ΕΚΛΟΓΕΣ
Οι εκλογές κοντεύουνε και το καθένα κόμμα
γυρεύει ψήφους πιο πολλούς να πάρει όσους μπορεί,
φωτιά του κάθε αρχηγού έχει αρπάξει στόμα,
 κάθε οπαδός του κόμματος τα χρώματα φορεί.
Τέλος λοιπόν τα ψέματα. Πάμε για εκλογές!
Πάλι θ’ αρχίσουνε τα «θα» να γδέρνουνε τ’ αυτιά μας,
θ’ ακούσουμε όσα ακούσαμε κι άλλες πολλές φορές,
ιάγοι πάλι θα ’ρθουνε και θα τριφτούν κοντά μας.
Πάλι στην πλάτη φιλικό θα νοιώσουμε ένα χτύπημα
πάλι το κάθε μας μικρό μέγα θα γίνει ζήτημα.
Πάλι με λόγια θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα
χωρίς να τα περάσουμε από σαράντα κύματα,
πάλι θ’ αρχίσουν οι βρισιές του ενός τους για τον άλλονε.
Πάλι οι ταγοί μας τα καλά τα ρούχα τους θα βάλουνε
και θα ψευτοϋπόσχονται πως αν ψευτοεκλεγούνε
ευθύς θα ψευτοκάνουνε όσα ψευτοζητούμε.
Πάλι σε δίμηνη αργία η χώρα θα βυθίσει
(μα αυτό καλλίτερο παρά να βιάζεται να δύσει).

Α! Δίχως Μητσοτάκηδες και Παπαντρέου δίχως
και δίχως του Καραμανλή το περισσεύον λίπος
ωραία που θα ζούσαμε ετούτο τον αιώνα…
Μα και των άλλων η κλεψιά όμως πηγαίνει γόνα…
 κι έτσι θεού εμείς πρόσωπο δεν πρόκειται να δούμε
όσο και αν φωνάζουμε κι όσο κι αν προσπαθούμε.
Και να ’χεις βλάκες μερικούς απ’ της Βουλής την κλίκα
(που μόνο μέσα της να μπουν χρυσάφι πήραν προίκα),
να λένε πως κακώς τινές λεν ίδιοι πως ειν’ όλοι!
Θεέ μου τόσο είναι κουτοί και πόσο χαζοβιόλοι
που λένε πως ειν’ έντιμοι μόνο γιατί δεν κλέβουν,
ενώ τους άλλους δίπλα τους να μας ληστεύουν βλέπουν
και ούτε βγάζουνε μιλιά κι ούτε τους μαρτυράνε…
Αλλά δεν είναι συνεργοί αυτοί που δε μιλάνε;
Και να ’χεις κι άλλους που. όπως λεν, δεν κλέβουνε. Μα όμως
δεν κλέβουν γιατί χρήματα σοδιάσαν παρανόμως  
ληστεύοντας προτού να μπουν μες στη Βουλή ακόμα
και στων κλεφτών ανήκανε το εκτός Βουλής μας Κόμμα.
Και πια γιατί να κλέψουνε όσοι έχουνε κλεμμένα
που φτάνουν για να ζήσουν ως τρεις χιλιάδες ένα;
Χόμπι άλλο τώρα έχουνε: τις ώρες να περνάνε
τους έλληνες χαζεύοντας που, οι χαζοί, πεινάνε,
και λόγους για να βγάζουνε με πείνα σχετικούς
που σε γεμίζουνε σπυριά μόνο που τους ακούς.
Με άλλα λόγια σαν παιδιά παίζουνε τις κουμπάρες
έτσι όπως οι ανόητοι κάνουνε κουταμάρες.

Όλοι αυτοί την ψήφο μας θα ’ρθουν να ζητήσουν
ώστε όλα τα προβλήματα της χώρας μας να λύσουν.
Αλλά καθώς αγιάτρευτη του τύφου ειν’ η ευκοίλια
γι αυτούς και τα προβλήματα της χώρας είναι Δήλια.
Κι αντί να λύνουν, έλληνες θα δένουνε στο κάρο
όπου τραβάει ολόισια προς των Κρατών το Χάρο.

Πάλι λοιπόν εκλέγουμε! Πάλι θα ξαναδούμε
πρόσωπα που…ας  παρά να τα θωρούμε.
Στον ΛΆΟΣ βλέπεις πρόσωπα δεινών βασανιστών
που ευκαιρία ψάχνουνε να δράσουν ομαδόν.
Στα πρόσωπα των ΝουΔητών είναι ζωγραφισμένη
(κάτω από χαμόγελα σαρδόνια κρυμμένη)
η απληστία, η ροπή για κέρδος  κι αρπαγή-
τέτοια που τα ’χει φοβηθεί ακόμα και η γη.
Οι ήσυχες και σοβαρές των πασοκτζήδων φάτσες
το κάθε πρόσωπο μισούν που άλλες σμιλέψαν ράτσες
γιατί ποθούνε το πασόκ να είναι το μόνο κόμμα
να κάνει ό,τι, αδύναμο, δεν έκανε ακόμα:
την που δεν πρόλαβε βολή χαριστική να δώσει
στη χώρα, ώστε ανάρχιστα πλέον να την τελειώσει.

Οι εκλογές μας ήρθανε! Εμπρός παιδιά λοιπόν
να πάμε να ψηφίσουμε! Κανείς μην είναι απών!
Ο Γιώργος λίγον έκανε καιρό πρωθυπουργός,
ησύχασε η Μάργκαρετ, ησύχασε κι αυτός.
Τώρα γι αυτό το αξίωμα σειρά έχει ο Αντώνης
για να χαρεί και ο νεκρός παππούς του ο Τρελαντώνης.
Κι άλλος δε μένει. Άντε πια να έρθει και κανένας
που δε θα είναι σκύλας γιος ή γιος χλιδάτης γέννας.
Ίσως η Ελλάδα να σωθεί από φτωχόνε κάποιον-
ίσως οπίσω την ουρά, ως λενε να ’χει το άπιον.

Ή ίσως όταν ψάχνουμε
καλό υποψήφιο να ’χουμε,
για έναν κουλό να ψάχνουμε μα και με δόντια δίχως
να μην αρπάζει, να μην τρώει, κι υπεύθυνο ενδομύχως
που γι άλλο να μη γνοιάζεται παρά για το λαό
και την πατρίδα ν’ αγαπά σαν ιερό ναό.

Πάμε λοιπόν για εκλογές; Μάλλον. Αλλά θα δούμε
γιατί όσο κι αν για εκλογές τριγύρω μας ακούμε
αν απ’ τη Μέρκελ δε δοθεί το «ναι» στην αποικία
η κάλπη θα ’ναι αγαθό εν πλήρει ανεπαρκεία.