Τρίτη, 17 Φεβρουαρίου 2015
Κακλαμάνης για την εκλογή Παυλόπουλου από τον ΣΥΡΙΖΑ: Είμαι σίγουρος ότι ο Καραμανλής θα γελάει από κει πάνω.\
Γιατί να μη γελάει; Ο καπιταλισμός καλά κρατεί στη γη, η Ελλάδα ακολουθεί τους ισχυρούς σαν σκυλάκι, όλοι οι
«αριστεροί» πρωθυπουργοί τρέμουνε τη Δεξιά και κάνουν Πρόεδρο ένα δεξιό κάθαρμα κάθε φορά, οι δεξιοί πρωθυπουργοί βάζουν «δημοκράτη» Πρόεδρο, η σαπιλα συντηρείται. Γιατί να μη γελάει; Οι ρόλοι καλά μοιρασμένοι και παιγμένοι στο Θέατρο της πολιτικής ζωής. Ο Τσίπρας Δον Κιχώτης πάνω στο τεράστιο καλάμι του σωτήρας της Ελλάδας και της Ευρώπης, ο Σαμαράς ακρίτας της Συντήρησης, ο Λαφαζάνης ο Μεφιστοφελής της υπόθεσης, ο Παυλόπουλος το ακίνητο και άβουλο ξόανο και ο λαός ο Χορός της φάρσας, υφιστάμενος επιδράσεις και επιβάλλοντας ενέργειες. Και μεις, οι πραγματικά τραγικοι θεατές, που μας αναγκάζουν να βλέπουμε την παράσταση πληρώνοντας σαϋλωκικά εισιτήριο με το αίμα μας από πάνω. In girum imus nocte et consumimur igni.
Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου 2015
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:10 μ.μ.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:09 μ.μ.
Ο Τσίπρας λέει στον Σόιμπλε να λυπάται τους λαούς που βαδίζουν με σκυμμένο κεφάλι.
Ενώ οι έλληνες βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά. Απόδειξη ότι
για δεκαετίες: έχουν πολιτικούς που τους κλέβουν, καταπίνουν τα σκάνδαλα των πολιτικών τους, ανέχονταιο την Διαπλοκή, ανέχονται την ανυπαρξία ελληνικού Κράτους.
*
Ο Τσίπρας λέει ότι η δύναμη της Αριστεράς ήταν πάντα οτι αυτή δεν διεκδικούσε τα αξιώματα για τον εαυτό της. Διεκδικούσε έμπνευση. Γι αυτό και έκανε τον Παυλόπουλο Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Όπως για παράδειγμα ο Λένιν, όταν κατάκτησε την εξουσία με την Οχτωβριανή Επανάσταση, έκανε Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ τον Τσάρο. Έτσι ο Λένιν βρήκε την έμπνευση που διεκδικούσε.
*
Ο αντιμνημονιακός Τσίπρας και το αντιμνημονιακό κόμμα του, έκανε πρόεδρο έναν μνημονιακό!, λένε οι διαρκώς διαμαρτυρόμενοι. Όμως όχι φίλοι μου, μπορεί να ψήφισε όλα τα μνημόνια ο Παυλοπουλος, όμως είπε ότι είναι αντισυνταγματικά! Λίγο το έχετε αυτό; Η διαφορά από τους άλλους λάτρεις των μνημονίων είναι ότι αυτοι μετά την ψήφιση από αυτούς των μνημονίων, δεν καταφέρθηκαν εναντίον τους.
Μα καλά, θα ρωτήσουν οι αφελείς, ο πολέμιος των μνημονίων Προεδροδημοκρατικοποιεί έναν υπέρμαχό τους; Αχ, ως πότε θα ζω να σας μαθαίνω; Διαλεκτική φίλοι μου! Σου λέει ο Τσιπρας μνημονιακός ο Παυλόπουλος, αντιμνημονιακός εγώ, η σύνθεση θα είναι ένα απεχθές μνημόνιο! Όπερ και απεδείχθη επί των ημερών μας και να που τώρα ο Τσίπρας έχει τη δυνατότητα να πολεμάει ένα απεχθές μνημόνιο.
*
Θέλετε και ένα άλλο σκέλος της αξιομνημόνευτης αντιμνημονιακότητας του κυρίου Παυλόπουλου; Αντί να απολύει διόριζε επί υπουργείας του! Μάλιστα! Εναντιωνόταν έτσι στο μνημόνιο πριν αυτό ζητήσει απολύσεις! Και προβλέποντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν κυβέρνηση σύντομα, διόριζε νεοδημοκράτες στο Δημόσιο, γιατί σου λέει ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει όλον το χρόνο δικό του για να διορίζει δικούς του. Σοφία δέρνει τον άνδρα.
*
Μα καλά, είναι όλοι αυτοί λόγοι ικανοί να κάνουν τον Τσίπρα να κάνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας έναν βαμμένο δεξιό; Μη μιλάτε, ο Τσίπρας εμπνέεται!..
*
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει παράταση! Δηλαδή συνέχιση του Μνημονίου! Τότε γιατί όλο αυτό το θρίλερ; Γιατί δεν τη ζήταγε από την αρχή να τελειώναμε; Άγνωστοι αι βουλαί του Υψίστου.
*
Ευτυχώς που το κόμμα του Τσίπρα δεν έχει κανένα κάπα στο όνομά του να πέσει και να τους πλακώσει όλους εκεί μέσα.
*
Στο τέλος τέλος όμως ο Παυλόπουλος έχει ένα μεγάλο προσον. Να μην υποχωρεί σε ό,τι δεν λέει ή δεν κάνει. Απαραίτητο προσόν για έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας εν τη μεταπολιτευτική Ελλάδι.
Μονο, λέω, λυπάμαι όταν σκεφτώ ότι ο κύριος Παυλόπουλος αγαπάει τόσο πολύ τη δουλειά του που θα σώσει την Ελλάδα θυσιάζοντας γι αυτό την άλλη μεγάλη του αγάπη, την καθηγεσία.
Μα υπάρχει λύση ώστε να μείνει και ο λύκος-Δεξιά χορτάτος και η πίτα-ΣΥΡΙΖΑ ακέρια: να κόψουν το δεξί χέρι του Παυλόπουλου,να κολλήσουν μια αυτοτροφοδοτούμενη πέννα στα δάχτυλά του και να το καθίσουν στην Προεδρική καρέκλα να υπογράφει. Και ο υπόλοιπος Παυλόπουλος να διδάσκει. Και μη θαυμάζετε, η επιστήμη κάνει θαύματα σήμερα.
Πάμε για δημοψήφισμα λοιπόν ή για εκλογές δημοψηφισματικές, αφού αυτό θέλει η αποφασιστικότητα, η αξιοπρεπεια και η περηφάνεια του "κουνουνιστή" Τσίπρα.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:46 μ.μ.
Οι στίχοι μου "ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΝΔΗ ΠΡΟΕΔΡΟ" άλλαξαν τη γνώμη του Τσίπρα για Πρόεδρο Δημοκρατίας Αβραμόπουλο. Έπρεπε να μου το έλεγες νωρίτερα, μου είπε, για να μην εκτεθώ.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:45 μ.μ.
Λυπάμαι τους έλληνες, είπε ο Σόιμπλε, ψηφίσανε μια κυβέρνηση που φέρεται ανεύθυνα.
Και η κυβέρνηση φρύαξε.
Γιατί; Δεν είμαστε αξιολύπητοι και ανεύθυνοι;
Όταν ένα ποντίκι βάζει κόκκινες γραμμές στη γάτα αυτό είναι υπευθυνότητα ή τάχα γελοιότητα;
Και όταν εκλιπαρείς λίγα ευρώ για να επιβιώσεις δεν είσαι αξιολύπητος;
Έμμετρα εκφρασμένη είναι η άποψή μου αυτή στο παρακάτω δείγμα-απόσπασμα, για το πώς ζητιάνευαν όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις μας από την Αμερική. Το ίδιο κάνει σήμερα και η «αριστερή» κυβέρνησή μας από την Ευρώπη.
……………………………………………………
Γι αυτό σας λέω-δώστε μου δολάρια πρόεδρέ μου
να διαψευστούν οι αριστεροί σφοδροί επικριταί μου
που άπρακτος στη χώρα μας διαδίδουν πως θα πάω-
δώστε μας για να φαν κι αυτοί αλλά κι εγώ να φάω.
Και μη ποτέ νομίσετε λέξεις ότι θ’ αρθρώσω
από τας λίαν δουλοπρεπείς εκείνας-να μη σώσω.
Είμαστε υπερήφανος λαός και επαιτούμε
όχι σαν άθλιοι ζήτουλες, αλλά σαν ν’ απαιτούμε.
Όταν με χέρι απλωτό οικτρά διακονιαρίζομεν
την κεφαλή έχουμε ψηλά και πόρρω ατενίζομεν.
Κι όταν γυρίσουμε μετά κι άδεια παλάμη δούμε
τότε αυτόν αφήνουμε κι από άλλονε ζητούμε.
Και ούτε λέμε «τον πτωχόν, άρχοντα, ελεήστε»,
παρά «θα ημπορούσατε κύριε να μας δανείστε…»
Αισθάνεστε την διαφοράν του «άρχοντα» απ’ το «κύριε»΄
Ανάμεσά των εγωισμού φωναί ηχούνε μύριαι.
Και την αξιοπρέπειαν που κλείει το «δανείστε»
Δεν ημπορείτε βέβαια να μας την αγνοείστε.
…………………………………………
Ή μήπως και όταν τρώγαμε τα δανεικά ή όταν δεν τολμούσαμε να μιλήσουμε όταν τα έτρωγαν οι άλλοι, ήμασταν και τότε αξιοπρεπείς;
Ψωμολίμασμα λέγεται το σημερινό. Και ας αφήσουμε τον σπερματοπότη να μιλάει για αξιοπρέπεια και για ξεζουμίσματα.
Εμετός μου έρχεται βλέποντας τους «υπεύθυνους» έλληνες να ξημεροβραδιάζονται χαζεύοντας στις πλατείες, και ακούγοντας το «στήριγμά μας ο λαός μας» του «κουμουνιστή» πρωθυπουργού μας.
Και οίκτο νοιώθω για τον «ήρωα» Γλέζο, που νομίζει ότι μια πράξη μισής ώρας κάποτε, του δίνει το δικαίωμα να λέει λόγια…λόγια… λόγια, για πενήντα τόσα χρόνια τώρα.
Σάββατο, 14 Φεβρουαρίου 2015
«ΠΡΟΣ ΩΡΑΣ»
Σάλος. Φουρτούνα, Ταραχή. Αντάρα. Τρικυμία.
Κουμουνιστές εκάμανε γκουβέρνο στη Γραικία.
Φόβος και τρόμος άπλωσε πάνω από την Ευρώπη.
Βλέπουν με μάτι ανήσυχο εδώθε όλοι οι τόποι.
«Τσάι», «τσουράπι», «τσαγανό», «τσιγάρο», «τσιμινιέρα»,
Λέξεις που ως τώρα ήσυχες πλανιόνταν στον αέρα
Μα κι όσες άλλες από «τσ» τους έλαχε ν’ αρχίζουν
Τον Τσίπρα στους ταλαίπωρους τους γήινους θυμίζουν
Και πλέον γόοι και ποπετοί την οικουμένη ζώνουν.
Κουμουνιστές. Κουμουνιστές τη γη μας την αλώνουν.
Ο Λένιν αναστήθηκε. Ζωντάνεψε ο Μαρξ.
Και το ’νιωσε αυτό καλά και ο καθένας βλαξ.
Μέχρι κι εγώ ο αδαής περί τα πολιτίκς
Και που γι αυτά ολοζωής βαθιά με ζώνει νυξ,
Κι εγώ λοιπόν κατάλαβα πολλές τι αλλαγές
Θα δει η Ελλαδίτσα μας μεγάλες και μικρές,
Πια τώρα δε θα έχουμε την Τρόικα να μας τρώει
Μα θα συναλλασσόμαστε αισίως με μια Κατρόι.
