιγμή της κουβέντας τους τα βλακώδη φασιστικά του ξεσπάσματα, θεωρώντας ότι με το να μην απαντάει στα μαλώματα του Παπαδημητρίου, όσα έχει πει νωρίτερα του συγχωρούνται και ο Θεός της Οπισθοδρόμησης του δίνει το δικαίωμα να ξαναρχίζει κάθε φορά τα ίδια.



Σάββατο, 31 Ιανουαρίου 2015
ΟΙ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝ

Σωστά ξαναγυρίζουν
οι απολυμένοι από του Σαμαρά τη χούντα.

Και του Παπάγου η χούντα απόλυσε υπαλλήλους.

Τότε γιατί το ήθελε ο βασιλιάς κι η Αμερική.
Τώρα γιατί το ήθελε η τρόϊκα κι η Γερμανία.

Σωστά ξαναγυρίζουν οι απολυμένοι.
Γιατί μπορεί για ένα παιδί
ζωή του ο πατέρας του να είναι.
Μπορεί
έτσι παράξενα ορφανεμένο
από γειτόνισσα μία φιλεύσπλαχνη
να έχει μια ντομάτα την ημέρα
προσφάι σ’ ένα ξεροκόμματο.
Και μπορεί
τις νύχτες που κερί ένα τις φωτίζει
φαντάσματα να το κυκλώνουν τρομερά
κι οι σκιες του τοίχου ίδιες Μοίρες
να σημαδεύουν την ψυχή του
ορίζοντάς του
σε κάθε σκια να τρέμει ολοζωής
και κάθε άνθρωπος
φάντασμα να του είναι φοβερό για πάντα.

Γιατί πολύ στον κόσμο είναι πιθανό,
απολυμένος,
να έχει φύγει από την Τρίπολη ο πατέρας,
να έχει πάει σ’ ένα μέρος άγνωστο και μακρινό-
την Καλλιθέα
που τι τέρατα ποιος ξέρει να την κατοικούν κι αυτή -
και κει
στου Σταθμού του τραίνου της τον έξω χώρο
επάνω σ’ ένα τραπεζάκι καφενείου τσίγκινο
να γράφει αιτήσεις δυο δραχμές τη μία.


Σωστά ξαναγυρίζουν. Ίσως έτσι
λιγότερα να είναι τα παιδιά που θα διαλέξουν
στο περιθώριο της ζωής να ζουν
κι απ’ όλους μισημένα.


Τετάρτη, 28 Ιανουαρίου 2015
ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ

Τρεις μέρες τώρα
το σώμα μου έχει μελανιάσει απ’ τα τσιμπήματα.

Η μάνα μου ήταν μοιχαλίδα.
Μ’ έκανε με τον Λένιν.

Κι από τη γέννα μου ήμουν ο παράξενος,
ο άξεστος,
ο ακοινώνητος.

Και η κακή μου μοίρα
σε φασίστες ανάμεσα μ’ έριξε να ζήσω,
στου λύκου το στόμα ίσα μέσα.

Χρόνια πολλά επέρασα εκεί.
Με την τραχιά του γλώσσα με ανάδευε,
με σύντριβε,
με τσάκιζε.
Στις παρειές του με σφεντόνιζε,
με συμπίεζε στην υπερώα του,
επάνω με πετούσε στων δοντιών του το φραγμό.

Με τον καιρό ανάπτυξα αντισώματα στις κακουχίες.
Και για τα δύσκολα είχα βρει τη Φινλανδία μου:
την Τελική Αύλακα.

Για τα δόντια του ήμουνα σκληρός.
Έτσι μπόρεσα να επιζήσω.
Και ούτε με κατάπιε. Ο οισοφάγος του δε με χωρούσε.

Και σε όλα αυτά
και ύστερα από τόσα χρόνια
έξαφνα
ένα δρεπάνι ήρθε και σύριζα
του λύκου εκλάδεψε τα δόντια.

Κι ακούω τώρα γύρω μου
ενώ Γενάρη έχουμε, φωνές Οχτώβρη.
Και βλέπω πρόσωπα ανθρωπινά.
Και γλώσσα πια καμία δεν με ταλανίζει.

Και τόσο έχω στην κλεισούρα μέσα ζήσει
και μ’ αντισώματα έχω τόσα ποτιστεί
και τόσο πια δεν πρόσμενα κάτι καλό
που λέω δεν μπορεί, ένα όνειρο ειν’ αυτό που ζω
καθώς στο καταφύγιο
της Τελικής μου Αύλακας κοιμάμαι.

Και τσιμπιέμαι τρεις ημέρες τώρα.
Και το σώμα μου
το έχω μελανιάσει απ’ τα τσιμπήματα.



Τρίτη, 27 Ιανουαρίου 2015
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Τόπος: παιδική χαρά
Χρόνος: 26 Γενάρη 2015, μεσημέρι.
Πρόσωπα:
Μικρός Αλέξης (ΜικΑλ)
Μικρός Αντωνάκης (ΜικΑν)
Μπαμπάς Λαός (ΜπΛ, μπαμπάς τους)
Μαμά Δεξιά (ΜαΔ, μαμά τους)
Άνθρωποι γύρω.

(Ο Μπαμπάς Λαός ανεβάζει και κουνάει τον Μικρό Αλέξη στη μοναδική κούνια της Παιδικής Χαράς, ενώ ο Μικρός Αντωνάκης κλαίει στην αγκαλιά της μητέρας του)

ΜικΑν
Σέλω την κούνια μου…

ΜαΔ
(με λατρεία και ρίχνοντας άγριες ματιές στον Μπαμπά Λαό)
Δικιά σου είναι η κούνια μωράκι μου. Αλλά ας κουνηθεί λίγο και το αδερφάκι σου. Ναι;

ΜικΑν
Όσι. Σέλω μόνον εγώ…

ΜπΛ
(που παρακολουθεί από μακριά τον Μικρό Αντωνάκη. Δυνατά)
Έλα και συ μωρό μου να κουνήσεις τον αδερφούλη σου Έλα!... Κοίτα…Ωωωωωπ… Κοίτα πόσο ψηλά πάει… Έλα… Ωωωωωπ…

ΜικΑν
(κλαίγοντας γοερά, κλωτσώντας τον αέρα και χτυπώντας με τα χέρια του το στήθος της μητέρας του)
Όσι! Εγώ μόνο σέλω! Ζικιά μου κούνιαααα…

ΜπΛ
Μην κλαίς γιατί θα τις φας.
( ο Μικρός Αντωνάκης στριγγλίζει)

ΜαΔ
(ξεσπώντας, στον Μπαμπά Λαό)
Για τόλμα! Δε βλέπεις πώς σπαράζει το καημενούλι; Πατέρας είσαι συ;
(στον ΜικΑν)
Σώπα μωράκι μου, δικιά σου είναι η κούνια. Θα τον κάνω ντα εγώ τον μπαμπά. Μην μου κλαις μωράκι μου…
(γονείς από γύρω έχουν στρέψει την προσοχή τους στο κλάμα του ΜικΑν και παρακολουθούν τη λογομαχία των γονιών του)

ΜπΛ
(αφήνει τον Μικρό Αλέξη να κουνιέται και πηγαίνει προς τη μητέρα χαμογελώντας στον Μικρό Αντωνάκη καθώς πλησιάζει)
Έλα το παιδάκι μου εμένα, έλα το μωράκι μου, έλα στον μπαμπά μωρό μου να πάμε να κουνήσουμε μαζί τον αδερφούλη σου. Έλα αγαπούλα μου…
(απλώνει τα χέρια προσκαλώντας τον Μικρό Αντωνάκη στην αγκαλιά του)

ΜικΑν
Ζε σέλω. Εγώ σέλω κούνια. Όσι αζεφούλη  μου. Εγώ εγώ εγώ…
(δίνει μια με το χέρι του στο πρόσωπο του πατέρα του)

ΜαΔ
Κοίτα πώς το κατάντησες το παιδί… Θα μου σκάσει από το κλάμα το μωρό μου. Πατέρας είσαι συ;

ΜπΛ
Όχι, εσύ είσαι μητέρα. Δώστου μια στον κόλο να δεις πώς σταματάει.

ΜαΔ
Να το χτυπήσω; Να χτυπήσω εγώ τον Μικρό Αντωνάκη μου;
(στρέφει με το ελεύθερο χέρι της το πρόσωπο του Μικρού Αντωνάκη προς τον Μπαμπά Λαό)
Κοίτα! Σπυράκια έβγαλε στο προσωπάκι του το μωρό μου. Από το κλάμα κι από τη σκασίλα του…

ΜπΛ
Καλά καλά. Θα τα συζητήσουμε στο σπίτι αυτά. Σταμάτα το τώρα να κλαίει. Γίναμε ρεζίλι στον κόσμο… Μόνο ο Αντωνάκης να κουνηθεί δηλαδή; Ο Αλέξης δεν είναι παιδί σου;
(στον Μικρό Αντωνάκη)
Έλα μωρό μου. Να μην κουνηθεί λίγο και ο αδερφούλης σου; Έλα μωρό μου, κάνε τη χάρη στον μπαμπάκα που σε αγαπάει πολύ και πάμε να δώσεις ένα φιλάκι στο αδερφάκι σου. Έλα στον μπαμπά μωρό μου και θα σου αγοράσω εγώ μια μικρή κούνια να είναι μόνον δικιά σου. Να φτάνουνε τα ποδαράκια σου στο χώμα και να κουνιέσαι μόνος σου. Αυτή κοίτα… είναι μεγάλη για σένα και μπορεί να πέσεις κάτω και να χτυπήσεις το κεφαλάκι σου. Έλα μωρό μου…

ΜικΑν
Ζε σέλω μική κούνια. Σέλω τη μεζάλη.
(δίνει μια στο πρόσωπο του πατέρα του και χώνεται όπως πρώτα στην αγκαλιά της μητέρας του ουρλιάζοντας. Ο Μπαμπάς Λαός πηγαίνει στον Μικρό Αλέξη)

ΜικΑλ
Ζε σα έσει;

ΜπΛ
Όχι μωρό μου, δε θα έρθει. Θα πάει στο σπίτι με τη μαμά. Θα παίξουμε μόνοι μας.



Δευτέρα, 26 Ιανουαρίου 2015
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ

Πατέρα έχουμε κουμουνιστή πρωθυπουργό.
Έτσι λένε όλοι.

Εσύ που τη σημαία κράταγες του ΕΑΜ
Πες μου
Ο Λένιν ζήτησε την άδεια από ποιον
Για να επαναστατήσει;
Εσύ που έβλεπες το Μπούρτζι απ’ την Ακροναυπλία
Πες μου
Οι επαναστάσεις γίνονται με νόμους;
Εσύ που σ’ απολύσανε γιατ’ ήσουνα κουμουνιστής
Πες μου
Οι κουμουνιστές
Ζητούσαν τις ευχές αρχιεπίσκοπων;

Θα σου τα πω από κοντά όταν έρθω
Μα αν ήσουνα κι εσύ εδώ
Θα διασκεδάζαμε με τα τερτίπια
Και του κουμουνιστή πρωθυπουργού
Και κάποιων πολιτών που τριγυρνάνε
Ονειρευόμενοι κολχόζ
Και κόκκινα μπαϊράκια ανεμίζοντας.
Γιατί να διασκεδάζουμε μπορούμε μόνο
Με τέτοιες φιοριτούρες.
Α! και στο χωριό μην πας
Κλέφτες το σπίτι μας το διαφεντεύουν
Και τι κλέφτες-χαζοκλέφτες
Που κλέβουνε για ν’ αγοράσουν μπιχλιμπίδια
Και να δειχτούν σε άλλους όμοιους τους.
Τα λέμε. Γεια.


Παρασκευή, 23 Ιανουαρίου 2015
 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΑ «ΛΟΓΙΑ»
   
Κραδαίνοντας στο χέρι μου το περιοδικό μου
και έχοντας για συντροφιά τη μοίρα την καλή μου
αγνοώντας πλήρως και φρουρούς και γράμμα όποιου νόμου
φτάνω και μπαίνω άνετος στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ο Σαμαράς καθότανε σε μία πολυθρόνα
χτυπώντας με το χέρι του το γόνατό του το ’να
σε δήλωση-φως φανερό- κάποιας αδημονίας
για να μην πω μεγάλου ενός άγχους και αγωνίας.

«Ω! Επιτέλους ήλθατε!» Μου είπε μειδιών,
 Ξεύρετε, είχα φίλτατε μεγάλη ανησυχία
μη και τυχόν ξεχάσατε το ραντεβού αυτό μας
που στο Μαξίμου μόλις χτες είχαμε δώσει οι δυο μας!»

«Χαίρετε κύριε πρόεδρε», του είπα, «μα μ’ εκπλήσσετε:
δεν ήξερα πόσο πολύ με έχετε εκτιμήσει
και εδεχτήκατε σε με μονάχα να μιλήσετε-
κάτι που τόσα Μου Μου Ε σας έχουνε ζητήσει.»

