ΓΕΝΙΚΏΣ ΠΟΛΙΤΙΚΆ 
2010

Τετάρτη, 29 Δεκεμβρίου 2010
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ
2011

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
η τσίπα μπήκε στη γωνιά
κι όλα πηγαίνουν πρίμα
σαν πέτρα πα’ στο κύμα.

Γιατί αφού κόπηκε ο μιστός
τι να σου κάνει κι ο Χριστός -
είτε έρθει είτε την κάνει
η Ελλάδα δεν τη βγάνει.

Καλή χρονιά πρωθυπουργέ
του παπατζή Γέρου εγγονέ
που το παπατζηλίκι
στ’ άφησε με διαθήκη.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
Γιωργάκη, γλώσσας συ φονιά
που αν είχε νου και γνώση
θα σ’ είχε αυτή σκοτώσει.

Γεια σου και σένα Σαμαρά
το φασισμό που με χαρά
έφερες στην Ελλάδα
και τον σκορπάς αράδα.

Καρατζαφέρη –δυστυχώς
είναι ο ο ΛΑΌΣ ναζιστικός,
του Χίτλερ συ παιδάκι-
μ’ άφησε και μουστάκι…

Και συ το Λαό μην τον ακούς
Βουλή, και τρώγε άνευ αιδούς
και «κλέφτες!» ας φωνάζει-
περί άλλα αυτός τυρβάζει:

μπάλα μονάχα θέλει αυτός
και άλλο τίποτα ευτυχώς-
σε ζώα κουμάντο κάνεις
καημό λοιπόν μη βάνεις.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
πουλάκια πάνω στα κλωνιά!
Ψηλά όπου πετάτε
ας ήταν να μας πάρτε,

μιας και για μας κάτω εδώ
αλλιώς δεν έχει άνοδο
αφού πλην άνω-κάτω
είμαστε κι όλο κάτω…

Αρχιμηνιά λαών ταγοί
που καταφάγατε και γη
και ουρανό και άστρα
αρνάκι σαν σε γάστρα.

Αρχιχρονιά και σύμπαν συ
όπου χωρίς σταλιά κρασί
μεθάς κι όλο γυρίζεις
και μόνο εμάς ζαλίζεις.

Θεέ καλή χρονιά και σε
που με μια κίνηση αρασέ
τα βάρη, άλλων σηκώνεις
κι άλλους τους χαντακώνεις.

Και συ καλέ και καρδιακέ
φίλε πιστέ, μοναδικέ
έλα, και, όλη, Χάρε,
την ανθρωπότη πάρε.

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 10:07 π.μ.
Σάββατο, 25 Δεκεμβρίου 2010
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΆΤΙΚΑ ΚΆΛΑΝΤΑ 2011
ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2011

31 Δεκεμβρίου 2010 (Γενάρης)
Ο Γενάρης δε λέει να ’ρθει. Ο χρόνος σταμάτησε στις δώδεκα παρά ένα της 31 Δεκέμβρη του 2010. Το φεγγάρι δεν περπατάει στον ουρανό. Ο Παπακωνσταντίνου δίνει παράταση ένα μήνα στον Δεκέμβρη. Ο Παπούλιας βγαίνει και δηλώνει: «Πρέπει να προχωρήσει ο χρόνος!» και ξανακοιμάται. Ο κόσμος όλος στρέφει τα μάτια του προς την Ελλάδα.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Φλεβάρης)
Ο Παπανδρέου δηλώνει στην κοινοβουλευτική Ομάδα: «Τουλάχιστον δε φταίμε εμείς που δε γίνεται τίποτα.» Ο Καρατζαφέρης κάνει αυτοκριτική: «Δεν είμαστε αλάθητοι. Αυτό δεν το είχα προβλέψει…» Και κάνει ύμνο του ΛΑΌΣ το εμβατήριο «Μαύρη ειν’ η νύχτα στα βουνά».

31 Δεκεμβρίου 2010 (Μάρτης)
Ο λαός κοιμάται μακάρια. Ο Σαμαράς τυπώνει ημερολόγια του 2011: «Εμείς προχωρούμε.» Ο Παπούλιας δηλώνει: «Πρέπει να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια!» και ξανακοιμάται. Οι Ευρωπαίοι ανησυχούν και στέλνουν εδώ πανάκριβους προβολείς που όμως γέρνουν. Η Παπαρήγα δηλώνει: «Αν είχαμε εμείς την εξουσία τώρα θα ήτανε 2030!» Ο Τσίπρας φοβάται πως το αμετακίνητο των δεικτών των ρολογιών υποκρύπτει προβοκάτσια.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Απρίλης)
Ο Μητσοτάκης αναρωτιέται θλιμμένα: «Δηλαδή δε θα φτάσω ποτέ τα εκατό;» Ο υπουργός βιομηχανίας σε άρθρο του στις ατύπωτες εφημερίδες διατυπώνει τους φόβους του για τη στασιμότητα της Ελληνικής Βιομηχανίας. Τα εκτυπωτικά μηχανήματα αυτοανατινάζονται. Συμβούλιο Αρχηγών Κομμάτων αποφασίζει να ζητήσει βοήθεια από το Διεθνές Χρονολογικό Ταμείο. Τη διαπραγμάτευση αναλαμβάνει ο Παπακωνσταντίνου που κάνει επίσημα γνωστό σε συνέντευξή του στην «Εσπέρα» ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και δεν μας παίρνει να ζητήσουμε μέρες ή χρόνια γι αυτό θα ζητήσει μόνον λεπτά. Και εξηγεί πως όταν με αυτά πάρει μπρος το ρολόι, μετά θα πρέπει όλοι οι έλληνες να σπρώξουν τους δείκτες του για να προχωρήσει η χώρα και το συντομότερο δυνατόν να ξημερώσει η πρώτη Ιανουαρίου. Από το Γραφείο της Δημοκρατικής Συμμαχίας ανακοινώνεται: «Χρονολογικό Ταμείο και κουραφέξαλα…υπάρχει και η Ζήμενς!)
31 Δεκεμβρίου 2010 (Μάης)
Ο Άδωνις κάνει θυσίες στον Απόλλωνα. Κάτω από το φεγγαρόφωτο πλέκεται ειδύλλιο Παπανδρέου-Καρατζαφέρη. Ετοιμάζεται καινούργιο ελληνικό σίριαλ στην τηλεόραση με τίτλο «Της νύχτας τα καμώματα». Οι κλοπές το τελευταίο τετράμηνο έχουν δεκαπλασιαστεί. Οι έλληνες ξυπνάνε σιγά σιγά και ψάχνουν στα παλιά τους για κανέναν φακό. Ο Άνθιμος κηρύττει: «Αν δε λυθεί το Σκοπιανό θα κρυφτεί και το φεγγάρι.» και δίνει εντολή να ψάλλεται στις εκκλησίες το «…και ο ήλιος ιδών εκρύβη…» Ο Παπούλιας: «Πρέπει να αποκτήσουμε φως.» Ξανακοιμάται. Το Διεθνές Χρονολογικό Ταμείο αποδέχεται την πρόσκληση για σωτηρία της Ελλάδος. Η Μέρκελ λέει, οφ δε ρέκορντ, πως η Ελλάδα καλλίτερα θα ήτανε να φωτιστεί με το λίπος των ελλήνων.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Ιούνης)
Ο Παπανδρέου μιλάει για θυσίες που κάνουν οι έλληνες. Το φεγγάρι χάνεται-απόλυτο σκοτάδι στην Ελλάδα. Μια φωνή και ένας βορβορυγμός ακούγονται: «Μαζί τα φάγαμε όλοι». Στις εκκλησίες ψάλλεται το τροπάριο «Φως εκ Φωτός». Στα σχολεία διδάσκεται μόνο το φωτοβολταϊκό τόξο και το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο. Τα κηροποιεία κάνουν χρυσές δουλειές. Οι έλληνες αισθάνονται λίγο Γκαίτε ο καθένας καθώς ψιθυρίζουν ψάχνοντας εναγώνια για κάποιον φεγγίτη: «Φως!..Περισσότερο φως…» «Ουδέν κακόν αμιγές καλού», λύνει τη σιωπή της η Ακαδημία μας.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Ιούλης)
Οι πυγολαμπίδες πουλιούνται πανάκριβα. Οι φαλακροί ζητούν για τις υπηρεσίες τους μαυραγορίτικα ποσά. Έρχεται ο Στρος Καν για συνομιλίες με τον Παπακωνσταντίνου. Συμφωνείται η πρώτη δόση του Δανείου, τριάντα ακτίνες. Παίρνουν από μία ο πρωθυπουργός, οι δικοί του υπουργοί και οι τράπεζες και στο λαό μοιράζονται οι υπόλοιπες. Οι συνταξιούχοι τοποθετούνται ο ένας πίσω από τον άλλο έτσι που με μια ακτίνα να διαπεραστούν όλοι. («Είναι ήδη αδύνατοι, θα τους σουβλίσει όλους», εξηγεί αστειευόμενος ο Παπακωνσταντίνου.) Ο Παπούλιας δηλώνει: «Πρέπει να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια» και ξανακοιμάται.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Αύγουστος)
Η Κυβέρνηση κόβει τον δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο μισθό και σύνταξη. Ανεβάζει τον ΦΠΑ στο τριάντα οχτώ τοις εκατό και κόβει τα επιδόματα από τους πολύτεκνους με λιγότερα από δεκαπέντε παιδιά. Οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί διαμαρτύρονται. Ο Παπακωνσταντίνου προτείνει στο υπουργικό συμβούλιο να αφήσουν τον δέκατο τρίτο και τον δέκατο τέταρτο μισθό και να κόψουν τους υπόλοιπους δώδεκα. Η πρόταση δεν υιοθετείται.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Σεπτέμβρης)
Η κυβέρνηση κλείνει ενενήντα πέντε νοσοκομεία, απολύει πέντε εκατομμύρια έλληνες και κλείνει ογδόντα χιλιάδες επιχειρήσεις. Οι γιατροί κατεβαίνουν σε πεντάλεπτη απεργία, τα πέντε εκατομμύρια έλληνες διαλύονται ησύχως χωρίς πρώτα να συγκεντρωθούν και οι επιχειρηματίες κλείνουν τα κλειστά μαγαζιά τους για ένα δίωρο που μετράει για τετράωρο. Σε σύσκεψη των εκπροσώπων όλων των εργαζομένων αποφασίζεται στο εξής οι απεργίες να είναι επί χάρτου μόνον, για να μην εμποδιστεί αλλιώς η πρόοδος της χώρας. Ο Παπούλιας μόλις το μαθαίνει αναφωνεί: «Μπράβο τα παιδιά μου!» Ο Καρατζαφέρης ψηφίζει υπέρ του Χρονολογικού Ταμείου. «Έσωσα την Ελλάδα», λέει. Στη στιγμή εμφανίζεται το φεγγάρι σκασμένο στα γέλια και ξαναχάνεται. Η κατάσταση παρ’ ολ’ αυτά όλο και χειροτερεύει. Ο Παπανδρέου καλεί τον Παπακωνσταντίνου: «Πώς το είπες τον περασμένο μήνα για τους μιστούς;..»
31 Δεκεμβρίου 2010 (Οχτώβρης)
Μέσα στο σκοτάδι οι Τούρκοι παίρνουν τη Θράκη, τα νησιά του Αιγαίου, τη Θεσσαλία και τη Στερεά πλην Αθηνών, τα Σκόπια παίρνουν τη Μακεδονία, οι Αλβανοί την Ήπειρο, οι Ιταλοί τα νησιά του Ιονίου. Η Κρήτη αυτονομείται. Ο Παπανδρέου στενοχωριέται- «όχι τίποτα», λέει, «μα δεν προλάβαμε να πούμε και «ΌΧΙ» Οχτώβρης που ’ναι…» Ο Καρατζαφέρης δηλώνει «Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι». Ο Παπακωνσταντίνου: «Η κυβέρνηση κράτησε την υπόσχεση που έδωσε στο λαό-δεν επτωχεύσαμε!»



31 Δεκεμβρίου 2010 (Νοέμβρης)
Οι Τούρκοι παίρνουν την Αθήνα και την Πελοπόννησο. Ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος έρχεται και ταμπουρώνεται στον Μυστρά. Οι υπουργοί γίνονται κοτζαμπάσηδες και προεστοί και οι στρατηγοί μας γίνονται οπλαρχηγοί στα στρατόπεδα του Ερντογκάν πασά. Τα καταστήματα και τα νοσοκομεία ανοίγουν, οι υπάλληλοι ξαναπροσλαμβάνονται με τριπλάσιους μισθούς και ο ήλιος ξαναβγαίνει και φωτίζει τη χώρα. Ο Καρατζαφέρης βαφτίζει τις εκπομπές του από «Ελληνιστί» σε «Τουρκιστί» και από «Ελλήνων Έγερσις» σε «Τούρκων Έγερσις». «Τι φωνάζετε;», απαντάει στους επικριτές του, «τόσες χιλιάδες μετατάξεις-αυτές σας μάραναν;»




31 Δεκεμβρίου 2010 (Δεκέμβρης)
Οι Τούρκοι φέρνουν ελκτικά μηχανήματα, τραβάνε μ’ αυτά τους δείκτες του ρολογιού της κατακτημένης Ελλάδας και αυτοί αρχίζουν να στριφογυρίζουν ιλιγγιωδώς. Όταν σταματάνε, τα ρολόγια του κόσμου δείχνουν πρώτη Ιανουαρίου του έτους 2.463. Η ΕΟΚ διώχνει τους Τούρκους από την Ελλάδα, μαζεύει τους κοτζαμπάσηδες και τους λέει: «Μάγκες, σκέφτομαι να σας νοικιάσω τη χώρα που θα φτιάξω εδώ, εδώ που παλιά ήτανε μια χώρα που τη λέγανε Ελλάδα. Θα είμαι ο ιδιοκτήτης της και ό,τι λέω θα γίνεται. Εσείς εν τω μεταξύ θα κλέβετε το λαό με την ψυχή σας. Είσαστε;» «Είμαστε» λένε όλοι. «Είμεθα», ακούγεται η φωνή κάποιου Καρατζαφέρ. Και ξανάγινε η γνωστή Ελλάδα.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 12:23 μ.μ.
Τρίτη, 21 Δεκεμβρίου 2010
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΆΤΙΚΑ ΚΆΛΑΝΤΑ

Καλήν ημέραν άρχοντες
κι αν είναι ορισμός σας
για μια τερατογένεση
να πω στ’ αρχοντικό σας.

Μνημόνιο εγεννήθηκε
στων Αθηνών την πόλη
χαζά γελάει ο λαός
λυπάται η φύση όλη.

Και μια σπηλιά της Βηθλεέμ
η Αθήνα έχει γίνει
βόδια καθώς εσείς αφού
κι αυτή εντός της κλείνει.

Βόδια που δέχονται βουβά
ζέψιμο και βουκέντρα
ενώ γι αυτά δακρύζουνε
πουλιά, λουλούδια, δέντρα.

Και με Ιωσήφ πια Όλι Ρεν,
τη Μέρκελ Παναγία,
αντίο χριστουγεννιάτικες
και λάμψη και μαγεία.

Κι αντί των μάγων των γνωστών,
μια φτώχεια ως τα μπούνια
μάγοι άλλοι σας εφέρανε:
Τρισέ, Στρος Καν, Αλμούνια.

Καλήν ημέραν άρχοντες
που ο πρωθυπουργός σας
χοντρό σας κάνει δούλεμα
που όλο είναι δικό σας-

που όταν σας σφάζει λέει πως
σεις κάνετε θυσίες,
ενώ αυτός στον Μαμωνά
κάνει ανθρωποθυσίες.

Μα εκτός από τα ψέματα
που τόσο σας αρέσουν
και μιαν αλήθεια θα ειπώ
μαζί όλα να δέσουν.

Και η αλήθεια είναι μια,
πως σεις μονάχα φταίτε
όσο και να χτυπιόσαστε
και ό,τι και να λέτε-

πως η Αθήνα Βηθλεέμ
αν σήμερα έχει γίνει
είναι που βόδια όπως εσείς
κι αυτή εντός της κλείνει!

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 10:44 μ.μ.
Πέμπτη, 2 Δεκεμβρίου 2010
ΠΑτριδοκάπηλοςΠΟΥλημένοςΛΙγοςΑΣχετος
ΠΑΠΟΎΛΙΑΣ 1-12-10

Ο πρεπολόγος ξαναχτύπησε. Και είπε το σοφό : ΠΡΈΠΕΙ να πληρώσουν οι έχοντες! Μα πού τον βρήκατε αυτό τον Πρόεδρο που αληθινά είναι ο πρώτος ανάμεσα σε ίσους; Γιατί είναι ίσος πράγματι, και με όλα τα χαμίνια και με όλους τους αλήτες, της γειτονιάς μου τουλάχιστον, που κι αυτοί τα ίδια λένε, ότι δηλαδή ΠΡΈΠΕΙ να πληρώσουν οι μεγαλοκαρχαρίες, όπως αυτοί τους λένε. Αυτός είναι Πρόεδρος-πλήρης σύμπνοια με το Λαό! Γιατί η Ελλάδα γέμισε με πρεπολόγους, πρεπολόγος και ο Πρόεδρος..
Με αξιοθαύμαστη δεινότητα οι πολιτικοί σας, έβγαλαν από το λαρύγγι τους το «ΘΑ» που τόσο το είχατε καυτηριάσει όλοι σας και έβαλαν το «ΠΡΈΠΕΙ». Και ποιος μπορεί να αντείπει ότι ΠΡΈΠΕΙ να πληρώσουν οι πλούσιοι; Ή ότι η φτώχεια «ΠΡΈΠΕΙ» να καταπολεμηθεί, όπως πάλι ο σοφός σας Πρόεδρος έχει πει και μάλιστα χωρίς να κοκκινίσει καθόλου-μα αν μπορούσε να κοκκινίσει δεν θα είχε γίνει Πρόεδρος, Πρόεδροι στην Ελλάδα γίνονται οι κλέφτες και οι συνεργάτες των κλεφτών-και είδατε εσείς κανέναν κλέφτη να κοκκινίζει;
«Ιδιαίτερα αιχμηρός ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας!», ανακράζουν οι λιβανιστές του. Γι αυτό λοιπόν μια βρώμα γέμισε την Ελλάδα σήμερα-χέστηκε για άλλη μια φορά η φοράδα στ’ αλώνια! «Έχουν καβούρια στις τσέπες», λέει για τους έχοντες. Και σεις, ηλίθιοι όπως σας έχουν κάνει, λέτε: «Α! Μπράβο του! Καλά τους τα λέει!» Μα χρειαζότανε να τους τα πει και άλλος ένας μέσα στα εκατομμύρια των ελλήνων που τους τα λένε; Ή μήπως θα τον ακούσει κανείς; Το γεγονός πως αυτοί που τόνε βάλανε εκεί το κάνανε ακριβώς για να λέει αυτά, να χάσκετε εσείς και εκείνοι να κάνουν τη δουλειά τους, καθόλου δεν σας νοιάζει, μόνο χειροκροτείτε την ίδια τη βλακεία σας , εκδηλωμένη όμως τώρα από κάποιον που έχει «το ανώτερο αξίωμα» μέσα στη χώρα!...Ηλίθιε Λαέ!
Και το πως «ΠΡΈΠΕΙ» να πληρώσουν οι έχοντες, το λέει ο Πρόεδρος μπροστά σε δημοσιογράφους (!!!) λένε οι κολοφυλλάδες…Πω πω…τι μεγαλείο!...Για σκέψου! Μπροστά στους άλλους συνυπεύθυνούς του!...Μπροστά και σε άλλα τόσο υψηλά πρόσωπα όσο κι αυτός!... Μπροστά και σε άλλους λυμεώνες της χώρας, της υπόληψής της, της ευτυχίας της, της ανθρωπιάς της!...Μωρέ τι μας λες… Άκου μπροστά σε δημοσιογράφους…σα να λένε μπροστά σε σοβαρά πρόσωπα…
«Νομίζω ότι θα ήταν μια δίκαιη συμπεριφορά, από τους κρατούντες να πιέσουν και τους έχοντες να ανοίξουν το πορτοφόλι τους. Γιατί φοβάμαι ότι πολλοί από τους έχοντες έχουν «καβούρια» μέσα στην τσέπη», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Παπούλιας.
Πρόσεξε τη διατύπωση του πρώτου και έντιμου πολίτη σου αν μπορείς ηλίθιε έλληνα. Διατύπωση, γλώσσα, που δεν λέει αυτό που υπάρχει ή που συμβαίνει, αλλά πλέκει στεφάνια νεκρικά στην ουσία της κατάστασης που θέλει δήθεν να περιγράψε: ΝΟΜΊΖΕΙ (δεν είναι και σίγουρος) ότι ΘΑ ΉΤΑΝ ΜΙΑ ΔΊΚΑΙΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΆ (αλλά μπορεί και να μην είναι) ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΝΤΕΣ (αλλά δεν σου λέει ποιοι είναι ΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝΤΕΣ) να ΠΙΈΣΟΥΝ (και βέβαια ΠΙΕΣΗ είναι και εκείνη που κάνεις με τον δείκτη σου στο καντράν του υπολογιστή σου, ΠΙΕΣΗ είναι και εκείνη που εξασκούν τα σίδερα της πρέσας στα σταφύλια και θα συμφωνούσες κι εσύ ο ηλίθιος αν λίγο σκεφτόσουν, ότι η πρώτη πίεση είναι χάδι και όχι πίεση). Ποιους να πιέσουν; ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΕΣ! Ποιοι είναι ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ; Και αυτό το κρατάει μυστικό ο έντιμος. Για να μη σχολιάσει κανείς ότι, άλλο είναι να ανοίξει το πορτοφόλι κάποιος και άλλο είναι να το ανοίξει και να το αλαφρώσει.
Όλα αυτά που λέει ο Πρόεδρός σου, φοράνε μια προβιά στο λύκο, που δε θέλεις και πολύ εσύ, σαν ηλίθιος που είσαι, να τον πάρεις για πρόβατο. Ως για κείνους που ξέρουν τι λέει ο έντιμος, δεν ανησυχούν καθόλου έτσι που τα λέει-με τη γλώσσα που θάφτει ελπίδες, ξεσηκωμούς, ανταρσίες, επαναστάσεις και ανασταίνει κάθε φορά που μιλάει κεφάλαια, καταπιεσμό της φτώχειας, εκμετάλλευση, απανθρωπιά, αθλιότητα. Και πολύ φυσικό είναι ποτέ να μη σου διαλέξουν έναν για Πρόεδρο που θα έλεγε αντίς για όλα αυτά τα γελοία και τα γυναικουλίστικα: Λαέ, το δίκιο σου θα το βρεις μόνον όταν πάρεις τα όπλα και αναγκάσεις την κυβέρνηση να το υπηρετήσει, όπως είναι το καθήκον της να κάνει.

