ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ
(Πάγκαλος ΥΠΕΘ)
ΜΗΤΡΟΣ
-Ακουσες τι ο υπουργός είπε ο Πάγκαλός μας;     
Τι αλήθειες απ’ το στόμα του που βγήκανε ρε Γιάννο!
ΓΙΑΝΝΟΣ
-Πάγκαλος ειν' αυτός. Μπορεί να κάνει τίποτ' άλλο
Παρά να βρίζει;

-                     Οχι αυτό. Δε λέω αυτό ρε Γιάννο.
Λέω ό,τι για τις Ενοπλες είπε τις Δύναμές μας.

-Τί είπε;

-Πως για νάχουμε νίκη επί των Τούρκων
Πρέπει να αποκτήσουμε , λέει, υπεροπλία.
Πρέπει λεφτά να έχουμε πολλά, και πρέπει, λέει,
Πολύν να έχουμε στρατό, κι άριστα εκπαιδευμένον,
Και αξιωματικούς καλούς, γερούς και θαρραλέους.
 Ε, τί συμπέρασμα απ αυτά τα λόγια που είπε βγάζεις;

-Πως πρέπει ή ο πρωθυπουργός να φύγει, ή εκείνος.

-Γιάννο μου τι απρόσμενη αντίδραση! Μ’ εκπλήττεις.
Και τάχα πώς αιτιολογείς τη γνώμη σου αυτήνε;

-Μήτρο, δεν ξέρω και καλά, στο σπίτι σου έχεις γάτα;

-Οχι. Τι σχέση έχει αυτό;

-                                         Καμιά γειτόνισσα έχεις
Οπου Μαρία να τη λεν, γριά, και να κουτσαίνει;

-Οχι. Δεν έχω Γιάννο μου. Τί ερωτήσεις όμως…

-Γνωστούς όμως ηλίθιους όπως εσύ θα έχεις.

-Γιάννο με πρόσβαλες δεινώς και ανεπανορθώτως.

-Άφηστα αυτά και άκου με. Μιά γάτα κι αν ρωτήσεις
Ή τη Μαρία την κουτσή, ή τον τυχόντα ηλίθιο,
Και "πώς θα γίνονταν" του πεις, "να πάρουμε  τους Τούρκους;"  
Τα ίδια θα σου λέγανε κι αυτοί, όπως εκείνος.
Το θέμα είναι ΠΏΣ αυτά τα πράγματα θα γίνουν!,
Και όχι ποιός θα μας τα πει για μια φορά ακόμα.
Κι αν κάθεται ένας υπουργός και χάνει τον καιρό του
Λέγοντας τέτοια που ο καθείς πάνω στη γη γνωρίζει,
Πρέπει ο Σημίτης παρευθύς να τόνε διώξει. Αν όμως
Δε θα τον έδιωχνε αυτός, τότε ο Λαός θα πρέπει
Να διώξει τον πρωθυπουργό που ανέχεται τους τέτοιους.
-Ε, Γιάννο μου. Μας έτυχε ένας βλάκας υπουργός.
Μα είδες πώς αντέδρασαν οι αξιωματικοί μας;
Κάλυψη εζητήσανε απ’ τον Σημίτη αμέσως.
-Λοιπόν βλάκα δεν έχουμε υπουργό έναν μονάχα
Μα και τους αξιωματικούς αφού ζητάνε τέτοια.
-Κα τί να κάνουν Γιάννο μου; Ν’ αφήνουν τον καθένα
Δειλούς πως είναι να τους πει, κι ακόμα ανεκπαίδευτους
Κι ότι τα όπλα πούχουνε για πέταμα είναι όλα;

-Βρε Μήτρο κουφιοκέφαλε, βρε Ελληνα γελοίε,
Βρε που μυαλό ζωγραφιστό και όχι σάρκινο έχεις,
Βρε Μήτρο ανεκδιήγητε, βρε αμόρφωτο στυλιάρι…

-Ε, φτάνει τώρα Γιάννο μου. Μου είπες αρκετά.