«Διότι εσείς αγαπητέ αντίθετα από άλλους,
τους κόπους που κατέβαλα ξεύρετε τους μεγάλους
και πόσον δεν απέφυγα  λίαν να υποφέρω
ίνα στα ίσα  δυνηθώ τη χώρα μας να φέρω.

Κι οι έτεροι εκδόται μας μου το αναγνωρίζουν;
Ουχί. Αυτοί ξεύρουν δυστυχώς μονάχα να υβρίζουν…»
«Αφήστε αυτούς! Ιδού εγώ! Θα δημοσιογραφήσω
κι απληροφόρητο έλληνα κανέναν δε θ’ αφήσω.»

«Ελάτε, ας αρχίσωμε τας ερωταποκρίσεις
κι ας μη αναλωνόμεθα εις φρούδας συζητήσεις.
Ρωτήστε με! Ρωτήστε με κύριε Χολιαστέ μου!
και όλα τ’ άλλα αφέτε τα να πάνε κατ’ ανέμου.

Ποθώ η κάθε μια ελληνίς να πληροφορηθεί
ό,τι από το στόμα μου μέλλει να ειπωθεί!»

«Και ο κάθ’ έλλην ασφαλώς-τους άντρες λησμονήσατε…»

«Ναι και καλώς εκάματε και μου το υπενθυμίσατε.
Λοιπόν τι λέτε; Αρχίζουμε;» «βεβαίως κύριε πρόεδρε…»
«Φίλε μου κύριε Χολιαστέ, αυτό το «κύριε πρόεδρε»
που δεν ομοιοκαταληκτεί με άλλη κάποια λέξη
αφήσατε το ώστε γοργά η συνέντευξις να τρέξει
και να μη καταφεύγατε εις περιφράσεις ίσως
διότι δι αυτάς θα χρειάζονταν χρόνος παραπανίσιος΄
και ασφαλώς γνωρίζετε εχέφρων ως τυγχάνετε
πως ακριβός ο χρόνος μου τα μάλα λογαριάζεται.»
ΛΟ
Ευχαριστώ σας πρόεδρε κι αμέσως αρχινώ.
Έκλεισε ο Ολάντ ερχόμενος εδώ κάποιο κενό
ή άσκοπα ήρθε κι έφυγε χωρίς καμιά αιτία
έτσι γιατί ήθελε να βγει για λίγο απ’ τη Γαλλία;
ΣΑ
Καθόλου άσκοπα. Έφερε μαζί του συμπαράσταση
κι ευχές για μια της χώρας μας ταχύτατη ανάσταση
και πήρε κάτι οικόπεδα, κάτι μεταφορές
θάλασσες κάτι βρώμικες να κάνει καθαρές,

πήρε Υγεία, Άνυνα, πήρε τον Τουρισμό,
πήρε αέριο φυσικό, πετρέλαιο και νερό,
πήρε συντήρηση Υλικού τροχαίου και Δικτύου
και χρήση του αέρα μας και του ήλιου μας δια βίου.
Και φεύγοντας μου ζήτησε να πάρει και τον Δένδια.
ΛΟ
Γιατί;
ΣΑ
Σε άντρες τολμηρούς μου είπε πως έχουν ένδεια…
ΛΟ
…Πολλά δεν πήρε Πρόεδρε-κύριε πρωθυπουργέ μου;
ΣΑ
Τι να σας πω; Έδωσα εγώ, για να ‘ξερα, ποτέ μου;
Μα κι αν τα πήρε τι μ’ αυτό-ζυγίστε την κατάσταση:
βάλτε στο τάσι του ζυγού το ένα, τη συμπαράσταση
στ’ άλλο την ύλη-ποιος λοιπόν είχε πιο πλούσιο γεύμα;
Αυτός που πήρε υλικό ή εγώ που πήρα πνεύμα;

ΛΟ
Δηλαδή πήγανε καλά όλα με τον Ολάντ…

ΣΑ
Όσο καλά η φιλοσοφία πήγε με τον Καντ-

ΛΟ
Απ’ τον Ολάντ παράπονο θαρρώ πως κάποιο έχετε…

ΣΑ
Από εσάς πώς να κρυφτώ καθάρια που όλα βλέπετε:
Να! Ο Ζισκάρ  στην πλάτη του χτύπησε τον Σημίτη
και  «Μπράβο Κώστας!» του είχε πει. Πού; Σ’ έναν λωποδύτη!
Κι εμένα τίποτα ο Ολάντ… Εμένα, του σωτήρα
όχι μοναχά της φτωχής Ελλάδας αλλ’ ακόμα-
καθώς το λέει κι ο σοφός  λαός μας μ’ ένα στόμα-
και της Ευρώπης… Άτιμη… μπαμπέσα.. άδικη μοίρα…
ΛΟ
Καλά, μην κλαιτε Πρόεδρε… θέλετ’ ένα μαντήλι;
ΣΑ
Όχι. Ο Αβραμόπουλος πολλά μου έχει στείλει
απ’ το Μανχάταν-μέρες πριν έχει εκεί πέρα πάει
να δει το γιο του που ειν’ εκεί-τι κάνει… πώς περνάει…
ΛΟ
Και γιατί έστειλε αυτός μαντήλια από τις ΗΠΑ;
ΣΑ
Δεν ξέρετε; Μου διέφυγε ίσως και δεν σας είπα.
Κλαίω γιατί βλέπω το λαό να υποφέρει τόσο.
ΛΟ
Στο Ζάππειο δεν κλαίγατε τόσο πολύ ωστόσο…
Καλά γιατί δεν παίρνετε μέτρα ν’ ανακουφίστε
τη δυστυχία και του λαού, κι άκλαυτος σεις να είστε;
ΣΑ
Κουμάντο κύριε Χολιαστέ πως κάνω εγώ νομίζετε;
Πώς σας διαφεύγει εσάς αυτό που όλα τα γνωρίζετε;
Δεν ξέρετε ο Άδωνις πως μ’ έχει καπελώσει
και σ’ όλη την κυβέρνηση τα δίχτυα του έχει απλώσει
και ότι θέλει γίνεται αυτός κι άλλος κανείς;
Της θέσης μου τον ξεπεσμό αγνοείτε της δεινής;
Τη Μέρκελ θα πλησίαζα εγώ, μια γερμανίδα,
που η γιαγιά μου, γνήσια και βέρα ελληνίδα,
σα στην Αθήνα οι γερμανοί εμπήκαν αυτοκτόνησε;
Όμως αυτή τη στάση μου ο Άδωνις την καθόρισε
γιατί του Χίτλερ θαυμαστής όντας, φίλον κι εμένα
των γερμανών  με θέλησε και μ’ έχει καμωμένα.
ΛΟ
Πέστε μου κύριε Πρόεδρε
ΣΑ
Λέγε με Γιώργο Αντώνη.
Αυτή μας η συνέντευξις πολύ τους δυο ενώνει…
ΛΟ
Αφού το θέλετε καλά. Αντώνη ποια έχεις γνώμη-
η Ελλάς θα βασανίζεται πολύν καιρό ακόμη;
ΣΑ
Τα βάσανά της γρήγορα βλέπω να τελειώνουνε
όπως τα χιόνια γρήγορα κάτω απ’ τον ήλιο λιώνουνε.
ΛΟ
Κι ο ήλιος ποιος; Ποια η Ελλάς στην παρομοίωσή σου;
ΣΑ
Ο ήλιος είναι η Νου Δου και η Ελλάς τα χιόνια
 Η αν θες η Ελλάδα ο Διγενής -λίγο για συλλογίσου-
και η Νου Δου ο χάροντας στα μαρμαρένια αλώνια.
ΛΟ
Πες μου Αντώνη, σκέπτεσαι την ΑΟΖ μας να κηρύξεις;
ΣΑ
Ναι, αλλά θα το κάνουμε με τις σωστές κινήσεις.
ΛΟ
Που δηλαδή πάει να πει για χρόνια δέκα ακόμα
πως δε θα ιδούμε απ’ την ΑΟΖ ούτε ποιο έχει χρώμα.
ΣΑ
Πρέπει να γίνουν οι σωστές κινήσεις-τι να κάνω
αφού η πατρίς τα μάτια της σε μένα έχει επάνω…
ΛΟ
Αλήθεια με τα μάτια σου πως πάει Αντωνάκη;
ΣΑ
Αντώνη! Αντώνη είπαμε! Όχι και με το «-άκι»…
ΛΟ
Είναι που όλο πιο μικρόν σε βλέπω λίγο λίγο
που θα ’χεις εξαφανιστεί η ώρα σα ’ρθεί να φύγω.
Τέλος. Λοιπόν για του ματιού πες μου τη φασαρία-
πώς έχει της υγείας τους η όλη ιστορία;
ΣΑ
Απ’ το δεξί μου έχασα την περιφέρεια μάτι.
Μα δε με νοιάζει γιατί εμέ- άκου και νέο κάτι-
η ύπαρξή μου ολάκερη οδεύει προς το Κέντρο
καθώς ο σκύλος έλκεται πάντοτε από το δέντρο.
Το Κέντρο είναι ο σκοπός, το τέλος, η επιδίωξη,
και της Νου Δυο ολόκληρης η διακαής αξίωση.
Εκεί τα πλήθη βρίσκονται του αδαούς λαού.
Το Ιερό είναι αυτό του εκλογικού ναού.
Έχεις το Κέντρο; Νίκησες! Δεν το ’χεις; Πάς χαμένος!
Γι αυτό εκεί οδεύω εγώ με λύσσα και με μένος.
Και τι άλλο να ’κανα ο φτωχός αφού άγρια με κοιτάζουν
η Μέρκελ και ο Άδωνις κι αυτό αφού προστάζουν;
ΛΟ
Και κάτι άλλο Αντώνη μου. Εκείνο σου το γέλιο
το πονηρό, τσαχπίνικο και όλο περιγέλιο,
και του ματιού το κλείσιμο το λάγνο και μαργιόλικο
και η όλη γοητεία σου πράμα που το ’χεις μπόλικο
διόλου βοηθούν στην άσκηση της εξουσίας τάχα;
ΣΑ
Της εξουσίας λες; Κι αυτής, μα όχι αυτής μονάχα.
Τη Μέρκελ πώς την έριξα και μ’ έχει αγαπήσει
και με προσέχει τόσο σαν να μ’ έχει υιοθετήσει;
Κι όλο μου λέει «κάνε αυτό» και όλο «κάνε εκείνο»
καταλαβαίνεις-σαν μικρό να ήμουνα μπαμπίνο…
ΛΟ
Πες τώρα κύριε Σαμαρά-πρωθυπουργέ και φίλε
και σε καλάθι άχρηστων την άγνοιά μου στείλε,
πες πώς και σου ήταν δυνατόν τόσα που φθέγγεις έπη
να εξοστρακίσεις απ’ αυτά το άθλιο το «πρέπει»;
ΣΑ
Χάρις σε σας αγαπητέ αυτό το πέταξα έξω
από τους λόγους μου αυτούς τους τόσον ωφελίμους
και φθόγγους άλλους διάλεξα και νέους και εντίμους.
Ας πούμε: «οφείλουμε» λέω «να» ή: «έχουμε υποχρέωση»-
καταλαβαίνετε-υλικό ίδιο μα με ανανέωση…
ΛΟ
(μουρμουρίζει)
Κάτι εσύ δε θα ’βρισκες;
ΣΑ
Αγαπητέ κάτι είπατε…
ΛΟ
Λέω ευτυχώς που ειστ’ έξυπνος και κάτι άλλο εβρήκατε…
ΣΑ
Α!..  Έχετε άλλο τίποτε σήμερα να ρωτήσετε;
 ΛΟ
Ναι, σ’ ένα μόνο θα ‘θελα ακόμα ν’ απαντήσετε:
Ο βούλγαρος πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του
παραιτηθήκανε προχτές λόγω των απεργιών
που ξέσπασαν ενάντια στην διακυβέρνησή του
αυτού και των ανίκανων δικών του υπουργών.
Σκέπτεστε κύριε Πρόεδρε παραίτηση και σείς;
ΣΑ
Να σας ειπώ΄ αν και αυτό το ξέρει ο καθείς
το στάρι πρώτα σπέρνεται και ύστερα θερίζεται.
ΛΟ
Ο κύριος πρωθυπουργός μάλλον θα αστεϊζεται…
Ρώτησα αν για παραίτηση κάνετε ίσως σκέψη…
ΣΑ
Έχετε δίκιο τα κουκιά βοηθάνε εις την πέψη.
ΛΟ
Μα κύριε πρωθυπουργέ…
ΣΑ
Μάλιστα φίλτατέ μου!
ΛΟ
Αν σκέπτεστε παραίτηση ερώτησα! Θεέ μου!
ΣΑ
Όχι και Θεός! Μα άγιος… κάποτε ναι, θα γίνω.
Μα ας έρθω στην απάντηση: κι εγώ, ναι, παίζω ΚΊΝΟ…
ΛΟ
Άλλο δεν έχω Πρόεδρε τίποτα να ρωτήσω
και πριν μ’ ευχαριστίες πολλές σας αποχαιρετήσω
σας εύχομαι όλα καλά να έρθουν στη ζωή σας
αφού πριν φύγετε κι εσείς και η κυβέρνησή σας.