Κι αντί να μας ταλαιπωρεί τ’ άθλιο Μνημόνιο εκείνο
Θα έχουμε ένα ανθρώπινο κι ευγενικό Μηομνίνο.
Αντίς καφέ θα πίνουμε μες στα καφεποτεία
Τα φρέσκα του ο καθένας μας τα σπέρματα τα κρύα.
Στα εστιατόρια με μισή μερίδα περηφάνεια
Γαρνιρισμένη με άρωμα από χαρισμένα δάνεια
Τελείως θα χορταίνουμε την που είχαμε πριν πείνα
Και τα συσσίτια ν’ ανθούν θα πάψουν στην Αθήνα.
Τη λέξη όταν «Σύνταγμα» θα λέμε θα δακρύζουμε
Κι αντίγραφα Μνημόνιου καθημερνά θα σκίζουμε
Ενώ ο λαός ρακένδυτος στα μαύρα του τα κρέπια
Θα πλέει μέσα σε πέλαγο γεμάτο αξιοπρέπεια.
Δραχμές θα κουδουνίζουνε αντίς ευρώ στις τσέπες
Και θα ’ναι όνειρο άπιαστο οι πίτσες και οι κρέπες.
Κι οι ευρωπαίοι ενώ εμάς κοιτώντας θα γελάνε
Ο Τσίπρας θα αισθάνεται-αλί-πανευτυχής
Αγνοώντας πως γυμνόποδες στ’ αγκάθια όσοι πάνε
Είναι ηλίθιοι-τρισαλί-και όχι ευφυείς.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:31 μ.μ.
ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΝΔΗ ΠΡΟΕΔΡΟ
Μ’ ένα πόδι δεξιό
κι ένα πόδι αριστερό
πώς μπορεί πάνω στη γη
μια πατρίς να περπατεί;
Μ’ έναν πρόεδρο δανδή
Και πρωθυπουργό παιδί
Τι χαίρι να ιδεί
Η πατρίδα η καψερή;
Κι είναι πρόοδος μια τέτοια
Που μας μέλει περιπέτεια;
Τι ο πρωθυπουργός φοβάται
Και τα τέτοια μηχανάται;
Αλλά έτσι Τσίπρα έρμε
Είτε θέλουμε ή δε θέμε
Ούτε πίσω ούτε μπροστά
Η Ελλάς θα προχωρά,
Παρά ακίνητη θα μένει
Σαν να είναι πεθαμένη
Αφού λίγο αν κινηθεί
Σωριασμένη θα βρεθεί.
Κρίμα στην αριστερή
Που πρεσβεύεις τακτική.
Την πατρίδα θες τ’ ανέμου;
Άλλαξε όνομα κανέμου,
Και σε όλους φώναξέ το
Να σε λέμε από φέτο
Όχι όπως ήσουν: ΣΥΡΙΖΑ
Μα όπως θα ’χεις γίνει: ΣΥΝΔΡΙΖΑ.
Δευτέρα, 16 Φεβρουαρίου 2015
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 5:56 π.μ.
Είπε ο Τσίπρας: Αν μας δώσουν έξη μήνες περιθώριο χρόνου, σε έξη μήνες η Ελλάδα θα είναι μια άλλη χώρα.
Δηλαδή; Θα πάψουμε να βλέπουμε σκατά σκύλων στους δρόμους;
Οι ένοπλες δυνάμεις μας δεν θα φοβούνται πια την Τουρκία;
Οι έλληνες θα πάψουν να κλέβουν ο ένας τον άλλο;
Θα πάψει η φοροδιαφυγή;
Τα σχολεία θα έχουν θέρμανση, θα είναι σχολεία και όχι αχούρια, θα μαθαίνουν σ’ αυτά γράμματα τα παιδιά;
Τα αυτοκίνητα δεν θα παρκάρουν σταπεζοδρόμια;
Ο κυρ-Παναγιώτης θα μπορέσει να πηγαίνει διακοπές κάθε καλοκαίρι;
Αν δεν μιλάει πάλι για τέτοια αλλαγή μήπως μιλάει για την άλλη-να γίνει η Ελλάδα ένα Ντουμπάι ή μια χώρα Λας Βέγκας;
Ή για ποια μιλάει;
Κοπέλα 20 χρονών. Βγάζει το τηλέφωνό της και μου δείχνει τον ουρανό της συνοικίας όπου βρισκόμαστε. Τηλέφωνο από τα ακριβότερα καινούργια. Βάζει το τηλέφωνο στην άκρη και μου λέει: Έχεις κανένα ευρώ να πάρω ένα σουβλάκι γιατί είμαι νηστική από το πρωί;
Η κοπέλα είναι αντιπρόσωπος ενός μεγάλου ποσοστού ελληνίδων.
Ελλάς 2015.
Παρασκευή, 13 Φεβρουαρίου 2015
ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
ΣΥΡΙΖΑ
Ότι και να λέει η ΝΔ και ότι και να λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός θα κρίνει τη νέα κυβέρνηση από το αν αυτή θα τηρήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις της. Και εκείνες που θα πρέπει να γίνουν άμεσα, και εκείνες που θα πρέπει να μείνουν γι αργότερα. Και είναι πρόθυμος ο λαός να δώσει περιθώριο χρόνου στην κυβέρνηση ως προς το παραπάνω. Και αυτό θα το δούμε να γίνεται. Γιατί ο λαός ξέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΚΚΕ, παρά μόνο ένα ισχνό ευρωκουμουνιστικό κόμμα.
ΝΔ
Ο αυταρχισμός του καραμανλισμού αποκλείει την επάνοδο του Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ. Το μητσοτακέικο, λόγω του αρνητικού βάρους που κουβαλάει ο Κυριάκος (για Ντόρα δεν μιλάμε πλέον) πάλι αποκλείεται. Την ηγεσία της ΝΔ θα την αναλάβει κάποιος ή κάποια, που μέχρι τώρα δεν έχει προβάλει δημόσια τέτοιες αξιώσεις. Το άτομο αυτό θα είναι νέο σε ηλικία, θα ξεφορτωθεί γρήγορα τα παλαιά και γερασμένα πρόσωπα του κόμματος όσο μεγάλο όνομα κι αν έχουν και θα αλλάξει το όνομα του κόμματος.
Τα παραπάνω θα γίνουν αν η ΝΔ καταλάβει πως για να ευδοκιμήσει πρέπει να συμπορευτεί με τις υποδείξεις της εποχής, αλλιώς θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ.
ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ δεν θα υπάρχει στην επόμενη Βουλή.
ΠΟΤΑΜΙ
Τη θέση του ΠΑΣΟΚ θα πάρει το Ποτάμι. Παλιομοδίτικα μυαλά κουβαλώντας και άτολμο, θα κρατήσει όποια στενή περιοχή θα του αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η καινούργια ΝΔ.
ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Τα υπόλοιπα κόμματα θα ξεπηδάνε σαν παράξενες παραφυάδες στον κορμό των μεγάλων κομμάτων, που ο ίδιος ο λαός θα τις ξεμασχαλιάζει σαν άχρηστες.
ΚΚΕ
Ίδιο σε δύναμη και σε ιδέες θα παραμείνει το ΚΚΕ.
Με λίγα λόγια σαν χώρα θα ακολουθήσουμε τον ευρωαμερικάνικο δρόμο της δημιουργίας δύο μεγάλων κομμάτων που θα εναλλάσσονται στην εξουσία και πάλι, όμως που τώρα θα λειτουργούν προσαρμοσμένα περισσότερο στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Αυτό χωρίς και πάλι ο λαός να αλλάξει μυαλά παρά τόσο, όσο θα χρειάζεται για να μην ξαναπέσει σε μια παρόμοια σαν την τωρινή κρίση.
Δευτέρα, 2 Φεβρουαρίου 2015
Την Κυριακή το πρωί, οι δύο εκκολαπτόμενοι φασίστες της πρωινής εκπομπής του Σκάι, έδωσαν μαθήματα πατριωτισμού και χάραξαν γραμμή πλεύσης στον Τσίπρα, λέγοντάς του ότι πάνω απ' όλα είναι η πατρίδα και τονίζοντάς του να μην στραφεί ανατολικά.
Σήμερα το πρωί, Δευτέρα, ο μικρόνους και ως εκ τούτου ώριμος φασίστας Πορτοσάλτε (ό εστί μεθερμηνευόμενον κουρσάρος), επετέθη φραστικώς κατά του κυρίου Κατρούγκαλου, υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης επί πολιτικών και θεμάτων τακτικής.
Ο εκλεκτός του ελιτίστικου καναλιού, χωμένος μέχρι το λαιμό μέσα στα νερά του φασισμού, αδυνατεί και να υποπτευτεί ακόμα ότι υπάρχει και μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων από την μονολιθική δική του, πόσο μάλλον ότι υπάρχει και μία αριστερή τέτοια.
Ο τετραπέρατος δεξιολάτρης οικονομολόγος Παπαδημητρίου από την άλλη, προσπαθεί από τη μια να σφάξει με το γάντι τη νέα κυβέρνηση, και παράλληλα να φρενάρει την φαφλατάδικη ανοησία του Πορτοσάλτε, ο οποίος έχει αποδεχτεί με τη σειρά του ότι του χρειάζεται φρένο και δέχεται τις προσβλητικές για άλλους παρατηρήσεις του Παπαδημητρίου, όχι όμως για να αλλάξει τακτική, αλλά για να μπορεί να ξαναρχίσει την αμέσως επόμενη στιγμή της κουβέντας τους τα βλακώδη φασιστικά του ξεσπάσματα, θεωρώντας ότι με το να μην απαντάει στα μαλώματα του Παπαδημητρίου, όσα έχει πει νωρίτερα του συγχωρούνται και ο Θεός της Οπισθοδρόμησης του δίνει το δικαίωμα να ξαναρχίζει κάθε φορά τα ίδια.
Σάββατο, 31 Ιανουαρίου 2015
ΟΙ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝ
Σωστά ξαναγυρίζουν
οι απολυμένοι από του Σαμαρά τη χούντα.
Και του Παπάγου η χούντα απόλυσε υπαλλήλους.
Τότε γιατί το ήθελε ο βασιλιάς κι η Αμερική.
Τώρα γιατί το ήθελε η τρόϊκα κι η Γερμανία.
Σωστά ξαναγυρίζουν οι απολυμένοι.
Γιατί μπορεί για ένα παιδί
ζωή του ο πατέρας του να είναι.
Μπορεί
έτσι παράξενα ορφανεμένο
από γειτόνισσα μία φιλεύσπλαχνη
να έχει μια ντομάτα την ημέρα
προσφάι σ’ ένα ξεροκόμματο.
Και μπορεί
τις νύχτες που κερί ένα τις φωτίζει
φαντάσματα να το κυκλώνουν τρομερά
κι οι σκιες του τοίχου ίδιες Μοίρες
να σημαδεύουν την ψυχή του
ορίζοντάς του
σε κάθε σκια να τρέμει ολοζωής
και κάθε άνθρωπος
φάντασμα να του είναι φοβερό για πάντα.
Γιατί πολύ στον κόσμο είναι πιθανό,
απολυμένος,
να έχει φύγει από την Τρίπολη ο πατέρας,
να έχει πάει σ’ ένα μέρος άγνωστο και μακρινό-
την Καλλιθέα
που τι τέρατα ποιος ξέρει να την κατοικούν κι αυτή -
και κει
στου Σταθμού του τραίνου της τον έξω χώρο
επάνω σ’ ένα τραπεζάκι καφενείου τσίγκινο
να γράφει αιτήσεις δυο δραχμές τη μία.
Σωστά ξαναγυρίζουν. Ίσως έτσι
λιγότερα να είναι τα παιδιά που θα διαλέξουν
στο περιθώριο της ζωής να ζουν
κι απ’ όλους μισημένα.