-…Βρε που νιονιό λιγότερο έχεις απ’ τα ερπετά,
Βρε λόγος ήτανε αυτός κάλυψη να ζητάνε
Κοτζάμου αρχιστράτηγοι που ο λαός νομίζει
Πως όσα αστέρια έχουνε και τόσες έχουν γνώσεις;

-Δηλαδή τί; Τον Πάγκαλο θα έπρεπε ν' αφήσουν
Να τους προσβάλει έτσι δα; Κι αφού δεν το μπορούνε
Να κάνουν τίποτε αυτοί μιας κι είναι υπουργός,
Να τους καλύψει ζήτησαν απ’ τον πρωθυπουργό.

-Βρε Μήτρο, πιθανότητες δύο εδώ υπάρχουν.
Η' αλήθεια είπε ο Πάγκαλος ή ψέμματα. Αν το πρώτο
Τί κάλυψη γυρεύουνε απ’ τον πρωθυπουργό;
Να τους καλύψει λέγοντας ψέμμα ένα τρανταχτό;
Πως όχι, οι Δυνάμεις μας οι Ενοπλες αξίζουν
Κι ότι ο Πάγκαλος σωστά δεν είναι όσα είπε;
Εκείνο που θα έπρεπε να γίνει, είναι τούτο:
Θάπρεπε να κοιτάξουνε, αν δε το είχαν κάνει,
Αμέσως να διορθώσουνε τα’ αδιόρθωτά τους χάλια
Και να μη βγάλουν τσιμουδιά στου υπουργού τις ρήσεις.
 Αν πάλι είναι ψέματα όσα εκείνος είπε,
Θα έπρεπε με ακλόνητα στοιχεία να του δείξουν
-αν ήθελαν ν’ ασχοληθούν μ έναν γελοίο τύπο-
Πως άδικο έχει, και καλά θα κάνει να το κλείσει,
Γιατί αλλιώς το αξίωμα που τούχουν δώσει βλάφτει.

-Σα να τα λες καλά μωρέ. Δεν τόχα πιάσει έτσι.

-Γι αυτό σου λέω ανόητε, σύγχρονε Έλληνά μου,
Πως ένας θάπρεπε απ' τους δυο να είχε ως τώρα φύγει.
Ή ο Πάγκαλος που ασύστατα ψέματα αραδιάζει,
Ή ο Σημίτης, που υπουργό καλύπτει έναν ψεύτη.

-Μάλιστα λέω Γιάννο μου πως πρέπει ο Σημίτης
Ετσι κι αλλιώς να τούδινε, κάλυψει δεν καλύψει
Τους βλάκες αξιωματικούς. Γιατί, αν τους καλύψει
Σημαίνει πως ο Πάγκαλος ψεύδεται-κι αφού έναν
Ψεύτη δε διώχνει υπουργό, πρέπει αυτός να φύγει.
Αν πάλι δεν τους κάλυπτε, θα πει πως δίκιο έχει
Ο βρωμερός ο υπουργός, και πρέπει τότε πάλι
Πρωθυπουργός που στράτευμα τέτοιο στη χώρα δίνει,
Αμέσως να ξηλώνεται-ή μόνος του να φεύγει.

-Μπράβο. Σου κόβει σήμερα. Και παίρνω πίσω όσα
Πριν τα ωραία αυτά να πεις σου είχα αραδιάσει.
Δε θα σταθώ όμως εδώ. Θα προχωρήσω λίγο
Για να σου πω Μητρούση μου το πόσο δίκιο έχω
Που λέω πως οι Ελληνες είναι χαμένα όντα,
Σκιά των Ελλήνων των παλιών, χαζοί, άμυαλοι, βλάκες:
Όλοι τους με τον Πάγκαλο κάθονται κι ασχολούνται
Και υπουργό στις πλάτες τους ακόμα τον κρατάνε.

-Γιάννο μου, τέτοιος υπουργός σε τέτοιο λαό αξίζει.

-Δε σε γνωρίζω σήμερα Μήτρο μου-να σε φτύσω.

-Γιάννο μου επηρεάστηκα απ’ ό,τι πριν μου είπες,
Πως και ηλίθιος νάτανε κανείς, θαβλεπε όμως
Πώς έχουνε τα πράγματα πάνω σ’ αυτό το θέμα.

-Το ελπίζω. Και δε θαθελα έξυπνος να μου γίνεις-
Θέλω να έχω δίπλα μου εκπρόσωπο έναν βέρο
Του Ελληνικού μας του λαού, ηλίθιον τουτέστι,
Ωστε σα να τα έλεγα σε κείνο να σου λέω
Τα τόσα που αδιόρθωτα πάνω του χάλια έχει.