[Ο Παπούλιας φάνηκε τι είναι όταν δέχτηκε να γίνει Πρόεδρος. Όσο για τώρα, λίγο μυαλό αν είχε, θα παραιτιόντανε]

«Και βέβαια υπάρχει μια γραμμή, κάτω από την οποία δεν μπορεί να πιέσεις ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους και τους μισθωτούς», συμπλήρωσε. Και μέσα του έλεγε, όπως θα καταλάβαινες αν ήξερες τι σημαίνει Παπούλιας, «αχ! γιατί να αναγκάζομαι να λέω τέτοια…γιατί τάχα να μην πάει πιο κάτω το όριο-τι έχω να χάσω εγώ;…»
Ο κύριος Παπούλιας (αν είναι κύριος κάποιος που συμπράττει με τους δολοφόνους, τους καταπιεστές, τους εκμεταλλευτές του Λαού) αναφερόμενος ειδικά στον ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος, τόνισε: «Εσείς δίνετε τη μάχη, ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ (σωστά! γιατί; και οι πρεπολόγοι δεν πρεπομαχούν;) καταλαβαίνουμε όλοι ότι αυτή η ΔΥΣΚΟΛΗ (και όχι η αδιέξοδη και φριχτή) περίοδος ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ (για στάσου, άδικα τον κατηγόρησα τον άνθρωπο, εδώ κάτι πάει να πει! όμως:), ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ. (Α! Στα ίδια είμαστε…Δεν έδωσε και παραδείγματα όμως-να πει ας πούμε ότι η αμερικανική επανάσταση είχε κοινωνική συνοχή, ότι στη ρούσικη επανάσταση πάλευαν άγγελοι με άγγελους, ότι στη γαλλική δε χύθηκε σταγόνα αίμα-δεν πειράζει όμως που δεν έδωσε παραδείγματα, εσύ, σαν έξυπνος που είσαι, τα ξέρεις αυτά πολύ καλά).( Και τελειώνει δουλεύοντάς σε όσο πιο άγρια γίνεται): ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΘΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ».Σαν να εύχεται το λιοντάρι στο αρνί ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ…
Ηλίθιοι πολίτες, ηλίθιος Πρόεδρος.

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 8:36 π.μ.
Δευτέρα, 11 Οκτωβρίου 2010

Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 12:51 μ.μ.
Παρασκευή, 30 Ιουλίου 2010
ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΤΑΓΜΈΝΟΥΣ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΌΘΗΚΑΝ

Μπράβο φίλοι μου καλοί
που αποφασίσατε
και του χάρου το φιλί
στο ΠΑΣΟΚ χαρίσατε.

Κι αν εκείνο θα χαθεί
πια η χώρα έπεται
που γι αυτήν κάθε ψυχή
και πονάει και ντρέπεται.

Κι ύστερα όλοι μαζί
χώρα μια θα χτίσουμε
που σ’ αυτήν χαρά να ζει
ευτυχείς να ζήσουμε.

Κι ο καθείς απ’ της τιβί
τα αισχρά τ’ ανδράποδα
τα ραδίκια από τη γη
θα θωρεί ανάποδα.

(Α! Τον Κώνστα που είναι βλαξ
μόνο ν' απαλλάξουμε
αν ως τότε πυξ και λαξ
άλλοι δεν τον θάψουνε.)
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 10:28 π.μ.
Πέμπτη, 29 Ιουλίου 2010
ΕΠΙΣΤΡΆΤΕΥΣΗ

Πήραν γραμμή απ’ το γκόβερνο κι ο σκάι κι ο αντένα
και τα σκυλιά τους άρχισαν τα καλοταϊσμένα
να ξιφουλκούνε αναιδώς κατά βυτιοφόρων
και οδηγών παράδοση να θέλουν ανευ όρων.

Και βγήκε και το βρωμερό αρκαδικό γουρούνι
που μπρος στην χωριατίλα του ωχριούν ως και οι Ούννοι
και διάταξε να εμφανιστούν εμπρός του ως στρατιώται
οι οδηγοί των φορτηγών-ως οι αντάρτες τότε…

Κι είπαν οι χρυσοπλήρωτοι καφροδημοσιογράφοι-
που όσοι τους είναι, ν’ ανοιχτούν και τόσοι πρέπει τάφοι-
πως κινδυνεύει η πατρίς αν μείνει από βενζίνα,
περσότερο από τους φτωχούς που ρεύουν απ’ την πείνα.

Κι είπαν μπορεί οι πολιτικοί να κλέψαν κατά κόρον
όμως γι αυτό να κάνουμε δεν πρέπει τόσον ντόρον΄
μα τα λεφτά τους οι οδηγοί να θέλουν να γλιτώσουν…
πρωτοφανές! Πώς οι υπουργοί αλλιώς θα επιβιώσουν;..

Και βγήκε κι η χοντρόκολη του Αντένα η κοκώνα
που ρίχνει με το πόδι της πύργο κλωτσώντας το ’να
(και που γι αυτό το χάλι της κανείς δεν τη βατεύει)
και την κυβέρνηση άρχισε να υμνεί και να χαδεύει.

Και όντας ανοητότερη και από βλήτο ακόμα
κι ένα χαζό απιθώνοντας χαμόγελο στο στόμα
είπε αυτό που άκουσε ότι δεν το πιστεύει:
βενζίνα ο ένας τ’ αλλουνού την σήμερον να κλέβει…

Και σεις προσμένετε οδηγοί τον Ρέππα να γαυγίσει
και δεν τον πιάνει ένας σας το στόμα να του κλείσει,
μον’ τον ακούτε άφωνοι και άπρακτοι και φρούδοι
σαν να μην είστε σεις καρπός, και να ’ναι αυτός το φλούδι.

Η πόρνη έδειξε η τιβι «κλέφτες» να τους φωνάζετε
λοιπόν; και σεις το άχτι σας έτσι-σαν όλους-βγάζετε;
Τα όπλα δε θα πάρετε; Και δε θα τους χτυπείστε;
συνταξιούχοι-δάσκαλοι- μαμόθρεφτοι σεις είστε;

Σεις μίλια καταπίνετε και δρόμους καταλείτε
και σ’ έναν μπρος φαύλο υπουργό άπραγοι θα σταθείτε;
Οι κλέφτες δίκιο έχουνε να κλέψουν κι άλλα ακόμα;
Δε θα σφραγείστε ούτε σεις το απύλωτό τους στόμα;
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 12:47 π.μ.
Τετάρτη, 16 Ιουνίου 2010
«ΑΒΈΡΩΦ», ΑΞΊΕΣ ΚΑΙ ΑΝΆΓΚΕΣ

Λοιπόν στο «Αβέρωφ» έγιν' ένα πάρτι.
Ε και; Αυτός έπρεπε να ’ναι λόγος
τόσα να ειπωθούν και να γραφτούνε;
Οι άγγλοι τη σημαία έχουν βρακί τους-
λοιπόν; είναι απάτριδες οι εγγλέζοι;
Η Αγιασοφιά ως και τζαμί έχει γίνει-
δεν είναι το άστρο της Ορθοδοξίας;
Γίνονται δεξιώσεις στους στρατώνες
στις εκκλησές γινόνται πανηγύρια-
λοιπόν εχάσαν οι πιστοί την πίστη
και οι στρατιώτες σας τη γενναιότη;
Φτύσανε το Χριστό και τον εβρίσαν-
έχει απ’ αυτό Θεός να είναι πάψει;
Όργια οι παπάδες κάνουν κάθε τόσο-
λοιπόν δεν τους φιλάμε πια το χέρι;
Αν οι που τώρα βοούν για τον «Αβέρωφ»
φωνάζαν ίδια για των βουλευτών σας
τις τόσες τις κλεψιές που έχουν κάνει,
τότε καλά θα κάναν να φωνάζουν.
Μα όχι! τους εμάρανε η αξία
που τάχα έχει για κείνους ο «Αβέρωφ»,
ενώ ο νους τους είναι μ’ όσα λένε
ν’ απασχολήσουν το λαό, κι εκείνος
τις βρωμερές τις πράξεις να ξεχάσει
που κάνουν βουλευτές και υπουργοί του.

Παιδιά, σεις απ’ αυτά παρθένοι που είστε,
πετάξτε τις αξίες. Τις ανάγκες!
Υπηρετείστε, νέοι, τις ανάγκες!
Οι αξίες τα μαχαιροπήρουνα είναι
για να σας κομματιάζουν οι αχρείοι
και να σας καταπίνουν λίγο λίγο.
Όχι οι αξίες αλλά οι ανάγκες
είναι, που αν μπορέστε να καλύψτε,
θα ζήσετε ευτυχείς μέσα στον κόσμο!

Μα και γιατί ολ’ αυτά για τον «Αβέρωφ»;
Γιατί έκανε αυτό που είχε καθήκον;
Ή μήπως γιατί μόνο αυτό το πλοίο
έκανε κάτι, ενώ τ’ άλλα όλα
ήτανε νούλες και τα θαλασσώσαν;
Ή μήπως επειδή έφερ' απ’ το Κάϊρο
τον Παπαντρέα, για να μας πουλήσει
δεμένους χεροπόδαρα στους Άγγλους
με αντίτιμο πρωθυπουργός να γίνει;
Λέει, λευτέρωσαν με τον «Αβέρωφ»
μισή από τη σημερνή Ελλάδα.
Και που τη λευτερώσανε τι τρέχει;
Την πήρανε, τη φάγανε, την τρώνε…
ποιο κέρδος ο λαός είχε από τούτο
ώστε να δίνει αξία στον «Αβέρωφ»;
Τον φτιάξαν τον «Αβέρωφ», λέει, κάποιοι
που ευεργέτες έκτοτε τους λένε.
Και επειδή αποφασίσαν κάποιοι
λίγα από τα κλεμμένα τους να δώσουν
γιατί εσάς αυτό να σας δεσμεύει-
το τι οι λεφτάδες μεταξύ τους κάνουν-
συμφέροντα άνομα υπηρετώντας-,
γιατί αυτό εσας να ενδιαφέρει;;


Φίλοι, αν θέλετε να φκιάστε χώρα
περήφανοι για κείνηνε που θα ’στε,
ξεχάστε τις αξίες! Τις ανάγκες!
Υπηρετείστε, φίλοι, τις ανάγκες!
Οι αξίες τα μαχαιροπήρουνα είναι
εσάς για να ξεσχίζουν οι αχρείοι
και να σας καταπίνουν λίγο λίγο.
Κάτω οι αξίες! Τις ανάγκες φίλοι
με την ορμή σας όλη θεραπέψτε
ώστε ευτυχείς να ζήσετε στον κόσμο!

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:14 π.μ.
Παρασκευή, 11 Ιουνίου 2010
ΚΏΣΤΑΣ ΤΖΑΒΆΡΑΣ

Ρε Κωστάκη τι φατσούλα
γελαστή και πονηρούλα!
Τι παχούλια μαγουλάκια!
τΙ τσαχπίνικα ματάκια!

Τι κορμάκι φουσκωμένο
λες αέρα γεμισμένο!
Τι λαιμούλης χοντρουλός
σε μπουκάλι σαν φελλός!

Και τι γέλιο σαν παιδάκι
που ανθεί στο στοματάκι
είτε ακίνητος μιλάς
ή μιλάς καθώς κυλάς!

Α! Φασίστας αν δεν ήσουν
κι είχες φέρει να μιλήσουν
οι Κωστάκηδες οι δυο
που τα κάναν ρημαδιό,

ίσως γλίτωνες στην άλλη
Κρίση, που ρχεται Μεγάλη:
του Λαού, που διερευνά
ποιος τον έχει να πεινά.

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:08 π.μ.
ΖΉΤΗΜΑ ΜΕΣΤΏΜΑΤΟΣ

Όλα τα πράγματα στη γη αργούνε να μεστώσουν
και τον που έχουν προορισμό στη γη να ξεπληρώσουν.
Η ρίζα αργεί οδυνηρά να δώσει ανθούς και κλώνια.
Για να γενούν βασίλισσες θέλουν καιρούς τα πιόνια.
Με μιας μόν’ ώρας χιόνισμα τα όρη δε θ’ ασπρίσουν
και τα κορμιά θέλουν καιρό απ’ τον ήλιο να μαυρίσουν.
Θέλει καιρούς τα κάρβουνο για να δεθεί διαμάντι.
κι η Ποίηση δεν δόθηκε αδάκρυτα στον Δάντη.
Το μπουμπουκάκι όσο γλυκό, μ’ ακόμα δε μυρίζει.
Ο ήλιος ο κρύος το πρωί, το γιόμα τσουρουφλίζει.
Ο σκύμνος παίρνει τέρμινα ως να μεστώσει λιόντας
και η σοφία για να ’ρθει γερνάει περπατώντας.
Αχ! θέλει πάτημα πολύ να δώσει η ρόγα μούστο
κι οι κοπελιές πίκρα πολλή ως να μεστώσουν μπούστο.
Θέλει αστραπές ο ουρανός; Όχι ως να συννεφιάσει.
Και δίχως ίδρωτα κανείς ψωμί δε θα χορτάσει.
Για να φουσκώσει ποίημα ψυχής προζύμι θέλει.
Η αγουρίδα με καιρούς γλυκό θα γίνει μέλι.
Θέλει καημούς ώστε να ‘ρθει του έρωτα το θάμα
και θέλει αιώνων σκοτεινιά να ’βγει στο φως το νάμα.
Ε! Έτσι είναι κι οι Πρόεδροι κάθε Δημοκρατίας-
θέλουν το χρόνο έστω μιας τουλάχιστον θητείας
για να μεστώσουν και να πουν τα λόγια τα σοφά τους
που τύφλα οι δέκα εντολές να έχουνε μπροστά τους.
Έτσι λοιπόν είπε ο σοφός κι έντιμος πρόεδρός μας
που έτρωγε χρόνια ως βουλευτής και ως πολιτικός μας
κι απ’ το φαί μεγάλωσε κι έπηξε το μυαλό του
κι αντάξιο έγινε πολύ ενός Πολίτου Πρώτου,
πως όλοι ξέρουμε γιατί εδώ έχουμε φτάσει
(που λίγο έλειψε να ’χαμε των πληρωμών μας στάση),
πως πρέπει να συλλάβουμε κάθε φοροφυγάδα
να σώσουμε αν θέλουμε την έρμη την Ελλάδα,
πως πρέπει στις συναλλαγές να έχουμε διαφάνεια,
και με σοφία περισσή κι ορθοφροσύνη σπάνια
ότι το «πόθεν», δήλωσε, το «έσχες» ακλουθάει.
Αλήθεια η σοφία του σκληρά καρύδια σπάει!-
ποιο άλλο θα εμπόρειγε μυαλό, στην οικουμένη
τόσο να βλέπει καθαρά; Σε ποιον είναι δοσμένη
τέτοια ικανότητα- με δυο ή τρεις εκεί φρασούλες
τόσα πρωτάκουστα να λέει που ευθύνης αναγούλες
να φέρνουν κι εντιμότητας σ’ αυτόν που τις ακούει;
Ω! καμπανούλες ηχηρές τόσο ποιος άλλος κρούει!..
Αλλά γι αυτό τον κάναμε και Πρώτο μας Πολίτη
και στο Λευκό τον βάλαμε-που λεν κι οι ΗΠΑ-σπίτι-
ώστε απερίσπαστος εκεί να σκέπτεται αδιακόπως
που ό,τι εν τέλει και να πει να μη το λέει ασκόπως
μ’ αυτό να είναι χτίσης νιας το στέριο αγκωνάρι
που όλα θα φέρει τα καλά και τα κακά θα πάρει.
Όχι, να μη κανείς θαρρεί πως άδικα πληρώνεται
(δηλαδή τι πληρώνεται, απλά χαρτζιλικώνεται).
Λοιπόν, οι χαμερπείς εμείς ας μεταρσιωθούμε
από τα λόγια, που-όλβιοι!-τύχη έχουμε ν’ ακούμε
και ας δημιουργήσουμε την ευτυχή Ελλάδα
αγνοώντας ότι χέστηκε στ’ αλώνια η φοράδα.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:57 π.μ.
Τετάρτη, 26 Μαΐου 2010
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΤΡΑΓΟΎΔΙ
ΤΗΣ ΓΙΟΥΡΟΒΊΖΙΟΝ

Το γελοίο τραγούδι του Αλκαίου
και ο ίδιος ο γελοίος ο Αλκαίος.

Και τριγύρω οι ανόητοι κι οι γλύφτες
γαυριώντες για το «ΟΠΑ» να γιορτάζουν,
για τα λόγια τα μεστά φιλοσοφίας,
για τη δύναμη, το κέφι, τη ζωντάνια,
για τα λόγια ελληνικά που όλα είναι
κι η Ευρώπη πέρα ως πέρα θα λατρέψει.

«Περασμένα ξεχασμένα…» και κρατάει
στα γερά η προπαγάνδα η αχρεία
ότι όλα ο λαός θα τα πληρώσει
κι άλλων χρέη με χαρά θα ξεπληρώσει.

Και ακούμε τα ίδια πάλι και τα ίδια
σαν την κάθε τη χρονιά τέτοιες ημέρες:
αίνους πάλι απ’ της τιβί τους λυμεώνες
που ξερνάνε ό,τι τους πουν τ’ αφεντικά τους.

Και η λόξα της φυλής ξανά πετιέται
και η λύρα όπως χτυπάει κι αυτή χτυπιέται
και ακούς πως θεία είναι η μελωδία,
πως οι στίχοι αυτοί πηγαίνουνε για Νόμπελ,
ότι έχει ομοιογένεια ολ’ η παρέα
και μαζί δεμένα είν’ όλα της τα μέλη,
και σκοπό πως έχουν μόνον, όλ’ η Ευρώπη,
ως τα ουράνια ένα «ΟΠΑ» να φωνάξει-
επιδιώξεις ευγενείς, ελλήνων ίδιες,
στο δικό της σπίτι μόνο κατοικίδιες…

Κι οι χαζά γελώντας νέοι μας και νέες
ιαχές χαράς γεμίζουν τους αιθέρες
γιατί πάλι μεγαλούργησε η Ελλάδα
επειδή στα τελικά έχει περάσει
κι επειδή με πόζα οδεύει και με βιάση
την πρωτιά την ποθητή να καταλάβει
που την έχει κιόλας να! μες στο τσεπάκι.


Κι οι πιο ξύπνιοι απ’ τους χαζούς ελληνολάτρες
για να έχουν άλλοθι ένα για την ήττα
που μπορεί-παρά την τόση σιγουριά τους-
οι πανάξιοι να υποστούν τραγουδιστές μας,
«είδες;», λεν, «ο σκηνοθέτης, πόσο χάλια
παρουσίασε κινήσεις και φωνές μας;…
…αν τα ίδια και τη μέρα κάνει εκείνη…»
και με νόημα εκεί η φωνή τους σβήνει.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 5:56 π.μ.
Τρίτη, 11 Μαΐου 2010
Ο ΛΑΌΣ ΜΟΥ

Να φωνάξω σε ποιον και ν’ ακούσει
τη ντροπή που στα στήθια μου κλείνω;
…Στο κενό θα την πω κι ας γνωρίζω
πως ματαίως μιλώ και σε κείνο:

«Το λαό μου οι φαύλοι τον κλέβουν.
Με άθλιους νόμους οι ίδιοι που φέρνουν
τον πετάνε στη λάσπη δεμένον
κι ό,τι έχει στις τσέπες του παίρνουν.

Το λαό μου οι φαύλοι ονειδίζουν.
Με υποσχέσεις που δεν τις τηρούνε
τον χορταίνουνε κι έτσι πρησμένον
για κοιλιόδουλο τον τιμωρούνε.

Το λαό μου οι φαύλοι πιο φαύλον
απ’ ό,τ’ οι ίδιοι τον έχουνε κάνει.
Και αυτός όλο κάτω τραβάει-
σκόνη γίνεται ό,τι κι αν πιάνει.

Λαέ κούφιε, λαέ κοιμισμένε,
μιαν υπόκλιση ακόμα και χάσου!
Και στον Άδη ζητούν Μαριονέτες:
στάδιο κι άλλο λαμπρό να! μπροστά σου!»
-----

Κρίση.
Καιρός να φωτιζόμαστε με λάμπες πετρελαίου.
Καιρός να τρώμε πάλι ψωμοτύρι.
Καιρός ν’ ακούμε πάλι παραμύθια απ’ της γιαγιάς το στόμα πρι’ να κοιμηθούμε.
Καιρός το μίσος τους να κρύβουνε τ' αδέρφια.
Καιρός για όλους με τα πόδια στη δουλειά μας να πηγαίνουμε.
Καιρός τα τρόφιμα να τα φυλάμε στο φανάρι.

Κρίση.
Καιρός να ’χουμε κότες στην αυλή μας
και με τα φλούδια απ’ τα καρπούζια να τις τρέφουμε.
Καιρός να 'ναι ντυμένες οι γυναίκες όλες έτσι,
που μόνο πρόσωπο να μένει ξέσκεπο από το κορμί τους.
Καιρός με μία βόλτα στην πλατεία να διασκεδάζουμε.
Καιρός να χάσκουμε σα βλέπουμε αερόπλανο.
Καιρός να ξαναβρούμε τα βιβλία.
Καιρός να ξανανοίξουνε οι κινηματογράφοι.

Κρίση.
Καιρός για τις βεγγέρες στα σκαλιά του παλαιού σπιτιού
ως να ’ ρθει του ύπνου η ώρα.
Καιρός να ξαναγράψουν οι ποιητές ποιήματα.
Καιρός να ξαναπάμε μετανάστες.
Καιρός να σκύβουμε να παίρνουμε τα κέρματα που βρίσκουμε.
Καιρός του κουμπαρά.
Καιρός ξανά λιβάνι να μυρίσουμε.
Καιρός να βάλουμε ξανά τις μάσκες της αγάπης.
Κρίση.




ΤΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΘΈΣΗ ΤΟΥΣ
(διάφοροι λένε διάφορα για το ποιος φταίει για το θάνατο των τεσσάρων στη Μάρφιν)

Κανένας απ’ αυτούς δεν έχει δίκιο.
Τους τρεις τους σκότωσε ο Παπαντρέου
με το ίδιο βόλι που έριξε, ανοίκειο,
κι έκλεψε τα όνειρα κάθε μας νέου.

Κτήνη δεν είναι οι κουκουλοφόροι
το θάνατο να θέλουν συνανθρώπων.
Μ’ αντίς να είν’ άκαρποι κοντυλοφόροι
της ΠΡΆΞΗΣ διάλεξαν αυτοί τον τρόπο.

Και αν και ’μεις για το χαμό θρηνούμε
τριών ζωών και μιας ζωής ελπίδα,
θα ’μασταν κούφοι αν μαζί δεν πούμε:
σβήστε τον πλούτο με της φτώχειας τη λεπίδα!

-----




ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΌΡΟΙ ΚΑΙ ΜΑΓΑΖΆΤΟΡΕΣ

Λένε οι μαγαζάτορες των χρυσοφόρων δρόμων:
«Ιδεολογία δεν έχει αυτή η ορδή λίγων ατόμων
που σπάζει τις βιτρίνες μας! καίει το εμπόρευμά μας!
μας καταστρέφει!.. Δείτε εδώ: πάνε τα υπάρχοντά μας!»

Και του λαού οι στεναγμοί, πλούτου τους είναι ανάσες.
Κι είναι το χρήμα ατέλειωτο μες στις χρυσές τους κάσες.
Και στα χρυσά τα σπίτια τους γάλα και μέλι ρέει.
Και της αισχρής τους της χλιδής πλούσια είναι τα ελέη.

Και οι κουκουλοφόροι λεν: Στης πείνας ’μεις τα βρόχια.
Τα που έχετε, τα κλέψατε-πού αλλού;-από μας-τη φτώχια!
Γι αυτό κι η φτώχια το έχει σας με ’μας θα σας το κάψει
να ζεσταθεί απ’ την τρανή φωτιά όπου θ’ ανάψει.

---





ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΡΧΗΓΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ-
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ

Και είναι απορίας άξιον πώς,
ο πρώτος ο πολίτης μας εγκρίνει
τα μέτρα που δε θέλει ο Λαός;
(…και άραγε το θέμα έτσι κλείνει;..)