Τετάρτη, 28 Ιανουαρίου 2015
ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ
Τρεις μέρες τώρα
το σώμα μου έχει μελανιάσει απ’ τα τσιμπήματα.
Η μάνα μου ήταν μοιχαλίδα.
Μ’ έκανε με τον Λένιν.
Κι από τη γέννα μου ήμουν ο παράξενος,
ο άξεστος,
ο ακοινώνητος.
Και η κακή μου μοίρα
σε φασίστες ανάμεσα μ’ έριξε να ζήσω,
στου λύκου το στόμα ίσα μέσα.
Χρόνια πολλά επέρασα εκεί.
Με την τραχιά του γλώσσα με ανάδευε,
με σύντριβε,
με τσάκιζε.
Στις παρειές του με σφεντόνιζε,
με συμπίεζε στην υπερώα του,
επάνω με πετούσε στων δοντιών του το φραγμό.
Με τον καιρό ανάπτυξα αντισώματα στις κακουχίες.
Και για τα δύσκολα είχα βρει τη Φινλανδία μου:
την Τελική Αύλακα.
Για τα δόντια του ήμουνα σκληρός.
Έτσι μπόρεσα να επιζήσω.
Και ούτε με κατάπιε. Ο οισοφάγος του δε με χωρούσε.
Και σε όλα αυτά
και ύστερα από τόσα χρόνια
έξαφνα
ένα δρεπάνι ήρθε και σύριζα
του λύκου εκλάδεψε τα δόντια.
Κι ακούω τώρα γύρω μου
ενώ Γενάρη έχουμε, φωνές Οχτώβρη.
Και βλέπω πρόσωπα ανθρωπινά.
Και γλώσσα πια καμία δεν με ταλανίζει.
Και τόσο έχω στην κλεισούρα μέσα ζήσει
και μ’ αντισώματα έχω τόσα ποτιστεί
και τόσο πια δεν πρόσμενα κάτι καλό
που λέω δεν μπορεί, ένα όνειρο ειν’ αυτό που ζω
καθώς στο καταφύγιο
της Τελικής μου Αύλακας κοιμάμαι.
Και τσιμπιέμαι τρεις ημέρες τώρα.
Και το σώμα μου
το έχω μελανιάσει απ’ τα τσιμπήματα.
Τρίτη, 27 Ιανουαρίου 2015
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ
Τόπος: παιδική χαρά
Χρόνος: 26 Γενάρη 2015, μεσημέρι.
Πρόσωπα:
Μικρός Αλέξης (ΜικΑλ)
Μικρός Αντωνάκης (ΜικΑν)
Μπαμπάς Λαός (ΜπΛ, μπαμπάς τους)
Μαμά Δεξιά (ΜαΔ, μαμά τους)
Άνθρωποι γύρω.
(Ο Μπαμπάς Λαός ανεβάζει και κουνάει τον Μικρό Αλέξη στη μοναδική κούνια της Παιδικής Χαράς, ενώ ο Μικρός Αντωνάκης κλαίει στην αγκαλιά της μητέρας του)
ΜικΑν
Σέλω την κούνια μου…
ΜαΔ
(με λατρεία και ρίχνοντας άγριες ματιές στον Μπαμπά Λαό)
Δικιά σου είναι η κούνια μωράκι μου. Αλλά ας κουνηθεί λίγο και το αδερφάκι σου. Ναι;
ΜικΑν
Όσι. Σέλω μόνον εγώ…
ΜπΛ
(που παρακολουθεί από μακριά τον Μικρό Αντωνάκη. Δυνατά)
Έλα και συ μωρό μου να κουνήσεις τον αδερφούλη σου Έλα!... Κοίτα…Ωωωωωπ… Κοίτα πόσο ψηλά πάει… Έλα… Ωωωωωπ…
ΜικΑν
(κλαίγοντας γοερά, κλωτσώντας τον αέρα και χτυπώντας με τα χέρια του το στήθος της μητέρας του)
Όσι! Εγώ μόνο σέλω! Ζικιά μου κούνιαααα…
ΜπΛ
Μην κλαίς γιατί θα τις φας.
( ο Μικρός Αντωνάκης στριγγλίζει)
ΜαΔ
(ξεσπώντας, στον Μπαμπά Λαό)
Για τόλμα! Δε βλέπεις πώς σπαράζει το καημενούλι; Πατέρας είσαι συ;
(στον ΜικΑν)
Σώπα μωράκι μου, δικιά σου είναι η κούνια. Θα τον κάνω ντα εγώ τον μπαμπά. Μην μου κλαις μωράκι μου…
(γονείς από γύρω έχουν στρέψει την προσοχή τους στο κλάμα του ΜικΑν και παρακολουθούν τη λογομαχία των γονιών του)
ΜπΛ
(αφήνει τον Μικρό Αλέξη να κουνιέται και πηγαίνει προς τη μητέρα χαμογελώντας στον Μικρό Αντωνάκη καθώς πλησιάζει)
Έλα το παιδάκι μου εμένα, έλα το μωράκι μου, έλα στον μπαμπά μωρό μου να πάμε να κουνήσουμε μαζί τον αδερφούλη σου. Έλα αγαπούλα μου…
(απλώνει τα χέρια προσκαλώντας τον Μικρό Αντωνάκη στην αγκαλιά του)
ΜικΑν
Ζε σέλω. Εγώ σέλω κούνια. Όσι αζεφούλη μου. Εγώ εγώ εγώ…
(δίνει μια με το χέρι του στο πρόσωπο του πατέρα του)
ΜαΔ
Κοίτα πώς το κατάντησες το παιδί… Θα μου σκάσει από το κλάμα το μωρό μου. Πατέρας είσαι συ;
ΜπΛ
Όχι, εσύ είσαι μητέρα. Δώστου μια στον κόλο να δεις πώς σταματάει.
ΜαΔ
Να το χτυπήσω; Να χτυπήσω εγώ τον Μικρό Αντωνάκη μου;
(στρέφει με το ελεύθερο χέρι της το πρόσωπο του Μικρού Αντωνάκη προς τον Μπαμπά Λαό)
Κοίτα! Σπυράκια έβγαλε στο προσωπάκι του το μωρό μου. Από το κλάμα κι από τη σκασίλα του…
ΜπΛ
Καλά καλά. Θα τα συζητήσουμε στο σπίτι αυτά. Σταμάτα το τώρα να κλαίει. Γίναμε ρεζίλι στον κόσμο… Μόνο ο Αντωνάκης να κουνηθεί δηλαδή; Ο Αλέξης δεν είναι παιδί σου;
(στον Μικρό Αντωνάκη)
Έλα μωρό μου. Να μην κουνηθεί λίγο και ο αδερφούλης σου; Έλα μωρό μου, κάνε τη χάρη στον μπαμπάκα που σε αγαπάει πολύ και πάμε να δώσεις ένα φιλάκι στο αδερφάκι σου. Έλα στον μπαμπά μωρό μου και θα σου αγοράσω εγώ μια μικρή κούνια να είναι μόνον δικιά σου. Να φτάνουνε τα ποδαράκια σου στο χώμα και να κουνιέσαι μόνος σου. Αυτή κοίτα… είναι μεγάλη για σένα και μπορεί να πέσεις κάτω και να χτυπήσεις το κεφαλάκι σου. Έλα μωρό μου…
ΜικΑν
Ζε σέλω μική κούνια. Σέλω τη μεζάλη.
(δίνει μια στο πρόσωπο του πατέρα του και χώνεται όπως πρώτα στην αγκαλιά της μητέρας του ουρλιάζοντας. Ο Μπαμπάς Λαός πηγαίνει στον Μικρό Αλέξη)
ΜικΑλ
Ζε σα έσει;
ΜπΛ
Όχι μωρό μου, δε θα έρθει. Θα πάει στο σπίτι με τη μαμά. Θα παίξουμε μόνοι μας.
Δευτέρα, 26 Ιανουαρίου 2015
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ
Πατέρα έχουμε κουμουνιστή πρωθυπουργό.
Έτσι λένε όλοι.
Εσύ που τη σημαία κράταγες του ΕΑΜ
Πες μου
Ο Λένιν ζήτησε την άδεια από ποιον
Για να επαναστατήσει;
Εσύ που έβλεπες το Μπούρτζι απ’ την Ακροναυπλία
Πες μου
Οι επαναστάσεις γίνονται με νόμους;
Εσύ που σ’ απολύσανε γιατ’ ήσουνα κουμουνιστής
Πες μου
Οι κουμουνιστές
Ζητούσαν τις ευχές αρχιεπίσκοπων;
Θα σου τα πω από κοντά όταν έρθω
Μα αν ήσουνα κι εσύ εδώ
Θα διασκεδάζαμε με τα τερτίπια
Και του κουμουνιστή πρωθυπουργού
Και κάποιων πολιτών που τριγυρνάνε
Ονειρευόμενοι κολχόζ
Και κόκκινα μπαϊράκια ανεμίζοντας.
Γιατί να διασκεδάζουμε μπορούμε μόνο
Με τέτοιες φιοριτούρες.
Α! και στο χωριό μην πας
Κλέφτες το σπίτι μας το διαφεντεύουν
Και τι κλέφτες-χαζοκλέφτες
Που κλέβουνε για ν’ αγοράσουν μπιχλιμπίδια
Και να δειχτούν σε άλλους όμοιους τους.
Τα λέμε. Γεια.
Παρασκευή, 23 Ιανουαρίου 2015
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΑ «ΛΟΓΙΑ»
Κραδαίνοντας στο χέρι μου το περιοδικό μου
και έχοντας για συντροφιά τη μοίρα την καλή μου
αγνοώντας πλήρως και φρουρούς και γράμμα όποιου νόμου
φτάνω και μπαίνω άνετος στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ο Σαμαράς καθότανε σε μία πολυθρόνα
χτυπώντας με το χέρι του το γόνατό του το ’να
σε δήλωση-φως φανερό- κάποιας αδημονίας
για να μην πω μεγάλου ενός άγχους και αγωνίας.
«Ω! Επιτέλους ήλθατε!» Μου είπε μειδιών,
Ξεύρετε, είχα φίλτατε μεγάλη ανησυχία
μη και τυχόν ξεχάσατε το ραντεβού αυτό μας
που στο Μαξίμου μόλις χτες είχαμε δώσει οι δυο μας!»
«Χαίρετε κύριε πρόεδρε», του είπα, «μα μ’ εκπλήσσετε:
δεν ήξερα πόσο πολύ με έχετε εκτιμήσει
και εδεχτήκατε σε με μονάχα να μιλήσετε-
κάτι που τόσα Μου Μου Ε σας έχουνε ζητήσει.»
«Διότι εσείς αγαπητέ αντίθετα από άλλους,
τους κόπους που κατέβαλα ξεύρετε τους μεγάλους
και πόσον δεν απέφυγα λίαν να υποφέρω
ίνα στα ίσα δυνηθώ τη χώρα μας να φέρω.
Κι οι έτεροι εκδόται μας μου το αναγνωρίζουν;
Ουχί. Αυτοί ξεύρουν δυστυχώς μονάχα να υβρίζουν…»
«Αφήστε αυτούς! Ιδού εγώ! Θα δημοσιογραφήσω
κι απληροφόρητο έλληνα κανέναν δε θ’ αφήσω.»
«Ελάτε, ας αρχίσωμε τας ερωταποκρίσεις
κι ας μη αναλωνόμεθα εις φρούδας συζητήσεις.
Ρωτήστε με! Ρωτήστε με κύριε Χολιαστέ μου!
και όλα τ’ άλλα αφέτε τα να πάνε κατ’ ανέμου.
Ποθώ η κάθε μια ελληνίς να πληροφορηθεί
ό,τι από το στόμα μου μέλλει να ειπωθεί!»
«Και ο κάθ’ έλλην ασφαλώς-τους άντρες λησμονήσατε…»
«Ναι και καλώς εκάματε και μου το υπενθυμίσατε.