Σάββατο, 25 Απριλίου 2015
ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ

-Άσχημο να σκοτώνονται στην Παλαιστίνη.
Πότε θα πάψουν να σκοτώνονται οι άνθρωποι μεταξύ τους;
-Μόνο όταν ο κουμουνισμός επικρατήσει στη γη.
-Και γιατί τότε οι άνθρωποι δε θα σκοτώνονται μεταξύ τους;
-Γιατί δε θα έχουν λόγο να το κάνουν.
-Πώς αυτό;
-Όλοι θα έχουν ότι χρειάζονται και ότι έχει ο ένας έχει και ο άλλος. Τα παραγόμενα τρόφιμα και άλλα αγαθά θα διανέμονται σε όλους σύμφωνα με τις ανάγκες καθενός.
-Και πώς οι φτωχοί θα αγοράζουν ότι χρειάζονται;
-Κανείς δεν θα αγοράζει γιατί λεφτά δεν θα υπάρχουν. Κανείς δε θα αγοράζει γιατί ότι κάποιος χρειάζεται θα το έχει πηγαίνοντας στο ειδικό κτίριο της γειτονιάς του και θα το παίρνει.
-Ο καθηγητής πανεπιστημίου θα είναι ίσος δηλαδή με τον χτίστη;
-Ακριβώς. Ίσος στην χρησιμότητά του στην κοινωνία. 
-Δε θα υπάρχουν κοσμήματα;
-Περισσότερα από όσα τώρα. Και θα είναι κοινά για όλους και όλες.
-Πώς θα είναι κοινό ένα κόσμημα…δεν καταλαβαίνω…
-Το κόσμημα το θέλει μία κυρία για να στολιστεί μ’ αυτό κάποια ορισμένη μέρα. Θα το έχει. Την άλλη μέρα κάποια άλλη γυναίκα θα το θελήσει. Θα το έχει κι αυτή.
-Μάλιστα. Όλα κοινά λοιπόν;
-Όλα κοινά.
-Όλα κοινά! Και δε μου λες, οι φόνοι και τα εγκλήματα γίνονται και για τις γυναίκες. Ποιος θα έχει τότε τις γυναίκες; Κοινές κι αυτές;
-Ακριβώς. Όποιος θέλει θα έχει όποια γυναίκα θέλει. Μάλλον θα την έχει και χωρίς να το ζητήσει. Κάθε μέρα και σε άλλο σπίτι θα πηγαίνει και ο άντρας και η γυναίκα. Όποιος ή όποια θέλει δηλαδή, θα έχει άλλη γυναίκα ή άντρα κάθε μέρα.
-Και όταν τυχαίνει να είναι άσχημη η γυναίκα;
-Τότε όλες οι γυναίκες θα είναι όμορφες. Όχι με κρέμες και ζουμιά. Θα είναι όμορφες όλες γιατι όλες θα έχουν όμορφη καρδιά και όμορφη ψυχή. Όλες θα είναι άγγελοι δηλαδή. Φαντάζεσαι κάποιον άγγελο άσχημο;
-Και τα παιδιά που θα γεννιούνται;…
-Τα παιδιά θα τα φροντίζει αμέσως μετά τη γέννησή τους το κράτος καλλίτερα από όσο θα μπορούσαν οι γονείς. Κανείς δε θα ξέρει ποιο είναι το παιδί του. Αν θέλει να χαιδέψει το κεφαλάκι κάποιου παιδιού, θα πηγαίνει εκεί όπου άριστα και άμεμπτα τα παιδιά ανατρέφονται και χαιδεύοντας το κεφαλάκι ενός παιδιού θα χαιδεύει τα κεφαλάκια των παιδιών όλης της γης.
-Και γιατί όλα αυτά δεν γίνονταν στον κουμουνισμό της Ρωσίας;
-Ο κουνουνισμός της Ρωσίας δεν ήταν κουμουνισμός. Ήταν σοσιαλισμός. Κουμουνισμός δεν μπορεί να υπάρξει πάνω στη γη αν και το τελευταίο επάνω της κράτος δεν γίνει σοσιαλιστικό. Τη μέρα εκείνη και μόνον ο κουμουνισμός θα είναι πραγματικότητα.
-Και πότε λογαριάζεις να γίνει αυτό;
-Όταν ο άνθρωπος γίνει λογικό ον.




Φώτη ούτε τα δικά σου γιατροσόφια κάνανε τίποτα.
Σήμερα έκανα απόψυξη στο ψυγείο. Αυτό μου πήρε όλο το απόγεμα. Στο κάτω μέρος της κατάψυξης είχε μαζευτεί πάγος που δεν μπορούσε να ανοίξει το συρτάρι. Αν και προσπάθησα με διάφορα θερμαντικά να τον κάνω να λιώσει δεν τα κατάφερα. Πηγαινοήρθα στην κουζίνα δεκάδες φορές σέρνοντας το πόδι και προσπάθησα μήπως τόνε σπάσω αλλά με κλειστά τα δάχτυλα ξέρεις το αποτέλεσμα. Κατ’ ανάγκη θα αφήσω το ψυγείο χωρίς ρεύμα όλη τη νύχτα ώστε οι νόμοι της Φύσης να κάμουν τη δουλειά τους.
Άνοιξα το βούτυρο να δω πώς είναι μετά τόσες ώρες εκτός ψυγείου. Απογοητευτικό θέαμα. Ένα αξιολύπητο βούτυρο. Φαίνεται πως μπήκε η Άνοιξη. Το τυρί είχε αρχίσει να κιτρινίζει, η ταραμοσαλάτα ζεστή και να μην αξίζει.
Παίρνω αναλγητικά και συνεχίζω.  Ξέρεις ότι είμαι πολύ περίεργος. Η περιέργεια αυτή παναθεμάτηνε είναι που με ρατάει στη ζωή. Θέλω να δω πού αυτή  θα με πάει ακόμα. Από την άλλη όμως  έχει και τα καλά της. Μαζί της ζεις πολλές ζωές που αν είχες πεθάνει δεν θα γνώριζες ότι υπάρχουν. Θα μου πεις τι έγινε που γνωρίζω κι άλλες ζωές. Και θα έχεις δίκιο. 



κα΄ συνέχεια

Οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι καλλιεργούν αυτές τις αυταπάτες στο λαό, ώστε αυτός να βρίσκεται στη μακαριότητα της πρωτιάς σε όλα, και να μη δίνει τη σοβαρότητα που πρέπει στις κλεψιές τους μιας και, διάβολε, δεν μπορεί άνθρωποι πρώτοι σε όλα να κλέβουν, κάτι λάθος γίνεται ή κάτι μικρό συμβαίνει και το παραφουσκώνουν κάποιοι. Γι αυτό και πείθονται ότι οι κλεψιές δεν είναι κλεψιές, αλλά είναι, όπως οι γνώστες όλων έλληνες πολιτικοί λένε, «αβλεψίες», «κακή διαχείριση», «σπατάλη», «λάθη».
Ακόμα οι τηλεοράσεις πείθουν τους έλληνες ότι είναι οι πιο φιλόξενοι άνθρωποι στον κόσμο και καθόλου ρατσιστές. Αυτό το λένε για ανθρώπους που χαρακτηρίζουν «βούλγαρους» τους βορειοελλαδίτες οι νοτιοελλαδίτες, και «χαμουτζήδες» τους νότιους οι βόρειοι. Το λένε για τους ανθρώπους που έχουν τη γνώμη ότι Ελλάδα είναι μόνο κάτω από το αυλάκι και η υπόλοιπη είναι Τουρκία (αυλάκι είναι ο Ισθμός της Κορίνθου), για τους ανθρώπους που μισούν οι του ενός νομού τους ανθρώπους του διπλανού, για το λαό που είναι στα μαχαίρια κάθε χωριό του με το διπλανό.
Ως για τα κατορθώματα του έλληνα στα ξένα μέρη, φέρνουν για παράδειγμα πως οι έλληνες γίνονται καθηγητές πανεπιστημίων στη χώρα μας. Μα όλοι οι ξένοι αναδεικνύονται στα γράμματα στην Αμερική, επειδή εμείς αφήνουμε τους ξένους να ασχοληθούνε μ’ αυτά, κρατώντας εμείς τις μπίζνες μας, δηλαδή το χρήμα…
 Σε αυτές τις ιδεοληψίες τους οι έλληνες βοηθιούνται και από πολλούς ξένους, μεταξύ των οποίων και μερικοί συμπατριώτες μας, οι οποίοι θαυμάζουν τον πολιτισμό και την δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας και μάλιστα λένε ότι ο σημερινός πολιτισμός μας έχει τις ρίζες του και είναι συνέχεια του αρχαίου εκείνου πολιτισμού.
Και ας είναι ο πολιτισμός μας εντελώς δικός μας, μα αν ήθελε κάποιος να του βρει ρίζες, αυτές θα ήτανε ο ρωμαϊκος πολιτισμός.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 11:05 π.μ.
Κυριακή, 29 Μαρτίου 2015
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:06 μ.μ.
κ΄ συνέχεια
Το αθλητικό γεγονός το οποίο λατρεύει ο έλληνας είναι το ποδόσφαιρο. Πάθη, μίση, ενθουσιασμοί, αγώνες, είναι το περικάλυμμα αλλά και η ουσία της λατρείας αυτής. Αν την ίδια αφοσίωση που δείχνουν για το άθλημα αυτό, την κρατούσαν για τα Δημόσια πράγματα, η Ελλάδα θα μεγαλουργούσε.
Και ενώ οι έλληνες φοβούνται να ασχοληθούν με τα πολιτικά και δεν φανερώνουν ούτε τι ψήφισαν, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να δηλώνουν περήφανα οπαδοί μιας ή άλλης ποδοσφαιρικής ομάδας.
Ως για την Εκκλησία, αυτή εκμεταλλεύεται τη φτώχεια και την αμορφωσιά του λαού, στην οποία αυτή με τη σύμπραξη των πολιτικών έχει καταδικάσει το λαό, ώστε αυτή, όπως εκείνοι, να μεγαλώνει και να πλουταίνει.
Ο Γκαίτε είχε πει ότι ο Χριστιανισμός θα πάει την ανθρωπότητα δέκα χιλιάδες χρόνια πίσω. Για τους έλληνες να υπολογίζουμε είκοσι χιλιάδες τα χρόνια.
Τα δύο εκκωφαντικά ακουόμενα ραδιοφωνικά δίκτυα σε όλη την Ελλάδα, είναι τα δίκτυα της Εκκλησίας και τα δίκτυα του ποδοσφαίρου. Δίκτυα που έχουν «πιάσει» στα βρόχια τους τούς δειλούς  έλληνες  και τους άγουν και τους φέρουν.
Ένα άλλο ιδεολόγημα των ελλήνων είναι ότι οι έλληνες είναι πρώτοι και καλλίτεροι σε όλα. Αυτό είναι κάτι που είτε πιστεύουν, είτε προσποιούνται ότι πιστεύουν, όλοι οι έλληνες. Οι εκάστοτε ιθύνοντες τους έχουν εμφυσήσει αυτή την ιδέα. Και έχοντας την ιδέα αυτή βαθιά τους ριζωμένη, πιστεύουν ότι είναι οι πρώτοι ακόμα και εκεί που, όπως συνήθως συμβαίνει, είναι τελευταίοι σ’ αυτό.
Στην τάση τους αυτή οι ιθύνοντες έχουν βοηθούς τους τούς αρχαίους έλληνες, οι οποίοι κατά γενική ομολογία των σημερινών ελλήνων ήσαν σίγουρα πρώτοι σε όλα: επιστήμες,  μυθολογία, φιλοσοφία, γλυπτική, ιστορία, γεωγραφία, κλπ κλπ. Μα ήτανε πρώτοι και στις ανακαλύψεις και στις εφευρέσεις. Αυτοί ανακάλυψαν την Αμερική, αλλά οι σύγχρονοι το κρύβουν από ζήλεια.
Αυτοί εφεύραν το πόλο, το ποδόσφαιρο και ένα σωρό άλλα παιχνίδια και αθλήματα σύγχρονα και όχι.
Ό,τι ωραίο σε όλη τη γη, οι έλληνες το έκαναν, διότι μεταξύ άλλων, είχαν πάει σε όλα τα μέρη της γης προτού αυτά ανακαλυφθούν από τους σημερινούς οικιστές τους.
Αν πει κανείς στους σημερινούς έλληνες ότι δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους έλληνες παρά μόνον το ότι κατοικούν στον ίδιο τόπο με εκείνους, εκείνοι βαφτίζουν αυτόν που το λέει ανθέλληνα και ησυχάζουν. Και αν κάποιοι ξένοι τους πούνε το ίδιο, ω! αυτοί ζηλεύουν, ή, το χειρότερο, θέλουν να τους αφανίσουν από το πρόσωπο της γης, αφαιρώντας τους όλες τους τις επιτεύξεις.
Και εν πάσει περιπτώσει, ό,τι έχει ξεφύγει από το δαιμόνιο των αρχαίων ελλήνων, το ανακαλύπτουν οι σημερινοί έλληνες, όμως από ζήλεια ή μίσος αυτές οι ανακαλύψεις και οι εφευρέσεις –τι κρίμα!- δεν αναγνωρίζονται από τους άλλους. Ποιούς άλλους; Μα όλους τους άλλους, γιατί στον κόσμο μας υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι έλληνες και όλοι οι άλλοι!
κ΄ συνέχεια
Το αθλητικό γεγονός το οποίο λατρεύει ο έλληνας είναι το ποδόσφαιρο. Πάθη, μίση, ενθουσιασμοί, αγώνες, είναι το περικάλυμμα αλλά και η ουσία της λατρείας αυτής. Αν την ίδια αφοσίωση που δείχνουν για το άθλημα αυτό, την κρατούσαν για τα Δημόσια πράγματα, η Ελλάδα θα μεγαλουργούσε.
Και ενώ οι έλληνες φοβούνται να ασχοληθούν με τα πολιτικά και δεν φανερώνουν ούτε τι ψήφισαν, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να δηλώνουν περήφανα οπαδοί μιας ή άλλης ποδοσφαιρικής ομάδας.
Ως για την Εκκλησία, αυτή εκμεταλλεύεται τη φτώχεια και την αμορφωσιά του λαού, στην οποία αυτή με τη σύμπραξη των πολιτικών έχει καταδικάσει το λαό, ώστε αυτή, όπως εκείνοι, να μεγαλώνει και να πλουταίνει.
Ο Γκαίτε είχε πει ότι ο Χριστιανισμός θα πάει την ανθρωπότητα δέκα χιλιάδες χρόνια πίσω. Για τους έλληνες να υπολογίζουμε είκοσι χιλιάδες τα χρόνια.
Τα δύο εκκωφαντικά ακουόμενα ραδιοφωνικά δίκτυα σε όλη την Ελλάδα, είναι τα δίκτυα της Εκκλησίας και τα δίκτυα του ποδοσφαίρου. Δίκτυα που έχουν «πιάσει» στα βρόχια τους τούς δειλούς  έλληνες  και τους άγουν και τους φέρουν.
Ένα άλλο ιδεολόγημα των ελλήνων είναι ότι οι έλληνες είναι πρώτοι και καλλίτεροι σε όλα. Αυτό είναι κάτι που είτε πιστεύουν, είτε προσποιούνται ότι πιστεύουν, όλοι οι έλληνες. Οι εκάστοτε ιθύνοντες τους έχουν εμφυσήσει αυτή την ιδέα. Και έχοντας την ιδέα αυτή βαθιά τους ριζωμένη, πιστεύουν ότι είναι οι πρώτοι ακόμα και εκεί που, όπως συνήθως συμβαίνει, είναι τελευταίοι σ’ αυτό.
Στην τάση τους αυτή οι ιθύνοντες έχουν βοηθούς τους τούς αρχαίους έλληνες, οι οποίοι κατά γενική ομολογία των σημερινών ελλήνων ήσαν σίγουρα πρώτοι σε όλα: επιστήμες,  μυθολογία, φιλοσοφία, γλυπτική, ιστορία, γεωγραφία, κλπ κλπ. Μα ήτανε πρώτοι και στις ανακαλύψεις και στις εφευρέσεις. Αυτοί ανακάλυψαν την Αμερική, αλλά οι σύγχρονοι το κρύβουν από ζήλεια.
Αυτοί εφεύραν το πόλο, το ποδόσφαιρο και ένα σωρό άλλα παιχνίδια και αθλήματα σύγχρονα και όχι.
Ό,τι ωραίο σε όλη τη γη, οι έλληνες το έκαναν, διότι μεταξύ άλλων, είχαν πάει σε όλα τα μέρη της γης προτού αυτά ανακαλυφθούν από τους σημερινούς οικιστές τους.
Αν πει κανείς στους σημερινούς έλληνες ότι δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους έλληνες παρά μόνον το ότι κατοικούν στον ίδιο τόπο με εκείνους, εκείνοι βαφτίζουν αυτόν που το λέει ανθέλληνα και ησυχάζουν. Και αν κάποιοι ξένοι τους πούνε το ίδιο, ω! αυτοί ζηλεύουν, ή, το χειρότερο, θέλουν να τους αφανίσουν από το πρόσωπο της γης, αφαιρώντας τους όλες τους τις επιτεύξεις.
Και εν πάσει περιπτώσει, ό,τι έχει ξεφύγει από το δαιμόνιο των αρχαίων ελλήνων, το ανακαλύπτουν οι σημερινοί έλληνες, όμως από ζήλεια ή μίσος αυτές οι ανακαλύψεις και οι εφευρέσεις –τι κρίμα!- δεν αναγνωρίζονται από τους άλλους. Ποιούς άλλους; Μα όλους τους άλλους, γιατί στον κόσμο μας υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι έλληνες και όλοι οι άλλοι!


