ΓΙΑΝΝΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΣ
(Μακεδονικά, Τρίτη, 26 Αυγούστου 2014)

(Γιάννος και Μήτρος συζητούν και τα δικά τους λένε
και μερικοί μ’ αυτά γελούν ενώ άλλοι πάλι κλαίνε.)

-Γιάννο μου τον Καράογλου τον άκουσα να λέει
πως στην Αμφίπολη αφού τον τάφο έχουν βρει
η Μακεδονία αυτό θα πει πως είναι ελληνική.
-Ηλίθιος είναι Μήτρο μου, σ’ ηλίθιους μιλάει,
θέλεις να βγει κάτι σωστό από ηλίθιου στόμα;
Γιατί όπως ξέρεις σίγουρα, έξυπνος όπως είσαι,
σύμφωνα με ότι ο βλαξ αυτός είπε, αν θα βρισκόταν
στο Κάιρο, ελληνική η Αίγυπτος θα ’ταν τότε.
Αυτό δεν έλεγες και συ Μήτρο με το μυαλό σου;
-Αυτό! Και βέβαια αυτό! Όλοι οι έξυπνοι ανθρώποι
όπως εγώ θα σκέφτονταν. Κι όπως κι εσύ βεβαίως.
-Καταλαβαίνεις το λοιπόν πόσο ηλίθιος είναι
κάποιος που σαν τον υπουργό Καράογλου εσκέφτηκε.
-Ναι! Βέβαια κατάλαβα! Το ’πες κι εσύ πριν λίγο
ότι στους έξυπνους κι εγώ όπως κι εσύ μετράω.
-Και με την εξυπνάδα σου θα σκέφτηκες ακόμα:
«Αφού τον τάφο βρήκανε του βασιλιά του Φίλιππου,
αυτό δε φτάνει για να πουν με το φτωχό μυαλό τους
πως άλλη δε χρειάζονταν απόδειξη και ότι
ο τάφος που εβρήκανε του Φίλιππου θ’ αρκούσε
να δείξει πως ελληνική (τρομάρα τους οι βλάκες)
πέρα για πέρα η άμοιρη είναι Μακεδονία;
Ή μη ελληνικότερη θα ήταν αν βρισκόνταν
και άλλοι τάφοι επιφανών ακόμα Μακεδόνων;
Έχει η ελληνικότητα άραγε διαβαθμίσεις-
ας πούμε υπάρχει ελληνική, υπάρχει ελληνικότερη,
και γη ελληνικότατη; Και βέβαια δεν υπάρχει.
Μια γη ή είν’ ελληνική ή όχι. Διαβαθμίσεις
ούτε η βλακεία των υπουργών και του πρωθυπουργού μας
δεν έχει. Υπερθετικό βαθμό αυτή έχει μόνο.»
Έτσι ακριβώς δε σκέφτηκες Μητρούση μου-το βρήκα;
-Ναι Γιάννο μου, σα να ’σουνα μέσα ίσα στο μυαλό μου.
…Αυτό ήταν όλο ή σκέφτηκα Γιάννο και άλλο κάτι;
-Ναι. Είπες: «Μα κι αν βρίσκονταν έξαφνα τάφοι χίλιοι,
σε τι το πράγμα θ’ άλλαζε; Ποιος είπε πως τα Σκόπια
τη μακεδονικότητα της χώρας τους μετράνε
με το ποιοι τάφοι βρέθηκαν και πόσοι, στη δική τους
ή στην δική μας τη μεριά (των τόπων που ονομάζονται
Σκόπια ή Μακεδονία); Αυτοί, γιατί έχουνε μυαλό,
Μακεδονία θεωρούν όλο τον τόπο όπου
τον παλαιό εκείνο καιρό ήταν Μακεδονία,
με άλλα λόγια κι ότι εμείς λέμε Μακεδονία,
μα και τα Σκόπια φυσικά, και δίκαια επιπλέον,
αφού εκείνο τον καιρό μαζί αυτά τα δύο
ήτανε η πραγματική, βέρα Μακεδονία.
Κι έτσι, δεν πα να βρίσκουμε τάφους εμείς αράδα,
δεν πα να λέμε όσες θες Καραογλομαλακίες,
Μακεδονία είναι μια και όλη είναι δική τους.
Κι αυτή ειν’ η σκέψη η ορθή γιατί οι σκοπιανοί ΄
έχουν Γκρουέφσι αρχηγούς και όχι Σαμαζέλους
να κοροιδεύουν το λαό με σκάρτα συμπεράσματα.»
Αυτά ακόμα είπες.
-                      Ναι… Γιάννο καμιά φορά
να λες εσύ τι σκέπτομαι, γιατί μα την αλήθεια
τις σκέψεις μου καλλίτερα τις λες από εμένα.
Κι εγώ που νόμιζα χαζός και βλάκας ότι είμαι…
-Μητρούση μου αντίρρηση καμιά επ’ αυτού δεν έχω.     
Κάτι όταν σκέφτεσαι, εδώ να έρχεσαι αμέσως
κι εγώ σα να ’μουνα εσύ τις σκέψεις σου θα λέω.
Αλλά για πες μου-σκέφτεσαι Μητρούση κάθε μέρα;
-Κι εγώ δεν ξέρω τι να πω. Πάντως, αν κάτι νέο
προκύπτει και σημαντικό-πολιτικό κυρίως-,
κάτι μες στο κεφάλι μου αρχίζει να κουνιέται
και ξέρω ότι σκέφτομαι τότε. Αλλά Γιαννάκο,
να σου ’ρχομαι καλλίτερα μία φορά τη μέρα
και συ μου λες αν σκέφτηκα και τι. Να μη χαμένη
πηγαίνει όποια σκέψη μου δε θα ’χεις συ ειπωμένη.
-Καλά Μητρούση μου, καλά. Μα ξέρε πως μπορώ
κι από μακριά αν σκέφτεσαι να ξέρω. Και γι αυτό
Μη κάθε ημέρα έρχεσαι, παρά όταν σε παίρνω  
και σου ειπώ ότι σκέφτηκες. Τότε να μου ’ρθεις μόνο.
Τι λες;
-       Γιαννάκο μου κι αυτό που μόλις τώρα είπες,
  Να! Εν τιμή! Μόλις κι εγώ το σκέφτηκα πριν λίγο!
Και κάτι άλλο πριν σκεφτώ καλλίτερα να φύγω.

(Κι έφυγε ο Μήτρος σκεφτικός αλλά χωρίς να σκέφτεται
ενώ ο Γιάννος εύχονταν να μη συχνά του έρχεται)