Καλά , ο Λαός δεν είναι ο Παπούλιας;
Δεν είναι αυτός ο πληρεξούσιός Του;
Πώς χούγια γίνεται να έχει Πούλιας
αντίς να είναι ο Αυγερινός Του;

Το χέρι το Λαό που προστατεύει
πώς τώρα γίνεται να Τον χτυπάει
και όσους Τον σκοτώνουν να χαϊδεύει,
να τους καλόχει και να τους φιλάει;

Ο Πρόεδρος φρενάρει τους πολίτες
ή δυνατά το γκάζι σανιδώνει-
σπρώχνει στη δυστυχία τους ψωμοζήτες
ή την αντίστασή τους δυναμώνει;

...Τουλάχιστο στα τόσα κούφια έπη
που θ’ ακουστούνε μέσα στο Συμβούλιο
ας ρίξει ο Πρόεδρος και λίγα «πρέπει»-
χωνευτικά για γεύμα ένα λουκούλλειο.
=====
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 12:08 μ.μ.
Πέμπτη, 6 Μαΐου 2010
ΠΈΝΤΕ ΠΈΜΠΤΟΥ ΔΎΟ ΧΙΛΙΆΔΕΣ ΔΕΚΑ


α.
ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΈΣ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΌΝΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΉΣ

Θυμάμαι στο μπαλκόνι τον Τσαουσέσκου
σα βγήκε να μιλήσει στο λαό.
Φλόγα όπως σε ριπές αέρα φρέσκου
έτρεμε, ή σαν κύμα όλο νερό.

Και τους τρακόσους δολοφόνους είδα
να τρέμουν στα μπαλκόνια της Βουλής.
Ω! Της Λαϊκής Οργής Ιερή Λεπίδα!
γιατί τη Δίκια Πράξη ακόμα αργείς;




β.
ΣΙΓΉ ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΎ ΣΤΗ ΒΟΥΛΉ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΜΈΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΡΦΊΝ

Ενός λεπτού σιγή η Βουλή
στη μνήμη των καμένων.
Μα αιώνια πρέπει της σιγή
εξαιτίας των κλεμμένων.




γ.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΕΚΡΟΊ ΤΗΣ 5-5-2010

Πόσο ωραία όλα θα ’ταν
αν οι τρεις νεκροί λεγόνταν:
Κάρολος Παπούλιας ένας
Παπανδρέου Γιώργος δύο
και Πετσάλνικος ο τρίτος!





δ.
Ο ΆΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ
ΔΊΠΛΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΉ

Μαύρη σημαία στον Άγνωστο!
Οξύμωρο το σχήμα
γιατί όλα του λευκά: κορμί,
στεφάνι του και μνήμα.

Ο Άγνωστος!.. Τι δε θα ’χανε
τα χείλη του να πούνε
μιας κι όλες βλέπει τις βρωμιές
όσων μας «κυβερνούνε»…




ε.
Ο ΦΑΣΊΣΤΑΣ ΠΑΥΛΌΠΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΆΛΤΕΡ
ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΕΙΣΌΔΙΑ

Απ’ το λαό εβούλιαζε η Αθήνα,
τρεις άνθρωποι στη Μάρφιν εκαήκαν,
γέμισε ο τόπος τραυματίες κι αίμα,
μες στη Βουλή διαδηλωτές εμπήκαν

…και ο Παυλόπουλος με τα δικά του…
Τα σάλια να του τρέχουνε ποτάμι
από το στόμα το ασυμμάζευτό του
το δίχως τελειωμό κι όλο δικό του,

μυαλό φασίστα, φάτσα παντογνώστη,
μπούρδες να λέει κάθε που «σχολιάζει»,
καρδιναλίων δέκα ύφος να ’χει
κι υστερικές κραυγές πάντα να βγάζει.

Τραμπούκος θα ’ταν πρώτος σε μια χούντα
ή στην οχταετία την Καραμάνλειο΄
και θα κρατούσε βέβαια και πιστόλι
(τώρα η γλώσσα του είναι μυδράλλιο…)







στ.
Ο ΣΓΟΥΡΌΣ (Ο ΝΟΜΆΡΧΗΣ) ΔΗΛΏΝΕΙ ΌΤΙ ΔΕΝ ΛΎΝΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΡΕΊΕΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΑΛΗΤΉΡΙΑ ΤΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ

Όχι θα περιμένουνε από σένα,
νομάρχη της δεκάρας, να τα λύσεις…
…και στα επόμενα επεισόδια να προσέχεις
το στόμα πριν ανοίξεις να μιλήσεις…





ζ.
ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ: ΌΧΙ ΑΊΜΑ!

Όχι αίμα Παπανδρέου-πού είδες αίμα;
Τους τρεις αυτούς τους έκανες ψητούς!
Και μη από φόβο πεις πως λέω ψέμα-
η τρόϊκα δεν ευθύνεται γι αυτούς;..




η.
«Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΒΟΥΛΗ…»

Αυτό όλο μας λέγαν και μας λέγαν
ενώ με δάκρυ ψεύτικο εκλαίγαν
οι…απεργοσπάστες δημοσιογραφίσκοι
του πλούτου μεθυσμένοι το ουίσκι.

Ε, κατά πού ηθέλανε να πάει;
Η ώρα του έχει έρθει για να φάει,
και συνεπής ετράβαε κατά κει
όπως ο Αυγερινός προς την Αυγή.

Ας τον ταϊζουμε κι ας τον φυλάμε
σαν κόρη οφθαλμού, που όπου κι αν πάμε
στραμένη πάνω μας ειν’ η ματιά της
μην κάποιος μας και είναι τρομοκράτης.







θ.
ΟΜΙΛΊΑ ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΉ ΤΗΣ 5-5-2010

Για ώρες ευθύνης μίλησες και για δημοκρατία
μα για τους κλέφτες τίποτα-λέξη δεν είπες μία.
Για ωμή ενέργεια μίλησες και δολοφονική
μα για τους κλέφτες μια σιωπή τόσο εκκωφαντική…
Για έθνος μίλησες πολύ, για πατριωτισμό,
μα τίποτα για των φριχτών επιόρκων τον εσμό.
Μισθούς μας είπες έσωσες και γλίτωσες συντάξεις
αλλά το τέλμα των κλοπών δεν είπες να ταράξεις.
Συμπάσχεις είπες με λαό, και κοψοσυνταξίτες
μα λέξη για όσους στη Βουλή καλύπτεις νεοχίτες.
Κανείς, είπες, δικαίωμα, ν’ ασκεί δεν έχει βία-
εσύ! που βιάζεις κτηνωδώς αιδώ και κοινωνία.
Μα να σ’ αφήσω. Πήγαινε να βγάλεις κι άλλους λόγους.
Και διόλου σε στιχουργικούς αξία μη δίνεις ψόγους.



ι.
ΠΑΤΡΊΣ ΕΝ ΠΟΡΝΕΊΑ ΘΝΉΣΚΟΥΣΑ

«Ποιος είναι αναμάρτητος
να ρίξει πρώτος πέτρα;
Τις ανομίες ολωνών
θα μπόρειε ποιος να εμέτρα;

Από τον άθλιο βασιλιά
ως τ’ άμετρά μου πιόνια
στη χώρα ποιος δεν έκλεβε
τώρα και τόσα χρόνια;

Κι αφού ο λαός με πρόδωσε
ποιος μένει να με γιάνει
και όχι πόρνη αλλά κυρί
α πάλι να με κάνει;..

Κανείς! Γι αυτό ελάτε μου
της γης οι πόρνοι όλοι!..
…και βιάστε με…και πάρτε με…
…δική σας είμαι όλη…»
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:52 π.μ.
Τετάρτη, 28 Απριλίου 2010
ΤΑ ΒΌΔΙΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΠΡΕΠΕΙ»

Κάποτε ήτανε το «θα». Οι πολιτικοί το λέγαν
και στις κλεψιές τους ύστερα και τις βρωμιες πηγαίναν.
Κι ο ελληνικός βοϊδολαός εχαίρονταν να βλέπει
άχυρο να ‘χει πάτωμα και αχουριού μια σκέπη.

Και ήρθε κάποτε ο γιος του γέρου Παπαντρέα
και αν και χρήση έκανε του «θα» σε κόπια νέα
μ’ αυτό μονάχο του έβαλε στον κρόταφο την κάννη
και πάει-τελείωσε το «θα» που πια είχε αποκάνει.


Και τότε κάποιοι ευφυείς –κουτοί μα την αλήθεια-
στα που ελέγαν στο λαό μεγάλα παραμύθια
την πρώτη λέξη άλλαξαν κι αντί με «θα», με «πρέπει»
αρχίζαν τα που ακούραστα πολυλογούσαν έπη.

Και από τότε «πρέπει» ακούς μες στης Βουλής το χάνι,
«πρέπει» το κάθε νουδικό ή πασόκο λέει τσογλάνι,
«πρέπει» κι οι χρυσοπλήρωτοι λεν δημοσιογράφοι,
«πρέπει» τα λίκνα όλα λεν κι αντιβοούν οι τάφοι.

«Πρέπει» ξελαρυγγίζονται υπουργοί στις συγκεντρώσεις,
«πρέπει» ακούς όπου σταθείς ή πόδι όπου απλώσεις,
«πρέπει» στους λόγους του έντιμου, του πρώτου μας πολίτη,
«πρέπει» σε κάθε άτιμου της ευτυχίας μας θύτη.

( «Πρέπει» εδώ «πρέπει» εκεί «πρέπει» και παραπέρα
«πρέπει» επάνω, δεξιά κι αριστερά
«πρέπει» στη θάλασσα στη γη και στον αέρα
«πρέπει» στα όνειρα που κάνουνε φτερά.

«Πρεποειδώς» συμπεριφέρονται οι πάντες
που μανιωδώς θώκους και χρήματα ζητούν-
ψάχνουνε Τράπεζες…μπαούλα…ψάχνουν τσάντες
κι αυτά αν δε βρούνε τότε παίρνουν ό,τι βρουν.

«Πρέπει» εγέμισε το παν-πικρή αλήθεια-
κι αυτό που διόλου δε μου φαίνεται καλό,
είναι πως πλην από τα χείλια και τα στήθια
«πρέπει» εγέμισε κι αυτό τους το μυαλό.)

Κι όπως το «θα» υποταχτικά κατάπιναν-τα βόδια-,
ούτε του «πρέπει» βλέπουνε τα που ορθώνει εμπόδια΄
και θα χαθούν έτσι άσκοπα οι όσοι εγίναν κόποι
κι αυτοί ποτέ δε θα γινούν-αλίμονο!-ανθρώποι..

Κι όπως γινόταν με το «θα», ο λαός και με το «πρέπει»
σκοτώνει ατός του τη χαρά κι άδεια έχει πάντα τσέπη΄
κι ακόμα, αντίς για ουρανό, σπηλιάς μιας βλέπει σκέπη-
και θα ‘λεγε αν τον ρώταγες «γιατί;»,: «γιατί έτσι…πρέπει!»
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:13 μ.μ.
Δευτέρα, 12 Απριλίου 2010
ΚΛΈΦΤΕΣ

Ποιος κλέβει επιτέλους στην Ελλάδα;
Μήπως εκτός από τους βιομηχάνους,
και τους πολιτικούς, τους τσιφλικάδες,
εφοπλιστές, εφοριακούς, εμπόρους,
κι απ’ τους πολλούς μικρούς, κι απ’ τους μεσαίους,
κλέβει και όλος ο λαός συλλήβδην
ήγουν και ο μικρός ο εμποράκος,
και ο μανάβης και ο μπακαλάκος
και ο υπάλληλος είτε ο δημόσιος
ή ο ιδιωτικός, κι ο ιδιοκτήτης
κάποιου μικρού έστω μόνο κτίριου
κι ο λαχειοπώλης και ο παγοπώλης
και των λαικών των αγορών οι τύποι
και της περίφημης της βαρβακείου
κι οι λιανοπωλητές οι υπαίθριοί μας
κι ο χτίστης κι ο σκαφτιάς κι οι λασπιτζήδες
κι οι υδραυλικοί και οι ηλεκτρολόγοι
κι οι δάσκαλοι και οι καθηγητάδες-
μην κλέβουν κι όλοι αυτοί οι κερατάδες;
Ε, το λοιπόν, και τούτοι όλοι κλέβουν!
Το κατά δύναμιν βεβαίως, μα όμως
γόνα κι αυτών το κλέψιμο πηγαίνει!
Κι αυτή ‘ναι η αιτία που ο κόσμος
δεν ξεσηκώνεται σ’ αυτούς ενάντια
που τα χοντρά λεφτά του τόπου τρώνε.
Κοράκου κόρακας μάτι δε βγάζει
και κλέφτης κλέφτη δεν τόνε πειράζει.
μόνο καθένας ψάχνει να μπορέσει
σε κόλπο τρανταχτό ένα να πέσει
και την καλή κι αυτός γερά να πιάσει
και τη ζωή του να καλοπεράσει.
Γι αυτό ατιμώρητοι μένουνε τώρα
όσοι ρημάξαν στην κλεψιά τη χώρα.
Γι αυτό και μια του κλέφτη-δυο του κλέφτη,
η Ελλάδα σούμπητη στο χάος πέφτει.






ΤΡΟΜΟΚΡΆΤΕΣ…

Πιάστηκαν οι «τρομοκράτες»!
Η πατρίδα σώθηκε!..
Μια γαλήνη στην Ελλάδα
πέρα ως πέρα απλώθηκε!..

Τώρα η Μέρκελ πια στα σκέλια
θα τη βάλει την ουρά
κι ο Όλι Ρεν θα πει «συγνώμη»
και θα κλαίει γοερά...

Ο πολύς ως τώρα Γκρουέφσκι,
αρχηγός έθνους ανάνδρου,
το που έστησε θα ρίξει
άγαλμα του Αλεξάνδρου...

Τώρα κάθε μία χώρα
που μας είχε ευρώ δανείσει
δίχως δεύτερη μια σκέψη
όλα θα μας τα χαρίσει...

Πάνε πια τα που η Ελλάδα
τόσα χρόνια είχε χάλια-
τώρα οι έλληνες θα τρώνε
με χρυσά όλοι κουτάλια...

Κι ο Ομπάμα όταν θα μάθει
ότι πιάστηκε ο Μαζιώτης,
μια βοήθεια εν τω άμα
θα μας δώσει τώρα πρώτης...

...Α! Ρε έλληνες κουτάβια
που σας κάνουν να πιστέψτε
ότι πρέπει από την πείνα
που σας έφεραν να ρέψτε…

...Α! ρε έλληνες κουτάβια
που ένα κόκαλο σας δίνουν
που «τρομοκρατία» το λένε
και το αίμα αυτοί σας πίνουν…

...Α! ρε έλληνες κουτάβια
πόσα ακόμα τάχα χρόνια
θα φοβάστε τη σκιά σας-
ή θα είναι’ αυτό αιώνια;..
-----
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 7:56 π.μ.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 7:54 π.μ.
Σάββατο, 10 Απριλίου 2010
ΤΙ ΛΑΌΣ!...

Τι λαός που είμαστε όμως!
Πώς αλλάζουμε συντόμως
έξεις τάσεις και συνήθειες
αναχλές είτε και βύθιες…

Πριν από εξήντα χρόνια
εγεμίζαμε κασόνια
με βγαλμένα μάτια, μύτες,
από θύματα και θύτες.

Κι ήταν η ζωή μας τότες
για να τρώνε και οι κότες
κι οι νεκροί πάνω στα κάρα
δυο ντουζίνες μια δεκάρα.

Τώρα όμως τι λαός
που εγίναμε ακριβός!
Ένας κάπου αν πεθάνει
θέμα η τιβί το κάνει!

Αμ το άλλο; Χρόνια τώρα
κατακλέβανε τη χώρα
στρατιές πολιτικών
δεξιών κι αριστερών.

Και οργίαζε η σπατάλη
κι από δώθε παν οι άλλοι
και ανθούσε η διαφθορά
και κρυφά και φανερά.

Και να! βίλλες και οφ-σορ
και να! αρμάνι και ντιορ
να! και πύργοι να! και κότερα
με ροζ σκάνδαλα στα ενδότερα.

Τώρα όμως τι λαός
που εγίναμε ηθικός!
τώρα πια κανείς δεν κλέβει
απ’ την πείνα και ας ρεύει.

Τι βαρύ να πάθαν σοκ
η Νου Δυο και το ΠΑΣΟΚ
και να κλέβουν σταματήσαν
λες τιμιότητα μεθύσαν;

Τι λαός που είμαστ’ αλήθεια!
Τι καρδιά κλειούμε στα στήθια!
Πώς γοργά που ’χουμε αλλάξει
και στα λόγια και στην πράξη…

(…Βάδρα μη γυρνώντας ο ήλιος
πάλι ερθεί κανας Εμφύλιος…
…βάρδα μην τελειώσει η κρίση
και φαί πάλι μυρίσει…)
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:49 μ.μ.
έπεσε πολωνικό αεροπλάνο
ΈΠΕΣΕ ΠΟΛΩΝΙΚΌ ΑΕΡΟΠΛΆΝΟ

Να ‘τανε λέει ελληνικό το που ‘πεσε αεροπλάνο…
και να μην είχε πολωνούς μα έλληνες επάνω…
και να ’χε τους τρακόσιους της μισητής Βουλής μας,
ήγουν τους μόνους αίτιους της μοίρας της κακής μας…

Μα τέτοια τύχη πού για μας...εμείς αντί για κείνους
καθημερνά πεθαίνουμε-θύματα όχι σμήνους
που ένα του ένα τα σαθρά πέφτουν αεροπλάνα,
μ’ απ’ της Οικονομίας τους τα λαοκτόνα πλάνα.

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:15 π.μ.
Τρίτη, 30 Μαρτίου 2010
ΑΦΓΑΝΆΚΙ ΚΑΙ ΕΛΛΆΔΑ

Σαν την Ελλάδα εμέν’ αυτό μου μοιάζει το αφγανάκι
που έρημο κι ολόφτωχο στους δρόμους τριγυρνά
με αποφάγια ψάχνοντας να στυλωθεί λιγάκι
ενώ από δίπλα του η χλιδή αγέρωχη περνά.

Έτσι κι αυτή στις κραταιές του κόσμου μας πατρίδες
το χέρι απλώνει επαίτισσα παρακαλεστική
αναζητώντας μάταια να έβρει έστω ελπίδες
πως κάποτε θα έπαυε να είναι νηστική.

Και όπως το αμούστακο κι άμοιρο αυτό φτωχούλι,
πήγε από την έκρηξη που έκανε η Ταυ Νι Ταυ,
έτσι κι η Ελλάδα, παίζοντας με το φαί κρυφτούλι,
από τ’ αγκάλιασμα θα πάει του Δέλτα αυτή Νι Ταυ.

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 12:55 π.μ.
Παρασκευή, 12 Μαρτίου 2010
ΤΙ ΕΊΠΕ Ο ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΣΤΟΝ ΟΜΠΆΜΑ

"Δώστε μας-δώστε-δώστε μας-δώστε μας κύριε Ομπάμα
ώστε να σβύσουμε κι εμείς τα χρέη μας εν τω άμα
ου μην, μα και να δώσωμεν πνοήν εις την Ελλάδα
όπου ανθεί η πορτοκαλιά και η περικοκλάδα.
Δώστε μας γιατί έπηξε η Αθήνα εις τα πορείας
αν και βεβαίως το διατί είναι άξιον απορίας-
διότι εγώ μέτρα ορθά και δίκαια εφηύρα
όταν τα ηνία ανέλαβα και γην καμμένην ήβρα.
Ήγουν τουτέστιν δηλαδή με άλλους λόγους ήτοι,
εις καθενός εισέβαλα πτωχού την άθλια σκήτη
και πλήρως τον συνέθλιψα τα ευρώ του για να πάρω-
κατά το δη λεγόμενον κοινώς, να τονε γδάρω.
Κι αν «διατί» ρωτήσετε εις ολ’ αυτά προέβην,
δια ν’ αποφύγω το έκαμα την παγκοσμίαν χλεύην
αν πτώχευσιν εδήλωνε η φιλτάτη μου πατρίς,
που τριακόσια επίσημα χρεωστεί ευρώ-φευ-δις.
Διότι αγαπητότατε και φίλτατε Ομπάμα
σύμφωνος είστε προφανώς πως έτσι έχει το πράγμα:
καλλίτερα τους έλληνας παμπτώχους να τους ίδω
παρά πτωχήν την χώραν μου-όρκον δι αυτό σας δίδω.
Δώστε μου κύριε Ομπάμα μου τα στόματα να κλείσω
αυτών που λεν ότι πολύ κι εγώ δε θα φτουρήσω-
γιατί όποιον φέρνει χρήματα τον θέλουν στην πατρίδα.
Και επειδή πλέον καλόν Πρόεδρο εγώ δεν είδα
παρά εσάς αγαπητέ και φίλε κύριε Ομπάμα,
δώστε μου γιατί αλλιώτικα αρχίζω-να! το κλάμα…
Δώστε μας-δώστε-δώστε μας-δώστε μας κύριε Ομπάμα
το νέο εμείς να κάνουμε εις την Ελλάδα θάμα.
Δώστε μας όπως κάποτε μάς έδινε κι ο Κλίντον
και σώσατε τους έλληνας απ’ την καταστροφήν των.
Χρωστούν παντού κι ’άλλος κανείς δεν τους δανείζει πλέον
κι εγώ ο τάλας ας χτυπώ όλες τις πόρτες κλαίων.

Τους τρόπους τους απέναντι σε μας καλούς μας δέστε
και πράσινα δολλάρια κύριε Ομπάμα πέστε
(τα προτιμάμε απ’ τα ευρώ κατά το μάλλον και ήττον)
γιατί αλλιώς οι έλληνες θα χάσουν την βολήν των.

Μας δίνει η Ευρώπη βέβαια, όμως αυτά δε φτάνουν.
Έχουνε τόσα πράγματα οι έλληνες να κάνουν…
Μα για να κάνουν όλ’ αυτά να φάνε πρώτα πρέπει
και για να φάνε να ’χουνε πρέπει λεφτά στην τσέπη.
Πρέπει να φάω πρώτα εγώ που ’μαι πρωθυπουργός
Κι αμέσως ύστερα να φάει ο κάθε υπουργός.
Πρέπει να φαν οι εκδότες μας, να φάνε οι βιομήχανοι,
πρέπει και οι μεσάζοντες να φαν οι πολυμήχανοι.
Πρέπει να φάει ο ΟΤΕ, να φάει κι η ΔΕΗ μας,
οι άρχοντες οι δημόσιοι και οι δημοτικοί μας,
να φάνε οι χοντρέμποροι, οι έφοροι να φάνε,
κι αλί-να φαν κι οι τράπεζες που αδιάκοπα πεινάνε.