Τετάρτη, 25 Μαρτίου 2015
Γιατί να μην είμαι χαζός;
Γιατί όταν μου λέει ο Τσίπρας ότι η ζητιανιά είναι αξιοπρέπεια να μη συμφωνώ;
Γιατί όταν ο Βαρουφάκης μου λέει πως είναι αδύνατο να πιάσει τη φοροδιαφυγή, το μυαλό μου να πηγαίνει στην προεκλογική δήλωση του ΣΥΡΙΖΑ ότι τα χρήματα για την έξοδο από την Κρίση θα τα βρει από το χτύπημα της φοροδιαφυγής;
Γιατί όταν ο Τσίπρας λέει πως πάει να αλλάξει την Ευρώπη, ενώ δεν μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα γελάω;
«Το ελληνικό ζήτημα είναι ζήτημα της Ευρώπης, οι μάχες που δίνει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση για τη δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ανάσχεση της καταστροφικής λιτότητας είναι και μάχες ευρωπαϊκές» Γιατί όταν λέει αυτά ο Τσίπρας σκέπτομαι ότι ή αστειεύεται ή παραλογίζεται;
Γιατί όταν ο Τσίπρας λέει «Όταν οι λαοί παίρνουν στα χέρια τους τη ζωή τους, αν έχουν το δίκιο με το μέρος τους, μπορούν να τα καταφέρουν», εμένα το μυαλό μου πάει στην κλοπή, στη διαφθορά και στην φοροδιαφυγή των ελλήνων, βγάζοντας το συμπέρασμα ότι «οι λαοί» δεν έχουν το δίκιο με το μέρος  τους;
Γιατί η μόνη φάτσα των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ που δε χώνεψα είναι του Κατρούγκαλη-και γιατί νομίζω ότι με την ανηθικότητά του με δικαίωσε;
 Γιατί όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας λέει «ο Ελληνισμός δίνει ενωμένος τον δικό του αγώνα και στέλνει το μήνυμα, για τις βασικές αξίες, του ανθρωπισμού, της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης μαζί με όλους τους λαούς της Ευρώπης» νομίζω ότι μιλάει για κάποιον άλλο λαό που έχει το ίδιο όνομα με τον ελληνικό;
Γιατί όταν συνεχίζοντας λέει «Πάνω σ’ αυτές πρέπει να οικοδομήσουμε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.»  έχω την εντύπωση ότι γιορτιάτικα κάνει χιούμορ;
Γιατί να μην είμαι χαζός;

Πέμπτη, 26 Μαρτίου 2015
Δυο μήνες μας παίδευε για να κάνει εκείνο που από την αρχή του ζητούσανε να κάνει αλλά και έπρεπε να κάνει:μεταρρυθμίσεις. Ή περίμενε να υποκλιθούν μπροστά του οι ευρωπαίοι γιατί μερικές χιλιάδες απελπισμένοι βαλκάνιοι τον κάνανε πρωθυπουργό; Αν είχε δουλέψει ποτέ στη ζωή του θα ήξερε ότι όλα κερδίζονται με αίμα. Ουτε καν με ιδρώτα. ΜΕ ΑΙΜΑ!
*
Ο έλληνας δεν μπορεί χωρίς μια Μεγάλη Ιδέα. Και ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ να του τη δώσει: Να αλλάξουμε την Ευρώπη!
Και ενώ η πρώτη κράτησε μερικές δεκαετίες πριν οι τούρκοι μας ρίξουνε τη Μεγάλη Σφαλιάρα, με τη δεύτερη, την Συριζαία Μεγάλη Ιδέα, θα ξοφλήσουμε γρήγορα-σε κανα μήνα.
*
Οι γάλλοι επαναστάτες είχανε τη γκιλοτίνα. Οι συριζαίοι επαναστάτες έχουνε την Κολυμπήθρα.
Δεν αποκεφαλίζουνε. Βαφτίζουνε. Βαφτίζουνε την τρόικα θεσμούς, το Μνημόνιο μπράσελς γκρουπ (ή ανάποδα; όπως τόσα παγιώθηκε και ξεχάστηκε κι αυτό), τη ζητιανιά αξιοπρέπεια, την αβουλία τους να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή κοινωνική δικαιοσύνη, την άγνοια για διαπραγμάτευση μάχη για τη δημοκρατία.
*
Σασπένς. Από πού το πήρε και το έκανε σημαία του κι αυτό ο Τσίπρας σε όλες του τις ενέργειες;
Αφού κάθε τόσο εδώ και δυο μήνες τώρα μας πηγαίνει από αντίφαση σε αντίφαση, από χανόμαστε σε σωζόμαστε και από ήξεις αφήξεις αφήνοντας κατάπληκτους όλους , μόνος του τώρα κορυφώνει το σασπένς λέγοντάς μας ότι όπως τα κατάφερε έχουμε λεφτά μέχρι τις οχτώ Απρίλη.
*
Σε όλη μου τη ζωή πρώτη φορά συναντάω άνθρωπο που, όπως ο Τσίπρας, να λέει απίστευτες γελοιότητες με τόσο σοβαρό ύφος.
*
Περί «ρήξης» Βαρουφάκη. Λένε πως εννοεί ρήξη με Γερμανία
Κατά τη γνώμη μου το πιο λογικό, αν υπάρχει κάπου λογική μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, θα ήτανε να εννοεί τη ρήξη με το κατεστημένο της χώρας του.  Μήπως κάνω τη φιλοτιμία ανάγκη;