Λοιπόν τι λέτε; Αρχίζουμε;» «βεβαίως κύριε πρόεδρε…»
«Φίλε μου κύριε Χολιαστέ, αυτό το «κύριε πρόεδρε»
που δεν ομοιοκαταληκτεί με άλλη κάποια λέξη
αφήσατε το ώστε γοργά η συνέντευξις να τρέξει
και να μη καταφεύγατε εις περιφράσεις ίσως
διότι δι αυτάς θα χρειάζονταν χρόνος παραπανίσιος΄
και ασφαλώς γνωρίζετε εχέφρων ως τυγχάνετε
πως ακριβός ο χρόνος μου τα μάλα λογαριάζεται.»
ΛΟ
Ευχαριστώ σας πρόεδρε κι αμέσως αρχινώ.
Έκλεισε ο Ολάντ ερχόμενος εδώ κάποιο κενό
ή άσκοπα ήρθε κι έφυγε χωρίς καμιά αιτία
έτσι γιατί ήθελε να βγει για λίγο απ’ τη Γαλλία;
ΣΑ
Καθόλου άσκοπα. Έφερε μαζί του συμπαράσταση
κι ευχές για μια της χώρας μας ταχύτατη ανάσταση
και πήρε κάτι οικόπεδα, κάτι μεταφορές
θάλασσες κάτι βρώμικες να κάνει καθαρές,
πήρε Υγεία, Άνυνα, πήρε τον Τουρισμό,
πήρε αέριο φυσικό, πετρέλαιο και νερό,
πήρε συντήρηση Υλικού τροχαίου και Δικτύου
και χρήση του αέρα μας και του ήλιου μας δια βίου.
Και φεύγοντας μου ζήτησε να πάρει και τον Δένδια.
ΛΟ
Γιατί;
ΣΑ
Σε άντρες τολμηρούς μου είπε πως έχουν ένδεια…
ΛΟ
…Πολλά δεν πήρε Πρόεδρε-κύριε πρωθυπουργέ μου;
ΣΑ
Τι να σας πω; Έδωσα εγώ, για να ‘ξερα, ποτέ μου;
Μα κι αν τα πήρε τι μ’ αυτό-ζυγίστε την κατάσταση:
βάλτε στο τάσι του ζυγού το ένα, τη συμπαράσταση
στ’ άλλο την ύλη-ποιος λοιπόν είχε πιο πλούσιο γεύμα;
Αυτός που πήρε υλικό ή εγώ που πήρα πνεύμα;
ΛΟ
Δηλαδή πήγανε καλά όλα με τον Ολάντ…
ΣΑ
Όσο καλά η φιλοσοφία πήγε με τον Καντ-
ΛΟ
Απ’ τον Ολάντ παράπονο θαρρώ πως κάποιο έχετε…
ΣΑ
Από εσάς πώς να κρυφτώ καθάρια που όλα βλέπετε:
Να! Ο Ζισκάρ στην πλάτη του χτύπησε τον Σημίτη
και «Μπράβο Κώστας!» του είχε πει. Πού; Σ’ έναν λωποδύτη!
Κι εμένα τίποτα ο Ολάντ… Εμένα, του σωτήρα
όχι μοναχά της φτωχής Ελλάδας αλλ’ ακόμα-
καθώς το λέει κι ο σοφός λαός μας μ’ ένα στόμα-
και της Ευρώπης… Άτιμη… μπαμπέσα.. άδικη μοίρα…
ΛΟ
Καλά, μην κλαιτε Πρόεδρε… θέλετ’ ένα μαντήλι;
ΣΑ
Όχι. Ο Αβραμόπουλος πολλά μου έχει στείλει
απ’ το Μανχάταν-μέρες πριν έχει εκεί πέρα πάει
να δει το γιο του που ειν’ εκεί-τι κάνει… πώς περνάει…
ΛΟ
Και γιατί έστειλε αυτός μαντήλια από τις ΗΠΑ;
ΣΑ
Δεν ξέρετε; Μου διέφυγε ίσως και δεν σας είπα.
Κλαίω γιατί βλέπω το λαό να υποφέρει τόσο.
ΛΟ
Στο Ζάππειο δεν κλαίγατε τόσο πολύ ωστόσο…
Καλά γιατί δεν παίρνετε μέτρα ν’ ανακουφίστε
τη δυστυχία και του λαού, κι άκλαυτος σεις να είστε;
ΣΑ
Κουμάντο κύριε Χολιαστέ πως κάνω εγώ νομίζετε;
Πώς σας διαφεύγει εσάς αυτό που όλα τα γνωρίζετε;
Δεν ξέρετε ο Άδωνις πως μ’ έχει καπελώσει
και σ’ όλη την κυβέρνηση τα δίχτυα του έχει απλώσει
και ότι θέλει γίνεται αυτός κι άλλος κανείς;
Της θέσης μου τον ξεπεσμό αγνοείτε της δεινής;
Τη Μέρκελ θα πλησίαζα εγώ, μια γερμανίδα,
που η γιαγιά μου, γνήσια και βέρα ελληνίδα,
σα στην Αθήνα οι γερμανοί εμπήκαν αυτοκτόνησε;
Όμως αυτή τη στάση μου ο Άδωνις την καθόρισε
γιατί του Χίτλερ θαυμαστής όντας, φίλον κι εμένα
των γερμανών με θέλησε και μ’ έχει καμωμένα.
ΛΟ
Πέστε μου κύριε Πρόεδρε
ΣΑ
Λέγε με Γιώργο Αντώνη.
Αυτή μας η συνέντευξις πολύ τους δυο ενώνει…
ΛΟ
Αφού το θέλετε καλά. Αντώνη ποια έχεις γνώμη-
η Ελλάς θα βασανίζεται πολύν καιρό ακόμη;
ΣΑ
Τα βάσανά της γρήγορα βλέπω να τελειώνουνε
όπως τα χιόνια γρήγορα κάτω απ’ τον ήλιο λιώνουνε.
ΛΟ
Κι ο ήλιος ποιος; Ποια η Ελλάς στην παρομοίωσή σου;
ΣΑ
Ο ήλιος είναι η Νου Δου και η Ελλάς τα χιόνια
Η αν θες η Ελλάδα ο Διγενής -λίγο για συλλογίσου-
και η Νου Δου ο χάροντας στα μαρμαρένια αλώνια.
ΛΟ
Πες μου Αντώνη, σκέπτεσαι την ΑΟΖ μας να κηρύξεις;
ΣΑ
Ναι, αλλά θα το κάνουμε με τις σωστές κινήσεις.
ΛΟ
Που δηλαδή πάει να πει για χρόνια δέκα ακόμα
πως δε θα ιδούμε απ’ την ΑΟΖ ούτε ποιο έχει χρώμα.
ΣΑ
Πρέπει να γίνουν οι σωστές κινήσεις-τι να κάνω
αφού η πατρίς τα μάτια της σε μένα έχει επάνω…
ΛΟ
Αλήθεια με τα μάτια σου πως πάει Αντωνάκη;
ΣΑ
Αντώνη! Αντώνη είπαμε! Όχι και με το «-άκι»…
ΛΟ
Είναι που όλο πιο μικρόν σε βλέπω λίγο λίγο
που θα ’χεις εξαφανιστεί η ώρα σα ’ρθεί να φύγω.
Τέλος. Λοιπόν για του ματιού πες μου τη φασαρία-
πώς έχει της υγείας τους η όλη ιστορία;
ΣΑ
Απ’ το δεξί μου έχασα την περιφέρεια μάτι.
Μα δε με νοιάζει γιατί εμέ- άκου και νέο κάτι-
η ύπαρξή μου ολάκερη οδεύει προς το Κέντρο
καθώς ο σκύλος έλκεται πάντοτε από το δέντρο.
Το Κέντρο είναι ο σκοπός, το τέλος, η επιδίωξη,
και της Νου Δυο ολόκληρης η διακαής αξίωση.
Εκεί τα πλήθη βρίσκονται του αδαούς λαού.
Το Ιερό είναι αυτό του εκλογικού ναού.
Έχεις το Κέντρο; Νίκησες! Δεν το ’χεις; Πάς χαμένος!
Γι αυτό εκεί οδεύω εγώ με λύσσα και με μένος.
Και τι άλλο να ’κανα ο φτωχός αφού άγρια με κοιτάζουν
η Μέρκελ και ο Άδωνις κι αυτό αφού προστάζουν;
ΛΟ
Και κάτι άλλο Αντώνη μου. Εκείνο σου το γέλιο
το πονηρό, τσαχπίνικο και όλο περιγέλιο,
και του ματιού το κλείσιμο το λάγνο και μαργιόλικο
και η όλη γοητεία σου πράμα που το ’χεις μπόλικο
διόλου βοηθούν στην άσκηση της εξουσίας τάχα;
ΣΑ
Της εξουσίας λες; Κι αυτής, μα όχι αυτής μονάχα.
Τη Μέρκελ πώς την έριξα και μ’ έχει αγαπήσει
και με προσέχει τόσο σαν να μ’ έχει υιοθετήσει;
Κι όλο μου λέει «κάνε αυτό» και όλο «κάνε εκείνο»
καταλαβαίνεις-σαν μικρό να ήμουνα μπαμπίνο…
ΛΟ
Πες τώρα κύριε Σαμαρά-πρωθυπουργέ και φίλε
και σε καλάθι άχρηστων την άγνοιά μου στείλε,
πες πώς και σου ήταν δυνατόν τόσα που φθέγγεις έπη
να εξοστρακίσεις απ’ αυτά το άθλιο το «πρέπει»;
ΣΑ
Χάρις σε σας αγαπητέ αυτό το πέταξα έξω
από τους λόγους μου αυτούς τους τόσον ωφελίμους
και φθόγγους άλλους διάλεξα και νέους και εντίμους.
Ας πούμε: «οφείλουμε» λέω «να» ή: «έχουμε υποχρέωση»-
καταλαβαίνετε-υλικό ίδιο μα με ανανέωση…
ΛΟ
(μουρμουρίζει)
Κάτι εσύ δε θα ’βρισκες;
ΣΑ
Αγαπητέ κάτι είπατε…
ΛΟ
Λέω ευτυχώς που ειστ’ έξυπνος και κάτι άλλο εβρήκατε…
ΣΑ
Α!.. Έχετε άλλο τίποτε σήμερα να ρωτήσετε;
ΛΟ
Ναι, σ’ ένα μόνο θα ‘θελα ακόμα ν’ απαντήσετε:
Ο βούλγαρος πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του
παραιτηθήκανε προχτές λόγω των απεργιών
που ξέσπασαν ενάντια στην διακυβέρνησή του
αυτού και των ανίκανων δικών του υπουργών.
Σκέπτεστε κύριε Πρόεδρε παραίτηση και σείς;
ΣΑ
Να σας ειπώ΄ αν και αυτό το ξέρει ο καθείς
το στάρι πρώτα σπέρνεται και ύστερα θερίζεται.
ΛΟ
Ο κύριος πρωθυπουργός μάλλον θα αστεϊζεται…
Ρώτησα αν για παραίτηση κάνετε ίσως σκέψη…
ΣΑ
Έχετε δίκιο τα κουκιά βοηθάνε εις την πέψη.
ΛΟ
Μα κύριε πρωθυπουργέ…
ΣΑ
Μάλιστα φίλτατέ μου!
ΛΟ
Αν σκέπτεστε παραίτηση ερώτησα! Θεέ μου!
ΣΑ
Όχι και Θεός! Μα άγιος… κάποτε ναι, θα γίνω.
Μα ας έρθω στην απάντηση: κι εγώ, ναι, παίζω ΚΊΝΟ…
ΛΟ
Άλλο δεν έχω Πρόεδρε τίποτα να ρωτήσω
και πριν μ’ ευχαριστίες πολλές σας αποχαιρετήσω
σας εύχομαι όλα καλά να έρθουν στη ζωή σας
αφού πριν φύγετε κι εσείς και η κυβέρνησή σας.