Και πρέπει φίλε πρόεδρε να δώσετε γενναίως
γιατί άλλα χρόνια ειν’ αυτά και άλλα ήσαν τα τέως.
Τώρα δεν τρώνε σε φτηνό οι έλληνες κεντράκι΄
τώρα όλοι τρων σε ρέστωραντς που ’χουν μπουφέ και τζάκι.
Τώρα μετάξινο φορεί ο κάθε έλλην σώβρακο
και θέλει με το σκούπισμα το τζάμι να ’ναι αόρατο.
Αρώματα πανάκριβα αι νέαι μας αγοράζουν
και το ύστατο εσώρουχο σ’ επαύλεις μόνο βγάζουν.
Τώρα δυο αυτοκίνητα καθένας έλλην έχει-
για τις λιακλάδες το ’να τους, τ΄άλλο για όταν βρέχει.
Και τα παιδιά μας, η ελπίς η ελληνική του αύριο
για να ντυθούν και για να φαν ξοδεύουν ένα Λαύριο.
Γι αυτό σας λέω-δώστε μου δολλάρια πρόεδρέ μου
να διαψευστούν οι αριστεροί σφοδροί επικριταί μου
που άπρακτος στη χώρα μας διαδίδουν πως θα πάω-
δώστε μας για να φαν κι αυτοί αλλά κι εγώ να φάω.

Και μη ποτέ νομίσετε λέξεις ότι θ’ αρθρώσω
από τας λίαν δουλοπρεπείς εκείνας-να μη σώσω.
Είμαστε υπερήφανος λαός και επαιτούμε
όχι σαν άθλιοι ζήτουλες, αλλά σαν ν’ απαιτούμε.
Όταν με χέρι απλωτό οικτρά διακονιαρίζομεν
την κεφαλή έχουμε ψηλά και πόρρω ατενίζομεν.
Κι όταν γυρίσουμε μετά κι άδεια παλάμη δούμε
τότε αυτόν αφήνουμε κι από άλλονε ζητούμε.
Και ούτε λέμε «τον πτωχόν, άρχοντα, ελεήστε»,
παρά «θα ημπορούσατε κύριε να μας δανείστε…»
Αισθάνεστε την διαφοράν του «άρχοντα» απ’ το «κύριε»΄
Ανάμεσά των εγωισμού φωναί ηχούνε μύριαι.
Και την αξιοπρέπεια που κλείει το «δανείστε»
Δεν ημπορείτε βέβαια να μας την αγνοείστε.
Μα έχουμε υπέρ ημών και άλλο ένα ατού
που έχει μεγάλη πέραση και πάντα και παντού:
πως δώσαν τον πολιτισμόν οι έλληνες σε όλους.
και διόλου αυτό εγωισμούς δεν κρύβει ούτε δόλους.
Αλλ’ ας αφήσουμε αυτά τα χιλιοειπωμένα
και μην κοιτάτε τους παλιούς, κοιτάξτε νέον κανένα-
Κοιτάξτε τον πώς κάτισχνος είναι και πάει να ρέψει.
κι όπως αυτός δεν το μπορεί καλά να τα πορέψει,
έτσι είναι φίλε πρόεδρε και η Ελλάς: πεινάει
και αν δε την βοηθήσετε η δόλια πώς θα φάει;
Κοκκάλινη και άσαρκη θα μείνει, δίχως ξύγκι
και κρίμα γιατί πέρασε κι η μόδα της Τουϊγκυ.

Δώστε μας-δώστε-δώστε μας-δώστε μας πρόεδρέ μας
έδαφος πλούσιο να βρουν αι ρίζαι αι κοιναί μας
και με καρπούς το δέντρο μας και φύλλα να γεμίσει-
γιατί ένα δέντρο άρριζο ποτέ δε θα καρπίσει.

Λίγα δολλάρια φίλε μου Ομπάμα δώσετέ μου
και «θέλω» πλέον δε θα πω εγώ σε σας ποτέ μου.

Και, φίλε κύριε πρόεδρε, Ομπάμα αγαπητέ μου
αν όλ’ αυτά τα στείλετε που είπα, κατ’ ανέμου,
όμως αχάριστος εσείς ποτέ δε θα φανείτε.
Γιατί στα χρόνια τα παλιά, τα προιστορικά,
η Ελλάδα σας εδάνεισε, όπως ευθύς θα δείτε,
σαρκώνοντας τα όνειρα τ’ αμερικανικά.

Όταν ο Οδυσσέας μας έφυγε από την Κίρκη
αυτή η περιπέτεια φαίνεται δεν του ήρκει,
και με χρυσόν γεμίζοντας πλοιάρια καμπόσα
προς των Βερμούδων τα νησιά επήγε τα τρακόσα.
Εκεί δε βρήκε τίποτε πλην γλάρων και φασών
κι μόνη που στην πείρα του προστέθηκε ωφέλεια
ήταν να δει στη θάλασσα μέσα των Σαργασσών
τ’ αυγά τους ν’ αποθέτουνε εκατομμύρια χέλια.
Μετά (να μην αναμασώ γνωστά σας πρόεδρέ μου),
έφτασε στην Αμερική (ω! Όλβιε πρόγονέ μου).
Και τότε οι αμερικανοί μεγάλες είχαν φτώχειες
Γιατί ούτε βέλη είχαν αυτοί ακόμα, ούτε λόγχες.

Ε! Όλο το χρυσάφι του τότε ο Οδυσσέας
εις τους κατοίκους το ’δωσε της γης που ’βρε της νέας.
Και λόγχες τους εχάρισε κι ακόντια ουκ ολίγα
που εφανήκανε σ’ αυτούς καρρέ σα να ’χαν Ρήγα.
Και πια ορθοποδίσανε και πάνω τους επήραν
και ανοιγμένην έκτοτε βρίσκουν την κάθε θύραν-
κι αν όχι, την ανοίγουνε με νέα όπλα τώρα,
μα που έχουν για προγόνους τους του Οδυσσέως τα δώρα.
Το τότε των προγόνων σας το χρέος θυμηθείτε
και στου Οδυσσέα τον εγγονό δεόντως ξηλωθείτε.

Κι οι Τούρκοι παραβαίνοντες τας διεθνείς συμβάσεις
Οι άθλιοι όλο πιο πολλές μας κάνουν παταβιάσεις
κι η Ελάδα μας ό,τι και αν δοκίμασε να κάνει,
αυτούς ούτε ζεϊμπέκικο ούτε χαλβάς τους πιάνει.
Κι οι άθλιοι κάμνουν ελιγμούς ξεύρετε επικινδύνους.
Μα ίσα δε θα βάλουμε τώρα εσάς με κείνους.
Γιατί σεις είστε κύριοι και όπου και να πάτε
(μου το ’λεγε ο πατέρας μου) γενναία τ’ ακουμπάτε.
Και στείλετε κι επενδυτάς εις την πτωχήν Ελλάδα
που μία κάνει η συννεφιά και δέκα η λιακάδα
κι όρους εμείς ευνοϊκούς για κείνους θα θεσπίσωμεν΄
τέλος, ελάτε σεις εκεί και ύστερα τα βρίσκομεν.

Και μη επειδή μας δίνουνε οι ευρωπαίοι χρήμα
θαρρήστε πως εγίναμε δικοί τους παραχρήμα-
Αφόνταν δεν ψηφίσανε το Σάκη κι ήρθε τρίτος,
άσπονδοι εχθροί μας έγιναν αυτοί αναντιρρήτως.

Δώστε μου χρήμα αγαπητέ ο δόλιος να στεριώσω
χωρίς να πρέπει ύδωρ και γην σ’ αριστερούς να δώσω.
Μα ελάτε δέστε και κεινούς που χάσανε από μένα:
Όλα μου τα ’χουνε λειψά στο κράτος αφημένα.
Πεντέξη χρόνια μείνανε στην εξουσία επάνω
και μόνος μου ο άμοιρος εγώ τι να προκάμω;
Καμμένη γη μού έδωσαν για να ’βγουν κείνοι λάδι
που πλέον δεν είναι γη αυτή μα είναι παξιμάδι.
Και για να μη κάρβουνο εγώ δώσω στους επομένους-
βοηθήσετε τους έλληνας να σώσω τους καημένους.


Κι εγώ, θέλετε πέρασμα για τα στρατεύματά σας;
Ελάτε! Όλ’ η Ελλάς χαλί κάτω απ’ τα πέλματά σας!
Θέλετε και στο Σύνταγμα σεις Βάσεις ν’ αποκτήσετε;
Άλλο δεν έχετε παρά μόνο να το απαιτήσετε.
Κι όπου στρατιώτες θέλετε να στείλω, να μου πείτε΄
κι ας φωνασκεί το ΚουΚουΕ-αυτοί είναι αλήται.
Έχω λαόν που ανέχεται όσα και να του κάνουν.
Με συγκεντρώσεις το άχτι τους οι άμοιροι μόνο βγάνουν.
Με δρόμους που άφτιαχτους κρατώ αβέρτα τους σκοτώνω
κι αυτοί μετράνε τους νεκρούς-χιλιάδες κάθε χρόνο-
γράφουνε στις φυλλάδες τους, γκαρίζουν στις πλατείες,
σε ομάδες συγκεντρώνονται και κάνουνε πορείες,
μα όσο κι αν φωνάζουνε και όσο κι αν γκαρίζουν.
πάλι εμέ στις εκλογές οι άμυαλοι ψηφίζουν.

Κι αν βλέπετε να σκούζουμε για τη Μακεδονία
είναι που ελλήνων τρώει εκεί ανίερη κομπανία
και όχι ξένων (Σκοπιανών ή όποιων ίσως άλλων).
Και το αν ήταν έλληνας ο Αλέξανδρος-ή μάλλον
ελληνική αν μίλαγε, ή τούρκικη ή διεθνή,
ούτε μας νιάζει διόλου εμάς ούτε μας συγκινεί.

Αυτά Ομπάμα αγαπητέ επόθουν να σας είπω.
Και σεις ακούστε της καρδιάς της άθλιας μου τον χτύπο
και δώσατέ μου χρήματα ώστε όταν πάω πίσω
από αυτά βοηθούμενος σοφά να κυβερνήσω.»

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 5:48 π.μ.
Η ΈΚΡΗΞΗ

Η Κοινωνία κλεισμένη στο καζάνι της
που από κάτω του η φωτιά θεριεύει.
Ο ατμός βαρύς κι όλος θυμό αναδεύεται
και διέξοδο δε βρίσκει κι ας γυρεύει.

Οι θερμαστές τριγύρω ξεφαντώνουνε
και ξύλα όλο τη φωτιά ταϊζουν-
«μέτρα», «δικαιοσύνη», «φως», «διαφάνεια»-
όπου σαν κόκαλα σε τάφο τρίζουν.

Πόσο μεγάλη θα ’ναι τάχα η έκρηξη;
Και όλους τους προδότες θ’ αφανίσει,
ή απ’ τη μαγιά τους πάλι θα φουσκώσουνε
και νέος κύκλος δυστυχιάς θ’ αρχίσει;

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:21 π.μ.
Τετάρτη, 10 Μαρτίου 2010
Λάμπρος Φούντας

Άλλο εν' Aστέρι στης Eξουσίας τον Oυρανό
που άργητα δίχως θε να φλογίσει όλο Λαμπράδα.
Πληγή άλλη μία στο Κράτος πάνω το Ελεεινό.
Στάλα μια ακόμα στης Ανθρωπότητας την Ικμάδα.

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:48 μ.μ.
Κυριακή, 21 Φεβρουαρίου 2010
ΛΥΡ-ΟΙΚΟ ΤΟ ΣΚΑΪ
ΠΆΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΑΪ:
ΛΥΡ-ΟΙΚΟ ΜΕΤΡΆΕΙ…


Λυριτζής και Οικονόμου
πήραν τ’ όπλο τους επ’ ώμου
και στο ΣΚΑΪ παν γραμμή
για να φάνε κι από κει.

Ο που υμνούνε φασισμός,
ο βαρύς τους αυτισμός
κι η αηδία που γεννούν
στο γυαλί όταν φανούν,

ειν’ εγγύηση γερή
πως αλλάξαν οι καιροί-
πως πια νεάντερταλ ποθούν
κι όχι κρομανιόν ν’ ακούν.

---
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:28 π.μ.
Πέμπτη, 18 Φεβρουαρίου 2010
ΥΠΟΥΡΓΌΣ ΥΓΕΊΑΣ-ΓΙΑΤΡΟΊ-
ΝΟΣΟΚΌΜΕΣ-ΆΡΡΩΣΤΟΙ-
ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΑ

Έλληνα αρρώστησες; Εχάθης!
Γιατί μες στα νοσοκομεία
γιατρειάς ελπίδα δεν θα έχεις
έστω κι αν θέση βρεις καμία.

Δίχως ευθύνη νοσοκόμες,
γιατροί που άφαντοι είναι όλοι
και που ορατοί γίνονται μόνο
αν θα μυρίσουν πορτοφόλι,

και υπουργός που όλο εγκαίνια
νοσοκομείων άδειων κάνει
κι ισορροπίες τηρεί μονάχα
ώσπου αισίως να…την κάνει…

Γελοίε κι άμοιρε έλληνά μου
κοίτα φτωχέ μην αρρωστήσεις
γιατί ούτε σάλιο σου αφήσαν
κακόμοιρε, για να «τα φτύσεις»…




ΆΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΛΕΩΝΊΔΑΣ

Τι κάνει ένα κλικ πιο κάτω
στης νοημοσύνης τα σκαλιά!
στέλνει το θύμα του στον πάτο-
στης Ανοησίας την αγκαλιά…





ΠΕΤΡΟΎΛΑ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟΎΛΕΣ

Η Πετρούλα κάθε βράδυ
πρόσωπο, φωνή αλλάζει,
κι όλο σειέται και λυγιέται
και τους άνοες διασκεδάζει.

Έτσι κι οι πολιτικοί μας
βάζουν πρόσωπο άλλο κάποιο
και αφήνοντας στην πάντα
το ορίτζινάλ τους σάπιο,

πόζες παίρνουνε γελοίες
και ακκίζονται ολοένα
λέγοντας συνέχεια λόγια
ψεύτικα και διεφθαρμένα.

Μια Πετρούλα ο καθείς τους
πορνικά φέρονται πλήρως
λέγοντας τα λόγια εκείνα
που οι χαζοί ποθούν απείρως.

Κι ενώ είναι κουμπωμένοι
ως απάνω στο λαιμό τους
τώρα ημίγυμνοι χορεύουν
ξεγελώντας το λαό τους.

…Με πολιτικούς Πετρούλες
και με τα που παίρνουν μέτρα
οικονομική μια τώρα
μαγειρεύεται Καζέρτα.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:55 μ.μ.
Τρίτη, 16 Φεβρουαρίου 2010
Α ΡΕ ΧΡΥΣΟΧΟΊΔΗ…

α ρε χρυσοχοίδη
α ρε χρυσοχοίδη
των πολιτών η ασφάλεια
δεν είναι –όχι- παιχνίδι

είπες ότι θα κλείσεις
τις χάσκουσες οπές
μα οργιάζουν οι ληστείες
οργιάζουν κι οι κλοπές

α ρε χρυσοχοίδη
να ωρύεσαι δεν αρκεί:
και στη στενή θα πρέπει
να μπούνε μερικοί.

τα λόγια χρυσοχοίδη
παράτα τα παχιά
γιατί έται όπως πάμε
δε θα ’χουμε ταχιά.

το ΕΓΏ ας πάψει λίγο
το νου σου να οδηγεί
κι απ’ της ταπεινοσύνης
πιες λίγο την πηγή.

όταν μιλάς μη βγάζεις
αφρούς από το στόμα
αυτό ούτε κι ο Χίτλερ
δεν το ‘κανε ακόμα

κι αγέρωχα μη πίσω
τινάζεις το κεφάλι
δηλώνοντας αθώος
στο της Ελλάδας χάλι

παραφροσύνης λόγια
μη όλο ξεστομίζεις
και μη σε μεγαλείου
τα πέλαα αρμενίζεις

αν υπουργός εγίνεις
δεν είν’ αυτά να κάνεις
μα πού και πού κανέναν
εγκληματία να πιάνεις

είναι της κοινωνίας
να πιάνεις τους εχθρούς
και όχι πύρρειες νίκες
να έχεις με νεκρούς

κι όπως Θεός δεν είσαι
ή Ροβεσπιέρος καν,
γι αυτό και στην Ελλάδα
δεν είσαι συ το παν

κι αν είναι μουσουλμάνος
ή χριστιανός ο Ομπάμα
μεγάλο αυτό δεν είναι
ούτε ποτέ ήταν πράμα.

α ρε χρυσοχοίδη
α ρε χρυσοχοίδη
σκληρό να δείξεις θέλεις
πως είσαι ένα καρύδι

μα καρυδότσουφλο είσαι
καημένε δυστυχώς
που όπου του γουστάρει
σε πάει ο καιρός…
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 11:20 μ.μ.
Πέμπτη, 11 Φεβρουαρίου 2010
ΜΟΥ ΠΑΊΡΝΟΥΝ…

Στη χώρα αυτή που μένω
τα κύματα που δέρνουν,
διόλου να πω δεν ξέρω
γιατί όλο μου παίρνουν-

γιατί όπου κι αν γυρίσω
και όπου κι αν σταθώ
μου παίρνουν κάθε ώρα
και μέρα και λεφτό…

παίρνουν και μόνο παίρνουν
και τίποτα δε δίνουν
παίρνουν και όλο παίρνουν
τίποτα δε μ' αφήνουν…

Μου παίρνουνε για φόρους
μου παίρνουνε για κλήσεις
για Φι Πι Α μου παίρνουν
μου παίρνουν για αιτήσεις,

μου παίρνουν για τεκμήρια
για ΝΕΤ και για νερό
μου παίρνουν για χωράφια,
γι αέρα καθαρό,

μου παίρνουν για βενζίνα,
μου παίρνουν για ΔΕΗ,
για Νήπια, για Σχολεία,
για Λύκεια, για ΤΕΙ,

μου παίρνουν όταν κλαίω
μου παίρνουν κι αν γελώ
μου παίρνουν αν σωπαίνω
μου παίρνουν αν μιλώ…

μου παίρνουν για τη μύτη
μου παίρνουν για το στόμα
μου παίρνουν για το πόδι,
για των μαλλιών το χρώμα…

μου παίρνουνε για διόδια,
μου παίρνουν για φαί,
μου παίρνουν σα νυχτώνει
μου παίρνουν το πρωί…

παίρνουνε για τα σπίτια,
παίρνουν για τις αυλές ,
με το καλό μου παίρνουν,
μου παίρνουν μ’ απειλές…

μου παίρνουν για το ένα
μου παίρνουν για το άλλο
για το μικρό μου παίρνουν
παίρνουν για το μεγάλο…

και παίρνουν κι όλο παίρνουν
και τίποτα δε δίνουν
και παίρνουν κι ολο παίρνουν
και ρέστον με αφήνουν

Κι απ’ το πολύ το πάρε
να δώσω άλλο δεν έχω΄
κι όπως με κυνηγάνε
κι όπως εγώ όλο τρέχω

νομίζω να με πιάσουν
ζητάνε, να με γδάρουν,
και το έτσι που αργάσαν
τομάρι μου να πάρουν.

Δε θα τους γίνει όμως
κι αυτή η που θέλουν χάρη,
γιατί, προτού το κάνουν
ο διάολος θα τους πάρει

και μόνο Εγώ θα μένω
στη Μνήμη των Καιρών
Μακράν σε Νου και Γνώση
Πέραν Αριστερών.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:05 π.μ.
Πέμπτη, 4 Φεβρουαρίου 2010
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΣ ΕΑΥΤΟΝ

Πρωθυπουργός μου ζήτησαν να γίνω
Είπα κι εγώ γιατί να μην το κάνω;
Τους έλεγα ό, τ’ ήθελαν ν’ ακούσουν
τους έδειχνα ό, τ’ ήθελαν να δουν
τους έταζα λαγούς με πετραχήλια
κι έτσι ξεμπέρδεψα με τον χοντρό.
Κι όταν εβγήκα, πρώτη ήταν δουλειά μου
και πήγα στης ΕΟΚ τ’ αφεντικά.
Τους ρώτησα καιρό πόσο μου δίνουν
ώσπου να κάνω εκείνα που ζητούν.
Μου δώσανε ολόκληρους τρεις μήνες.
Κι άρχισα πια το παραμύθι εγώ,
να λέω πως για όλα φταιν εκείνοι
που από μένα κυβερνούσαν πριν.
Κι είπα για κερδοσκόπους και γι Αλμούνια,
και είπα για Τρισέ και γερμανούς,
κι έβρισα όλους όσους τάχα φταίγαν
κι όχι εμένανε και τη Νουδού
που είχαμε την Ελλάδα κατακλέψει.
Είπα πως οι φτωχοί δε θα πληρώσουν,
είπα πως απ’ τους πλούσιους θα τα πάρω,
τέλος με το λαό ένα έχω γίνει.
Και ο λαός μ’ ακούει κεχηνώς
και λέει: «με τους πλούσιους τα βάζει!...»
Κι όταν επέρασαν οι τρεις οι μήνες
που η Ευρώπη μου ’χε χαριστεί,
Τότε τους έφερα τα μέτρα εκείνα
που των φτωχών αίμα κι ιδρώ θα πιουν.
Και τίποτα να πούνε δεν μπορούνε-
ίσα ίσα θαυμασμό θα μου ’χουν κιόλας
που χύμα τα ’λεγα στους ευρωπαίους.
Κι όταν με τον καιρό τους ξεζουμίσω
και την Ελλάδα βγάλω από την κρίση,
πάλι πρωθυπουργός της θα γινώ
…γιατί όλη σαν χαζή θα με ψηφίσει.
Και να!να κλέβει πάλι το ΠΑΣΟΚ
μια χώρα που…αυτό θα έχει σώσει,
και να! βαμμένοι πρασινοφρουροί,
να! τριάντα χρόνια πάλι εξουσία...
Και τύψεις για όλα τούτα δε θα νιώθω
γιατί καθ’ έλληνας παιδί μου νόθο
που στον μικρό τον χώρο του ο καθείς
κάνει ό,τι έκανα κι εγώ στη χώρα.
Έτσι ληστεύοντας λοιπόν αλλήλους
πάλι καιροί φαγοποτιού θα ’ρθουν,
πάλι με το καλό Χρηματιστήρια,
πάλι Σαμίνες Διαφθορά και Ίμια,
και κάποιοι πάλι Ολυμπιακοί
και πια ξαναβρισκόμαστε σε κρίση
και άντε πάλι όλα απ’ την αρχή.

Έτσι η Ελλάδα ζει στη γη επάνω-
τι άλλο θα μπόρειγα κι εγώ να κάνω;…
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:13 μ.μ.
Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου 2010
«ΟΙ ΚΕΡΔΟΣΚΌΠΟΙ ΦΤΑΊΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΊΣΗ!»
Α! ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΜΆΤΙ ΣΑΣ, ΚΤΉΝΗ, ΘΑ ΣΒΎΣΕΙ;…

Κι αφού εφάγανε κι αφού εκλέψανε κι αφού ρημάξανε
το χρήμα που ’βγαλαν με κόπο κι ίδρωτα τόσοι ανθρώποι ,
…τους φταιν οι κερδοσκόποι!...

Αφού εφέρανε ως χείλος άβυσσου πλήθη ελλήνων
και φτώχεια γέμισαν και αθλιότητα όλο τον τόπον
…”δουλειά των κερδοσκόπων”!...

Ζήμενς, Ομόλογα, Χρηματιστήριο και Βατοπέδι
τη χώρα ρήμαξαν-μα εκείνοι δείχνουνε μ’ όλους τους τρόπους
ποιους; ..μα …τους κερδοσκόπους!...