Κυριακή, 15 Μαρτίου 2015
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΘΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ
Ο Παπαντρέας έλεγε στο λαό προεκλογικά: έξω από το ΝΑΤΟ, έξω από την ΕΟΚ, έξω οι Βάσεις.
Ο Τσίπρας έλεγε στο λαό προεκλογικά: Έξω από το Μνημόνιο, Αξιοπρέπεια, θα πληρώσουν οι πλούσιοι.
Και οι δυο είπανε ψέματα. Και τα ψέματα θα ήσαν καλά αν δεν οδηγούσανε του πρώτου στην Κρίση και του δεύτερου στην εκμετάλλευσή της για να  κάνει τα κόλπα που κάνει.
Μα τώρα μας ενδιαφέρει ο δεύτερος.
Βγήκε από τις εκλογές παντοδύναμος. Κανείς δεν τολμάει να του εναντιωθεί, Η αντιπολίτευση έχει καταπιεί τη γλώσσα της. Και εκείνος τι κάνει;  Αντί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη αυτή για να διορθώσει τα κακώς κείμενα της χώρας, στράφηκε κατά της Γερμανίας και κατά της Ευρώπης!!!
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι…
Και γιατί το κάνει αυτό; Γιατί αν τα βάλει με τους έχοντες στην Ελλάδα θα τον ρίξουνε την άλλη μέρα.
Ο Δαβίδ είχε μια σφεντόνα τουλάχιστον όταν τα έβαλε με τον Γολιάθ και πήγε παλικαρίσια εναντίον του.
Ο Τσίπρας τι έχει; Ένα μόνο, την «ανθρωπιστική κρίση». Μα η ανθρωπιστική κρίση δεν είναι όπλο για διαπραγμάτευση. Είναι δισάκι για ζητιανιά. Πάει και τους λέει: Ελεήστε με το φτωχό που δεν έχω ψωμάκι να ταϊσω τα παιδάκια μου…
Τα υπόλοιπα (η αξιοπρέπεια, η γεωπολιτική μας θέση, το αν φύγουμε εμείς θα φύγουν και άλλοι, το θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, το δε θέλουμε την τρόικα στην Αθήνα και το Μνημόνιο στην Ελλάδα) είναι γελοιότητες. Και μεγαλύτερη εκείνο το «Θα ήθελα να του επισημάνω (του Σόιμπλε) ότι πρέπει να λυπάται τους λαούς που περπατάνε με το κεφάλι σκυφτό. Να μην λυπάται τους λαούς που σηκώνουν το κεφάλι υπερήφανα. Αυτούς πρέπει να τους σέβεται να τους εκτιμά και να τους θαυμάζει», αυτό πια είναι για να είναι. Ο Τσίπρας λοιπόν ζητιάνεψε στην Ευρώπη με ψηλά το κεφάλι; Ίσως έτσι να εξηγείται που τα μυαλά του πήρανε αέρα και δεν ξέρει τι λέει και τι κάνει ο κακομοίρης.
‘Όμως όποιος έχει τη φτώχια του για όπλο διαπραγματευτικό, δεν κάνει και τον έξυπνο σε κείνους από τους οποίους ζητάει ελεημοσύνη.
Σαραντάρισε και δεν έμαθε ακόμα ο φουκαράς, ότι όποιος τραβάει άοπλος ίσα πάνω στον πάνοπλο εχθρό είναι ηλίθιος και όχι ήρωας.
Πάλι καλά που τον ανέχονται ακόμα. Αν και δεν το κάνουν για άλλο τίποτα αλλά για να σπάζουν πλάκα μαζί του. Και κείνοι το ’χουν τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι.
Κακόμοιρη Ελλάδα. Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. Μα τι λέω «κακόμοιρη», τέτοια είσαι κι εσύ, τέτοιοι πρωθυπουργοί και σου αξίζουν.
Λένε πολλοί ηλίθιοι έλληνες: Ε, σαράντα πέντε μέρες έχει στην εξουσία, δεν μπορεί να τα κάνει όλα σε σαράντα πέντε μέρες…
Λοιπόν ηλίθιοι ακούστε, Πέντε χρόνια πριν από σήμερα ο Τσίπρας ήξερε ότι ίσως να κυβερνήσει. Και δυο χρόνια πριν από σήμερα ήτανε βέβαιος πως θα κυβερνήσει. Ένα φορολογικό νομοσχέδιο δεν μπόρεσε να φτιάξει μέσα σε δυο χρόνια;
Για τον χαρακτηρισμό ηλίθιοι των ελλήνων θέλω να εξηγήσω με ποια έννοια το λέω, ώστε να με κρίνουν αυτοί όσο γίνεται επιεικέστερα, μιας και δεν γίνεται να το εξαλείψω από το πολιτικό λεξιλόγιό μου.
Όλες οι κρίσεις και οι θεωρίες τους, για την περίπτωση της συμπεριφοράς του Τσίπρα πχ,  αντιλαμβάνομαι ότι κατασκευάζονται χωρίς όριο στη σκέψη, με τη φιλοδοξία να περιγραφεί η πραγματικότητα σαν ένα όλο, να εισχωρήσει η σκέψη πέρα από τα όρια του εμπειρικού κόσμου σε κάποια υπεραισθητή πνευματική σφαίρα και να βρεθεί αν είναι δυνατό ο σκοπός του κόσμου. Ε λοιπόν, όλη αυτή την προσπάθεια την καταδικάζω ως α-νόητη διανοητική δραστηριότητα. Γιατί καμία θεωρητική δραστηριότητα δεν μπορεί μέσα από τον καθαρό στοχασμό, χωρίς αναφορά στη  εμπειρία, να οδηγήσει σε συμπεράσματα για τη δομή και τη νομοτέλεια του κόσμου-κριτήριο του νοήματος των προτάσεων είναι η αρχή της επαλήθευσης.
Αυτή την α-νόητη πνευματική διεργασία είναι που ονομάζω εδώ ηλιθιότητα.


ΤΣΙΠΡΟΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΕΣ
«θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες της ελληνικής κοινωνίας, στη λαϊκή εντολή, αλλά και στον όρκο μας να τιμήσουμε αυτούς τους αγώνες και να ξαναδώσουμε στην πατρίδα μας λαϊκή κυριαρχία, ανεξαρτησία και προκοπή».
Λόγια ψεύτικα.
Πρώτον
Είχε ποτέ η Ελλάδα λαϊκή κυριαρχία; Και πότε;
Όταν τα κόμματα που εκαλείτο ο λαός να ψηφίσει ήτανε από Δεξιά έως Δεξιότερα- όταν ο λαός εξαντλούσε την κυριαρχία του εκλέγοντας αντιλαϊκούς ηγέτες;
Και όταν δεν είχε τη δύναμη ή, το χειρότερο, τη θέληση να αναδείξει έναν δικό του ηγέτη-ή μήπως έχει πλην της αδυναμίας του και τέτοια στρέβλωση ιδεών και αντιλήψεων που να θεωρεί λαϊκούς ηγέτες τους Καραμανλήδες ή τους Παπαντρέου;
Δεύτερον.
Ανεξαρτησία πότε είχε;
 Μήπως ποτέ είχε πολιτική ανεξαρτησία; Όχι βέβαια όταν οι ξένοι μέσω των «κυβερνώντων» κυβερνάνε.
Μήπως θρησκευτική ανεξαρτησία; Όχι αφού βαφτίζεται και διαπαιδαγωγείται από μία θρησκεία.
Μήπως οικονομική ανεξαρτησία; Μόνο μια ασυδοσία γνώρισε επί παροχών ΕΟΚ και τότε αυτή αφορούσε μόνο τους «ημέτερους»-και η ασυδοσία είδαμε πού, μαζί με άλλα, μας οδήγησε.
Πολιτιστική; Ηθική; Πνευματική; Για ποια ανεξαρτησία μιλάει ο κύριος Τσίπρας και πού την είδε;
Τρίτον.
Προκοπή. Πού πρόκοψε ο λαός, η πατρίδα; Σε ποιον τομέα; Ας το σκεφτεί ο καθένας μόνος του. Κι αν δεν μπορεί να σκεφτεί, ας ρίξει μια ματιά γύρω του.
«θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες της ελληνικής κοινωνίας, στη λαϊκή εντολή, αλλά και στον όρκο μας να τιμήσουμε αυτούς τους αγώνες και να ξαναδώσουμε στην πατρίδα μας λαϊκή κυριαρχία, ανεξαρτησία και προκοπή».
Με άλλα λόγια λοιπόν ο κύριος πρωθυπουργός ορκίζεται να ξαναδώσει στην πατρίδα ότι ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε. Λέει δηλαδή στους ευρωπαίους βοηθήστε μας να πάμε από το μηδέν στο μηδέν. Βοηθήστε μας να κοροϊδευτούμε και να σας κοροϊδέψουμε.
Άφεριμ!


ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ-ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ-ΔΙΣΤΙΧΑ-ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ

α.

Τρία τη φτιάχνουνε
Αγία Τριάδα δεν είναι
τρόικα δεν είναι
τρίαινα δεν είναι
τι είναι;


β.

Από την πόρτα διώχνεται
Μπαίνει απ’ το παραθύρι
Και πάλι μέλανα ζωμό
Στους έλληνες σερβίρει

γ.
Τον δέρνει μωρία.
Σπουδαίο έχει ύφος.
Τα «θα» του σωρεία.
Συμπέρασμα; Τζίφος.



Να τα πάρει το ποτάμι;

α. Brussels Group  β. το Μνημόνιο  γ. ο Τσίπρας



Β. ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Σαμαράς στην πρωθυπουργία

Ο ζωντανός ο χωρισμός παρηγοριά δεν έχει!


Ο Άδωνις για την ήττα τους

Πήραν τα κάστρα, πήραν τα, πήραν και τα ντερβένια,
πήραν και την Τριπολιτσά, την ξακουσμένη χώρα.
Κλαίουν ταχούρια γι’ άλογα και τα τζαμιά γι’ αγάδες,
Κλαίει κι ο έρμος φασισμός τη μαύρη του τη μοίρα.


Σαμαράς σε Τσίπρα
"Βασίλη, κάτσε φρόνιμα, να γίνης νοικοκύρης,
για ν' αποχτήσης πρόβατα, ζευγάρια κι' αγελάδες,
χωριά κι' αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.

Ο Βαρουφάκης στη Λαγκάρντ
Ένα κομμάτι μάλαμα, ένα κομμάτι ασήμι,
εκόπη από τον ουρανό κ' έπεσε μεσ' 'ς τη διάβα,
κι' άλλοι το λένε σύγνεφο, κι' άλλοι το λένε αντάρα.
Κείνο δεν είναι σύγνεφο, κείνο δεν είν' αντάρα,
παρά ειν' η κόρη του παπά, πόρχετ' από ταμπέλι.
Βαστά τα μήλα 'ς την ποδιά, τα ρόιδα 'ς το μαντήλι.


Τσίπρας σε Μέρκελ
Διψάν οι κάμποι για νερά και τα βουνά για χιόνια,
και τα γεράκια για πουλιά, κ' εγώ, βλάχα μ', για σένα.
Το χέρι σου το παχουλό, το κονδυλογραμμένο
να τό χα για προσκέφαλο τρεις μέραις και τρεις νύχτες,
κ' οι μέραις νά ναι του Μαγιοϋ, κ' οι νύχτες του Γεννάρη,
να σε χορτάσω φίλημα, να σε χορτάσω αγκάλαις.


Ο λαός στον Τσίπρα
Φεγγάρι μου, πού σαι ψηλά και χαμηλά λογιάζεις,
πουλάκια, που είστε 'ς τα κλαριά και 'ς τοις κοντοραχούλαις,
και σεις περιβολάκια μου, με το πολύ το άνθι,
μην είδατε τον αρνηστή, τον ψεύτη της αγάπης;


Το Μνημόνιο στην Ελλάδα
Θέλουν ν’ανθίσουν τα κλαριά κι ο πάγος δεν τ’ αφήνει,
θέλω και ‘γω να σ’ αρνηθώ κι ο πόνος δεν μ’ αφήνει.

Η Ελλάδα στη Γερμανία
Μη μας αργείς συμπέθερε,
Έρχουμι δρόμο αλαργινό,
Ιένα πουτάμι  πέρασα,
Αλλα ιννιά  ‘χω απέραστα.


Η Ελλάδα στο λαό
Πιδιά μ’, πήρι χινόπωρους, πήρι βαρύς χειμώνας,
πέσαν τα φύλλα απ’ τα κλαριά, κρουστάλλιασαν οι βρύσις.

Παπακωνσταντίνου
Όλα τα ντέρτια του ντουνιά, τα βάσανα του κόσμου,
όλα σι μένα τα ‘ριξαν, σι μένα του λιβέντη.


Η Γερμανία στην Ελλάδα

Δεν είναι πόνος να πονεί, πόνος να θανατώνει
Σαν την αγάπη την κρυφή, που δεν ξεφανερώνει.
Δίχως χιονιά χιονίζουμαι, δίχως βροχές βροχιούμαι
Δίχως μαχαίρια σφάζουμαι, όντας σε συλλογιούμαι.
Να ‘σουν στον κάμπο λεϊμονιά κι εγώ στα όρη χιόνι
Να λιώνω να ποτίζονται οι δροσεροί σου κλώνοι.



ΔΙΣΤΙΧΑ

Κρίση  προς Ελλάδα
Εξήντα μήνες σ’ αγαπώ, γίνονται πέντε χρόνια•
αν φύτευα μια λεμονιά, θα έκοβα λεμόνια.


Σόιμπλε σε Τσίπρα
Εσύ μ’ αυτή τη γνώμη κι εγώ μ’ αυτόν το νου,
να δούμε ποιος θα πέσει στα πόδια τ’ αλλουνού.

Αβραμόπουλος στην Προεδρία
Έτσ’ ήτανε της τύχης μου, εσένα ν’ αγαπήσω,
να πάθω τόσα βάσανα και να μη σ’ αποκτήσω.

Καρατζαφέρης σε Άδωνι
Κοντοζυγώνει ο καιρός που θε ν’ ανταμωθούμε,
που θε να σμίξουμε τα δυο, να παρηγορηθούμε.


Ο Τσίπρας για την πρωθυπουργία
Ο έρωτας εις την αρχή είναι γλυκός, καϊμάκι,
μα σαν ριζώσει στην καρδιά, ποτίζει την φαρμάκι.

Καρατζαφέρης στη Βουλή
Πρωί-πρωί σηκώνομαι, το σπίτι σου κοιτάζω,
το παραθύρι σου θωρώ και βαριαναστενάζω.


ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ (του Σόιμπλε για τον Τσίπρα)

Auch ein blindes Huhn findet mal ein Korn.
("Ακόμη και η τυφλή κότα βρίσκει κάποτε έναν σπόρο." )

Bekannt wie ein bunter Hund.
("Γνωστός σαν παρδαλό σκυλί." 

