ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
(παλιές πολιτικόιζουσες ιστορίες)

Θεέ μου! Παναγίτσα μου! Τόσο πολύ αξίζω
που όλοι οι πολιτικοί βαλθήκαν να με σώσουν
κι απ’ το αισχρό Μνημόνιο ζητούν να με γλιτώσουν;
Κι αν ναι, γιατί εγώ θλίβομαι και δεν πανηγυρίζω;
Αυτά λέω και χαίρομαι,
ότι αξίζω επαίρομαι
και ευτυχής πετώ
στον  έβδομο ουρανό.

…Μα πάλι, λέω, δεν ειν’ αυτοί που έτσι με καταντήσανε:
μ’ ενός Μνημόνιου να γυρνώ στην πλάτη μου το βάρος
και να μην έχω ούτε καν διαμαρτυρίας το θάρρος;
Τι; Τώρα αυτοί ανάνηψαν και ήθος αποκτήσανε;
Και με αυτό ζαλίζομαι
και πιο βαθιά βυθίζομαι
στο τέλμα που με άδειασαν
αφού με ξεπαράδιασαν.