Κι αυτοί ας έθρεψαν τηn σ’ όλην που άπλωσε τη χώρα κρίση,
τελείως αντρόπιαστοι κι όλο αναίδεια-οι καιροσκόποι:
"ω!", κλαιν, "οι κερδοσκόποι!..."
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 5:57 π.μ.
Τρίτη, 26 Ιανουαρίου 2010
ΠΡΟΣΕΥΧΉ ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ

Θε μου και κάμε ένα σεισμό
και κάμε μια χαλάστρα
που να μη μείνει ορθό γιαπί
και λούλουδο σε γλάστρα

και να μη μείνει κτίριο
πλην της Βουλής εκείνης
που προωθεί των πολιτών
τον θάνατον εκ πείνης

(μα μη κανείς απωλεσθεί
ή ελληνίς ή έλλην-
γιατί σε ποίων πλέον εγώ
θα ήρχον την αγέλην;)

Και να ιδεί το χάλι μας
το Δέλτα Νι Ταμείον,
να δει η Παγκόσμια Τράπεζα
τον άθλιόν μας βίον

και όλα να χαρίσωσι
όσα τους χρεωστούμε
(ως έκαμαν στην Αϊτή)
και όλοι να σωθούμε.

Κι ως σύγχρονος εθνοσωτήρ
εγώ να καμαρώνω
αφού έκτοτε εις την Μιχαλού
θα μένω χρεώστης μόνο.
Αμήν
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 11:10 μ.μ.
Κυριακή, 24 Ιανουαρίου 2010
ΚΡΊΣΗ, ΚΑΘΆΡΜΑΤΑ, ΜΕΓΆΛΟΙ

Για όλα φτάνει κάποτε η ώρα.
Μας φτιάξαν, τώρα μας χαλάνε, πάει!
Μη τίποτε για πάντοτε κρατάει;
…και κράτησε πολύ μια τέτοια χώρα.

«Η όρεξή σου ό,τι κι αν τραβάει,
πάρε τα όλα-σου τα δίνω δώρα.
Μον’ να φρενάρεις του λαού τη φόρα
να μη όλο ζητάει και ζητάει.

…και σε χαλάμε αν κάτι ενάντιο κάμεις.»
Αυτά οι Μεγάλες είπαν οι Δυνάμεις
στον όσα τζάκια το εικοσιένα.
Τώρα μας σβυουν ως τα ’χανε ειπωμένα.

Και από μας όσοι είναι βλάκες κλαίνε
κι όσοι μυαλό έχουν, «επιτέλους!», λένε.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 10:48 μ.μ.
ΜΠΑΤΖΕΛΉ ΚΑΙ ΑΓΡΌΤΕΣ
ΜΠΑΤΖΕΛΉ ΚΑΙ ΑΓΡΌΤΕΣ

Κυρία Μπατζελή μου οι πυροσβέστες
νερό-όχι λάδι ρίχνουν στη φωτιά.
Και το καλοκαιράκι με τις ζέστες
ο κόσμος δε φοράει ποτέ παλτά.

Μπορεί οι γυναίκες ό,τι θεν να πούνε
μόνο στου έρωτα το μακελειό.
Μα αν είναι υπουργοί, όταν μιλούνε
τη γλώσσα πριν βουτάνε στο μυαλό.

Κι έρχεσαι εσύ και σαν καραγωγέας
μαγκιές-και πού;-στην αγροτιά πουλάς!
Κι αντίς για Φιλομήλα είσαι Τηρέας.
Μα έτσι τον «τσαμπουκά» τους δεν τον σπας.

Αγέλαστη κι ατσάλινη γυναίκα,
αλλιώς διοικούν οι σοσιαλιστές:
οχτώ αν τους γυρεύουν δίνουν δέκα
κι οι ελπίδες που σκορπούν ποτέ σβηστές.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 10:43 μ.μ.
Τετάρτη, 20 Ιανουαρίου 2010
ΥΠΟΥΡΓΏΝ ΑΦ-ΟΡΙΣΜΟΊ
ΥΠΟΥΡΓΏΝ ΑΦ-ΟΡΙΣΜΟΊ

ΠΆΓΚΑΛΟΣ
Πάγκαλος-αντιπρόεδρος
για όλα που φροντίζει-
εκτός από το γέλιο μας:
τι κρίμα-πια δε βρίζει…


ΡΑΓΚΟΎΣΗΣ
Ραγκούσης. Αποκέντρωση
μα τι είδους ειν’ αυτή
που στην Αθήνα έχει κι αυτός
μονίμως βολευτεί;


ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥ
Κύπελλο κάτω από κλειστές
κάνουλες έχει γίνει
μα για νερό κι ας καίγεται
όμως ποτέ δεν πίνει…


ΛΟΎΚΑ ΚΑΤΣΈΛΗ
«Οικονομία!» της είπανε.
Και αυτό κάνει κι εκείνη:
Γιατί, λεφτά μη έχοντας
διόλου λεφτά δε δίνει.


ΠΑΠΑΝΤΡΈΟΥ
Με ποδήλατο ενάντια
σε BMW και Bentley πάει΄
…φαεινότερο ηλίου
πως τα μούτρα του θα φάει…


ΒΕΝΙΖΈΛΟΣ
Τι κι αν όπλα δε διαθέτουν
λόγω κρίσης οι στρατοί του-
αν οι τούρκοι κάνουν να ’μπουν
θα φρακάρουν στο κορμί του.


ΛΟΒΈΡΔΟΣ
Σχέδια για την ανεργία
όλο επεξεργάζεται,
όμως-φευ- μες στην Ελλάδα…
μόνο αυτός εργάζεται…



ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΎΛΟΥ
Το «δια βίου», όντως,
είναι απαραίτητο:
ο έλληνας «δια βίου»
ξύλο απελέκητο!


ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΎΛΟΥ
Υπουργεί δίχως αντικείμενο
αφού κάθε άθλιο υποκείμενο
ενώ είναι σκιτζής «ιατρός» δηλώνει
κι ειν’ η υγεία μια φούσκα-ένα μπαλόνι.


ΡΈΠΠΑΣ
Τον ξέρουμε απ’ το Εργασίας-
πρωταθλητής αυθαιρεσίας:
σήμερα όμορφα κάποιον διορίζει
κι αύριο τραμπουκικά τον…ξεδιορίζει.


ΜΠΙΡΜΠΊΛΗ
Με Μπιρμπίλη η Ενέργεια
τόσο χρώματα θ’ αλλάζει,
που σε λίγο το υπουργείο
χαμαιλέοντα θα μοιάζει.


ΧΡΥΣΟΧΟΊΔΗΣ
Τώρα που μέσα Χρυσοχοϊδη
τόσο μας χώθηκες στη μύτη,
ποιος το λαό απ’ την Προστασία
θα προστατεύει του Πολίτη;


ΥΠΟΥΡΓΕΊΟ ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗΣ
Το Δικαιοσύνης το αφήνω.
Γιατί; Κι εγώ μπερδεύομαι-
ίσως μπορεί να το φοβάμαι
ίσως και να το σέβομαι.


ΓΕΡΟΥΛΆΝΟΣ
Μαύρη μια μύγα μες στο γάλα
και γρυ από πολιτισμό-
τζακιού άλλου είδους παρουσία
στον παπαντρέικον εσμό.



ΜΠΑΤΖΕΛΉ
Μόνο αν γίνεις ανοιχτός
δρόμος μεγάλος εθνικός,
τότε μονάχα Μπατζελή
σώζεσαι-αν όχι, γράψε αλί.


ΠΕΤΑΛΩΤΉΣ
Πεταλωτή μου πιο αργά.
Μη μου πολυκουράζεσαι.
γιατί θα έρθει ο καιρός
που να κρυφτείς θα βιάζεσαι.


ΠΑΠΟΥΤΣΉΣ
Ογδονταδυό ακόμα πνίξε
και γίνεσαι πρωθυπουργός.
Στον Άδη την Ελλάδα ρίξε
κι εθνάρχης γίνεσαι τρανός.

---------------------------
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:31 π.μ.
Κυριακή, 17 Ιανουαρίου 2010
ΛΥΡΙΤΖΉΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ
ΛΥΡΙΤΖΉΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ

Ξινοί, αντιπαθέστατοι, φασίστες ως μεδούλι,
εχθροί του λαού, της μιαρής μπουρζουαζίας δούλοι,
στη μια καρέκλα ο Λυριτζής, στην άλλη ο Οικονόμου,
ιδού δύο ανδρείκελα ενός κράτους παρανόμου.

Σύννοες στ’ αυτονόητα, γελοίοι στα σοβαρά,
πηγαίνοντας με καθενός γκουβέρνου τα νερά,
σ’ ένα στημένονε καμβά περίφροντεις κεντάνε
και όποια κλωνά θα τους ειπούν στις τρύπες του περνάνε.

Αλλά μην τους κακόχετε που ’χουν θεό το χρήμα
κι αν με χρυσό δεν πληρωθούν δεν κάνουν ούτε βήμα-
τα ονόματά τους φταιν γι αυτό: του ενός θυμίζει λίρα
’κονόμα του άλλου-αθώοι αυτοί΄ για όλα φταίει η Μοίρα…
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 9:37 μ.μ.
ΟΙ ΑΓΡΌΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΌΜΟΥΣ

Βγήκε στους δρόμους πάλι η αγροτιά
με άροτρα με τρακτέρ και με τσαπιά
και τα που τους χρωστάνε όλο ζητούν
και λένε…φοβερίζουν…απειλούν…


Μα-οι καημένοι!-κάτι θα τους τάξουν,
κάτι τα λάστιχά τους θα πειράξουν
και πάλι στη γωνιά τους θα κρυφτούνε-
πάλι ψωμάκι το ψωμί θα πούνε.

Δεν είν' γραφτό ούτε τώρα να ιδεί
εκείνο που καθ’ έλληνας ποθεί:
το χέρι του Λαού το τιμωρό
να ρίχνει τ’ άνομο Κράτος νεκρό…
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 12:26 μ.μ.
Τρίτη, 12 Ιανουαρίου 2010
ΒΌΜΒΑ ΣΤΗ βΟΥΛΉ

Πλησιάζετε παιδιά μου! Λίγο ακόμα
κι οι τρακόσοι θα γινούνε όλοι λειώμα.
Λίγα μέτρα μι’ άλλη βόμβα παραπέρα
κι η ευτυχία κι ο λαός αλλάζουν βέρα.

Λίγο ακόμα. Όλη η Ελλάδα θαρρεμένη
το επόμενό σας βήμα περιμένει.
Λίγο-να! Εμπρός αδέρφια μου! Τολμήστε!
Δώστε θάνατο σε κείνους όλους: ΖΉΣΤΕ!

Γιώργης Χολιαστός





ΝΤΌΡΑ

Χαώδες στόμα, έτοιμο
πάντα να φάει
και για να μην αυτό φανεί
όλο γελάει.

Κι όλη ρυτίδες, μέσα τους
βαθιά να κρύβει
ό,τι η κλεψιά μόνο αυτήν
τόσο αμείβει.

Γιώργης Χολιαστός







Ο χρόνος είναι χρήμα
ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΊΣΕΙΣ

Γιατί έβαλες υποψηφιότητα;
Ο ΖΟΡΌ (για πρώτη φορά απορών)
Απορώ.

Τι έχετε που ελπίζετε ότι γι αυτό θα εκλεγείτε;
ΑΛΌΓΑ (παθιάρικα)
Η φλόγα!..

Αν κερδίσει ο Σαμαράς θα γίνεις αντιπρόεδρος;
ΔΑΝΔΉΣ (πεισματοναζιάρικα)
Μμμμ…θα δεις.

Τι σ' έκανε και είσαι υποψήφιος;
ΣΑΜΑΡΆΣ (μετά από σκέψη, σοβαρά)
Ο παράς.

Γιώργης Χολιαστός











Μπελάδες ΝεοΔημοκράτη ψηφοφόρου

Να ψηφίσω Ντόρα; Διαφθορά ψηφίζω!
Σαμαρά; Οι φίλοι θα μου λεν φασίζω!
Κι αν Ψωμιάδη, τότε…άκρατα εθνικίζω…

Ποιόνε να ψηφίσω…ποιόνε να ψηφίσω…
Μπα!..στην τύχη λέω μάλλον να τ’ αφήσω:
θα ψηφίσω, πρώτα, αφού τα μάτια κλείσω!

Αλλά ούτε... μάλλον, ψήφο δε θα ρίξω,
μα βαθύ πηγάδι και στενό θ’ ανοίξω
και τους τρεις αράδα μέσα του θα πνίξω…

Γιώργης Χολιαστός



Ας ιδούμε

Με σταυρό στα σχολεία
η ζωή μας αθλία:
οι μεγάλοι μας κλέβουν
κι οι καημοί μας περσεύουν.

Με σταυρό στη Βουλή μας
διεφθαρμένοι οι ταγοί μας
και ο κόπος μας πλούτια
στων πλουσίων τα κιούπια.

Με σταυρό στη σημαία
βρωμερή κάθε Ιδέα
διαφθορά στο Δημόσιο-
ουτ' ιερό ούτε όσιο.

Για λοιπόν ας ιδούμε
(τι άλλο μένει να πούμε):
μη ο σταυρός αν θα λείψει
καλό κάτι προκύψει;

Γιώργης Χολιαστός


Νίκη Σαμαρά
Παλέψαν δυο σκυλιά-σκύλα και σκύλος.
Νίκησε ο σκύλος. Όμως τα γατιά
ή σκύλα ή σκύλος, θα τα κυνηγά-
με το σκυλί ποτέ η γάτα φίλος.

Γιώργης Χολιαστός



Ρε Ντόρα τι σου βρίσκανε οι επιβήτορές σου-
που ουτ’ έναν τους-να ’ταν αλλιώς…-δε θα ‘βρισκες ποτέ σου;…









ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΚΑΙ ΕΥΡΏΠΗ

Νόμιζε πως η Ευρώπη
στο μυαλό ελληνοφέρνει
και την πλάστιγγα θα κάνει
προς εμάς όλο να γέρνει.

Όμως όχι! οι εγγλέζοι
κι οι αλεμάνοι κι οι φραντσέζοι
έχουν νιώσει ο Γιωργάκης
εν ου-φευ-παικτοίς πως παίζει…

Γιώργης Χολιαστός










Η ΝΤΌΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΟΜΙΛΊΑ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΆ ΣΤΗΝ Κ.Ο.
ΤΟΥ ΚΌΜΜΑΤΟΣ

Τι θλίψη που είχε η Ντόρα μας
στη Σαμαρο-ομιλία:
σαν την που έχει η χώρα μας
σ’ αυτήν μπρος τη γελοία.

Γιώργης Χολιαστός








ΣΥΜΒΟΎΛΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΑΡΧΗΓΏΝ
Συμβούλιο με τον Πρόεδρο ήθελε ο Γιωργάκης.
Έγινε. Και πού έγινε τι τάχατες διορθώθη-
ή με συμβούλιο ή χωρίς, ή Γιώργος ή Κωστάκης,
ίδια ο Λαός αδύναμος και προδομένος νιώθει…

Γιώργης Χολιαστός




ΚΥΡΙΆΚΟΣ-“ΠΡΌΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΌΣΩΠΟ”-14-12-09

Ποντικίσιο πρόσωπο
βλέμμα τρομαγμένο-
που πασκίζει απ’ το φακό
να ’χει αποκρυμμένο.

Κίνησες θεατρικές
που να δείξουν θε’ νε
πως αλήθεια δεν μιλούν
κλέφτη όσοι τον λένε.

Κι από μέσα του βαθιά
μια να ξεπηδάει
του σογιού του πεθυμιά
για να φάει…να φάει!

Γιώργης Χολιαστός






ΒΊΟΙ ΠΑΡΆΛΛΗΛΟΙ

Κάτι μου λέει πως θα ’τανε ιδανικό ένα ταίρι
ο Χρυσοχοίδης με του Ουγκώ το τέρας-τον Ιαβέρη.
Και σαν και ’κείνονε κι αυτός, του λαού-Γιάννη Αγιάννη,
τον λιγοστό το βίο του αβίωτο θα τον κάνει.

Γιώργης Χολιαστός
Παρασκευή, 30 Ιουλίου 2010
ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΤΑΓΜΈΝΟΥΣ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΌΘΗΚΑΝ

Μπράβο φίλοι μου καλοί
που αποφασίσατε
και του χάρου το φιλί
στο ΠΑΣΟΚ χαρίσατε.

Κι αν εκείνο θα χαθεί
πια η χώρα έπεται
που γι αυτήν κάθε ψυχή
και πονάει και ντρέπεται.

Κι ύστερα όλοι μαζί
χώρα μια θα χτίσουμε
που σ’ αυτήν χαρά να ζει
ευτυχείς να ζήσουμε.

Κι ο καθείς απ’ της τιβί
τα αισχρά τ’ ανδράποδα
τα ραδίκια από τη γη
θα θωρεί ανάποδα.

(Α! Τον Κώνστα που είναι βλαξ
μόνο ν' απαλλάξουμε
αν ως τότε πυξ και λαξ
άλλοι δεν τον θάψουνε.)
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 10:28 π.μ.
Πέμπτη, 29 Ιουλίου 2010
ΕΠΙΣΤΡΆΤΕΥΣΗ

Πήραν γραμμή απ’ το γκόβερνο κι ο σκάι κι ο αντένα
και τα σκυλιά τους άρχισαν τα καλοταϊσμένα
να ξιφουλκούνε αναιδώς κατά βυτιοφόρων
και οδηγών παράδοση να θέλουν ανευ όρων.

Και βγήκε και το βρωμερό αρκαδικό γουρούνι
που μπρος στην χωριατίλα του ωχριούν ως και οι Ούννοι
και διάταξε να εμφανιστούν εμπρός του ως στρατιώται
οι οδηγοί των φορτηγών-ως οι αντάρτες τότε…

Κι είπαν οι χρυσοπλήρωτοι καφροδημοσιογράφοι-
που όσοι τους είναι, ν’ ανοιχτούν και τόσοι πρέπει τάφοι-
πως κινδυνεύει η πατρίς αν μείνει από βενζίνα,
περσότερο από τους φτωχούς που ρεύουν απ’ την πείνα.

Κι είπαν μπορεί οι πολιτικοί να κλέψαν κατά κόρον
όμως γι αυτό να κάνουμε δεν πρέπει τόσον ντόρον΄
μα τα λεφτά τους οι οδηγοί να θέλουν να γλιτώσουν…
πρωτοφανές! Πώς οι υπουργοί αλλιώς θα επιβιώσουν;..

Και βγήκε κι η χοντρόκολη του Αντένα η κοκώνα
που ρίχνει με το πόδι της πύργο κλωτσώντας το ’να
(και που γι αυτό το χάλι της κανείς δεν τη βατεύει)
και την κυβέρνηση άρχισε να υμνεί και να χαδεύει.

Και όντας ανοητότερη και από βλήτο ακόμα
κι ένα χαζό απιθώνοντας χαμόγελο στο στόμα
είπε αυτό που άκουσε ότι δεν το πιστεύει:
βενζίνα ο ένας τ’ αλλουνού την σήμερον να κλέβει…

Και σεις προσμένετε οδηγοί τον Ρέππα να γαυγίσει
και δεν τον πιάνει ένας σας το στόμα να του κλείσει,
μον’ τον ακούτε άφωνοι και άπρακτοι και φρούδοι
σαν να μην είστε σεις καρπός, και να ’ναι αυτός το φλούδι.

Η πόρνη έδειξε η τιβι «κλέφτες» να τους φωνάζετε
λοιπόν; και σεις το άχτι σας έτσι-σαν όλους-βγάζετε;
Τα όπλα δε θα πάρετε; Και δε θα τους χτυπείστε;
συνταξιούχοι-δάσκαλοι- μαμόθρεφτοι σεις είστε;

Σεις μίλια καταπίνετε και δρόμους καταλείτε
και σ’ έναν μπρος φαύλο υπουργό άπραγοι θα σταθείτε;
Οι κλέφτες δίκιο έχουνε να κλέψουν κι άλλα ακόμα;
Δε θα σφραγείστε ούτε σεις το απύλωτό τους στόμα;
Τετάρτη, 16 Ιουνίου 2010
«ΑΒΈΡΩΦ», ΑΞΊΕΣ ΚΑΙ ΑΝΆΓΚΕΣ

Λοιπόν στο «Αβέρωφ» έγιν' ένα πάρτι.
Ε και; Αυτός έπρεπε να ’ναι λόγος
τόσα να ειπωθούν και να γραφτούνε;
Οι άγγλοι τη σημαία έχουν βρακί τους-
λοιπόν; είναι απάτριδες οι εγγλέζοι;
Η Αγιασοφιά ως και τζαμί έχει γίνει-
δεν είναι το άστρο της Ορθοδοξίας;
Γίνονται δεξιώσεις στους στρατώνες
στις εκκλησές γινόνται πανηγύρια-
λοιπόν εχάσαν οι πιστοί την πίστη
και οι στρατιώτες σας τη γενναιότη;
Φτύσανε το Χριστό και τον εβρίσαν-
έχει απ’ αυτό Θεός να είναι πάψει;
Όργια οι παπάδες κάνουν κάθε τόσο-
λοιπόν δεν τους φιλάμε πια το χέρι;
Αν οι που τώρα βοούν για τον «Αβέρωφ»
φωνάζαν ίδια για των βουλευτών σας
τις τόσες τις κλεψιές που έχουν κάνει,
τότε καλά θα κάναν να φωνάζουν.
Μα όχι! τους εμάρανε η αξία
που τάχα έχει για κείνους ο «Αβέρωφ»,
ενώ ο νους τους είναι μ’ όσα λένε
ν’ απασχολήσουν το λαό, κι εκείνος
τις βρωμερές τις πράξεις να ξεχάσει
που κάνουν βουλευτές και υπουργοί του.

Παιδιά, σεις απ’ αυτά παρθένοι που είστε,
πετάξτε τις αξίες. Τις ανάγκες!
Υπηρετείστε, νέοι, τις ανάγκες!
Οι αξίες τα μαχαιροπήρουνα είναι
για να σας κομματιάζουν οι αχρείοι
και να σας καταπίνουν λίγο λίγο.
Όχι οι αξίες αλλά οι ανάγκες
είναι, που αν μπορέστε να καλύψτε,
θα ζήσετε ευτυχείς μέσα στον κόσμο!

Μα και γιατί ολ’ αυτά για τον «Αβέρωφ»;
Γιατί έκανε αυτό που είχε καθήκον;
Ή μήπως γιατί μόνο αυτό το πλοίο
έκανε κάτι, ενώ τ’ άλλα όλα
ήτανε νούλες και τα θαλασσώσαν;
Ή μήπως επειδή έφερ' απ’ το Κάϊρο
τον Παπαντρέα, για να μας πουλήσει
δεμένους χεροπόδαρα στους Άγγλους
με αντίτιμο πρωθυπουργός να γίνει;
Λέει, λευτέρωσαν με τον «Αβέρωφ»
μισή από τη σημερνή Ελλάδα.
Και που τη λευτερώσανε τι τρέχει;
Την πήρανε, τη φάγανε, την τρώνε…
ποιο κέρδος ο λαός είχε από τούτο
ώστε να δίνει αξία στον «Αβέρωφ»;
Τον φτιάξαν τον «Αβέρωφ», λέει, κάποιοι
που ευεργέτες έκτοτε τους λένε.
Και επειδή αποφασίσαν κάποιοι
λίγα από τα κλεμμένα τους να δώσουν
γιατί εσάς αυτό να σας δεσμεύει-
το τι οι λεφτάδες μεταξύ τους κάνουν-
συμφέροντα άνομα υπηρετώντας-,
γιατί αυτό εσας να ενδιαφέρει;;


Φίλοι, αν θέλετε να φκιάστε χώρα
περήφανοι για κείνηνε που θα ’στε,
ξεχάστε τις αξίες! Τις ανάγκες!
Υπηρετείστε, φίλοι, τις ανάγκες!
Οι αξίες τα μαχαιροπήρουνα είναι
εσάς για να ξεσχίζουν οι αχρείοι
και να σας καταπίνουν λίγο λίγο.
Κάτω οι αξίες! Τις ανάγκες φίλοι
με την ορμή σας όλη θεραπέψτε
ώστε ευτυχείς να ζήσετε στον κόσμο!