Es hat nicht sollen sein.
("Δεν ήταν να γίνει.")

Gegen Dummheit ist kein Kraut gewachsen.
("Δεν υπάρχει κανένα βότανο κατά της βλακείας.")

Alter schützt vor Torheit nicht 
("Η ηλικία δεν προστατεύει από τη βλακεία.")

Des einen Leid ist des andern Freud.
("Η στενοχώρια του ενός είναι η χαρά του άλλου.")

Η κυβέρνηση πάσχει από επιλεκτική βαρηκοϊα σχετικά με τα ερχόμενα απέξω, ενώ πάσχει από κώφωση στα εκ της λογικής  προερχόμενα ακούσματα.
Της λέει ο Σόιμπλε και η λογική: Πιάσε τη φοροδιαφυγή και μετά τα λέμε. Αυτό η κυβέρνηση δεν το ακούει.
Της λέει ο Ντάουσενμπλουμ και η λογική: Φέρε μέσα τα λεφτά που έχουν οι έλληνες άξω και θα τα βρούμε. Ούτε αυτό η κυβέρνηση το ακούει.
Της λένε όλοι οι ευρωπαίοι και η λογική: Κάνε μεταρρυθμίσεις και όλα θα γίνουνε. Ούτε αυτό το ακούει.
Όταν ο Σόιμπλε και η λογική όμως λέει ότι ο Βαρουφάκης είναι ανόητος και αφελής όχι μόνο το ακούει, αλλά και απαντάει.
Λέει η Μέρκελ και η λογική ότι δε θα δώσει φράγκο αν δεν εφαρμόσει η κυβέρνηση το Μνημόνιο και όχι μόνο την ακούει αλλά και της απαντάει.

Και ενώ δεν κάνει τίποτα από όσα η λογική λέει, κάνει και άσχετα για την περίσταση πράγματα. Όπως ασχολείται με τα αυτοκίνητα των βουλευτών ή ζητάει τις γερμανικές αποζημιώσεις.

Ο Τσίπρας βγήκε λέγοντας ότι θα πάρει τα λεφτά των πλούσιων και με αυτά θα πληρώνει το δάνειο και θα πορεύει τα εσωτερικά μας. Αντί γι αυτό παίρνει από τα ασφαλιστικά ταμεία και από τα νοσοκομεία για να πληρώσει τις δόσεις του δανείου. Πού είναι που θα έπαιρνε τα λεφτά των πλούσιων; Πότε; Πού έστω το νομοσχέδιο που θα καταθετότανε από τα πρώτα για να πάρει τα λεφτά των πλούσιων; Πότε; Τι περιμένει;
Έλεγε πως θα πατάξει τη φοροδιαφυγή. Πούντο; Πότε; Τι περιμένει;
Έλεγε πως θα κάνει μεταρρυθμίσεις. Πούντες; Πότε; Τι περιμένει;

Αντί γι αυτά κάνει εκείνα που ο χαζός έλληνας θέλει να ακούσει. Βρίζει τους ευρωπαίους με πρώτο τον Σόιμπλε, μιλάει για τα αυτοκίητα των βουλευτών, αγωνίζεται να πείσει ότι τέρμα η τρόικα και το Μνημόνιο, έχει ταράξει τους ευρωπαίους στα παράλογα ή αχρείαστα όχι, απειλεί με δημοψήφισμα (!) και τώρα ζητάει και τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία.
Λέει δηλαδή μόνον. Έργο κανένα. Γιατί τα έργα θέλουν κότσια. Και το Μάρτη τον βγάζουμε και δεν τον βγάζουμε.
Και ούτε ακούμε τίποτα πια για φοροδιαφυγή ή για λίστες Λαγκάρντ και άλλες, ή για διαφθορά, και δεν ακούμε για πόθεν έσχες βουλευτοϋπουργών. Πάνε αυτά. Οι αποζημιώσεις τον μάραναν. (Και βέβαια ναι στις αποζημιώσεις. Έχω κι εγώ λαμβάνειν. Μα τώρα του ήρθε; Και μη μου πεις ότι το κάνει για να πιέσει τη Γερμανία(!) Εκτός κι αν κάποιος του έχει πει: Κάνε όσο περισσότερες παλαβομάρες μπορείς κι εγώ θα σου λύσω το πρόβλημα του Δανείου. Και μας το κρατάει για έκπληξη τρομάρα του. Να μη χρησιμοποιούσε τουλάχιστον τον όρο Αριστερα για να αυτοπροσδιορίζεται…. Λεκιάζει τη λέξη.)

Και βλέπεις τους έλληνες να ανεβάζουν τα ποσοστά της λατρείας της κυβέρνησης στο ζενίθ. Γιατί; αν τους ρωτήσεις, επειδή μας έδωσε αξιοπρέπεια θα σου πούνε.
Φταίω λοιπόν εγώ που ηλίθιους ανεβάζω τους έλληνες και χαζούς τους κατεβάζω;


Κρίσεις, θύμησες, ιδέες,
παιδικές, παλιές και νέες...
ΕΛΛΑΔΑ-1
Με ρωτάνε μερικοί γιατί υποστηρίζω ότι οι έλληνες είναι ηλίθιοι. Να όμως ένα παράδειγμα γι αυτό.
Γιατροί, χασάπηδες, δικηγόροι, μανάβηδες, δηλαδή οι μισοί έλληνες, απευθυνόμενοι σε κάποιον δημόσιο υπάλληλο που τους ταλαιπωρεί, ανακράζουν προς αυτόν με πάθος: «εγώ σε πληρώνω!». Και οι άλλοι μισοί, δηλαδή οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν απαντούν: «Και εγώ πληρώνω εσένα.», αλλά συντριμμένοι από την μεγάλη αλήθεια ντρέπονται ή απλά σιωπούν.
Κάτι δηλαδή που είναι πάγκοινα γνωστή καθημερινή ρουτίνα, γίνεται πεδίο φρούδας αμφισβήτησης…


ΓΕΝΙΚΑ-ΔΙΑΦΟΡΑ-1,
Αν ο άνθρωπος είχε έντεκα δάχτυλα, το σύμπαν θα ήτανε άπειρο; Ο άνθρωπος θα είχε πάει στο διάστημα; Η θεωρία της σχετικότητας θα είχε υπάρξει; Οι εξισώσεις; Η Φυσική, η Χημεία και τα Μαθηματικά;
Και αν όλα αυτά υπήρχαν, θα είχαν καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα;
Θέλω να πω, μήπως όλα αυτά που σήμερα «γνωρίζουμε» θα ήσαν τελείως διαφορετικά για μας; Μήπως όλη αυτή την Επιστήμη και την πρόοδο τα χτίσαμε πάνω σε ένα λάθος; Ή αν δεν ήταν λάθος, μήπως, τουλάχιστον, δεν έχει καμία αξία;
Θα παρομοιάσω για καλλίτερη κατανόηση αυτό που θέλω να πω, ως εξής:
Κάποιος βρίσκεται σε μια πλατεία από την οποία ξεκινούν ακτινηδόν μερικοί δρόμοι. Ο ένας δρόμος αντιστοιχεί σε δέκα δάχτυλα, ο δεύτερος σε έντεκα, ο τρίτος δρόμος σε δώδεκα, ο άλλος σε όσα δάχτυλα θέλει να υποθέσει κανείς. Αν κάποιος πάρει τον πρώτο δρόμο, θα φτάσει σε ένα μέρος όπου είναι χτισμένες πολυκατοικίες. Ο δεύτερος θα βγει σε μια λίμνη, ο τρίτος δρόμος ίσως να οδηγήσει εκείνον που τον διάλεξε σε ένα αδιάβατο φαράγγι και ούτω καθεξής.
Αυτά, στην αναγωγή τους στον αριθμό των δακτύλων του ανθρώπου, σημαίνουν ότι άλλο κάθε φορά θα ήταν το συμπέρασμα για όσα μετράμε ή υπολογίζουμε με βάση και αρχή μας το δεκαδικό σύστημα, πάνω στο οποίο είναι άλλωστε χτισμένη η όλη κοσμοθεωρία μας  ο κάθε πολιτισμός.
Αυτό ρωτάω.
Και ας μη μου πει κάποιος ότι οι μαθηματικές μας εξισώσεις δείχνουν ότι όποιο άλλο σύστημα εκτός του δεκαδικού δεν θα ήταν το σωστό, γιατί για να συμπεράνει αυτός ο κάποιος έτσι, στηρίχτηκε στο ίδιο αυτό σύστημα, το οποίο όμως εξετάζουμε ακριβώς μήπως είναι λανθασμένο.



Έχω την εντύπωση ότι ενώ η νέα κυβέρνηση έχει τα ίδια χάλια με την προηγούμενη, καταφέρνει να φαίνεται στα μάτια του λαού ότι είναι καλλίτερη. Με ποιον τρόπο; Διεκτραγωδώντας σε συνεντεύξεις, με πολλά λόγια, τα συμβάντα σε κάθε συνάντηση με τους ευρωπαίους. Όπως έκανε για παράδειγμα χτες ο βαρουφάκης. Για να απλοποιήσω αυτό που λέω εδώ, είναι σαν, μετά από ένα φιάσκο της κυβέρνησης, όταν ερωτάται αυτή «την πατήσατε κύριε Βαρουφάκη;» η απάντηση είναι «την πατήσαμε, όμως κοιτάξτε πώς έγιναν τα πράγματα». Και αρχίζει ο χειμαρρώδης λόγος που μεταφέρει λεπτό προς λεπτό τις φάσεις του φιάσκου. Ακούγοντας ο λαός, παίρνει το μέρος της κυβέρνησης, ίσως γιατί αμαρτία εξομολογημένη είναι συγχωρημένη. Ή ίσως γιατί ακούγοντας ο λαός τη ζωντανή αφήγηση του Βαρουφάκη (π.χ.), νιώθει σαν να συμμετέχει κι αυτός στα αφηγούμενα, και εξ αυτού παίρνει το μέρος του Βαρουφάκη (π.χ.)-γιατί αν παραδεχόταν ότι την πάτησε ο Βαρουφάκης είναι σαν να την πάτησε και αυτός ο ίδιος. Ή τέλος ίσως γιατί ο λαός είναι ο ελληνικός λαός, που η λογική δεν μπορεί να εξηγήσει τη συμπεριφορά του.


Σάββατο, 28 Φεβρουαρίου 2015
Ομιλία Τσίπρα στη  Κεντρική Επιτροπή.
Ισχυρίστηκε ότι με τα όχι που είπε στους ευρωπαίους, έδωσε στον έλληνα περηφάνια και αξιοπρέπεια. Ούτε μιλιά για την καινούργια απελπισία που μέσα της τον έριξε.
Ανάλωσε όλη την ομιλία του κατηγορώντας την αντιπολίτευση.
Ενώ κατόρθωσε μόνο να χειροτερέψει τα πράγματα, μιλούσε με θριαμβικό ύφος σαν να έχει λύσει όλα τα προβλήματα και πήγε εκεί για να δρέψει δάφνες.
Είπε ότι το όχι σε μια διαπραγμάτευση, είναι από μόνο του ο σκοπός για τον οποίο γίνεται η διαπραγμάτευση.
Η βραδεία, καλοαρθρωμένη και κοφτή ομιλία του που προεκλογικά τον έκανε να φαντάζει ήρεμα δυνατός, τώρα τον έδειχνε όπως είναι πραγματικά-ένας ευφυής βλαξ.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ένα παγωμένο ακροατήριο που τον κοίταζε λυπημένο και που και που  κάτι χειροκροτήματα σαν από τάφο.


Κρίσεις, θύμησες, ιδέες,
παιδικές, παλιές και νέες.

ΧΡΗΜΑ-1
Ένας ραδιοφωνικός παρουσιαστής έβαλε για θέμα της συζήτησης κάποιο βράδυ το αν οι πολίτες στην Ελλάδα έχουν την κυβέρνηση που τους αξίζει ή όχι.
Ακούστηκαν πολλές απόψεις μιας και το ζήτημα δεν επιδέχεται ναι ή όχι.
Ο ηλίθιος ραδιοπαρουσιαστής έθεσε ένα ερώτημα που δε στέκει.  Και δε στέκει γιατί όλοι οι έλληνες είναι ηλίθιοι και πώς δεν αξίζει ένας ηλίθιος σε έναν άλλο ηλίθιο;
Ίσως θα άξιζε το ερώτημα γιατί οι έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι γιατί δέχονται να κυβερνούνται από οικογένειες, γιατί όλοι οι πολιτικοί αναλώνονται σε λόγια, γιατί αλληλοκατηγορούνται για κάτι που όλοι κάνουν, γιατί κλέβουν.
Το τελευταίο ερώτημα που θέλει απάντηση είναι μήπως όσοι πολιτικοί πλουτίζουν δεν είναι ηλίθιοι. Αυτοί όμως είναι οι μεγαλύτεροι ηλίθιοι. Επειδή εξαργυρώνουν τη ζωή τους και ό,τι άλλο τους βρίσκεται, για να πλουτίζουν.




ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ-1
Ένα μέσο που έχει συμβάλει στην σημερινή κατάντια της ανθρωπότητας είναι ο κινηματογράφος.
Μέχρι να εμφανιστεί αυτός ξέραμε ότι μετά την ώρα τρεις ερχόταν η ώρα τρεις και ένα λεπτό, μετά τρεις και δύο λεπτά και ούτω καθεξής.
Από τον κινηματογράφο μάθαμε ότι μετά τις τρεις μπορεί να ακολουθεί η έξη, ή η επόμενη ή η μεθεπόμενη εβδομάδα, ο επόμενος μήνας ή χρόνος.
Μας έμαθε έτσι, με τη μεγάλη πειθώ και διεισδυτικότητα που έχει, ότι μπορούμε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να πετυχαίνουμε πράγματα που άλλοτε θα χρειάζονταν χρόνια για να γίνουν.
Μας έκανε λοιπόν να τρέχουμε ώστε να προλάβουμε να κάνουμε ότι έχουμε στο μυαλό μας, ή ότι ο κινηματογράφος έβαζε στο μυαλό μας, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Για παράδειγμα να χτίσουμε ένα σπίτι, να βρεθούμε από το ένα μέρος στο άλλο.
Και αρχίσαμε νε τρέχουμε για να πετύχουμε το ακατόρθωτο.

Τσίπρας στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο: Θα δώσουμε δωρεάν ρεύμα σε τρακόσες χιλιάδες οικογένειες ώστε η Ελλάδα να γίνει μια πολιτισμένη χώρα.
Αλίμονο στις χώρες όπου δεν υπάρχουν φτωχοί για να πάρουνε δωρεάν ρεύμα και να γίνουν έτσι πολιτισμένες...


Κυριακή, 22 Φεβρουαρίου 2015
Γλέζο, παιδί είσαι και σε κοροιδέψανε; Ή μήπως είσαι χαζός; Δεν ήξερες ότι όλα αυτά είναι φύκια; Και βέβαια το ήξερες και τώρα είσαι βαλτός του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ για να του κάνεις αντιπολίτευση, αποδυναμώνοντας την αντιπολίτευαση της Νου Δου. Όσο είναι καιρός ακόμα τράβα στο ΚΚΕ. Ίσως έτσι-αν σε δεχτεί αυτό-να μείνεις στην ιστορία. Σαν μέλος του ΚΚΕ. Γιατί σαν κατεβαστής της γερμανικής σημαίας έχεις κιολας ξεχαστεί.




Σάββατο, 21 Φεβρουαρίου 2015
Ο υπουργός δικαιοσύνης χαρακτήρισε άνανδρη δολοφονία την δολοφονία του φρουρού των φυλακών Δομοκού.
Οι φασίστες όλων των κυβερνήσεων του παρελθόντος χαρακτήριζαν άνανδρες τις παρόμοιες δολοφονίες ή επιθέσεις σε στόχους από τη 17 Νοέμβρη ή άλλες οργανώσεις και ομάδες.  Φασίστες ήτανε, αγράμματοι ήτανε. Μα ο κουμουνιστής υπουργός να συμπεριφέρεται σαν αυτούς-σαν αγράμματος δηλαδή;
Τα λέω αυτά γιατί μία δολοφονία πάντοτε είναι «άνανδρη» εξ ορισμού. Το συνθετικό «δόλος» σημαίνει ότι η λέξη έχει τα χαρακτηριστικά του τεχνάσματος, της πανουργίας, του στρατηγήματος, της παρανομίας.
Λέγοντας άνανδρη δολοφονία είναι σαν να λέμε θαρραλέο θάρρος, άφωνη σιωπή και τέτοια.  Υπάρχει αντρίκια δολοφονία; Ανδρεία δολοφονία; Λεβέντικη δολοφονία; Δηλαδή τι θα ήθελαν όσοι χαρακτηρίζουν μια δολοφονία άνανδρη; Η Οργάνωση που σχεδίασε μία δολοφονία να βγάλει μια τέτοια ανακοίνωση;:
«ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΑΔΕ
Ανακοίνωσις δολοφονίας Σαμαρά (πχ)
Προς την ΕΛΑΣ
Κοινοποίηση: ΓΕΣ,ΓΕΑ, ΓΕΝ και προς πάντα ενδιαφερόμενο.
Την δεκάτην τετάρτην του μηνός Μαρτίου ενεστώτος έτους και ώραν ενδεκάτην πρωινήν θέλει επιχειρηθεί υπό της Οργανώσεώς μας δολοφονία του Σαμαρά (πχ).
Ο τόπος που επελέγη είναι η διασταύρωσις των οδών Δ και Ε της περιοχής Κολωνακίου, από όπου καθημερινώς διέρχεται ο κύριος Σαμαράς (πχ).
Θα επιχειρήσουν δύο άτομα, άρρενες. Ο εις εξ αυτών θα φέρει περούκαν πλουσίας κόμης και θα φορεί χακί τζάκετ. Ύψος ένα μέτρο και εβδομήκοντα τρία εκατοστά, αδύνατος. Αυτός θα φέρει το περίστροφον με το οποίον σκοπεύεται η δολοφονία του Σαμαρά (πχ). Ο έτερος επιχειρών θα ευρίσκεται εις τζιπ εσταθμευμένον περί τα είκοσιν μέτρα μακράν της τοποθεσίας της δολοφονίας ίνα μετά ταύτην φυγαδεύσει τον δολοφόνον.
Εφιστώμεν την προσοχήν των αρχών εις το κάτωθι:Εις την διασταύρωσιν υπάρχουν δύο περίπτερα. Ο υποψήφιος δολοφόνος θα κρύπεται όπισθεν του δυτικώς ευρισκομένου περιπτέρου. Δια τους αγνοούντας τον τοιούτον-γεωγραφικόν- καθορισμόν της θέσεως του περιπτέρου, διευκρινίζομεν .ότι το δυτικόν περίπτερον είναι το φέρον έξωθι αυτού ταμπέλαν ένθα ευκρινώς αναγράφεται «ΑΕΡΙΟΥΧΑ ΠΟΤΑ»
Ευελπιστούντες δια μίαν έντιμον αντιπαράθεσιν μετά της ΕΛΑΣ και ενδεχομένως των στρατιωτικών δυνάμεων άτινας η κυβέρνησις ήθελεν διατάξει έναντι ημών κατά την διάρκειαν της αποπείρας μας, διατελούμεν μετά τιμής
(ακολουθούν σφραγίδες και υπογραφές της Οργάνωσης)»
Αυτό θα περίμενε ο κύριος υπουργός ώστε μία δολοφονία να μην είναι ανανρδος;
Ε πια!



ΑΛΕΞΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΝΑ ΧΤΥΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΦΤΑΝΕΙΣ
(μεσαιωνικόν ασμάτιον)

Ο καλαμοάλογος και ο σπερματοπότης
και ο μπαστουνοκαταπιωτής
ο καθείς τους μεσαιωνικός οικτρός ιππότης
νικημένος πάντα και κιοτής,

προχωράνε στης Ευρώπης για να παν το κάστρο
δώρο ενώ στα χέρια τους κρατούν
της υπεροψίας τους το κρύο και μαύρο τ’ άστρο
κι απ’ τον τρόμο ενώ τα δόντια τους κροτούν.
…………………………………………………….
Νάτους που γυρνάνε τώρα πίσω νικημένοι,
με τον θολωμένο τους το νου
νίκης παραμύθια να σκαρφίζονται οι καημένοι   
για να πούνε των παροίκων-του κοινού.
                                -------


Παρασκευή, 20 Φεβρουαρίου 2015
ΑΛΛΑΓΕΣ…

Σταμάτησε ο Αλέξης
να παίζει με το τόπι
μεγαλου αρχηγού επήρε ύφος
το χάλκινό του εζώστηκε το ξίφος
κι είπε ζωηρά «θα πάω
ν’ αλλάξω την Ευρώπη!»

Πήγε. «Παρακαλώ σας»
του λεν ευγενικά
«Το ξίφος σας απέξω να τ’ αφήστε
κανέναν μη από λάθος τραυματίστε.
Δεν χρειάζονται καθόλου
εδώ σιδερικά.»

Και «Όσι, ζεν τ’ αφήνω»
έκανε ο Αλέξης.
«Τότε παιδί μου γύρνα στην Ελλάδα
θαρρώ έχετε ακόμα φασολάδα.
Τα ξίφη έχουν τελειώσει.
Έδώ έχουμε λέξεις.»

Έφυγε ο Αλέξης,
εγύρισε και πάλι.
«Τα χέρια Αλέξη μου πρέπει να κόψεις
πριν τις καινούργιες σου μας πεις απόψεις.
Μην κλαις. Σου μενει ακόμα
στους ώμους το κεφάλι.»

Πάει, τα χέρια κόβει,
γυρνάει και τους βρίσκει.
«Αν και τη γλώσσα σου κόψεις ευθύς
τότε στο σπίτι μας μπορείς να μπεις»,
του λένε καθώς πίνουν
με σόδα το ουίσκι.

Ο Αλέξης τι να κάνει;
Αφού οι ευρωπαίοι
τα νέα του για ν’ ακούσουνε τα έπη
να τον δεχτούνε πριν κοντά τους πρέπει
τότε θα κάνει ό,τι
κάθε ευρωπαίος λέει.

Έτσι, αφού ενθέρμως
να τους αλλάξει θέλει
και  κάνοντας αυτά που λεν εκείνοι,
χωρίς αυτιά και γλώσσα έχει μείνει.
Και πάνε και τα δύο 
τα κάτω του τα μέλη.

Κι ενώ εκεί είχε πάει
τόσο αποφασισμένος
ν’ αλλάξει την Ευρώπη δίχως άλλο
δεν ένιωσε στον τόσο μέσα σάλο
ότι αυτός ο ίδιος
εβγήκε αλλαγμένος.

Κι έτσι κουτσουρεμένος
δίχως σπαθί και τόπι
βαλμένος σε καρότσι ένα πάνω
κρατάει στα δόντια του ένα πανώ
Γερμανικά που γράφει:
«Άλλαξα την Ευρώπη!»



Ο Σόιμπλε προσφέρει εκδούλευση στην Ελλάδα φερόμενος όπως φέρεται.
Γιατί;
Αντιπολίτευση δεν υπάρχει στην Ελλάδα από τότε που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σόιμπλε λοιπόν παίζει το ρόλο της αντιπολίτευσης, βοηθώντας την Ελλάδα-το πώς αμέσως πιο κάτω- αλλά και ξεπληρώνοντας τις χάρες που του έκανε ο Σαμαράς και η Δεξιά τα πέντε χρόνια της Κρίσης. Και παίρνει έτσι τη θέση του Σαμαρά, τώρα που αυτός για προφανείς λόγους δεν μπορεί να μιλήσει.
Λέει λοιπόν ο Σόιμπλε-μεταφράζοντας τη στάση του γενικότερα αλλά και ειδικά τα περί ανευθυνότητας της κυβέρνησης και της λύπησης του ελληνικού λαού: Ήρθε εδώ ένα κολόπαιδο βρίζοντας και απειλώντας και ζητάει να υπακούσουμε στις απαιτήσεις του. Και στέλνει έναν υπουργό οικονομικών που θέλει να κάνει μάθημα οικονομίας στην Ευρώπη. Και κάνοντας αυτά θέλει να τον πάρουμε στα σοβαρά! Επειδή όμως πρέπει να απαντήσουμε στα αιτήματά του, του λέμε ότι δεν υπάρχει περιθώριο συζήτησης γιατι όλα είναι γραμμένα στο πρόγραμμα που έχει υπογράψει η χώρα του με την Ευρώπη. Μας μιλάει για ανθρωπιστική κρίση στη χώρα του. Όταν είχαν λεφτά που τους έδινε η Ευρώπη, τα χάλαγαν στα μπουζούκια. Ποιος τους φταίει λοιπον αν τώρα πεινάνε; Βέβαια θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε, αλλά όχι σε βάρος των λαών της Ευρώπης. Την ανευθυνότητα των ελλήνων και την ανικανότητά τους να καταλάβουν πού βρίσκονται, ο κύριος Τσίπρας θέλει να την κάνει όπλο ανατροπής της κατάστασης στην Ευρώπη! Μια χώρα απολίτιστη, ελεεινή, αντιδημοκρατική και δουλοπρεπής, έρχεται να επιβάλει στην Ευρώπη τη θέλησή της! Και είμαι σίγουρος πως όταν πάει πίσω στη χώρα του ο κύριος αυτός, θα θελήσει να πείσει και θα πείσει τους έλληνες, που στο σύνολό τους είναι χαζοί,  ότι βγήκε κερδισμενος και ότι άλλαξε την Ευρώπη!.. Με τέτοιους φαντασιόπληκτους απατεώνες πώς να συνυπάρξεις;



