Επιτέλους! Η φύση μεριμνώντας για τους ανθρώπους τους έστειλε τον κορονοϊό.
Είδε το στραβό δρόμο που είχαμε πάρει έχοντας αντιστρέψει την αλήθεια και ζώντας το μέσα της ψέμα, και ήρθε να μας διορθώσει.
Τα πράγματα όπως έπρεπε να είναι.
Ο άντρας μακριά από τη γυναίκα. Το μίσος ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που ήταν αναγκασμένοι μέχρι τώρα να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, θα βρίσκεται σε απόσταση.
Ο άντρας δεν θα κινδυνεύει να σκοτωθεί από τη γυναίκα και η γυναίκα από τον άντρα ενόσω κοιμούνται. 
Τα παιδιά, αυτά τα «αγαπημένα» πλάσματα που μέχρι τώρα με την αρρωστημένη σκέψη τους οι άνθρωποι λάτρευαν, τώρα είναι ο,τι δεν είχαν νιώσει μέχρι τώρα: κίνδυνος θάνατος-βόμβες που σώζεσαι από αυτά μόνο έχοντάς τα μακριά.
Και η χαρά, αυτό το βάρβαρο και σιχαμερό συναίσθημα, εξαφανίζεται. Οι άνθρωποι μένουν παγιδευμένοι στην παγωμένη χαρά τους είτε μέσα σε πλοία πολυτελή, ή σε βίλες ή σε σπίτια-κλουβιά.
Πάνε τα ταξίδια, οι απεχθείς μεγαλοεπιχειρήσεις, η απόλαυση του φαγητού.
Η γελοία φιλοσοφία, οι κάθε είδους «τέχνες», η κατάπτυστη ηθοποιία, η «μαγεία» της μουσικής, όλα ξαναγυρίζουν στην ανυπαρξία τους.
Και αν το χτύπημα από τον ιό, του εγκεφάλου, γενικευτεί, τότε πιο σύντομα θα τελειώσει η σαπουνόφουσκα της ανθρωπότητας με τη σημερινή της τερατουργική μορφή.
Δηλαδή όπερ έδει γενέσθαι. 
Και τότε να! Ο άνθρωπος ευτυχής!