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:14 π.μ.
Παρασκευή, 11 Ιουνίου 2010
ΚΏΣΤΑΣ ΤΖΑΒΆΡΑΣ

Ρε Κωστάκη τι φατσούλα
γελαστή και πονηρούλα!
Τι παχούλια μαγουλάκια!
τΙ τσαχπίνικα ματάκια!

Τι κορμάκι φουσκωμένο
λες αέρα γεμισμένο!
Τι λαιμούλης χοντρουλός
σε μπουκάλι σαν φελλός!

Και τι γέλιο σαν παιδάκι
που ανθεί στο στοματάκι
είτε ακίνητος μιλάς
ή μιλάς καθώς κυλάς!

Α! Φασίστας αν δεν ήσουν
κι είχες φέρει να μιλήσουν
οι Κωστάκηδες οι δυο
που τα κάναν ρημαδιό,

ίσως γλίτωνες στην άλλη
Κρίση, που ρχεται Μεγάλη:
του Λαού, που διερευνά
ποιος τον έχει να πεινά.

Γιώργης Χολιαστός
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:08 π.μ.
ΖΉΤΗΜΑ ΜΕΣΤΏΜΑΤΟΣ

Όλα τα πράγματα στη γη αργούνε να μεστώσουν
και τον που έχουν προορισμό στη γη να ξεπληρώσουν.
Η ρίζα αργεί οδυνηρά να δώσει ανθούς και κλώνια.
Για να γενούν βασίλισσες θέλουν καιρούς τα πιόνια.
Με μιας μόν’ ώρας χιόνισμα τα όρη δε θ’ ασπρίσουν
και τα κορμιά θέλουν καιρό απ’ τον ήλιο να μαυρίσουν.
Θέλει καιρούς τα κάρβουνο για να δεθεί διαμάντι.
κι η Ποίηση δεν δόθηκε αδάκρυτα στον Δάντη.
Το μπουμπουκάκι όσο γλυκό, μ’ ακόμα δε μυρίζει.
Ο ήλιος ο κρύος το πρωί, το γιόμα τσουρουφλίζει.
Ο σκύμνος παίρνει τέρμινα ως να μεστώσει λιόντας
και η σοφία για να ’ρθει γερνάει περπατώντας.
Αχ! θέλει πάτημα πολύ να δώσει η ρόγα μούστο
κι οι κοπελιές πίκρα πολλή ως να μεστώσουν μπούστο.
Θέλει αστραπές ο ουρανός; Όχι ως να συννεφιάσει.
Και δίχως ίδρωτα κανείς ψωμί δε θα χορτάσει.
Για να φουσκώσει ποίημα ψυχής προζύμι θέλει.
Η αγουρίδα με καιρούς γλυκό θα γίνει μέλι.
Θέλει καημούς ώστε να ‘ρθει του έρωτα το θάμα
και θέλει αιώνων σκοτεινιά να ’βγει στο φως το νάμα.
Ε! Έτσι είναι κι οι Πρόεδροι κάθε Δημοκρατίας-
θέλουν το χρόνο έστω μιας τουλάχιστον θητείας
για να μεστώσουν και να πουν τα λόγια τα σοφά τους
που τύφλα οι δέκα εντολές να έχουνε μπροστά τους.
Έτσι λοιπόν είπε ο σοφός κι έντιμος πρόεδρός μας
που έτρωγε χρόνια ως βουλευτής και ως πολιτικός μας
κι απ’ το φαί μεγάλωσε κι έπηξε το μυαλό του
κι αντάξιο έγινε πολύ ενός Πολίτου Πρώτου,
πως όλοι ξέρουμε γιατί εδώ έχουμε φτάσει
(που λίγο έλειψε να ’χαμε των πληρωμών μας στάση),
πως πρέπει να συλλάβουμε κάθε φοροφυγάδα
να σώσουμε αν θέλουμε την έρμη την Ελλάδα,
πως πρέπει στις συναλλαγές να έχουμε διαφάνεια,
και με σοφία περισσή κι ορθοφροσύνη σπάνια
ότι το «πόθεν», δήλωσε, το «έσχες» ακλουθάει.
Αλήθεια η σοφία του σκληρά καρύδια σπάει!-
ποιο άλλο θα εμπόρειγε μυαλό, στην οικουμένη
τόσο να βλέπει καθαρά; Σε ποιον είναι δοσμένη
τέτοια ικανότητα- με δυο ή τρεις εκεί φρασούλες
τόσα πρωτάκουστα να λέει που ευθύνης αναγούλες
να φέρνουν κι εντιμότητας σ’ αυτόν που τις ακούει;
Ω! καμπανούλες ηχηρές τόσο ποιος άλλος κρούει!..
Αλλά γι αυτό τον κάναμε και Πρώτο μας Πολίτη
και στο Λευκό τον βάλαμε-που λεν κι οι ΗΠΑ-σπίτι-
ώστε απερίσπαστος εκεί να σκέπτεται αδιακόπως
που ό,τι εν τέλει και να πει να μη το λέει ασκόπως
μ’ αυτό να είναι χτίσης νιας το στέριο αγκωνάρι
που όλα θα φέρει τα καλά και τα κακά θα πάρει.
Όχι, να μη κανείς θαρρεί πως άδικα πληρώνεται
(δηλαδή τι πληρώνεται, απλά χαρτζιλικώνεται).
Λοιπόν, οι χαμερπείς εμείς ας μεταρσιωθούμε
από τα λόγια, που-όλβιοι!-τύχη έχουμε ν’ ακούμε
και ας δημιουργήσουμε την ευτυχή Ελλάδα
αγνοώντας ότι χέστηκε στ’ αλώνια η φοράδα.
Τετάρτη, 26 Μαΐου 2010
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΤΡΑΓΟΎΔΙ
ΤΗΣ ΓΙΟΥΡΟΒΊΖΙΟΝ

Το γελοίο τραγούδι του Αλκαίου
και ο ίδιος ο γελοίος ο Αλκαίος.

Και τριγύρω οι ανόητοι κι οι γλύφτες
γαυριώντες για το «ΟΠΑ» να γιορτάζουν,
για τα λόγια τα μεστά φιλοσοφίας,
για τη δύναμη, το κέφι, τη ζωντάνια,
για τα λόγια ελληνικά που όλα είναι
κι η Ευρώπη πέρα ως πέρα θα λατρέψει.

«Περασμένα ξεχασμένα…» και κρατάει
στα γερά η προπαγάνδα η αχρεία
ότι όλα ο λαός θα τα πληρώσει
κι άλλων χρέη με χαρά θα ξεπληρώσει.

Και ακούμε τα ίδια πάλι και τα ίδια
σαν την κάθε τη χρονιά τέτοιες ημέρες:
αίνους πάλι απ’ της τιβί τους λυμεώνες
που ξερνάνε ό,τι τους πουν τ’ αφεντικά τους.

Και η λόξα της φυλής ξανά πετιέται
και η λύρα όπως χτυπάει κι αυτή χτυπιέται
και ακούς πως θεία είναι η μελωδία,
πως οι στίχοι αυτοί πηγαίνουνε για Νόμπελ,
ότι έχει ομοιογένεια ολ’ η παρέα
και μαζί δεμένα είν’ όλα της τα μέλη,
και σκοπό πως έχουν μόνον, όλ’ η Ευρώπη,
ως τα ουράνια ένα «ΟΠΑ» να φωνάξει-
επιδιώξεις ευγενείς, ελλήνων ίδιες,
στο δικό της σπίτι μόνο κατοικίδιες…

Κι οι χαζά γελώντας νέοι μας και νέες
ιαχές χαράς γεμίζουν τους αιθέρες
γιατί πάλι μεγαλούργησε η Ελλάδα
επειδή στα τελικά έχει περάσει
κι επειδή με πόζα οδεύει και με βιάση
την πρωτιά την ποθητή να καταλάβει
που την έχει κιόλας να! μες στο τσεπάκι.


Κι οι πιο ξύπνιοι απ’ τους χαζούς ελληνολάτρες
για να έχουν άλλοθι ένα για την ήττα
που μπορεί-παρά την τόση σιγουριά τους-
οι πανάξιοι να υποστούν τραγουδιστές μας,
«είδες;», λεν, «ο σκηνοθέτης, πόσο χάλια
παρουσίασε κινήσεις και φωνές μας;…
…αν τα ίδια και τη μέρα κάνει εκείνη…»
και με νόημα εκεί η φωνή τους σβήνει.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 5:56 π.μ.
Τρίτη, 11 Μαΐου 2010
Ο ΛΑΌΣ ΜΟΥ

Να φωνάξω σε ποιον και ν’ ακούσει
τη ντροπή που στα στήθια μου κλείνω;
…Στο κενό θα την πω κι ας γνωρίζω
πως ματαίως μιλώ και σε κείνο:

«Το λαό μου οι φαύλοι τον κλέβουν.
Με άθλιους νόμους οι ίδιοι που φέρνουν
τον πετάνε στη λάσπη δεμένον
κι ό,τι έχει στις τσέπες του παίρνουν.

Το λαό μου οι φαύλοι ονειδίζουν.
Με υποσχέσεις που δεν τις τηρούνε
τον χορταίνουνε κι έτσι πρησμένον
για κοιλιόδουλο τον τιμωρούνε.

Το λαό μου οι φαύλοι πιο φαύλον
απ’ ό,τ’ οι ίδιοι τον έχουνε κάνει.
Και αυτός όλο κάτω τραβάει-
σκόνη γίνεται ό,τι κι αν πιάνει.

Λαέ κούφιε, λαέ κοιμισμένε,
μιαν υπόκλιση ακόμα και χάσου!
Και στον Άδη ζητούν Μαριονέτες:
στάδιο κι άλλο λαμπρό να! μπροστά σου!»
-----

Κρίση.
Καιρός να φωτιζόμαστε με λάμπες πετρελαίου.
Καιρός να τρώμε πάλι ψωμοτύρι.
Καιρός ν’ ακούμε πάλι παραμύθια απ’ της γιαγιάς το στόμα πρι’ να κοιμηθούμε.
Καιρός το μίσος τους να κρύβουνε τ' αδέρφια.
Καιρός για όλους με τα πόδια στη δουλειά μας να πηγαίνουμε.
Καιρός τα τρόφιμα να τα φυλάμε στο φανάρι.

Κρίση.
Καιρός να ’χουμε κότες στην αυλή μας
και με τα φλούδια απ’ τα καρπούζια να τις τρέφουμε.
Καιρός να 'ναι ντυμένες οι γυναίκες όλες έτσι,
που μόνο πρόσωπο να μένει ξέσκεπο από το κορμί τους.
Καιρός με μία βόλτα στην πλατεία να διασκεδάζουμε.
Καιρός να χάσκουμε σα βλέπουμε αερόπλανο.
Καιρός να ξαναβρούμε τα βιβλία.
Καιρός να ξανανοίξουνε οι κινηματογράφοι.

Κρίση.
Καιρός για τις βεγγέρες στα σκαλιά του παλαιού σπιτιού
ως να ’ ρθει του ύπνου η ώρα.
Καιρός να ξαναγράψουν οι ποιητές ποιήματα.
Καιρός να ξαναπάμε μετανάστες.
Καιρός να σκύβουμε να παίρνουμε τα κέρματα που βρίσκουμε.
Καιρός του κουμπαρά.
Καιρός ξανά λιβάνι να μυρίσουμε.
Καιρός να βάλουμε ξανά τις μάσκες της αγάπης.
Κρίση.




ΤΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΘΈΣΗ ΤΟΥΣ
(διάφοροι λένε διάφορα για το ποιος φταίει για το θάνατο των τεσσάρων στη Μάρφιν)

Κανένας απ’ αυτούς δεν έχει δίκιο.
Τους τρεις τους σκότωσε ο Παπαντρέου
με το ίδιο βόλι που έριξε, ανοίκειο,
κι έκλεψε τα όνειρα κάθε μας νέου.

Κτήνη δεν είναι οι κουκουλοφόροι
το θάνατο να θέλουν συνανθρώπων.
Μ’ αντίς να είν’ άκαρποι κοντυλοφόροι
της ΠΡΆΞΗΣ διάλεξαν αυτοί τον τρόπο.

Και αν και ’μεις για το χαμό θρηνούμε
τριών ζωών και μιας ζωής ελπίδα,
θα ’μασταν κούφοι αν μαζί δεν πούμε:
σβήστε τον πλούτο με της φτώχειας τη λεπίδα!

-----




ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΌΡΟΙ ΚΑΙ ΜΑΓΑΖΆΤΟΡΕΣ

Λένε οι μαγαζάτορες των χρυσοφόρων δρόμων:
«Ιδεολογία δεν έχει αυτή η ορδή λίγων ατόμων
που σπάζει τις βιτρίνες μας! καίει το εμπόρευμά μας!
μας καταστρέφει!.. Δείτε εδώ: πάνε τα υπάρχοντά μας!»

Και του λαού οι στεναγμοί, πλούτου τους είναι ανάσες.
Κι είναι το χρήμα ατέλειωτο μες στις χρυσές τους κάσες.
Και στα χρυσά τα σπίτια τους γάλα και μέλι ρέει.
Και της αισχρής τους της χλιδής πλούσια είναι τα ελέη.

Και οι κουκουλοφόροι λεν: Στης πείνας ’μεις τα βρόχια.
Τα που έχετε, τα κλέψατε-πού αλλού;-από μας-τη φτώχια!
Γι αυτό κι η φτώχια το έχει σας με ’μας θα σας το κάψει
να ζεσταθεί απ’ την τρανή φωτιά όπου θ’ ανάψει.

---





ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΡΧΗΓΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ-
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ

Και είναι απορίας άξιον πώς,
ο πρώτος ο πολίτης μας εγκρίνει
τα μέτρα που δε θέλει ο Λαός;
(…και άραγε το θέμα έτσι κλείνει;..)

Καλά , ο Λαός δεν είναι ο Παπούλιας;
Δεν είναι αυτός ο πληρεξούσιός Του;
Πώς χούγια γίνεται να έχει Πούλιας
αντίς να είναι ο Αυγερινός Του;

Το χέρι το Λαό που προστατεύει
πώς τώρα γίνεται να Τον χτυπάει
και όσους Τον σκοτώνουν να χαϊδεύει,
να τους καλόχει και να τους φιλάει;

Ο Πρόεδρος φρενάρει τους πολίτες
ή δυνατά το γκάζι σανιδώνει-
σπρώχνει στη δυστυχία τους ψωμοζήτες
ή την αντίστασή τους δυναμώνει;

...Τουλάχιστο στα τόσα κούφια έπη
που θ’ ακουστούνε μέσα στο Συμβούλιο
ας ρίξει ο Πρόεδρος και λίγα «πρέπει»-
χωνευτικά για γεύμα ένα λουκούλλειο.
=====
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 12:08 μ.μ.
Πέμπτη, 6 Μαΐου 2010
ΠΈΝΤΕ ΠΈΜΠΤΟΥ ΔΎΟ ΧΙΛΙΆΔΕΣ ΔΕΚΑ


α.
ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΈΣ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΌΝΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΉΣ

Θυμάμαι στο μπαλκόνι τον Τσαουσέσκου
σα βγήκε να μιλήσει στο λαό.
Φλόγα όπως σε ριπές αέρα φρέσκου
έτρεμε, ή σαν κύμα όλο νερό.

Και τους τρακόσους δολοφόνους είδα
να τρέμουν στα μπαλκόνια της Βουλής.
Ω! Της Λαϊκής Οργής Ιερή Λεπίδα!
γιατί τη Δίκια Πράξη ακόμα αργείς;




β.
ΣΙΓΉ ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΎ ΣΤΗ ΒΟΥΛΉ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΜΈΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΡΦΊΝ

Ενός λεπτού σιγή η Βουλή
στη μνήμη των καμένων.
Μα αιώνια πρέπει της σιγή
εξαιτίας των κλεμμένων.




γ.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΕΚΡΟΊ ΤΗΣ 5-5-2010

Πόσο ωραία όλα θα ’ταν
αν οι τρεις νεκροί λεγόνταν:
Κάρολος Παπούλιας ένας
Παπανδρέου Γιώργος δύο
και Πετσάλνικος ο τρίτος!





δ.
Ο ΆΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ
ΔΊΠΛΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΉ

Μαύρη σημαία στον Άγνωστο!
Οξύμωρο το σχήμα
γιατί όλα του λευκά: κορμί,
στεφάνι του και μνήμα.

Ο Άγνωστος!.. Τι δε θα ’χανε
τα χείλη του να πούνε
μιας κι όλες βλέπει τις βρωμιές
όσων μας «κυβερνούνε»…




ε.
Ο ΦΑΣΊΣΤΑΣ ΠΑΥΛΌΠΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΆΛΤΕΡ
ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΕΙΣΌΔΙΑ

Απ’ το λαό εβούλιαζε η Αθήνα,
τρεις άνθρωποι στη Μάρφιν εκαήκαν,
γέμισε ο τόπος τραυματίες κι αίμα,
μες στη Βουλή διαδηλωτές εμπήκαν

…και ο Παυλόπουλος με τα δικά του…
Τα σάλια να του τρέχουνε ποτάμι
από το στόμα το ασυμμάζευτό του
το δίχως τελειωμό κι όλο δικό του,

μυαλό φασίστα, φάτσα παντογνώστη,
μπούρδες να λέει κάθε που «σχολιάζει»,
καρδιναλίων δέκα ύφος να ’χει
κι υστερικές κραυγές πάντα να βγάζει.

Τραμπούκος θα ’ταν πρώτος σε μια χούντα
ή στην οχταετία την Καραμάνλειο΄
και θα κρατούσε βέβαια και πιστόλι
(τώρα η γλώσσα του είναι μυδράλλιο…)







στ.
Ο ΣΓΟΥΡΌΣ (Ο ΝΟΜΆΡΧΗΣ) ΔΗΛΏΝΕΙ ΌΤΙ ΔΕΝ ΛΎΝΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΡΕΊΕΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΑΛΗΤΉΡΙΑ ΤΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ

Όχι θα περιμένουνε από σένα,
νομάρχη της δεκάρας, να τα λύσεις…
…και στα επόμενα επεισόδια να προσέχεις
το στόμα πριν ανοίξεις να μιλήσεις…





ζ.
ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ: ΌΧΙ ΑΊΜΑ!

Όχι αίμα Παπανδρέου-πού είδες αίμα;
Τους τρεις αυτούς τους έκανες ψητούς!
Και μη από φόβο πεις πως λέω ψέμα-
η τρόϊκα δεν ευθύνεται γι αυτούς;..




η.
«Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΒΟΥΛΗ…»

Αυτό όλο μας λέγαν και μας λέγαν
ενώ με δάκρυ ψεύτικο εκλαίγαν
οι…απεργοσπάστες δημοσιογραφίσκοι
του πλούτου μεθυσμένοι το ουίσκι.

Ε, κατά πού ηθέλανε να πάει;
Η ώρα του έχει έρθει για να φάει,
και συνεπής ετράβαε κατά κει
όπως ο Αυγερινός προς την Αυγή.

Ας τον ταϊζουμε κι ας τον φυλάμε
σαν κόρη οφθαλμού, που όπου κι αν πάμε
στραμένη πάνω μας ειν’ η ματιά της
μην κάποιος μας και είναι τρομοκράτης.







θ.
ΟΜΙΛΊΑ ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΉ ΤΗΣ 5-5-2010

Για ώρες ευθύνης μίλησες και για δημοκρατία
μα για τους κλέφτες τίποτα-λέξη δεν είπες μία.
Για ωμή ενέργεια μίλησες και δολοφονική
μα για τους κλέφτες μια σιωπή τόσο εκκωφαντική…
Για έθνος μίλησες πολύ, για πατριωτισμό,
μα τίποτα για των φριχτών επιόρκων τον εσμό.
Μισθούς μας είπες έσωσες και γλίτωσες συντάξεις
αλλά το τέλμα των κλοπών δεν είπες να ταράξεις.
Συμπάσχεις είπες με λαό, και κοψοσυνταξίτες
μα λέξη για όσους στη Βουλή καλύπτεις νεοχίτες.
Κανείς, είπες, δικαίωμα, ν’ ασκεί δεν έχει βία-
εσύ! που βιάζεις κτηνωδώς αιδώ και κοινωνία.
Μα να σ’ αφήσω. Πήγαινε να βγάλεις κι άλλους λόγους.
Και διόλου σε στιχουργικούς αξία μη δίνεις ψόγους.



ι.
ΠΑΤΡΊΣ ΕΝ ΠΟΡΝΕΊΑ ΘΝΉΣΚΟΥΣΑ

«Ποιος είναι αναμάρτητος
να ρίξει πρώτος πέτρα;
Τις ανομίες ολωνών
θα μπόρειε ποιος να εμέτρα;

Από τον άθλιο βασιλιά
ως τ’ άμετρά μου πιόνια
στη χώρα ποιος δεν έκλεβε
τώρα και τόσα χρόνια;

Κι αφού ο λαός με πρόδωσε
ποιος μένει να με γιάνει
και όχι πόρνη αλλά κυρί
α πάλι να με κάνει;..

Κανείς! Γι αυτό ελάτε μου
της γης οι πόρνοι όλοι!..
…και βιάστε με…και πάρτε με…
…δική σας είμαι όλη…»
Τετάρτη, 28 Απριλίου 2010
ΤΑ ΒΌΔΙΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΠΡΕΠΕΙ»

Κάποτε ήτανε το «θα». Οι πολιτικοί το λέγαν
και στις κλεψιές τους ύστερα και τις βρωμιες πηγαίναν.
Κι ο ελληνικός βοϊδολαός εχαίρονταν να βλέπει
άχυρο να ‘χει πάτωμα και αχουριού μια σκέπη.

Και ήρθε κάποτε ο γιος του γέρου Παπαντρέα
και αν και χρήση έκανε του «θα» σε κόπια νέα
μ’ αυτό μονάχο του έβαλε στον κρόταφο την κάννη
και πάει-τελείωσε το «θα» που πια είχε αποκάνει.


Και τότε κάποιοι ευφυείς –κουτοί μα την αλήθεια-
στα που ελέγαν στο λαό μεγάλα παραμύθια
την πρώτη λέξη άλλαξαν κι αντί με «θα», με «πρέπει»
αρχίζαν τα που ακούραστα πολυλογούσαν έπη.

Και από τότε «πρέπει» ακούς μες στης Βουλής το χάνι,
«πρέπει» το κάθε νουδικό ή πασόκο λέει τσογλάνι,
«πρέπει» κι οι χρυσοπλήρωτοι λεν δημοσιογράφοι,
«πρέπει» τα λίκνα όλα λεν κι αντιβοούν οι τάφοι.

«Πρέπει» ξελαρυγγίζονται υπουργοί στις συγκεντρώσεις,
«πρέπει» ακούς όπου σταθείς ή πόδι όπου απλώσεις,
«πρέπει» στους λόγους του έντιμου, του πρώτου μας πολίτη,
«πρέπει» σε κάθε άτιμου της ευτυχίας μας θύτη.

