TΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Επειδή θα 'ρθουν σκληρές ημέρες
που στα στήθη τους θα κρύβουν όχεντρες
και στο χέρι θα κρατούν μαχαίρι'
μέρες μες στο αίμα βουτηγμένες
σαν ημέρες άλλης γης-άλλων ανθρώπων'
μέρες που γεμάτες θα 'ναι
με κρωξίματα κοράκων και με φόβο
κι αν σηκώσεις τοn μανδύα του πρώτου φόβου
άλλον φόβο θ' αντικρίζεις από κάτω πιο φρικτόν'

επειδή θα 'ρθουν ημέρες
π' ούτε μια στιγμή τους δεn θ' ανοίγει
σ' άλλο κάτι έξω απ' ό,τi είναι κλειστό'
μέρες που θα κρέμονται σαn μαύρες νυχτερίδες
μες σε σπήλαιο υγρό και σκοτεινό-
σπήλαιο με δίχως έξοδο κι αχνό φέγγος'
μέρες που θα μ' έβρουν μόνον-
στρογγυλές, κενές ημέρες
που στο κέντρο τους θα κείμαι εγώ
ναυαγός μ' όλες τις γέφυρες κομμένες'

επειδή θα 'ρθουν ημέρες
θρονιασμένες πάνω σε ασύνειδα ρευστά'
μέρες πρωταρχικής ασυδοσίας'
μέρες πρωταρχικού φόβου
με μένα μέσα τους το μόνο αισθανόμενο'
μέρες όπου τίποτα δε θα μπορεί
να σταματήσει τη βροχή να πέφτει'
μέρες που θα κυλάνε σαn βαριές
ρόδες αργές σιδερένιες'

επειδή θα 'ρθουν σκληρές ημέρες
τέτοιες που μονάχα εγώ γνωρίζω πως υπάρχουν-
γι αυτό και γράφω ετούτα τα γραφτά
να τα 'χω τότε
σα μιαν ανάμνηση της άλλης μου ζωής-
αυτής του ονείρου.