Κακλαμάνης για την εκλογή Παυλόπουλου από τον ΣΥΡΙΖΑ: Είμαι σίγουρος ότι ο Καραμανλής θα γελάει από κει πάνω.\
Γιατί να μη γελάει; Ο καπιταλισμός καλά κρατεί στη γη, η Ελλάδα ακολουθεί τους ισχυρούς σαν σκυλάκι, όλοι οι
«αριστεροί» πρωθυπουργοί τρέμουνε τη Δεξιά και κάνουν Πρόεδρο ένα δεξιό κάθαρμα κάθε φορά, οι δεξιοί πρωθυπουργοί βάζουν «δημοκράτη» Πρόεδρο, η σαπιλα συντηρείται. Γιατί να μη γελάει; Οι ρόλοι καλά μοιρασμένοι και παιγμένοι στο Θέατρο της πολιτικής ζωής. Ο Τσίπρας Δον Κιχώτης πάνω στο τεράστιο καλάμι του σωτήρας της Ελλάδας και της Ευρώπης, ο Σαμαράς ακρίτας της Συντήρησης, ο Λαφαζάνης ο Μεφιστοφελής της υπόθεσης, ο Παυλόπουλος το ακίνητο και άβουλο ξόανο και ο λαός ο Χορός της φάρσας, υφιστάμενος επιδράσεις και επιβάλλοντας ενέργειες. Και μεις, οι πραγματικά τραγικοι θεατές, που μας αναγκάζουν να βλέπουμε την παράσταση πληρώνοντας σαϋλωκικά εισιτήριο με το αίμα μας από πάνω. In girum imus nocte et consumimur igni.
Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου 2015
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:10 μ.μ.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:09 μ.μ.
Ο Τσίπρας λέει στον Σόιμπλε να λυπάται τους λαούς που βαδίζουν με σκυμμένο κεφάλι.
Ενώ οι έλληνες βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά. Απόδειξη ότι
για δεκαετίες: έχουν πολιτικούς που τους κλέβουν, καταπίνουν τα σκάνδαλα των πολιτικών τους, ανέχονταιο την Διαπλοκή, ανέχονται την ανυπαρξία ελληνικού Κράτους.
*
Ο Τσίπρας λέει ότι η δύναμη της Αριστεράς ήταν πάντα οτι αυτή δεν διεκδικούσε τα αξιώματα για τον εαυτό της. Διεκδικούσε έμπνευση. Γι αυτό και έκανε τον Παυλόπουλο Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Όπως για παράδειγμα ο Λένιν, όταν κατάκτησε την εξουσία με την Οχτωβριανή Επανάσταση, έκανε Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ τον Τσάρο. Έτσι ο Λένιν βρήκε την έμπνευση που διεκδικούσε.
*
Ο αντιμνημονιακός Τσίπρας και το αντιμνημονιακό κόμμα του, έκανε πρόεδρο έναν μνημονιακό!, λένε οι διαρκώς διαμαρτυρόμενοι. Όμως όχι φίλοι μου, μπορεί να ψήφισε όλα τα μνημόνια ο Παυλοπουλος, όμως είπε ότι είναι αντισυνταγματικά! Λίγο το έχετε αυτό; Η διαφορά από τους άλλους λάτρεις των μνημονίων είναι ότι αυτοι μετά την ψήφιση από αυτούς των μνημονίων, δεν καταφέρθηκαν εναντίον τους.
Μα καλά, θα ρωτήσουν οι αφελείς, ο πολέμιος των μνημονίων Προεδροδημοκρατικοποιεί έναν υπέρμαχό τους; Αχ, ως πότε θα ζω να σας μαθαίνω; Διαλεκτική φίλοι μου! Σου λέει ο Τσιπρας μνημονιακός ο Παυλόπουλος, αντιμνημονιακός εγώ, η σύνθεση θα είναι ένα απεχθές μνημόνιο! Όπερ και απεδείχθη επί των ημερών μας και να που τώρα ο Τσίπρας έχει τη δυνατότητα να πολεμάει ένα απεχθές μνημόνιο.
*
Θέλετε και ένα άλλο σκέλος της αξιομνημόνευτης αντιμνημονιακότητας του κυρίου Παυλόπουλου; Αντί να απολύει διόριζε επί υπουργείας του! Μάλιστα! Εναντιωνόταν έτσι στο μνημόνιο πριν αυτό ζητήσει απολύσεις! Και προβλέποντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν κυβέρνηση σύντομα, διόριζε νεοδημοκράτες στο Δημόσιο, γιατί σου λέει ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει όλον το χρόνο δικό του για να διορίζει δικούς του. Σοφία δέρνει τον άνδρα.
*
Μα καλά, είναι όλοι αυτοί λόγοι ικανοί να κάνουν τον Τσίπρα να κάνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας έναν βαμμένο δεξιό; Μη μιλάτε, ο Τσίπρας εμπνέεται!..
*
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει παράταση! Δηλαδή συνέχιση του Μνημονίου! Τότε γιατί όλο αυτό το θρίλερ; Γιατί δεν τη ζήταγε από την αρχή να τελειώναμε; Άγνωστοι αι βουλαί του Υψίστου.
*
Ευτυχώς που το κόμμα του Τσίπρα δεν έχει κανένα κάπα στο όνομά του να πέσει και να τους πλακώσει όλους εκεί μέσα.
*
Στο τέλος τέλος όμως ο Παυλόπουλος έχει ένα μεγάλο προσον. Να μην υποχωρεί σε ό,τι δεν λέει ή δεν κάνει. Απαραίτητο προσόν για έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας εν τη μεταπολιτευτική Ελλάδι.
Μονο, λέω, λυπάμαι όταν σκεφτώ ότι ο κύριος Παυλόπουλος αγαπάει τόσο πολύ τη δουλειά του που θα σώσει την Ελλάδα θυσιάζοντας γι αυτό την άλλη μεγάλη του αγάπη, την καθηγεσία.
Μα υπάρχει λύση ώστε να μείνει και ο λύκος-Δεξιά χορτάτος και η πίτα-ΣΥΡΙΖΑ ακέρια: να κόψουν το δεξί χέρι του Παυλόπουλου,να κολλήσουν μια αυτοτροφοδοτούμενη πέννα στα δάχτυλά του και να το καθίσουν στην Προεδρική καρέκλα να υπογράφει. Και ο υπόλοιπος Παυλόπουλος να διδάσκει. Και μη θαυμάζετε, η επιστήμη κάνει θαύματα σήμερα.
Πάμε για δημοψήφισμα λοιπόν ή για εκλογές δημοψηφισματικές, αφού αυτό θέλει η αποφασιστικότητα, η αξιοπρεπεια και η περηφάνεια του "κουνουνιστή" Τσίπρα.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:46 μ.μ.
Οι στίχοι μου "ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΝΔΗ ΠΡΟΕΔΡΟ" άλλαξαν τη γνώμη του Τσίπρα για Πρόεδρο Δημοκρατίας Αβραμόπουλο. Έπρεπε να μου το έλεγες νωρίτερα, μου είπε, για να μην εκτεθώ.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:45 μ.μ.
Λυπάμαι τους έλληνες, είπε ο Σόιμπλε, ψηφίσανε μια κυβέρνηση που φέρεται ανεύθυνα.
Και η κυβέρνηση φρύαξε.
Γιατί; Δεν είμαστε αξιολύπητοι και ανεύθυνοι;
Όταν ένα ποντίκι βάζει κόκκινες γραμμές στη γάτα αυτό είναι υπευθυνότητα ή τάχα γελοιότητα;
Και όταν εκλιπαρείς λίγα ευρώ για να επιβιώσεις δεν είσαι αξιολύπητος;
Έμμετρα εκφρασμένη είναι η άποψή μου αυτή στο παρακάτω δείγμα-απόσπασμα, για το πώς ζητιάνευαν όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις μας από την Αμερική. Το ίδιο κάνει σήμερα και η «αριστερή» κυβέρνησή μας από την Ευρώπη.
……………………………………………………
Γι αυτό σας λέω-δώστε μου δολάρια πρόεδρέ μου
να διαψευστούν οι αριστεροί σφοδροί επικριταί μου
που άπρακτος στη χώρα μας διαδίδουν πως θα πάω-
δώστε μας για να φαν κι αυτοί αλλά κι εγώ να φάω.
Και μη ποτέ νομίσετε λέξεις ότι θ’ αρθρώσω
από τας λίαν δουλοπρεπείς εκείνας-να μη σώσω.
Είμαστε υπερήφανος λαός και επαιτούμε
όχι σαν άθλιοι ζήτουλες, αλλά σαν ν’ απαιτούμε.
Όταν με χέρι απλωτό οικτρά διακονιαρίζομεν
την κεφαλή έχουμε ψηλά και πόρρω ατενίζομεν.
Κι όταν γυρίσουμε μετά κι άδεια παλάμη δούμε
τότε αυτόν αφήνουμε κι από άλλονε ζητούμε.
Και ούτε λέμε «τον πτωχόν, άρχοντα, ελεήστε»,
παρά «θα ημπορούσατε κύριε να μας δανείστε…»
Αισθάνεστε την διαφοράν του «άρχοντα» απ’ το «κύριε»΄
Ανάμεσά των εγωισμού φωναί ηχούνε μύριαι.
Και την αξιοπρέπειαν που κλείει το «δανείστε»
Δεν ημπορείτε βέβαια να μας την αγνοείστε.
…………………………………………
Ή μήπως και όταν τρώγαμε τα δανεικά ή όταν δεν τολμούσαμε να μιλήσουμε όταν τα έτρωγαν οι άλλοι, ήμασταν και τότε αξιοπρεπείς;
Ψωμολίμασμα λέγεται το σημερινό. Και ας αφήσουμε τον σπερματοπότη να μιλάει για αξιοπρέπεια και για ξεζουμίσματα.
Εμετός μου έρχεται βλέποντας τους «υπεύθυνους» έλληνες να ξημεροβραδιάζονται χαζεύοντας στις πλατείες, και ακούγοντας το «στήριγμά μας ο λαός μας» του «κουμουνιστή» πρωθυπουργού μας.
Και οίκτο νοιώθω για τον «ήρωα» Γλέζο, που νομίζει ότι μια πράξη μισής ώρας κάποτε, του δίνει το δικαίωμα να λέει λόγια…λόγια… λόγια, για πενήντα τόσα χρόνια τώρα.
Σάββατο, 14 Φεβρουαρίου 2015
«ΠΡΟΣ ΩΡΑΣ»
Σάλος. Φουρτούνα, Ταραχή. Αντάρα. Τρικυμία.
Κουμουνιστές εκάμανε γκουβέρνο στη Γραικία.
Φόβος και τρόμος άπλωσε πάνω από την Ευρώπη.
Βλέπουν με μάτι ανήσυχο εδώθε όλοι οι τόποι.
«Τσάι», «τσουράπι», «τσαγανό», «τσιγάρο», «τσιμινιέρα»,
Λέξεις που ως τώρα ήσυχες πλανιόνταν στον αέρα
Μα κι όσες άλλες από «τσ» τους έλαχε ν’ αρχίζουν
Τον Τσίπρα στους ταλαίπωρους τους γήινους θυμίζουν
Και πλέον γόοι και ποπετοί την οικουμένη ζώνουν.
Κουμουνιστές. Κουμουνιστές τη γη μας την αλώνουν.
Ο Λένιν αναστήθηκε. Ζωντάνεψε ο Μαρξ.
Και το ’νιωσε αυτό καλά και ο καθένας βλαξ.
Μέχρι κι εγώ ο αδαής περί τα πολιτίκς
Και που γι αυτά ολοζωής βαθιά με ζώνει νυξ,
Κι εγώ λοιπόν κατάλαβα πολλές τι αλλαγές
Θα δει η Ελλαδίτσα μας μεγάλες και μικρές,
Πια τώρα δε θα έχουμε την Τρόικα να μας τρώει
Μα θα συναλλασσόμαστε αισίως με μια Κατρόι.