( «Πρέπει» εδώ «πρέπει» εκεί «πρέπει» και παραπέρα
«πρέπει» επάνω, δεξιά κι αριστερά
«πρέπει» στη θάλασσα στη γη και στον αέρα
«πρέπει» στα όνειρα που κάνουνε φτερά.

«Πρεποειδώς» συμπεριφέρονται οι πάντες
που μανιωδώς θώκους και χρήματα ζητούν-
ψάχνουνε Τράπεζες…μπαούλα…ψάχνουν τσάντες
κι αυτά αν δε βρούνε τότε παίρνουν ό,τι βρουν.

«Πρέπει» εγέμισε το παν-πικρή αλήθεια-
κι αυτό που διόλου δε μου φαίνεται καλό,
είναι πως πλην από τα χείλια και τα στήθια
«πρέπει» εγέμισε κι αυτό τους το μυαλό.)

Κι όπως το «θα» υποταχτικά κατάπιναν-τα βόδια-,
ούτε του «πρέπει» βλέπουνε τα που ορθώνει εμπόδια΄
και θα χαθούν έτσι άσκοπα οι όσοι εγίναν κόποι
κι αυτοί ποτέ δε θα γινούν-αλίμονο!-ανθρώποι..

Κι όπως γινόταν με το «θα», ο λαός και με το «πρέπει»
σκοτώνει ατός του τη χαρά κι άδεια έχει πάντα τσέπη΄
κι ακόμα, αντίς για ουρανό, σπηλιάς μιας βλέπει σκέπη-
και θα ‘λεγε αν τον ρώταγες «γιατί;»,: «γιατί έτσι…πρέπει!»
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:13 μ.μ.
Δευτέρα, 12 Απριλίου 2010
ΚΛΈΦΤΕΣ

Ποιος κλέβει επιτέλους στην Ελλάδα;
Μήπως εκτός από τους βιομηχάνους,
και τους πολιτικούς, τους τσιφλικάδες,
εφοπλιστές, εφοριακούς, εμπόρους,
κι απ’ τους πολλούς μικρούς, κι απ’ τους μεσαίους,
κλέβει και όλος ο λαός συλλήβδην
ήγουν και ο μικρός ο εμποράκος,
και ο μανάβης και ο μπακαλάκος
και ο υπάλληλος είτε ο δημόσιος
ή ο ιδιωτικός, κι ο ιδιοκτήτης
κάποιου μικρού έστω μόνο κτίριου
κι ο λαχειοπώλης και ο παγοπώλης
και των λαικών των αγορών οι τύποι
και της περίφημης της βαρβακείου
κι οι λιανοπωλητές οι υπαίθριοί μας
κι ο χτίστης κι ο σκαφτιάς κι οι λασπιτζήδες
κι οι υδραυλικοί και οι ηλεκτρολόγοι
κι οι δάσκαλοι και οι καθηγητάδες-
μην κλέβουν κι όλοι αυτοί οι κερατάδες;
Ε, το λοιπόν, και τούτοι όλοι κλέβουν!
Το κατά δύναμιν βεβαίως, μα όμως
γόνα κι αυτών το κλέψιμο πηγαίνει!
Κι αυτή ‘ναι η αιτία που ο κόσμος
δεν ξεσηκώνεται σ’ αυτούς ενάντια
που τα χοντρά λεφτά του τόπου τρώνε.
Κοράκου κόρακας μάτι δε βγάζει
και κλέφτης κλέφτη δεν τόνε πειράζει.
μόνο καθένας ψάχνει να μπορέσει
σε κόλπο τρανταχτό ένα να πέσει
και την καλή κι αυτός γερά να πιάσει
και τη ζωή του να καλοπεράσει.
Γι αυτό ατιμώρητοι μένουνε τώρα
όσοι ρημάξαν στην κλεψιά τη χώρα.
Γι αυτό και μια του κλέφτη-δυο του κλέφτη,
η Ελλάδα σούμπητη στο χάος πέφτει.






ΤΡΟΜΟΚΡΆΤΕΣ…

Πιάστηκαν οι «τρομοκράτες»!
Η πατρίδα σώθηκε!..
Μια γαλήνη στην Ελλάδα
πέρα ως πέρα απλώθηκε!..

Τώρα η Μέρκελ πια στα σκέλια
θα τη βάλει την ουρά
κι ο Όλι Ρεν θα πει «συγνώμη»
και θα κλαίει γοερά...

Ο πολύς ως τώρα Γκρουέφσκι,
αρχηγός έθνους ανάνδρου,
το που έστησε θα ρίξει
άγαλμα του Αλεξάνδρου...

Τώρα κάθε μία χώρα
που μας είχε ευρώ δανείσει
δίχως δεύτερη μια σκέψη
όλα θα μας τα χαρίσει...

Πάνε πια τα που η Ελλάδα
τόσα χρόνια είχε χάλια-
τώρα οι έλληνες θα τρώνε
με χρυσά όλοι κουτάλια...

Κι ο Ομπάμα όταν θα μάθει
ότι πιάστηκε ο Μαζιώτης,
μια βοήθεια εν τω άμα
θα μας δώσει τώρα πρώτης...

...Α! Ρε έλληνες κουτάβια
που σας κάνουν να πιστέψτε
ότι πρέπει από την πείνα
που σας έφεραν να ρέψτε…

...Α! ρε έλληνες κουτάβια
που ένα κόκαλο σας δίνουν
που «τρομοκρατία» το λένε
και το αίμα αυτοί σας πίνουν…

...Α! ρε έλληνες κουτάβια
πόσα ακόμα τάχα χρόνια
θα φοβάστε τη σκιά σας-
ή θα είναι’ αυτό αιώνια;..
-----
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 7:56 π.μ.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 7:54 π.μ.
Σάββατο, 10 Απριλίου 2010
ΤΙ ΛΑΌΣ!...

Τι λαός που είμαστε όμως!
Πώς αλλάζουμε συντόμως
έξεις τάσεις και συνήθειες
αναχλές είτε και βύθιες…

Πριν από εξήντα χρόνια
εγεμίζαμε κασόνια
με βγαλμένα μάτια, μύτες,
από θύματα και θύτες.

Κι ήταν η ζωή μας τότες
για να τρώνε και οι κότες
κι οι νεκροί πάνω στα κάρα
δυο ντουζίνες μια δεκάρα.

Τώρα όμως τι λαός
που εγίναμε ακριβός!
Ένας κάπου αν πεθάνει
θέμα η τιβί το κάνει!

Αμ το άλλο; Χρόνια τώρα
κατακλέβανε τη χώρα
στρατιές πολιτικών
δεξιών κι αριστερών.

Και οργίαζε η σπατάλη
κι από δώθε παν οι άλλοι
και ανθούσε η διαφθορά
και κρυφά και φανερά.

Και να! βίλλες και οφ-σορ
και να! αρμάνι και ντιορ
να! και πύργοι να! και κότερα
με ροζ σκάνδαλα στα ενδότερα.

Τώρα όμως τι λαός
που εγίναμε ηθικός!
τώρα πια κανείς δεν κλέβει
απ’ την πείνα και ας ρεύει.

Τι βαρύ να πάθαν σοκ
η Νου Δυο και το ΠΑΣΟΚ
και να κλέβουν σταματήσαν
λες τιμιότητα μεθύσαν;

Τι λαός που είμαστ’ αλήθεια!
Τι καρδιά κλειούμε στα στήθια!
Πώς γοργά που ’χουμε αλλάξει
και στα λόγια και στην πράξη…

(…Βάδρα μη γυρνώντας ο ήλιος
πάλι ερθεί κανας Εμφύλιος…
…βάρδα μην τελειώσει η κρίση
και φαί πάλι μυρίσει…)
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:49 μ.μ.
έπεσε πολωνικό αεροπλάνο
ΈΠΕΣΕ ΠΟΛΩΝΙΚΌ ΑΕΡΟΠΛΆΝΟ

Να ‘τανε λέει ελληνικό το που ‘πεσε αεροπλάνο…
και να μην είχε πολωνούς μα έλληνες επάνω…
και να ’χε τους τρακόσιους της μισητής Βουλής μας,
ήγουν τους μόνους αίτιους της μοίρας της κακής μας…

Μα τέτοια τύχη πού για μας...εμείς αντί για κείνους
καθημερνά πεθαίνουμε-θύματα όχι σμήνους
που ένα του ένα τα σαθρά πέφτουν αεροπλάνα,
μ’ απ’ της Οικονομίας τους τα λαοκτόνα πλάνα.






Τετάρτη, 28 Απριλίου 2010
ΤΑ ΒΌΔΙΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΠΡΕΠΕΙ»

Κάποτε ήτανε το «θα». Οι πολιτικοί το λέγαν
και στις κλεψιές τους ύστερα και τις βρωμιες πηγαίναν.
Κι ο ελληνικός βοϊδολαός εχαίρονταν να βλέπει
άχυρο να ‘χει πάτωμα και αχουριού μια σκέπη.

Και ήρθε κάποτε ο γιος του γέρου Παπαντρέα
και αν και χρήση έκανε του «θα» σε κόπια νέα
μ’ αυτό μονάχο του έβαλε στον κρόταφο την κάννη
και πάει-τελείωσε το «θα» που πια είχε αποκάνει.


Και τότε κάποιοι ευφυείς –κουτοί μα την αλήθεια-
στα που ελέγαν στο λαό μεγάλα παραμύθια
την πρώτη λέξη άλλαξαν κι αντί με «θα», με «πρέπει»
αρχίζαν τα που ακούραστα πολυλογούσαν έπη.

Και από τότε «πρέπει» ακούς μες στης Βουλής το χάνι,
«πρέπει» το κάθε νουδικό ή πασόκο λέει τσογλάνι,
«πρέπει» κι οι χρυσοπλήρωτοι λεν δημοσιογράφοι,
«πρέπει» τα λίκνα όλα λεν κι αντιβοούν οι τάφοι.

«Πρέπει» ξελαρυγγίζονται υπουργοί στις συγκεντρώσεις,
«πρέπει» ακούς όπου σταθείς ή πόδι όπου απλώσεις,
«πρέπει» στους λόγους του έντιμου, του πρώτου μας πολίτη,
«πρέπει» σε κάθε άτιμου της ευτυχίας μας θύτη.

( «Πρέπει» εδώ «πρέπει» εκεί «πρέπει» και παραπέρα
«πρέπει» επάνω, δεξιά κι αριστερά
«πρέπει» στη θάλασσα στη γη και στον αέρα
«πρέπει» στα όνειρα που κάνουνε φτερά.

«Πρεποειδώς» συμπεριφέρονται οι πάντες
που μανιωδώς θώκους και χρήματα ζητούν-
ψάχνουνε Τράπεζες…μπαούλα…ψάχνουν τσάντες
κι αυτά αν δε βρούνε τότε παίρνουν ό,τι βρουν.

«Πρέπει» εγέμισε το παν-πικρή αλήθεια-
κι αυτό που διόλου δε μου φαίνεται καλό,
είναι πως πλην από τα χείλια και τα στήθια
«πρέπει» εγέμισε κι αυτό τους το μυαλό.)

Κι όπως το «θα» υποταχτικά κατάπιναν-τα βόδια-,
ούτε του «πρέπει» βλέπουνε τα που ορθώνει εμπόδια΄
και θα χαθούν έτσι άσκοπα οι όσοι εγίναν κόποι
κι αυτοί ποτέ δε θα γινούν-αλίμονο!-ανθρώποι..

Κι όπως γινόταν με το «θα», ο λαός και με το «πρέπει»
σκοτώνει ατός του τη χαρά κι άδεια έχει πάντα τσέπη΄
κι ακόμα, αντίς για ουρανό, σπηλιάς μιας βλέπει σκέπη-
και θα ‘λεγε αν τον ρώταγες «γιατί;»,: «γιατί έτσι…πρέπει!»
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:13 μ.μ.
Δευτέρα, 12 Απριλίου 2010
ΚΛΈΦΤΕΣ

Ποιος κλέβει επιτέλους στην Ελλάδα;
Μήπως εκτός από τους βιομηχάνους,
και τους πολιτικούς, τους τσιφλικάδες,
εφοπλιστές, εφοριακούς, εμπόρους,
κι απ’ τους πολλούς μικρούς, κι απ’ τους μεσαίους,
κλέβει και όλος ο λαός συλλήβδην
ήγουν και ο μικρός ο εμποράκος,
και ο μανάβης και ο μπακαλάκος
και ο υπάλληλος είτε ο δημόσιος
ή ο ιδιωτικός, κι ο ιδιοκτήτης
κάποιου μικρού έστω μόνο κτίριου
κι ο λαχειοπώλης και ο παγοπώλης
και των λαικών των αγορών οι τύποι
και της περίφημης της βαρβακείου
κι οι λιανοπωλητές οι υπαίθριοί μας
κι ο χτίστης κι ο σκαφτιάς κι οι λασπιτζήδες
κι οι υδραυλικοί και οι ηλεκτρολόγοι
κι οι δάσκαλοι και οι καθηγητάδες-
μην κλέβουν κι όλοι αυτοί οι κερατάδες;
Ε, το λοιπόν, και τούτοι όλοι κλέβουν!
Το κατά δύναμιν βεβαίως, μα όμως
γόνα κι αυτών το κλέψιμο πηγαίνει!
Κι αυτή ‘ναι η αιτία που ο κόσμος
δεν ξεσηκώνεται σ’ αυτούς ενάντια
που τα χοντρά λεφτά του τόπου τρώνε.
Κοράκου κόρακας μάτι δε βγάζει
και κλέφτης κλέφτη δεν τόνε πειράζει.
μόνο καθένας ψάχνει να μπορέσει
σε κόλπο τρανταχτό ένα να πέσει
και την καλή κι αυτός γερά να πιάσει
και τη ζωή του να καλοπεράσει.
Γι αυτό ατιμώρητοι μένουνε τώρα
όσοι ρημάξαν στην κλεψιά τη χώρα.
Γι αυτό και μια του κλέφτη-δυο του κλέφτη,
η Ελλάδα σούμπητη στο χάος πέφτει.






ΤΡΟΜΟΚΡΆΤΕΣ…

Πιάστηκαν οι «τρομοκράτες»!
Η πατρίδα σώθηκε!..
Μια γαλήνη στην Ελλάδα
πέρα ως πέρα απλώθηκε!..

Τώρα η Μέρκελ πια στα σκέλια
θα τη βάλει την ουρά
κι ο Όλι Ρεν θα πει «συγνώμη»
και θα κλαίει γοερά...

Ο πολύς ως τώρα Γκρουέφσκι,
αρχηγός έθνους ανάνδρου,
το που έστησε θα ρίξει
άγαλμα του Αλεξάνδρου...

Τώρα κάθε μία χώρα
που μας είχε ευρώ δανείσει
δίχως δεύτερη μια σκέψη
όλα θα μας τα χαρίσει...

Πάνε πια τα που η Ελλάδα
τόσα χρόνια είχε χάλια-
τώρα οι έλληνες θα τρώνε
με χρυσά όλοι κουτάλια...

Κι ο Ομπάμα όταν θα μάθει
ότι πιάστηκε ο Μαζιώτης,
μια βοήθεια εν τω άμα
θα μας δώσει τώρα πρώτης...

...Α! Ρε έλληνες κουτάβια
που σας κάνουν να πιστέψτε
ότι πρέπει από την πείνα
που σας έφεραν να ρέψτε…

...Α! ρε έλληνες κουτάβια
που ένα κόκαλο σας δίνουν
που «τρομοκρατία» το λένε
και το αίμα αυτοί σας πίνουν…

...Α! ρε έλληνες κουτάβια
πόσα ακόμα τάχα χρόνια
θα φοβάστε τη σκιά σας-
ή θα είναι’ αυτό αιώνια;..
-----
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 7:56 π.μ.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 7:54 π.μ.
Σάββατο, 10 Απριλίου 2010
ΤΙ ΛΑΌΣ!...

Τι λαός που είμαστε όμως!
Πώς αλλάζουμε συντόμως
έξεις τάσεις και συνήθειες
αναχλές είτε και βύθιες…

Πριν από εξήντα χρόνια
εγεμίζαμε κασόνια
με βγαλμένα μάτια, μύτες,
από θύματα και θύτες.

Κι ήταν η ζωή μας τότες
για να τρώνε και οι κότες
κι οι νεκροί πάνω στα κάρα
δυο ντουζίνες μια δεκάρα.

Τώρα όμως τι λαός
που εγίναμε ακριβός!
Ένας κάπου αν πεθάνει
θέμα η τιβί το κάνει!

Αμ το άλλο; Χρόνια τώρα
κατακλέβανε τη χώρα
στρατιές πολιτικών
δεξιών κι αριστερών.

Και οργίαζε η σπατάλη
κι από δώθε παν οι άλλοι
και ανθούσε η διαφθορά
και κρυφά και φανερά.

Και να! βίλλες και οφ-σορ
και να! αρμάνι και ντιορ
να! και πύργοι να! και κότερα
με ροζ σκάνδαλα στα ενδότερα.

Τώρα όμως τι λαός
που εγίναμε ηθικός!
τώρα πια κανείς δεν κλέβει
απ’ την πείνα και ας ρεύει.

Τι βαρύ να πάθαν σοκ
η Νου Δυο και το ΠΑΣΟΚ
και να κλέβουν σταματήσαν
λες τιμιότητα μεθύσαν;

Τι λαός που είμαστ’ αλήθεια!
Τι καρδιά κλειούμε στα στήθια!
Πώς γοργά που ’χουμε αλλάξει
και στα λόγια και στην πράξη…

(…Βάδρα μη γυρνώντας ο ήλιος
πάλι ερθεί κανας Εμφύλιος…
…βάρδα μην τελειώσει η κρίση
και φαί πάλι μυρίσει…)
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:49 μ.μ.
έπεσε πολωνικό αεροπλάνο
ΈΠΕΣΕ ΠΟΛΩΝΙΚΌ ΑΕΡΟΠΛΆΝΟ

Να ‘τανε λέει ελληνικό το που ‘πεσε αεροπλάνο…
και να μην είχε πολωνούς μα έλληνες επάνω…
και να ’χε τους τρακόσιους της μισητής Βουλής μας,
ήγουν τους μόνους αίτιους της μοίρας της κακής μας…

Μα τέτοια τύχη πού για μας...εμείς αντί για κείνους
καθημερνά πεθαίνουμε-θύματα όχι σμήνους
που ένα του ένα τα σαθρά πέφτουν αεροπλάνα,
μ’ απ’ της Οικονομίας τους τα λαοκτόνα πλάνα.

Κυριακή, 21 Φεβρουαρίου 2010
ΛΥΡ-ΟΙΚΟ ΤΟ ΣΚΑΪ
ΠΆΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΑΪ:
ΛΥΡ-ΟΙΚΟ ΜΕΤΡΆΕΙ…


Λυριτζής και Οικονόμου
πήραν τ’ όπλο τους επ’ ώμου
και στο ΣΚΑΪ παν γραμμή
για να φάνε κι από κει.

Ο που υμνούνε φασισμός,
ο βαρύς τους αυτισμός
κι η αηδία που γεννούν
στο γυαλί όταν φανούν,

ειν’ εγγύηση γερή
πως αλλάξαν οι καιροί-
πως πια νεάντερταλ ποθούν
κι όχι κρομανιόν ν’ ακούν.

---
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 3:28 π.μ.
Πέμπτη, 18 Φεβρουαρίου 2010
ΥΠΟΥΡΓΌΣ ΥΓΕΊΑΣ-ΓΙΑΤΡΟΊ-
ΝΟΣΟΚΌΜΕΣ-ΆΡΡΩΣΤΟΙ-
ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΑ

Έλληνα αρρώστησες; Εχάθης!
Γιατί μες στα νοσοκομεία
γιατρειάς ελπίδα δεν θα έχεις
έστω κι αν θέση βρεις καμία.

Δίχως ευθύνη νοσοκόμες,
γιατροί που άφαντοι είναι όλοι
και που ορατοί γίνονται μόνο
αν θα μυρίσουν πορτοφόλι,

και υπουργός που όλο εγκαίνια
νοσοκομείων άδειων κάνει
κι ισορροπίες τηρεί μονάχα
ώσπου αισίως να…την κάνει…

Γελοίε κι άμοιρε έλληνά μου
κοίτα φτωχέ μην αρρωστήσεις
γιατί ούτε σάλιο σου αφήσαν
κακόμοιρε, για να «τα φτύσεις»…




ΆΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΛΕΩΝΊΔΑΣ

Τι κάνει ένα κλικ πιο κάτω
στης νοημοσύνης τα σκαλιά!
στέλνει το θύμα του στον πάτο-
στης Ανοησίας την αγκαλιά…





ΠΕΤΡΟΎΛΑ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟΎΛΕΣ

Η Πετρούλα κάθε βράδυ
πρόσωπο, φωνή αλλάζει,
κι όλο σειέται και λυγιέται
και τους άνοες διασκεδάζει.

Έτσι κι οι πολιτικοί μας
βάζουν πρόσωπο άλλο κάποιο
και αφήνοντας στην πάντα
το ορίτζινάλ τους σάπιο,

πόζες παίρνουνε γελοίες
και ακκίζονται ολοένα
λέγοντας συνέχεια λόγια
ψεύτικα και διεφθαρμένα.

Μια Πετρούλα ο καθείς τους
πορνικά φέρονται πλήρως
λέγοντας τα λόγια εκείνα
που οι χαζοί ποθούν απείρως.

Κι ενώ είναι κουμπωμένοι
ως απάνω στο λαιμό τους
τώρα ημίγυμνοι χορεύουν
ξεγελώντας το λαό τους.

…Με πολιτικούς Πετρούλες
και με τα που παίρνουν μέτρα
οικονομική μια τώρα
μαγειρεύεται Καζέρτα.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:55 μ.μ.
Τρίτη, 16 Φεβρουαρίου 2010
Α ΡΕ ΧΡΥΣΟΧΟΊΔΗ…

α ρε χρυσοχοίδη
α ρε χρυσοχοίδη
των πολιτών η ασφάλεια
δεν είναι –όχι- παιχνίδι

είπες ότι θα κλείσεις
τις χάσκουσες οπές
μα οργιάζουν οι ληστείες
οργιάζουν κι οι κλοπές

α ρε χρυσοχοίδη
να ωρύεσαι δεν αρκεί:
και στη στενή θα πρέπει
να μπούνε μερικοί.

τα λόγια χρυσοχοίδη
παράτα τα παχιά
γιατί έται όπως πάμε
δε θα ’χουμε ταχιά.

το ΕΓΏ ας πάψει λίγο
το νου σου να οδηγεί
κι απ’ της ταπεινοσύνης
πιες λίγο την πηγή.

όταν μιλάς μη βγάζεις
αφρούς από το στόμα
αυτό ούτε κι ο Χίτλερ
δεν το ‘κανε ακόμα

κι αγέρωχα μη πίσω
τινάζεις το κεφάλι
δηλώνοντας αθώος
στο της Ελλάδας χάλι

παραφροσύνης λόγια
μη όλο ξεστομίζεις
και μη σε μεγαλείου
τα πέλαα αρμενίζεις

αν υπουργός εγίνεις
δεν είν’ αυτά να κάνεις
μα πού και πού κανέναν
εγκληματία να πιάνεις

είναι της κοινωνίας
να πιάνεις τους εχθρούς
και όχι πύρρειες νίκες
να έχεις με νεκρούς

κι όπως Θεός δεν είσαι
ή Ροβεσπιέρος καν,
γι αυτό και στην Ελλάδα
δεν είσαι συ το παν

κι αν είναι μουσουλμάνος
ή χριστιανός ο Ομπάμα
μεγάλο αυτό δεν είναι
ούτε ποτέ ήταν πράμα.