-Τον Πάγκαλο ας αφήσουμε Γιάννο μου όμως τώρα
Και τους χαζούς τους Ελληνες που ακόμα τον κρατάνε,
Κι ας πάμε στου Αντρέα μας τις πρόσφατες δηλώσεις.

-Μπα! Ο Αντρέας μίλησε; Και τί είπε μωρέ Μητρο;

-Είπε πως του ΠΑΣΟΚ αυτός τη συνοχή εγγυάται Και όχι μόνο αυτό, αλλά. και τη συνέχειά του. Γιάννο μου… Γιάννο τί επαθες;.. Γιατί γελάς βρε Γιάννο;
Γιάννο μου έλα… Αρκετά… Μα τι αστείο είπα;..

-Ωστε αστείο δεν ήτανε; Στα σοβαρά το είπες;


-…Θεέ μου, μα τί έπαθε; Περσότερο γελάει…


-…Ωστε ήταν σοβαρό λοιπόν… Εχεις μαντήλι Μήτρο;

-Δεν έχω. Δεν επρόβλεψα πως θα γελούσες τόσο.

-Τί άλλο νάκανα μωρέ; Σε χίλια δυο κομμάτια
Εχει διαλύσει το ΠΑΣΟΚ και τρώγονται σα σκύλοι Για το ποιός θάναι ο μέλλοντας ταλαίπωρος πρόεδρός του,
Κι αυτός μιλάει για συνοχή και για συνέχεια λέει…

-Ελα. Μη πάλι αρχινάς. Γιάννο μου σοβαρέψου
Και πες και άλλο κάτι τι πάνω σ' αυτό το θέμα.
Ή αν δε θες, τότε ευθύς σ’ άλλο να πάω αμέσως.

-Τί να σου πω βρε Μήτρο μου… φαίνεται πως πεθαίνει
Και ήδη βρίσκεται εκεί που οι λέξεις δε σημαίνουν.
Οταν μιλάει για συνοχή ό,που υπάρχει διάλυση
Και για συνέχεια καποιανού πούφτασε στην κατάργηση,
Τί άλλο να πω… Μα Μήτρο μου, εν πάσει περιπτώσει
Το τι στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ θα γίνει δε με νοιάζει.
Με νοιάζει τί την άμοιρη Ελλάδα περιμένει.
Και ο Αντρέας όπως δα και οι προκάτοχοί του Διάδοχο στην κυβέρνηση δεν άφησε κανένα.
Όπως  και ο Καραμανλής. Ηρθαν κι οι δυο και φύγαν
Αφού κι οι δύο εφάγανε όλα όσα ετρωγόντανε
Και αστάθεια μόνον πίσω τους και αναρχία αφήσαν.
Γιατί κανείς από τους δυο δεν είχε υποδείξει
Για διάδοχο του κάποιονε όταν αυτός θα λείψει.
Και το γιατί είναι γνωστό. Γιατί φοβούνταν ότι
Αν προωθούσαν κάποιονε, αυτός θα εζητούσε
Σαν αποκτήσει δύναμη, ν’ απαλλαγεί από κείνους
Και πριν η ώρα του ναρθεί, αυτός να κυβερνήσει.
Αυτά είναι τ’ αδιόρθωτα τα χάλια του λαού μας.
Τι ευλόγια για τον τόπο μας θάτανε αν είχε τώρα
Ο μέθυσος πρωθυπουργός κάποιονε διαλεγμένο
Που να γνωρίζει τα καυτά της κυβερνήσεως θέματα
Και της πατρίδας τα πολλά προβλήματα να ξέρει…
Δε θάχαμε στην πλάτη μας έναν Σημίτη τώρα
Που από γκουβέρνο που του παν τα τέσσερα δεν ξέρει.
Αυτό το μοναχό καλό θάτανε που ο Αντρέας
θάκανε στην Ελλάδα μας, αφού τη ρήμαξε άλλως.
Αν Ελληνας πρωθυπουργός υπήρχε ικανός,
 Δε θα κοκκορευόντανε Τούρκος και Σκοπιανός.
Αυτό αφού δεν τόλμησε να κάνει ο Αντρέας
Δε γνοιάζομαι στο κόμμα του τι κάνει-ενα σπίρτο
Ας πάρει, και πετρέλαιο λιγάκι, κι ας το κάψει.
Κόμματα υπάρχουν δυστυχώς πολλά. Η Ελλάδα όμως
Μια είναι και μονάκριβη, μία και πάντα πρώτη.