Κι αντί να μας ταλαιπωρεί τ’ άθλιο Μνημόνιο εκείνο
Θα έχουμε ένα ανθρώπινο κι ευγενικό Μηομνίνο.
Αντίς καφέ θα πίνουμε μες στα καφεποτεία
Τα φρέσκα του ο καθένας μας τα σπέρματα τα κρύα.
Στα εστιατόρια με μισή μερίδα περηφάνεια
Γαρνιρισμένη με άρωμα από χαρισμένα δάνεια
Τελείως θα χορταίνουμε την που είχαμε πριν πείνα
Και τα συσσίτια ν’ ανθούν θα πάψουν στην Αθήνα.
Τη λέξη όταν «Σύνταγμα» θα λέμε θα δακρύζουμε
Κι αντίγραφα Μνημόνιου καθημερνά θα σκίζουμε
Ενώ ο λαός ρακένδυτος στα μαύρα του τα κρέπια
Θα πλέει μέσα σε πέλαγο γεμάτο αξιοπρέπεια.
Δραχμές θα κουδουνίζουνε αντίς ευρώ στις τσέπες
Και θα ’ναι όνειρο άπιαστο οι πίτσες και οι κρέπες.
Κι οι ευρωπαίοι ενώ εμάς κοιτώντας θα γελάνε
Ο Τσίπρας θα αισθάνεται-αλί-πανευτυχής
Αγνοώντας πως γυμνόποδες στ’ αγκάθια όσοι πάνε
Είναι ηλίθιοι-τρισαλί-και όχι ευφυείς.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:31 μ.μ.
ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΝΔΗ ΠΡΟΕΔΡΟ
Μ’ ένα πόδι δεξιό
κι ένα πόδι αριστερό
πώς μπορεί πάνω στη γη
μια πατρίς να περπατεί;
Μ’ έναν πρόεδρο δανδή
Και πρωθυπουργό παιδί
Τι χαίρι να ιδεί
Η πατρίδα η καψερή;
Κι είναι πρόοδος μια τέτοια
Που μας μέλει περιπέτεια;
Τι ο πρωθυπουργός φοβάται
Και τα τέτοια μηχανάται;
Αλλά έτσι Τσίπρα έρμε
Είτε θέλουμε ή δε θέμε
Ούτε πίσω ούτε μπροστά
Η Ελλάς θα προχωρά,
Παρά ακίνητη θα μένει
Σαν να είναι πεθαμένη
Αφού λίγο αν κινηθεί
Σωριασμένη θα βρεθεί.
Κρίμα στην αριστερή
Που πρεσβεύεις τακτική.
Την πατρίδα θες τ’ ανέμου;
Άλλαξε όνομα κανέμου,
Και σε όλους φώναξέ το
Να σε λέμε από φέτο
Όχι όπως ήσουν: ΣΥΡΙΖΑ
Μα όπως θα ’χεις γίνει: ΣΥΝΔΡΙΖΑ.
Δευτέρα, 16 Φεβρουαρίου 2015
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 5:56 π.μ.
Είπε ο Τσίπρας: Αν μας δώσουν έξη μήνες περιθώριο χρόνου, σε έξη μήνες η Ελλάδα θα είναι μια άλλη χώρα.
Δηλαδή; Θα πάψουμε να βλέπουμε σκατά σκύλων στους δρόμους;
Οι ένοπλες δυνάμεις μας δεν θα φοβούνται πια την Τουρκία;
Οι έλληνες θα πάψουν να κλέβουν ο ένας τον άλλο;
Θα πάψει η φοροδιαφυγή;
Τα σχολεία θα έχουν θέρμανση, θα είναι σχολεία και όχι αχούρια, θα μαθαίνουν σ’ αυτά γράμματα τα παιδιά;
Τα αυτοκίνητα δεν θα παρκάρουν σταπεζοδρόμια;
Ο κυρ-Παναγιώτης θα μπορέσει να πηγαίνει διακοπές κάθε καλοκαίρι;
Αν δεν μιλάει πάλι για τέτοια αλλαγή μήπως μιλάει για την άλλη-να γίνει η Ελλάδα ένα Ντουμπάι ή μια χώρα Λας Βέγκας;
Ή για ποια μιλάει;
Κοπέλα 20 χρονών. Βγάζει το τηλέφωνό της και μου δείχνει τον ουρανό της συνοικίας όπου βρισκόμαστε. Τηλέφωνο από τα ακριβότερα καινούργια. Βάζει το τηλέφωνο στην άκρη και μου λέει: Έχεις κανένα ευρώ να πάρω ένα σουβλάκι γιατί είμαι νηστική από το πρωί;
Η κοπέλα είναι αντιπρόσωπος ενός μεγάλου ποσοστού ελληνίδων.
Ελλάς 2015.
Παρασκευή, 13 Φεβρουαρίου 2015
ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
ΣΥΡΙΖΑ
Ότι και να λέει η ΝΔ και ότι και να λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός θα κρίνει τη νέα κυβέρνηση από το αν αυτή θα τηρήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις της. Και εκείνες που θα πρέπει να γίνουν άμεσα, και εκείνες που θα πρέπει να μείνουν γι αργότερα. Και είναι πρόθυμος ο λαός να δώσει περιθώριο χρόνου στην κυβέρνηση ως προς το παραπάνω. Και αυτό θα το δούμε να γίνεται. Γιατί ο λαός ξέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΚΚΕ, παρά μόνο ένα ισχνό ευρωκουμουνιστικό κόμμα.
ΝΔ
Ο αυταρχισμός του καραμανλισμού αποκλείει την επάνοδο του Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ. Το μητσοτακέικο, λόγω του αρνητικού βάρους που κουβαλάει ο Κυριάκος (για Ντόρα δεν μιλάμε πλέον) πάλι αποκλείεται. Την ηγεσία της ΝΔ θα την αναλάβει κάποιος ή κάποια, που μέχρι τώρα δεν έχει προβάλει δημόσια τέτοιες αξιώσεις. Το άτομο αυτό θα είναι νέο σε ηλικία, θα ξεφορτωθεί γρήγορα τα παλαιά και γερασμένα πρόσωπα του κόμματος όσο μεγάλο όνομα κι αν έχουν και θα αλλάξει το όνομα του κόμματος.
Τα παραπάνω θα γίνουν αν η ΝΔ καταλάβει πως για να ευδοκιμήσει πρέπει να συμπορευτεί με τις υποδείξεις της εποχής, αλλιώς θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ.
ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ δεν θα υπάρχει στην επόμενη Βουλή.
ΠΟΤΑΜΙ
Τη θέση του ΠΑΣΟΚ θα πάρει το Ποτάμι. Παλιομοδίτικα μυαλά κουβαλώντας και άτολμο, θα κρατήσει όποια στενή περιοχή θα του αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η καινούργια ΝΔ.
ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Τα υπόλοιπα κόμματα θα ξεπηδάνε σαν παράξενες παραφυάδες στον κορμό των μεγάλων κομμάτων, που ο ίδιος ο λαός θα τις ξεμασχαλιάζει σαν άχρηστες.
ΚΚΕ
Ίδιο σε δύναμη και σε ιδέες θα παραμείνει το ΚΚΕ.
Με λίγα λόγια σαν χώρα θα ακολουθήσουμε τον ευρωαμερικάνικο δρόμο της δημιουργίας δύο μεγάλων κομμάτων που θα εναλλάσσονται στην εξουσία και πάλι, όμως που τώρα θα λειτουργούν προσαρμοσμένα περισσότερο στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Αυτό χωρίς και πάλι ο λαός να αλλάξει μυαλά παρά τόσο, όσο θα χρειάζεται για να μην ξαναπέσει σε μια παρόμοια σαν την τωρινή κρίση.
Δευτέρα, 2 Φεβρουαρίου 2015
Την Κυριακή το πρωί, οι δύο εκκολαπτόμενοι φασίστες της πρωινής εκπομπής του Σκάι, έδωσαν μαθήματα πατριωτισμού και χάραξαν γραμμή πλεύσης στον Τσίπρα, λέγοντάς του ότι πάνω απ' όλα είναι η πατρίδα και τονίζοντάς του να μην στραφεί ανατολικά.
Σήμερα το πρωί, Δευτέρα, ο μικρόνους και ως εκ τούτου ώριμος φασίστας Πορτοσάλτε (ό εστί μεθερμηνευόμενον κουρσάρος), επετέθη φραστικώς κατά του κυρίου Κατρούγκαλου, υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης επί πολιτικών και θεμάτων τακτικής.
Ο εκλεκτός του ελιτίστικου καναλιού, χωμένος μέχρι το λαιμό μέσα στα νερά του φασισμού, αδυνατεί και να υποπτευτεί ακόμα ότι υπάρχει και μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων από την μονολιθική δική του, πόσο μάλλον ότι υπάρχει και μία αριστερή τέτοια.
Ο τετραπέρατος δεξιολάτρης οικονομολόγος Παπαδημητρίου από την άλλη, προσπαθεί από τη μια να σφάξει με το γάντι τη νέα κυβέρνηση, και παράλληλα να φρενάρει την φαφλατάδικη ανοησία του Πορτοσάλτε, ο οποίος έχει αποδεχτεί με τη σειρά του ότι του χρειάζεται φρένο και δέχεται τις προσβλητικές για άλλους παρατηρήσεις του Παπαδημητρίου, όχι όμως για να αλλάξει τακτική, αλλά για να μπορεί να ξαναρχίσει την αμέσως επόμενη στιγμή της κουβέντας τους τα βλακώδη φασιστικά του ξεσπάσματα, θεωρώντας ότι με το να μην απαντάει στα μαλώματα του Παπαδημητρίου, όσα έχει πει νωρίτερα του συγχωρούνται και ο Θεός της Οπισθοδρόμησης του δίνει το δικαίωμα να ξαναρχίζει κάθε φορά τα ίδια.
Σάββατο, 31 Ιανουαρίου 2015
ΟΙ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝ
Σωστά ξαναγυρίζουν
οι απολυμένοι από του Σαμαρά τη χούντα.
Και του Παπάγου η χούντα απόλυσε υπαλλήλους.
Τότε γιατί το ήθελε ο βασιλιάς κι η Αμερική.
Τώρα γιατί το ήθελε η τρόϊκα κι η Γερμανία.
Σωστά ξαναγυρίζουν οι απολυμένοι.
Γιατί μπορεί για ένα παιδί
ζωή του ο πατέρας του να είναι.
Μπορεί
έτσι παράξενα ορφανεμένο
από γειτόνισσα μία φιλεύσπλαχνη
να έχει μια ντομάτα την ημέρα
προσφάι σ’ ένα ξεροκόμματο.
Και μπορεί
τις νύχτες που κερί ένα τις φωτίζει
φαντάσματα να το κυκλώνουν τρομερά
κι οι σκιες του τοίχου ίδιες Μοίρες
να σημαδεύουν την ψυχή του
ορίζοντάς του
σε κάθε σκια να τρέμει ολοζωής
και κάθε άνθρωπος
φάντασμα να του είναι φοβερό για πάντα.
Γιατί πολύ στον κόσμο είναι πιθανό,
απολυμένος,
να έχει φύγει από την Τρίπολη ο πατέρας,
να έχει πάει σ’ ένα μέρος άγνωστο και μακρινό-
την Καλλιθέα
που τι τέρατα ποιος ξέρει να την κατοικούν κι αυτή -
και κει
στου Σταθμού του τραίνου της τον έξω χώρο
επάνω σ’ ένα τραπεζάκι καφενείου τσίγκινο
να γράφει αιτήσεις δυο δραχμές τη μία.
Σωστά ξαναγυρίζουν. Ίσως έτσι
λιγότερα να είναι τα παιδιά που θα διαλέξουν
στο περιθώριο της ζωής να ζουν
κι απ’ όλους μισημένα.