α ρε χρυσοχοίδη
α ρε χρυσοχοίδη
σκληρό να δείξεις θέλεις
πως είσαι ένα καρύδι

μα καρυδότσουφλο είσαι
καημένε δυστυχώς
που όπου του γουστάρει
σε πάει ο καιρός…
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 11:20 μ.μ.
Πέμπτη, 11 Φεβρουαρίου 2010
ΜΟΥ ΠΑΊΡΝΟΥΝ…

Στη χώρα αυτή που μένω
τα κύματα που δέρνουν,
διόλου να πω δεν ξέρω
γιατί όλο μου παίρνουν-

γιατί όπου κι αν γυρίσω
και όπου κι αν σταθώ
μου παίρνουν κάθε ώρα
και μέρα και λεφτό…

παίρνουν και μόνο παίρνουν
και τίποτα δε δίνουν
παίρνουν και όλο παίρνουν
τίποτα δε μ' αφήνουν…

Μου παίρνουνε για φόρους
μου παίρνουνε για κλήσεις
για Φι Πι Α μου παίρνουν
μου παίρνουν για αιτήσεις,

μου παίρνουν για τεκμήρια
για ΝΕΤ και για νερό
μου παίρνουν για χωράφια,
γι αέρα καθαρό,

μου παίρνουν για βενζίνα,
μου παίρνουν για ΔΕΗ,
για Νήπια, για Σχολεία,
για Λύκεια, για ΤΕΙ,

μου παίρνουν όταν κλαίω
μου παίρνουν κι αν γελώ
μου παίρνουν αν σωπαίνω
μου παίρνουν αν μιλώ…

μου παίρνουν για τη μύτη
μου παίρνουν για το στόμα
μου παίρνουν για το πόδι,
για των μαλλιών το χρώμα…

μου παίρνουνε για διόδια,
μου παίρνουν για φαί,
μου παίρνουν σα νυχτώνει
μου παίρνουν το πρωί…

παίρνουνε για τα σπίτια,
παίρνουν για τις αυλές ,
με το καλό μου παίρνουν,
μου παίρνουν μ’ απειλές…

μου παίρνουν για το ένα
μου παίρνουν για το άλλο
για το μικρό μου παίρνουν
παίρνουν για το μεγάλο…

και παίρνουν κι όλο παίρνουν
και τίποτα δε δίνουν
και παίρνουν κι ολο παίρνουν
και ρέστον με αφήνουν

Κι απ’ το πολύ το πάρε
να δώσω άλλο δεν έχω΄
κι όπως με κυνηγάνε
κι όπως εγώ όλο τρέχω

νομίζω να με πιάσουν
ζητάνε, να με γδάρουν,
και το έτσι που αργάσαν
τομάρι μου να πάρουν.

Δε θα τους γίνει όμως
κι αυτή η που θέλουν χάρη,
γιατί, προτού το κάνουν
ο διάολος θα τους πάρει

και μόνο Εγώ θα μένω
στη Μνήμη των Καιρών
Μακράν σε Νου και Γνώση
Πέραν Αριστερών.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:05 π.μ.
Πέμπτη, 4 Φεβρουαρίου 2010
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΣ ΕΑΥΤΟΝ

Πρωθυπουργός μου ζήτησαν να γίνω
Είπα κι εγώ γιατί να μην το κάνω;
Τους έλεγα ό, τ’ ήθελαν ν’ ακούσουν
τους έδειχνα ό, τ’ ήθελαν να δουν
τους έταζα λαγούς με πετραχήλια
κι έτσι ξεμπέρδεψα με τον χοντρό.
Κι όταν εβγήκα, πρώτη ήταν δουλειά μου
και πήγα στης ΕΟΚ τ’ αφεντικά.
Τους ρώτησα καιρό πόσο μου δίνουν
ώσπου να κάνω εκείνα που ζητούν.
Μου δώσανε ολόκληρους τρεις μήνες.
Κι άρχισα πια το παραμύθι εγώ,
να λέω πως για όλα φταιν εκείνοι
που από μένα κυβερνούσαν πριν.
Κι είπα για κερδοσκόπους και γι Αλμούνια,
και είπα για Τρισέ και γερμανούς,
κι έβρισα όλους όσους τάχα φταίγαν
κι όχι εμένανε και τη Νουδού
που είχαμε την Ελλάδα κατακλέψει.
Είπα πως οι φτωχοί δε θα πληρώσουν,
είπα πως απ’ τους πλούσιους θα τα πάρω,
τέλος με το λαό ένα έχω γίνει.
Και ο λαός μ’ ακούει κεχηνώς
και λέει: «με τους πλούσιους τα βάζει!...»
Κι όταν επέρασαν οι τρεις οι μήνες
που η Ευρώπη μου ’χε χαριστεί,
Τότε τους έφερα τα μέτρα εκείνα
που των φτωχών αίμα κι ιδρώ θα πιουν.
Και τίποτα να πούνε δεν μπορούνε-
ίσα ίσα θαυμασμό θα μου ’χουν κιόλας
που χύμα τα ’λεγα στους ευρωπαίους.
Κι όταν με τον καιρό τους ξεζουμίσω
και την Ελλάδα βγάλω από την κρίση,
πάλι πρωθυπουργός της θα γινώ
…γιατί όλη σαν χαζή θα με ψηφίσει.
Και να!να κλέβει πάλι το ΠΑΣΟΚ
μια χώρα που…αυτό θα έχει σώσει,
και να! βαμμένοι πρασινοφρουροί,
να! τριάντα χρόνια πάλι εξουσία...
Και τύψεις για όλα τούτα δε θα νιώθω
γιατί καθ’ έλληνας παιδί μου νόθο
που στον μικρό τον χώρο του ο καθείς
κάνει ό,τι έκανα κι εγώ στη χώρα.
Έτσι ληστεύοντας λοιπόν αλλήλους
πάλι καιροί φαγοποτιού θα ’ρθουν,
πάλι με το καλό Χρηματιστήρια,
πάλι Σαμίνες Διαφθορά και Ίμια,
και κάποιοι πάλι Ολυμπιακοί
και πια ξαναβρισκόμαστε σε κρίση
και άντε πάλι όλα απ’ την αρχή.

Έτσι η Ελλάδα ζει στη γη επάνω-
τι άλλο θα μπόρειγα κι εγώ να κάνω;…
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 2:13 μ.μ.
Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου 2010
«ΟΙ ΚΕΡΔΟΣΚΌΠΟΙ ΦΤΑΊΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΊΣΗ!»
Α! ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΜΆΤΙ ΣΑΣ, ΚΤΉΝΗ, ΘΑ ΣΒΎΣΕΙ;…

Κι αφού εφάγανε κι αφού εκλέψανε κι αφού ρημάξανε
το χρήμα που ’βγαλαν με κόπο κι ίδρωτα τόσοι ανθρώποι ,
…τους φταιν οι κερδοσκόποι!...

Αφού εφέρανε ως χείλος άβυσσου πλήθη ελλήνων
και φτώχεια γέμισαν και αθλιότητα όλο τον τόπον
…”δουλειά των κερδοσκόπων”!...

Ζήμενς, Ομόλογα, Χρηματιστήριο και Βατοπέδι
τη χώρα ρήμαξαν-μα εκείνοι δείχνουνε μ’ όλους τους τρόπους
ποιους; ..μα …τους κερδοσκόπους!...

Κι αυτοί ας έθρεψαν τηn σ’ όλην που άπλωσε τη χώρα κρίση,
τελείως αντρόπιαστοι κι όλο αναίδεια-οι καιροσκόποι:
"ω!", κλαιν, "οι κερδοσκόποι!..."
Τρίτη, 26 Ιανουαρίου 2010
ΠΡΟΣΕΥΧΉ ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ

Θε μου και κάμε ένα σεισμό
και κάμε μια χαλάστρα
που να μη μείνει ορθό γιαπί
και λούλουδο σε γλάστρα

και να μη μείνει κτίριο
πλην της Βουλής εκείνης
που προωθεί των πολιτών
τον θάνατον εκ πείνης

(μα μη κανείς απωλεσθεί
ή ελληνίς ή έλλην-
γιατί σε ποίων πλέον εγώ
θα ήρχον την αγέλην;)

Και να ιδεί το χάλι μας
το Δέλτα Νι Ταμείον,
να δει η Παγκόσμια Τράπεζα
τον άθλιόν μας βίον

και όλα να χαρίσωσι
όσα τους χρεωστούμε
(ως έκαμαν στην Αϊτή)
και όλοι να σωθούμε.

Κι ως σύγχρονος εθνοσωτήρ
εγώ να καμαρώνω
αφού έκτοτε εις την Μιχαλού
θα μένω χρεώστης μόνο.
Αμήν
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 11:10 μ.μ.
Κυριακή, 24 Ιανουαρίου 2010
ΚΡΊΣΗ, ΚΑΘΆΡΜΑΤΑ, ΜΕΓΆΛΟΙ

Για όλα φτάνει κάποτε η ώρα.
Μας φτιάξαν, τώρα μας χαλάνε, πάει!
Μη τίποτε για πάντοτε κρατάει;
…και κράτησε πολύ μια τέτοια χώρα.

«Η όρεξή σου ό,τι κι αν τραβάει,
πάρε τα όλα-σου τα δίνω δώρα.
Μον’ να φρενάρεις του λαού τη φόρα
να μη όλο ζητάει και ζητάει.

…και σε χαλάμε αν κάτι ενάντιο κάμεις.»
Αυτά οι Μεγάλες είπαν οι Δυνάμεις
στον όσα τζάκια το εικοσιένα.
Τώρα μας σβυουν ως τα ’χανε ειπωμένα.

Και από μας όσοι είναι βλάκες κλαίνε
κι όσοι μυαλό έχουν, «επιτέλους!», λένε.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 10:48 μ.μ.
ΜΠΑΤΖΕΛΉ ΚΑΙ ΑΓΡΌΤΕΣ
ΜΠΑΤΖΕΛΉ ΚΑΙ ΑΓΡΌΤΕΣ

Κυρία Μπατζελή μου οι πυροσβέστες
νερό-όχι λάδι ρίχνουν στη φωτιά.
Και το καλοκαιράκι με τις ζέστες
ο κόσμος δε φοράει ποτέ παλτά.

Μπορεί οι γυναίκες ό,τι θεν να πούνε
μόνο στου έρωτα το μακελειό.
Μα αν είναι υπουργοί, όταν μιλούνε
τη γλώσσα πριν βουτάνε στο μυαλό.

Κι έρχεσαι εσύ και σαν καραγωγέας
μαγκιές-και πού;-στην αγροτιά πουλάς!
Κι αντίς για Φιλομήλα είσαι Τηρέας.
Μα έτσι τον «τσαμπουκά» τους δεν τον σπας.

Αγέλαστη κι ατσάλινη γυναίκα,
αλλιώς διοικούν οι σοσιαλιστές:
οχτώ αν τους γυρεύουν δίνουν δέκα
κι οι ελπίδες που σκορπούν ποτέ σβηστές.
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 10:43 μ.μ.
Τετάρτη, 20 Ιανουαρίου 2010
ΥΠΟΥΡΓΏΝ ΑΦ-ΟΡΙΣΜΟΊ
ΥΠΟΥΡΓΏΝ ΑΦ-ΟΡΙΣΜΟΊ

ΠΆΓΚΑΛΟΣ
Πάγκαλος-αντιπρόεδρος
για όλα που φροντίζει-
εκτός από το γέλιο μας:
τι κρίμα-πια δε βρίζει…


ΡΑΓΚΟΎΣΗΣ
Ραγκούσης. Αποκέντρωση
μα τι είδους ειν’ αυτή
που στην Αθήνα έχει κι αυτός
μονίμως βολευτεί;


ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥ
Κύπελλο κάτω από κλειστές
κάνουλες έχει γίνει
μα για νερό κι ας καίγεται
όμως ποτέ δεν πίνει…


ΛΟΎΚΑ ΚΑΤΣΈΛΗ
«Οικονομία!» της είπανε.
Και αυτό κάνει κι εκείνη:
Γιατί, λεφτά μη έχοντας
διόλου λεφτά δε δίνει.


ΠΑΠΑΝΤΡΈΟΥ
Με ποδήλατο ενάντια
σε BMW και Bentley πάει΄
…φαεινότερο ηλίου
πως τα μούτρα του θα φάει…


ΒΕΝΙΖΈΛΟΣ
Τι κι αν όπλα δε διαθέτουν
λόγω κρίσης οι στρατοί του-
αν οι τούρκοι κάνουν να ’μπουν
θα φρακάρουν στο κορμί του.


ΛΟΒΈΡΔΟΣ
Σχέδια για την ανεργία
όλο επεξεργάζεται,
όμως-φευ- μες στην Ελλάδα…
μόνο αυτός εργάζεται…



ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΎΛΟΥ
Το «δια βίου», όντως,
είναι απαραίτητο:
ο έλληνας «δια βίου»
ξύλο απελέκητο!


ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΎΛΟΥ
Υπουργεί δίχως αντικείμενο
αφού κάθε άθλιο υποκείμενο
ενώ είναι σκιτζής «ιατρός» δηλώνει
κι ειν’ η υγεία μια φούσκα-ένα μπαλόνι.


ΡΈΠΠΑΣ
Τον ξέρουμε απ’ το Εργασίας-
πρωταθλητής αυθαιρεσίας:
σήμερα όμορφα κάποιον διορίζει
κι αύριο τραμπουκικά τον…ξεδιορίζει.


ΜΠΙΡΜΠΊΛΗ
Με Μπιρμπίλη η Ενέργεια
τόσο χρώματα θ’ αλλάζει,
που σε λίγο το υπουργείο
χαμαιλέοντα θα μοιάζει.


ΧΡΥΣΟΧΟΊΔΗΣ
Τώρα που μέσα Χρυσοχοϊδη
τόσο μας χώθηκες στη μύτη,
ποιος το λαό απ’ την Προστασία
θα προστατεύει του Πολίτη;


ΥΠΟΥΡΓΕΊΟ ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗΣ
Το Δικαιοσύνης το αφήνω.
Γιατί; Κι εγώ μπερδεύομαι-
ίσως μπορεί να το φοβάμαι
ίσως και να το σέβομαι.


ΓΕΡΟΥΛΆΝΟΣ
Μαύρη μια μύγα μες στο γάλα
και γρυ από πολιτισμό-
τζακιού άλλου είδους παρουσία
στον παπαντρέικον εσμό.



ΜΠΑΤΖΕΛΉ
Μόνο αν γίνεις ανοιχτός
δρόμος μεγάλος εθνικός,
τότε μονάχα Μπατζελή
σώζεσαι-αν όχι, γράψε αλί.


ΠΕΤΑΛΩΤΉΣ
Πεταλωτή μου πιο αργά.
Μη μου πολυκουράζεσαι.
γιατί θα έρθει ο καιρός
που να κρυφτείς θα βιάζεσαι.


ΠΑΠΟΥΤΣΉΣ
Ογδονταδυό ακόμα πνίξε
και γίνεσαι πρωθυπουργός.
Στον Άδη την Ελλάδα ρίξε
κι εθνάρχης γίνεσαι τρανός.

---------------------------
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 1:31 π.μ.
Κυριακή, 17 Ιανουαρίου 2010
ΛΥΡΙΤΖΉΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ
ΛΥΡΙΤΖΉΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ

Ξινοί, αντιπαθέστατοι, φασίστες ως μεδούλι,
εχθροί του λαού, της μιαρής μπουρζουαζίας δούλοι,
στη μια καρέκλα ο Λυριτζής, στην άλλη ο Οικονόμου,
ιδού δύο ανδρείκελα ενός κράτους παρανόμου.

Σύννοες στ’ αυτονόητα, γελοίοι στα σοβαρά,
πηγαίνοντας με καθενός γκουβέρνου τα νερά,
σ’ ένα στημένονε καμβά περίφροντεις κεντάνε
και όποια κλωνά θα τους ειπούν στις τρύπες του περνάνε.

Αλλά μην τους κακόχετε που ’χουν θεό το χρήμα
κι αν με χρυσό δεν πληρωθούν δεν κάνουν ούτε βήμα-
τα ονόματά τους φταιν γι αυτό: του ενός θυμίζει λίρα
’κονόμα του άλλου-αθώοι αυτοί΄ για όλα φταίει η Μοίρα…
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 9:37 μ.μ.
ΟΙ ΑΓΡΌΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΌΜΟΥΣ

Βγήκε στους δρόμους πάλι η αγροτιά
με άροτρα με τρακτέρ και με τσαπιά
και τα που τους χρωστάνε όλο ζητούν
και λένε…φοβερίζουν…απειλούν…


Μα-οι καημένοι!-κάτι θα τους τάξουν,
κάτι τα λάστιχά τους θα πειράξουν
και πάλι στη γωνιά τους θα κρυφτούνε-
πάλι ψωμάκι το ψωμί θα πούνε.

Δεν είν' γραφτό ούτε τώρα να ιδεί
εκείνο που καθ’ έλληνας ποθεί:
το χέρι του Λαού το τιμωρό
να ρίχνει τ’ άνομο Κράτος νεκρό…
Αναρτήθηκε από Γιώργης Χολιαστός στις 12:26 μ.μ.
Τρίτη, 12 Ιανουαρίου 2010
ΒΌΜΒΑ ΣΤΗ βΟΥΛΉ

Πλησιάζετε παιδιά μου! Λίγο ακόμα
κι οι τρακόσοι θα γινούνε όλοι λειώμα.
Λίγα μέτρα μι’ άλλη βόμβα παραπέρα
κι η ευτυχία κι ο λαός αλλάζουν βέρα.

Λίγο ακόμα. Όλη η Ελλάδα θαρρεμένη
το επόμενό σας βήμα περιμένει.
Λίγο-να! Εμπρός αδέρφια μου! Τολμήστε!
Δώστε θάνατο σε κείνους όλους: ΖΉΣΤΕ!

Γιώργης Χολιαστός





ΝΤΌΡΑ

Χαώδες στόμα, έτοιμο
πάντα να φάει
και για να μην αυτό φανεί
όλο γελάει.

Κι όλη ρυτίδες, μέσα τους
βαθιά να κρύβει
ό,τι η κλεψιά μόνο αυτήν
τόσο αμείβει.

Γιώργης Χολιαστός







Ο χρόνος είναι χρήμα
ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΊΣΕΙΣ

Γιατί έβαλες υποψηφιότητα;
Ο ΖΟΡΌ (για πρώτη φορά απορών)
Απορώ.

Τι έχετε που ελπίζετε ότι γι αυτό θα εκλεγείτε;
ΑΛΌΓΑ (παθιάρικα)
Η φλόγα!..

Αν κερδίσει ο Σαμαράς θα γίνεις αντιπρόεδρος;
ΔΑΝΔΉΣ (πεισματοναζιάρικα)
Μμμμ…θα δεις.

Τι σ' έκανε και είσαι υποψήφιος;
ΣΑΜΑΡΆΣ (μετά από σκέψη, σοβαρά)
Ο παράς.

Γιώργης Χολιαστός











Μπελάδες ΝεοΔημοκράτη ψηφοφόρου

Να ψηφίσω Ντόρα; Διαφθορά ψηφίζω!
Σαμαρά; Οι φίλοι θα μου λεν φασίζω!
Κι αν Ψωμιάδη, τότε…άκρατα εθνικίζω…

Ποιόνε να ψηφίσω…ποιόνε να ψηφίσω…
Μπα!..στην τύχη λέω μάλλον να τ’ αφήσω:
θα ψηφίσω, πρώτα, αφού τα μάτια κλείσω!

Αλλά ούτε... μάλλον, ψήφο δε θα ρίξω,
μα βαθύ πηγάδι και στενό θ’ ανοίξω
και τους τρεις αράδα μέσα του θα πνίξω…

Γιώργης Χολιαστός



Ας ιδούμε

Με σταυρό στα σχολεία
η ζωή μας αθλία:
οι μεγάλοι μας κλέβουν
κι οι καημοί μας περσεύουν.

Με σταυρό στη Βουλή μας
διεφθαρμένοι οι ταγοί μας
και ο κόπος μας πλούτια
στων πλουσίων τα κιούπια.

Με σταυρό στη σημαία
βρωμερή κάθε Ιδέα
διαφθορά στο Δημόσιο-
ουτ' ιερό ούτε όσιο.

Για λοιπόν ας ιδούμε
(τι άλλο μένει να πούμε):
μη ο σταυρός αν θα λείψει
καλό κάτι προκύψει;

Γιώργης Χολιαστός


Νίκη Σαμαρά
Παλέψαν δυο σκυλιά-σκύλα και σκύλος.
Νίκησε ο σκύλος. Όμως τα γατιά
ή σκύλα ή σκύλος, θα τα κυνηγά-
με το σκυλί ποτέ η γάτα φίλος.

Γιώργης Χολιαστός



Ρε Ντόρα τι σου βρίσκανε οι επιβήτορές σου-
που ουτ’ έναν τους-να ’ταν αλλιώς…-δε θα ‘βρισκες ποτέ σου;…









ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΚΑΙ ΕΥΡΏΠΗ

Νόμιζε πως η Ευρώπη
στο μυαλό ελληνοφέρνει
και την πλάστιγγα θα κάνει
προς εμάς όλο να γέρνει.

Όμως όχι! οι εγγλέζοι
κι οι αλεμάνοι κι οι φραντσέζοι
έχουν νιώσει ο Γιωργάκης
εν ου-φευ-παικτοίς πως παίζει…

Γιώργης Χολιαστός










Η ΝΤΌΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΟΜΙΛΊΑ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΆ ΣΤΗΝ Κ.Ο.
ΤΟΥ ΚΌΜΜΑΤΟΣ

Τι θλίψη που είχε η Ντόρα μας
στη Σαμαρο-ομιλία:
σαν την που έχει η χώρα μας
σ’ αυτήν μπρος τη γελοία.

Γιώργης Χολιαστός








ΣΥΜΒΟΎΛΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΑΡΧΗΓΏΝ
Συμβούλιο με τον Πρόεδρο ήθελε ο Γιωργάκης.
Έγινε. Και πού έγινε τι τάχατες διορθώθη-
ή με συμβούλιο ή χωρίς, ή Γιώργος ή Κωστάκης,
ίδια ο Λαός αδύναμος και προδομένος νιώθει…

Γιώργης Χολιαστός




ΚΥΡΙΆΚΟΣ-“ΠΡΌΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΌΣΩΠΟ”-14-12-09

Ποντικίσιο πρόσωπο
βλέμμα τρομαγμένο-
που πασκίζει απ’ το φακό
να ’χει αποκρυμμένο.

Κίνησες θεατρικές
που να δείξουν θε’ νε
πως αλήθεια δεν μιλούν
κλέφτη όσοι τον λένε.

Κι από μέσα του βαθιά
μια να ξεπηδάει
του σογιού του πεθυμιά
για να φάει…να φάει!

Γιώργης Χολιαστός






ΒΊΟΙ ΠΑΡΆΛΛΗΛΟΙ

Κάτι μου λέει πως θα ’τανε ιδανικό ένα ταίρι
ο Χρυσοχοίδης με του Ουγκώ το τέρας-τον Ιαβέρη.
Και σαν και ’κείνονε κι αυτός, του λαού-Γιάννη Αγιάννη,
τον λιγοστό το βίο του αβίωτο θα τον κάνει.