-Μιας και μιλάμε για ΠΑΣΟΚ, για πες μου μωρέ Γιάννο
Πόση ζωή στην τωρινή κυβέρνησή του δίνεις;

-Για ποια κυβέρνηση μιλάς; Γι αυτή την πανσπερμία
"Ολων των τάσεων του ΠΑΣΟΚ"  που έφτιαξε ο Σημίτης
Ωστε να μη τον έδιωχνε καμμία από κείνες;
Δεν ειν’ αυτό κυβέρνηση.

-                                          Έστω. Αυτό το πράγμα.
Ως πότε λες να κρατηθεί; Περίπου. Πάνω κάτω.

-Ως το Συνέδριο το πολύ.

-                                        Κι ύστερα τι προβλέπεις;

-Τι να προβλέψω; Να! Ξανά, φτου απ΄την αρχή τα ίδια.
Δολοπλοκίες, μαχαιριές, συμπράξεις και κομπίνες.
-Και ποια κατά τη γνώμη σου θάταν η λύση τώρα;

-Οι εκλογές Μητρούση μου, ώστε ο λαός να βγάλει Πρωθυπουργό που θέλει αυτός. Και όχι τιποτ’ άλλο,
Μα τότε θάταν ήσυχος ο ηλίθιος λαουτζίκος
Πως κάποιος τόνε κυβερνά που αυτός έχει διαλέξει:
Με διαλεγμένο πρόεδρο να ξέρει πως πεινάει,
Πως υποφέρει και πονά, και πως κακοπερνάει.
Αυτά ηλίθιε Μήτρο μου.

-Εχουμε Πρόεδρο όμως λεβέντη κι ενεργητικό.

-Μη μ’ ερεθίζεις Μήτρο.

-Καλά Γιαννάκο μου. Αφού δε θες, δεν συνεχίζω.
Μα όσα κι αν του βρεις κακά, ένα καλό έχει μόνο:
 ότι δεν είναι βασιλιάς.

-                                     Ωστε και συ είσαι θύμα
Της άθλιας που κάνουνε ωρισμένοι προπαγάνδας;

-Γιάννο μου τι; Βασιλικός μήπως κι εσύ μου είσαι;

-Ακου γελοίε βάτραχε, που κοπελιά εσένα
Καμιά ποτέ δε θα βρεθεί ναρθεί να σε φιλήσει
Και να σε κάνει πρίγκηπα, και να γλιτώσω έτσι
Απ τις μωρίες που σειρά για μήνες μου αραδιάζεις.
Ακου λοιπόν. Μα μη μετά κουβέντα πεις καμία,
Γιατί όρεξη την ώρα αυτή δεν έχω για ν’ αρχίσω
Συζήτηση για βασιλιά-τόσο σπουδαίο θέμα-
Και μάλιστα με σενάνε, ένα βλάκα πατεντάτον.
Και για το θέμα άλλη φορά αν θέλεις συζητάμε.
Λοιπόν από το βασιλιά ποιο θάχαμε άκου κέρδος:
Πρώτα,θα είχαμε Στρατό με Σίγμα κεφαλαίο.
Θα είχαμε εγγύηση πάντα ομαλής συνέχειας
Στα θέματα τα ζωτικά της δόλιας μας πατρίδας
Κι ό,τι  ήθελε δε θάκανε ο κάθε καραγκιόζης
Μες στην Ελλάδα. Κι έξω της θα μας σεβόνταν όλοι.
Και την αγάπη θάχαμε αν όχι τη βοήθεια
Απ’ όσα κράτη βασιλιά θα είχανε κι εκείνα.
Και πρώτα πρώτα βέβαια της κραταιής Αγγλίας.

-Μα…

-Σούπα! Τίποτα μην πεις. Και τράβα τώρα. Γεια σου,
                         Και  μια φορά στη ζήση σου αν το μπορείς στοχάσου.
Γεια σου… Βρε  ούτε που άκουσε. Εφυγε  σαν αέρας!