Τετάρτη, 28 Ιανουαρίου 2015
ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ
Τρεις μέρες τώρα
το σώμα μου έχει μελανιάσει απ’ τα τσιμπήματα.
Η μάνα μου ήταν μοιχαλίδα.
Μ’ έκανε με τον Λένιν.
Κι από τη γέννα μου ήμουν ο παράξενος,
ο άξεστος,
ο ακοινώνητος.
Και η κακή μου μοίρα
σε φασίστες ανάμεσα μ’ έριξε να ζήσω,
στου λύκου το στόμα ίσα μέσα.
Χρόνια πολλά επέρασα εκεί.
Με την τραχιά του γλώσσα με ανάδευε,
με σύντριβε,
με τσάκιζε.
Στις παρειές του με σφεντόνιζε,
με συμπίεζε στην υπερώα του,
επάνω με πετούσε στων δοντιών του το φραγμό.
Με τον καιρό ανάπτυξα αντισώματα στις κακουχίες.
Και για τα δύσκολα είχα βρει τη Φινλανδία μου:
την Τελική Αύλακα.
Για τα δόντια του ήμουνα σκληρός.
Έτσι μπόρεσα να επιζήσω.
Και ούτε με κατάπιε. Ο οισοφάγος του δε με χωρούσε.
Και σε όλα αυτά
και ύστερα από τόσα χρόνια
έξαφνα
ένα δρεπάνι ήρθε και σύριζα
του λύκου εκλάδεψε τα δόντια.
Κι ακούω τώρα γύρω μου
ενώ Γενάρη έχουμε, φωνές Οχτώβρη.
Και βλέπω πρόσωπα ανθρωπινά.
Και γλώσσα πια καμία δεν με ταλανίζει.
Και τόσο έχω στην κλεισούρα μέσα ζήσει
και μ’ αντισώματα έχω τόσα ποτιστεί
και τόσο πια δεν πρόσμενα κάτι καλό
που λέω δεν μπορεί, ένα όνειρο ειν’ αυτό που ζω
καθώς στο καταφύγιο
της Τελικής μου Αύλακας κοιμάμαι.
Και τσιμπιέμαι τρεις ημέρες τώρα.
Και το σώμα μου
το έχω μελανιάσει απ’ τα τσιμπήματα.
Τρίτη, 27 Ιανουαρίου 2015
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ
Τόπος: παιδική χαρά
Χρόνος: 26 Γενάρη 2015, μεσημέρι.
Πρόσωπα:
Μικρός Αλέξης (ΜικΑλ)
Μικρός Αντωνάκης (ΜικΑν)
Μπαμπάς Λαός (ΜπΛ, μπαμπάς τους)
Μαμά Δεξιά (ΜαΔ, μαμά τους)
Άνθρωποι γύρω.
(Ο Μπαμπάς Λαός ανεβάζει και κουνάει τον Μικρό Αλέξη στη μοναδική κούνια της Παιδικής Χαράς, ενώ ο Μικρός Αντωνάκης κλαίει στην αγκαλιά της μητέρας του)
ΜικΑν
Σέλω την κούνια μου…
ΜαΔ
(με λατρεία και ρίχνοντας άγριες ματιές στον Μπαμπά Λαό)
Δικιά σου είναι η κούνια μωράκι μου. Αλλά ας κουνηθεί λίγο και το αδερφάκι σου. Ναι;
ΜικΑν
Όσι. Σέλω μόνον εγώ…
ΜπΛ
(που παρακολουθεί από μακριά τον Μικρό Αντωνάκη. Δυνατά)
Έλα και συ μωρό μου να κουνήσεις τον αδερφούλη σου Έλα!... Κοίτα…Ωωωωωπ… Κοίτα πόσο ψηλά πάει… Έλα… Ωωωωωπ…
ΜικΑν
(κλαίγοντας γοερά, κλωτσώντας τον αέρα και χτυπώντας με τα χέρια του το στήθος της μητέρας του)
Όσι! Εγώ μόνο σέλω! Ζικιά μου κούνιαααα…
ΜπΛ
Μην κλαίς γιατί θα τις φας.
( ο Μικρός Αντωνάκης στριγγλίζει)
ΜαΔ
(ξεσπώντας, στον Μπαμπά Λαό)
Για τόλμα! Δε βλέπεις πώς σπαράζει το καημενούλι; Πατέρας είσαι συ;
(στον ΜικΑν)
Σώπα μωράκι μου, δικιά σου είναι η κούνια. Θα τον κάνω ντα εγώ τον μπαμπά. Μην μου κλαις μωράκι μου…
(γονείς από γύρω έχουν στρέψει την προσοχή τους στο κλάμα του ΜικΑν και παρακολουθούν τη λογομαχία των γονιών του)
ΜπΛ
(αφήνει τον Μικρό Αλέξη να κουνιέται και πηγαίνει προς τη μητέρα χαμογελώντας στον Μικρό Αντωνάκη καθώς πλησιάζει)
Έλα το παιδάκι μου εμένα, έλα το μωράκι μου, έλα στον μπαμπά μωρό μου να πάμε να κουνήσουμε μαζί τον αδερφούλη σου. Έλα αγαπούλα μου…
(απλώνει τα χέρια προσκαλώντας τον Μικρό Αντωνάκη στην αγκαλιά του)
ΜικΑν
Ζε σέλω. Εγώ σέλω κούνια. Όσι αζεφούλη μου. Εγώ εγώ εγώ…
(δίνει μια με το χέρι του στο πρόσωπο του πατέρα του)
ΜαΔ
Κοίτα πώς το κατάντησες το παιδί… Θα μου σκάσει από το κλάμα το μωρό μου. Πατέρας είσαι συ;
ΜπΛ
Όχι, εσύ είσαι μητέρα. Δώστου μια στον κόλο να δεις πώς σταματάει.
ΜαΔ
Να το χτυπήσω; Να χτυπήσω εγώ τον Μικρό Αντωνάκη μου;
(στρέφει με το ελεύθερο χέρι της το πρόσωπο του Μικρού Αντωνάκη προς τον Μπαμπά Λαό)
Κοίτα! Σπυράκια έβγαλε στο προσωπάκι του το μωρό μου. Από το κλάμα κι από τη σκασίλα του…
ΜπΛ
Καλά καλά. Θα τα συζητήσουμε στο σπίτι αυτά. Σταμάτα το τώρα να κλαίει. Γίναμε ρεζίλι στον κόσμο… Μόνο ο Αντωνάκης να κουνηθεί δηλαδή; Ο Αλέξης δεν είναι παιδί σου;
(στον Μικρό Αντωνάκη)
Έλα μωρό μου. Να μην κουνηθεί λίγο και ο αδερφούλης σου; Έλα μωρό μου, κάνε τη χάρη στον μπαμπάκα που σε αγαπάει πολύ και πάμε να δώσεις ένα φιλάκι στο αδερφάκι σου. Έλα στον μπαμπά μωρό μου και θα σου αγοράσω εγώ μια μικρή κούνια να είναι μόνον δικιά σου. Να φτάνουνε τα ποδαράκια σου στο χώμα και να κουνιέσαι μόνος σου. Αυτή κοίτα… είναι μεγάλη για σένα και μπορεί να πέσεις κάτω και να χτυπήσεις το κεφαλάκι σου. Έλα μωρό μου…
ΜικΑν
Ζε σέλω μική κούνια. Σέλω τη μεζάλη.
(δίνει μια στο πρόσωπο του πατέρα του και χώνεται όπως πρώτα στην αγκαλιά της μητέρας του ουρλιάζοντας. Ο Μπαμπάς Λαός πηγαίνει στον Μικρό Αλέξη)
ΜικΑλ
Ζε σα έσει;
ΜπΛ
Όχι μωρό μου, δε θα έρθει. Θα πάει στο σπίτι με τη μαμά. Θα παίξουμε μόνοι μας.
Δευτέρα, 26 Ιανουαρίου 2015
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ
Πατέρα έχουμε κουμουνιστή πρωθυπουργό.
Έτσι λένε όλοι.
Εσύ που τη σημαία κράταγες του ΕΑΜ
Πες μου
Ο Λένιν ζήτησε την άδεια από ποιον
Για να επαναστατήσει;
Εσύ που έβλεπες το Μπούρτζι απ’ την Ακροναυπλία
Πες μου
Οι επαναστάσεις γίνονται με νόμους;
Εσύ που σ’ απολύσανε γιατ’ ήσουνα κουμουνιστής
Πες μου
Οι κουμουνιστές
Ζητούσαν τις ευχές αρχιεπίσκοπων;
Θα σου τα πω από κοντά όταν έρθω
Μα αν ήσουνα κι εσύ εδώ
Θα διασκεδάζαμε με τα τερτίπια
Και του κουμουνιστή πρωθυπουργού
Και κάποιων πολιτών που τριγυρνάνε
Ονειρευόμενοι κολχόζ
Και κόκκινα μπαϊράκια ανεμίζοντας.
Γιατί να διασκεδάζουμε μπορούμε μόνο
Με τέτοιες φιοριτούρες.
Α! και στο χωριό μην πας
Κλέφτες το σπίτι μας το διαφεντεύουν
Και τι κλέφτες-χαζοκλέφτες
Που κλέβουνε για ν’ αγοράσουν μπιχλιμπίδια
Και να δειχτούν σε άλλους όμοιους τους.
Τα λέμε. Γεια.
Παρασκευή, 23 Ιανουαρίου 2015
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΑ «ΛΟΓΙΑ»
Κραδαίνοντας στο χέρι μου το περιοδικό μου
και έχοντας για συντροφιά τη μοίρα την καλή μου
αγνοώντας πλήρως και φρουρούς και γράμμα όποιου νόμου
φτάνω και μπαίνω άνετος στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ο Σαμαράς καθότανε σε μία πολυθρόνα
χτυπώντας με το χέρι του το γόνατό του το ’να
σε δήλωση-φως φανερό- κάποιας αδημονίας
για να μην πω μεγάλου ενός άγχους και αγωνίας.
«Ω! Επιτέλους ήλθατε!» Μου είπε μειδιών,
Ξεύρετε, είχα φίλτατε μεγάλη ανησυχία
μη και τυχόν ξεχάσατε το ραντεβού αυτό μας
που στο Μαξίμου μόλις χτες είχαμε δώσει οι δυο μας!»
«Χαίρετε κύριε πρόεδρε», του είπα, «μα μ’ εκπλήσσετε:
δεν ήξερα πόσο πολύ με έχετε εκτιμήσει
και εδεχτήκατε σε με μονάχα να μιλήσετε-
κάτι που τόσα Μου Μου Ε σας έχουνε ζητήσει.»
«Διότι εσείς αγαπητέ αντίθετα από άλλους,
τους κόπους που κατέβαλα ξεύρετε τους μεγάλους
και πόσον δεν απέφυγα λίαν να υποφέρω
ίνα στα ίσα δυνηθώ τη χώρα μας να φέρω.
Κι οι έτεροι εκδόται μας μου το αναγνωρίζουν;
Ουχί. Αυτοί ξεύρουν δυστυχώς μονάχα να υβρίζουν…»
«Αφήστε αυτούς! Ιδού εγώ! Θα δημοσιογραφήσω
κι απληροφόρητο έλληνα κανέναν δε θ’ αφήσω.»
«Ελάτε, ας αρχίσωμε τας ερωταποκρίσεις
κι ας μη αναλωνόμεθα εις φρούδας συζητήσεις.
Ρωτήστε με! Ρωτήστε με κύριε Χολιαστέ μου!
και όλα τ’ άλλα αφέτε τα να πάνε κατ’ ανέμου.
Ποθώ η κάθε μια ελληνίς να πληροφορηθεί
ό,τι από το στόμα μου μέλλει να ειπωθεί!»
«Και ο κάθ’ έλλην ασφαλώς-τους άντρες λησμονήσατε…»
«Ναι και καλώς εκάματε και μου το υπενθυμίσατε.