Πέμπτη, 19 Φεβρουαρίου 2015
Όσοι επισκεφτούν την Ευρώπη ή την Αμερική να προσέχουν μην πατηθούν από τον χορό των Αγορών που αυτές χορεύουν στο σκοπό που βαράει ο Τσίπρας.
*
¨Δεν υποκύπτουμε σε τελεσίγραφα» λέει ο Τσίπρας σε κάθε απαίτηση των ευρωπαίων. Και πράγματι δεν υποκύπτει, μόνο σπεύδει να υπακούσει. Όπως και ο Πρόεδρός : εμάχετο τα Μνημονια, όμως τα υπόγραφε. Όμοιος ομοίω.
*
Στο ΣΤΕΡΝ είπε ότι «το Μνημόνιο που θα υπογράψουμε εμείς δεν θα είναι το Μημόνιο που γνωρίζατε…»
Έχει τύχει έναν άνθρωπο που τον είχατε συνηθίσει ντυμένον με παλιόρουχα, να τον βλέπετε ξάφνω ντυμένον με ένα κουστούμι; Ναι. Τι είπατε τότε; Δεν του είπατε «αγνώριστος έγινες βρε…»; Ε, έτσι θα είναι και η σχέση του παλιού με το νέο Μνημόνιο.
*
Κωνσταντοπούλου στον Παυλόπουλο:
«…Σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή καλείστε να επιτελέσετε καθήκον δημοκρατικό, πατριωτικό, δικαιοκρατικό και κοινωνικό. Καλείστε να επανοηματοδοτήσετε τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό που θα ενσαρκώσετε και τον οποίο πολλές εξουσίες στο παρελθόν επεδίωξαν και πέτυχαν να εργαλειοποιήσουν ή να απενεργοποιήσουν….»
Ώστε κάποτε είχε νόημα ο ανώτατος πολιτειακός θεσμός! Πώς και δεν το πήρε χαμπάρι κανείς;
Και τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό κάποιοι κάπου κάποτε τον εργαλειοποίησαν;
Για σκέψου!
Και σε ποια υψηλή κουμουνιστική επιταγή υπακούοντας το βούλωνε μέχρι σήμερα η κυρία πρόεδρος της βουλής;
*
Πού ποντάρει ο Τσίπρας ότι θα τον ελεήσουν οι εταίροι μας; Πρώτον, όπως έχει πει ο ίδιος, στο ότι η Ελλάδα έχει γεωπολιτική αξία. Δεύτερο γιατί αν καταστραφεί η Ελλάδα θα καταστραφεί και η Ευρώπη. Και τρίτο γιατί «θα το κάνουμε Κούγκι»!
Αστείος πρωθυπουργός μας προέκυψε.
*
Η ανεύθυνη κουτοπονηριά στο νέο αίτημα του Τσίπρα από τη μια (δώστε μας λεφτά και θα δείτε-θα σας κάνω εγώ μια χώρα μούρλια!), η υπευθυνότητα και η σοβαρότητα από την άλλη της Γερμανίας (δε θέλουμε υποσχέσεις, δώστε μας αριθμούς, δεν βλέπουμε αριθμούς) «συγκρούονται». Και ποιος άλλος αν όχι η λογική και η πειθαρχία σε κανόνες θα νικήσει;
*
Περιμένω τουλάχιστον πάνω στα ερείπια να κάνει την αυτοκριτική του ο Τσίπρας. Ή μήπως αλλαξε η κουμουνιστική τακτική και τώρα μετράει η άμετρη αλαζονεία και η η μαγκιά τύπου Σαμαρά;
*
Κινητοποιείται, λέει ο Τσίπρας, η Ευρώπη υπέρ ημών! Επειδή καμιά κατοσταριά παιδιά φώναζαν στη Βιεννη!  Κακόμοιρε, αστείε Τσίπρα!
*
Και η επαιτεία συνεχίζεται από την υπερήφανη και αξιοπρεπή πλέον Ελλάδα. Και ο πρωθυπουργός μας γλύφει εκεί που πριν έφτυνε. Αυτή ήτανε πάντοτε, είναι τώρα και θα είναι πάντοτε η ζωή σου Ελλάδα. Για όσο υπάρχεις ακόμα.



Ο Τσίπρας δεν έκανε Πρόεδρο εκείνον που ήθελε, αναφέροντας μάλιστα  γελοίες δικαιολογίες γι αυτό.

Η Δεξιά χαίρει γιατί έχοντας Πρόεδρο δικό της δεσμεύει τον Τσίπρα.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος να ξέρει ότι μπαίνει εκεί σαν φρένο στις επιθυμίες του λαού.
Ωραίοι είναι οι ελιγμοί όταν αποβλέπουν στην εκπλήρωση ενός σκοπού. Πώς όμως εκπληρώνεται ο σκοπός του Τσίπρα έτσι; Απλά, δεν εκπληρώνεται ο σκοπός γιατί ποτέ ο Τσίπρας δεν είχε σκοπό. Γιατί τότε ψήφισε Τσίπρα ο λαός; Δεν ξέρω γιατί. Μήπως από συμπόνοια για να φέρει και κάποιους άλλους να φάνε; Ή μήπως δεν ήξερε ότι δεν έχει σκοπό ο Τσίπρας; Κανείς δεν ξέρει.
*
Ο Τσίπρας ψάχει για στηρίγματα από τη Δεξιά αφού όλες οι χώρες που έλπιζε να τον βοηθήσουν δεν το κάνουν. Ακόμα και ο Αναστασιάδης του κλείνει την πόρτα.
Ο Τσίπρας βλέπει μπροστά του το χάος. Και το βάρος μόνο και μόνο της ιδέας ότι αυτός θα είναι που θα λάβει μια σοβαρή και ολέθρια ίσως για την Ελλάδα απόφαση τονε τρομάζει. Έτσι θέλει συμμάχους. Φοβάται τη μοναξιά και άρχισε να πλησιάζει δειλά δειλά τα άλλα κόμματα, να συνομολεί μαζί τους, να ενημερώνει τους αρχηγούς τους, και μάλιστα να ζητάει δειλά και ένοχα να υπάρξει «αργότερα» μια σύμπνοια όλων για την μελλοντική διαπραγμάτευση με την Ευρώπη.
*
Ο Τσίπρας μιλάει στο Βενιζέλο για συνεννόηση. Ο Βενιζέλος τον αδειαζει λέγοντάς του ότι κι αυτός είχε ζητήσει από το ’12 μια συνεννοηση των πολιτικών. Ο Τσίπρας κάνει ότι δεν το ακουσε.
*
Μία κυβέρνηση που δεν κάνει ότι θέλει, μία αντιπολίτευση που κάνει ότι θέλει, ένας Πρόεδρος που ξέροντας για τι εκλέχτηκε, συμπεριφέρεται ανάλογα, δηλαδή δεν κάνει τίποτα. Και δεν κάνει τίπουτα γιατί η δουλειά του τελείωσε από τη στιγμή που προτάθηκε επίσημα από την κυβέρνηση. Και η δουλειά του Παυλόπουλου είναι να διαβεβαιώσει-μόνο με την εκλογή του-τους γερμανούς ότι το δάνειο της Ελλάδας είναι δίκαιο και αδιαπραγμάτευτο, ότι οι έλληνες άλλα υπογράφουνε και τα αντίθετα λένε,  ότι δεν θα τους ξαναενοχλήσουμε για τους μετανάστες επειδή εμείς είμαστε ευτυχισμένοι που αυτοί διάλεξαν τη χώρα μας, ότι οι ευρωπαίοι δεν χρειάζονται μετά από αυτά να παίρνουν στα σοβαρά τα λεγόμενα του Τσίπρα.
Να η εικόνα της σημερινής Ελλάδας.
*
Ένα ανέκδοτο.
Ένας τύπος όλο κοιμότανε και τεμπέλιαζε.. Πάει κάποιος και τον ρωτάει: γιατί όλο κοιμάσαι;; Λέει αυτός τι να κάνω; Του λέει ο τύπος, να κουραστείς, για να μάθεις γράμματα, να μπεις στο Πανεπιστήμιο, να μπεις στη Νομική Σχολή, να γίνεις δικηγόρος, να δικηγορήσεις τριάντα χρόνια και ύστερα να πάρεις τη σύνταξή σου και να κάθεσαι. Ε!, λέει ο άλλος, και τώρα τι κάνω; Δεν κάθομαι; 
Το ανέκδοτο στα καθ’ ημάς.
Ρωτάει ο Τσίπρας τον Σαμαρά: γιατί λες όλο ναι στους γερμανούς; Λέει ο Σαμαράς, τι να κάνω; Του απαντάει ο Τσίπρας: να ζητήσεις κούρεμα του Χρέους, ύστερα να ζητήσεις Διεθνή διάσκεψη για την Ελλάδα, ύστερα να δηλώσεις ότι οι Αγορές θα χορεύουν στο δικό σου σκοπό, να ζητήσεις να μην ισχύει το Μνημόνιο για την Ελλάδα, ύστερα θα δηλώσεις ότι αγωνίζεσαι να σώσεις όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, να πεις τον Ολάντ Ολαντρέου, να δηλώνεις ότι δεν θα υποχωρήσεις ούτε βήμα πίσω, να δηλώσεις ότι θα αντισστρέψεις τα μέτρα που έχει λάβει η προηγούμενη κυβέρνηση, ότι δεν θα ζητήσειςπαράταση του Μημονίου, και μετά να ζητήσεις παράταση του Μνημονίου και πια να λές όλο ναι στους  γερμανούς. Και του απαντάει ο Σαμαράς:Και τώρα αυτό δεν κάνω;
Καθένας με την τακτική του.
*
Και  μέσα σ’ όλα και πρώτα απ’ όλα η βεβαιότητα ότι όλο το δικιο είναι με το μέρος των ελλήνων και πως η Ευρώπη επιδιώκει τον αφανισμό τους.
*
Τελείωσε λοιπόν και η ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Είδαμε έναν αυτοαποκαλούμενο κουμουνιστή πρωθυπουργό να κάνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα δεξιό πράγμα, έναν πυροσβέστη αντί έναν εμπρηστή.
Αυτό έφερε η ώρα αυτή-αυτό έφερε πριν σβήσει η σπίθα αυτή της πυρκαγιάς του Χρόνου στην Ελλάδα, την πατρίδα μας, τη χώρα όπου επικρατεί  παλιανθρωπιά αντί καλοσύνη,  αγυρτεία αντί τιμιότητα, σατραπισμός αντί ευπρέπεια,  ανευθυνότητα αντί υπευθυνότητα,  παραφροσύνη αντί φρονιμάδα, εγωισμός αντί αλτρουισμός,  οίηση αντί ταπεινοφροσύνη,  αξιοπρέπεια αντί δουλικότητα,  τσαπατσουλιά αντί τάξη,  υστεροβουλία αντί ανυστεροβουλία, στριγκλίσματα αντί ήρεμη αντιμετώπιση των καταστάσεων,  επίδειξη αντί σεμνότητα,  ευγένεια αντί αγένεια, βία αντί πειθώ,  τεμπελιά αντί εργατικότητα, φθόνος αντί άμιλλα,  ασχήμια αντί ομορφιά,  παρανομία αντί νομιμότητα, μοιρολατρία αντί χειραγώγηση της μοίρας, μέσον αντί αξιοκρατία,  αμετροέπεια αντί λακωνικότητα, γυφτιά αντί νοικοκυροσύνη,  αδηφαγία αντί λιτή δίαιτα,  αδαημοσύνη αντί γνώση, τραγελαφικό αντί φυσικό,  αφιλοκαλία αντί καλαισθησία,  ασυδοσία αντί ελευθερία,  ασυλλογισιά αντί περίσκεψη,  προχειρότητα αντί σχεδιασμός,  αρλούμπα αντί κατανοητή έκφραση,  αποχαύνωση αντί ενεργητικότητα,  κακοήθεια αντί χρηστότητα,  πνευματική αναπηρία αντί εξυπνάδα,  απερισκεψία αντί στοχασμός,  ανευλάβεια αντί ευλάβεια,  αναρμοδιότητα αντί εξειδίκευση, αριβισμός αντί αξιοκρατία,  αλλοπροσαλλοσύνη αντί ευστάθεια,  αλητεία αντί σταθερότητα,  αδικολαλιά αντί έπαινος, βρωμιά αντί καθαριότητα, κατασπατάληση αντί περισυλλογή,  κατακραυγή αντί συγνώμη, διχογνωμία αντί ομόνοια, δυστροπία αντί καλογνωμιά,  επιπολαιότητα αντί βάθος.