Λοιπόν τι λέτε; Αρχίζουμε;» «βεβαίως κύριε πρόεδρε…»
«Φίλε μου κύριε Χολιαστέ, αυτό το «κύριε πρόεδρε»
που δεν ομοιοκαταληκτεί με άλλη κάποια λέξη
αφήσατε το ώστε γοργά η συνέντευξις να τρέξει
και να μη καταφεύγατε εις περιφράσεις ίσως
διότι δι αυτάς θα χρειάζονταν χρόνος παραπανίσιος΄
και ασφαλώς γνωρίζετε εχέφρων ως τυγχάνετε
πως ακριβός ο χρόνος μου τα μάλα λογαριάζεται.»
ΛΟ
Ευχαριστώ σας πρόεδρε κι αμέσως αρχινώ.
Έκλεισε ο Ολάντ ερχόμενος εδώ κάποιο κενό
ή άσκοπα ήρθε κι έφυγε χωρίς καμιά αιτία
έτσι γιατί ήθελε να βγει για λίγο απ’ τη Γαλλία;
ΣΑ
Καθόλου άσκοπα. Έφερε μαζί του συμπαράσταση
κι ευχές για μια της χώρας μας ταχύτατη ανάσταση
και πήρε κάτι οικόπεδα, κάτι μεταφορές
θάλασσες κάτι βρώμικες να κάνει καθαρές,
πήρε Υγεία, Άνυνα, πήρε τον Τουρισμό,
πήρε αέριο φυσικό, πετρέλαιο και νερό,
πήρε συντήρηση Υλικού τροχαίου και Δικτύου
και χρήση του αέρα μας και του ήλιου μας δια βίου.
Και φεύγοντας μου ζήτησε να πάρει και τον Δένδια.
ΛΟ
Γιατί;
ΣΑ
Σε άντρες τολμηρούς μου είπε πως έχουν ένδεια…
ΛΟ
…Πολλά δεν πήρε Πρόεδρε-κύριε πρωθυπουργέ μου;
ΣΑ
Τι να σας πω; Έδωσα εγώ, για να ‘ξερα, ποτέ μου;
Μα κι αν τα πήρε τι μ’ αυτό-ζυγίστε την κατάσταση:
βάλτε στο τάσι του ζυγού το ένα, τη συμπαράσταση
στ’ άλλο την ύλη-ποιος λοιπόν είχε πιο πλούσιο γεύμα;
Αυτός που πήρε υλικό ή εγώ που πήρα πνεύμα;
ΛΟ
Δηλαδή πήγανε καλά όλα με τον Ολάντ…
ΣΑ
Όσο καλά η φιλοσοφία πήγε με τον Καντ-
ΛΟ
Απ’ τον Ολάντ παράπονο θαρρώ πως κάποιο έχετε…
ΣΑ
Από εσάς πώς να κρυφτώ καθάρια που όλα βλέπετε:
Να! Ο Ζισκάρ στην πλάτη του χτύπησε τον Σημίτη
και «Μπράβο Κώστας!» του είχε πει. Πού; Σ’ έναν λωποδύτη!
Κι εμένα τίποτα ο Ολάντ… Εμένα, του σωτήρα
όχι μοναχά της φτωχής Ελλάδας αλλ’ ακόμα-
καθώς το λέει κι ο σοφός λαός μας μ’ ένα στόμα-
και της Ευρώπης… Άτιμη… μπαμπέσα.. άδικη μοίρα…
ΛΟ
Καλά, μην κλαιτε Πρόεδρε… θέλετ’ ένα μαντήλι;
ΣΑ
Όχι. Ο Αβραμόπουλος πολλά μου έχει στείλει
απ’ το Μανχάταν-μέρες πριν έχει εκεί πέρα πάει
να δει το γιο του που ειν’ εκεί-τι κάνει… πώς περνάει…
ΛΟ
Και γιατί έστειλε αυτός μαντήλια από τις ΗΠΑ;
ΣΑ
Δεν ξέρετε; Μου διέφυγε ίσως και δεν σας είπα.
Κλαίω γιατί βλέπω το λαό να υποφέρει τόσο.
ΛΟ
Στο Ζάππειο δεν κλαίγατε τόσο πολύ ωστόσο…
Καλά γιατί δεν παίρνετε μέτρα ν’ ανακουφίστε
τη δυστυχία και του λαού, κι άκλαυτος σεις να είστε;
ΣΑ
Κουμάντο κύριε Χολιαστέ πως κάνω εγώ νομίζετε;
Πώς σας διαφεύγει εσάς αυτό που όλα τα γνωρίζετε;
Δεν ξέρετε ο Άδωνις πως μ’ έχει καπελώσει
και σ’ όλη την κυβέρνηση τα δίχτυα του έχει απλώσει
και ότι θέλει γίνεται αυτός κι άλλος κανείς;
Της θέσης μου τον ξεπεσμό αγνοείτε της δεινής;
Τη Μέρκελ θα πλησίαζα εγώ, μια γερμανίδα,
που η γιαγιά μου, γνήσια και βέρα ελληνίδα,
σα στην Αθήνα οι γερμανοί εμπήκαν αυτοκτόνησε;
Όμως αυτή τη στάση μου ο Άδωνις την καθόρισε
γιατί του Χίτλερ θαυμαστής όντας, φίλον κι εμένα
των γερμανών με θέλησε και μ’ έχει καμωμένα.
ΛΟ
Πέστε μου κύριε Πρόεδρε
ΣΑ
Λέγε με Γιώργο Αντώνη.
Αυτή μας η συνέντευξις πολύ τους δυο ενώνει…
ΛΟ
Αφού το θέλετε καλά. Αντώνη ποια έχεις γνώμη-
η Ελλάς θα βασανίζεται πολύν καιρό ακόμη;
ΣΑ
Τα βάσανά της γρήγορα βλέπω να τελειώνουνε
όπως τα χιόνια γρήγορα κάτω απ’ τον ήλιο λιώνουνε.
ΛΟ
Κι ο ήλιος ποιος; Ποια η Ελλάς στην παρομοίωσή σου;
ΣΑ
Ο ήλιος είναι η Νου Δου και η Ελλάς τα χιόνια
Η αν θες η Ελλάδα ο Διγενής -λίγο για συλλογίσου-
και η Νου Δου ο χάροντας στα μαρμαρένια αλώνια.
ΛΟ
Πες μου Αντώνη, σκέπτεσαι την ΑΟΖ μας να κηρύξεις;
ΣΑ
Ναι, αλλά θα το κάνουμε με τις σωστές κινήσεις.
ΛΟ
Που δηλαδή πάει να πει για χρόνια δέκα ακόμα
πως δε θα ιδούμε απ’ την ΑΟΖ ούτε ποιο έχει χρώμα.
ΣΑ
Πρέπει να γίνουν οι σωστές κινήσεις-τι να κάνω
αφού η πατρίς τα μάτια της σε μένα έχει επάνω…
ΛΟ
Αλήθεια με τα μάτια σου πως πάει Αντωνάκη;
ΣΑ
Αντώνη! Αντώνη είπαμε! Όχι και με το «-άκι»…
ΛΟ
Είναι που όλο πιο μικρόν σε βλέπω λίγο λίγο
που θα ’χεις εξαφανιστεί η ώρα σα ’ρθεί να φύγω.
Τέλος. Λοιπόν για του ματιού πες μου τη φασαρία-
πώς έχει της υγείας τους η όλη ιστορία;
ΣΑ
Απ’ το δεξί μου έχασα την περιφέρεια μάτι.
Μα δε με νοιάζει γιατί εμέ- άκου και νέο κάτι-
η ύπαρξή μου ολάκερη οδεύει προς το Κέντρο
καθώς ο σκύλος έλκεται πάντοτε από το δέντρο.
Το Κέντρο είναι ο σκοπός, το τέλος, η επιδίωξη,
και της Νου Δυο ολόκληρης η διακαής αξίωση.
Εκεί τα πλήθη βρίσκονται του αδαούς λαού.
Το Ιερό είναι αυτό του εκλογικού ναού.
Έχεις το Κέντρο; Νίκησες! Δεν το ’χεις; Πάς χαμένος!
Γι αυτό εκεί οδεύω εγώ με λύσσα και με μένος.
Και τι άλλο να ’κανα ο φτωχός αφού άγρια με κοιτάζουν
η Μέρκελ και ο Άδωνις κι αυτό αφού προστάζουν;
ΛΟ
Και κάτι άλλο Αντώνη μου. Εκείνο σου το γέλιο
το πονηρό, τσαχπίνικο και όλο περιγέλιο,
και του ματιού το κλείσιμο το λάγνο και μαργιόλικο
και η όλη γοητεία σου πράμα που το ’χεις μπόλικο
διόλου βοηθούν στην άσκηση της εξουσίας τάχα;
ΣΑ
Της εξουσίας λες; Κι αυτής, μα όχι αυτής μονάχα.
Τη Μέρκελ πώς την έριξα και μ’ έχει αγαπήσει
και με προσέχει τόσο σαν να μ’ έχει υιοθετήσει;
Κι όλο μου λέει «κάνε αυτό» και όλο «κάνε εκείνο»
καταλαβαίνεις-σαν μικρό να ήμουνα μπαμπίνο…
ΛΟ
Πες τώρα κύριε Σαμαρά-πρωθυπουργέ και φίλε
και σε καλάθι άχρηστων την άγνοιά μου στείλε,
πες πώς και σου ήταν δυνατόν τόσα που φθέγγεις έπη
να εξοστρακίσεις απ’ αυτά το άθλιο το «πρέπει»;
ΣΑ
Χάρις σε σας αγαπητέ αυτό το πέταξα έξω
από τους λόγους μου αυτούς τους τόσον ωφελίμους
και φθόγγους άλλους διάλεξα και νέους και εντίμους.
Ας πούμε: «οφείλουμε» λέω «να» ή: «έχουμε υποχρέωση»-
καταλαβαίνετε-υλικό ίδιο μα με ανανέωση…
ΛΟ
(μουρμουρίζει)
Κάτι εσύ δε θα ’βρισκες;
ΣΑ
Αγαπητέ κάτι είπατε…
ΛΟ
Λέω ευτυχώς που ειστ’ έξυπνος και κάτι άλλο εβρήκατε…
ΣΑ
Α!.. Έχετε άλλο τίποτε σήμερα να ρωτήσετε;
ΛΟ
Ναι, σ’ ένα μόνο θα ‘θελα ακόμα ν’ απαντήσετε:
Ο βούλγαρος πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του
παραιτηθήκανε προχτές λόγω των απεργιών
που ξέσπασαν ενάντια στην διακυβέρνησή του
αυτού και των ανίκανων δικών του υπουργών.
Σκέπτεστε κύριε Πρόεδρε παραίτηση και σείς;
ΣΑ
Να σας ειπώ΄ αν και αυτό το ξέρει ο καθείς
το στάρι πρώτα σπέρνεται και ύστερα θερίζεται.
ΛΟ
Ο κύριος πρωθυπουργός μάλλον θα αστεϊζεται…
Ρώτησα αν για παραίτηση κάνετε ίσως σκέψη…
ΣΑ
Έχετε δίκιο τα κουκιά βοηθάνε εις την πέψη.
ΛΟ
Μα κύριε πρωθυπουργέ…
ΣΑ
Μάλιστα φίλτατέ μου!
ΛΟ
Αν σκέπτεστε παραίτηση ερώτησα! Θεέ μου!
ΣΑ
Όχι και Θεός! Μα άγιος… κάποτε ναι, θα γίνω.
Μα ας έρθω στην απάντηση: κι εγώ, ναι, παίζω ΚΊΝΟ…
ΛΟ
Άλλο δεν έχω Πρόεδρε τίποτα να ρωτήσω
και πριν μ’ ευχαριστίες πολλές σας αποχαιρετήσω
σας εύχομαι όλα καλά να έρθουν στη ζωή σας
αφού πριν φύγετε κι εσείς και η κυβέρνησή σας.
