ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΑ «ΛΟΓΙΑ»

(παλιές πολιτικίζουσες ιστορίες)
    
Κραδαίνοντας στο χέρι μου το περιοδικό μου
και έχοντας για συντροφιά τη μοίρα την καλή μου
αγνοώντας πλήρως και φρουρούς και γράμμα όποιου νόμου
φτάνω και μπαίνω άνετος στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ο Σαμαράς καθότανε σε μία πολυθρόνα
χτυπώντας με το χέρι του το γόνατό του το ’να
σε δήλωση-φως φανερό- κάποιας αδημονίας
για να μην πω μεγάλου ενός άγχους και αγωνίας.

«Ω! Επιτέλους ήλθατε!» Μου είπε μειδιών,
 Ξεύρετε, είχα φίλτατε μεγάλη ανησυχία
μη και τυχόν ξεχάσατε το ραντεβού αυτό μας
που στο Μαξίμου μόλις χτες είχαμε δώσει οι δυο μας!»

«Χαίρετε κύριε πρόεδρε», του είπα, «μα μ’ εκπλήσσετε:
δεν ήξερα πόσο πολύ με έχετε εκτιμήσει
και εδεχτήκατε σε με μονάχα να μιλήσετε-
κάτι που τόσα Μου Μου Ε σας έχουνε ζητήσει.»

«Διότι εσείς αγαπητέ αντίθετα από άλλους,
τους κόπους που κατέβαλα ξεύρετε τους μεγάλους
και πόσον δεν απέφυγα  λίαν να υποφέρω
ίνα στα ίσα  δυνηθώ τη χώρα μας να φέρω.

Κι οι έτεροι εκδόται μας μου το αναγνωρίζουν;
Ουχί. Αυτοί ξεύρουν δυστυχώς μονάχα να υβρίζουν…»
«Αφήστε αυτούς! Ιδού εγώ! Θα δημοσιογραφήσω
κι απληροφόρητο έλληνα κανέναν δε θ’ αφήσω.»

«Ελάτε, ας αρχίσωμε τας ερωταποκρίσεις
κι ας μη αναλωνόμεθα εις φρούδας συζητήσεις.
Ρωτήστε με! Ρωτήστε με κύριε Χολιαστέ μου!
και όλα τ’ άλλα αφέτε τα να πάνε κατ’ ανέμου.

Ποθώ η κάθε μια ελληνίς να πληροφορηθεί
ό,τι από το στόμα μου μέλλει να ειπωθεί!»

«Και ο κάθ’ έλλην ασφαλώς-τους άντρες λησμονήσατε…»

«Ναι και καλώς εκάματε και μου το υπενθυμίσατε.
Λοιπόν τι λέτε; Αρχίζουμε;» «βεβαίως κύριε πρόεδρε…»
«Φίλε μου κύριε Χολιαστέ, αυτό το «κύριε πρόεδρε»
που δεν ομοιοκαταληκτεί με άλλη κάποια λέξη
αφήσατε το ώστε γοργά η συνέντευξις να τρέξει
και να μη καταφεύγατε εις περιφράσεις ίσως
διότι δι αυτάς θα χρειάζονταν χρόνος παραπανίσιος΄
και ασφαλώς γνωρίζετε εχέφρων ως τυγχάνετε
πως ακριβός ο χρόνος μου τα μάλα λογαριάζεται.»
ΛΟ
Ευχαριστώ σας πρόεδρε κι αμέσως αρχινώ.
Έκλεισε ο Ολάντ ερχόμενος εδώ κάποιο κενό
ή άσκοπα ήρθε κι έφυγε χωρίς καμιά αιτία
έτσι γιατί ήθελε να βγει για λίγο από τη Γαλλία;
ΣΑ
Καθόλου άσκοπα. Έφερε μαζί του συμπαράσταση
κι ευχές για μια της χώρας μας ταχύτατη ανάσταση
και πήρε κάτι οικόπεδα, κάτι μεταφορές
θάλασσες κάτι βρώμικες να κάνει καθαρές,

πήρε Υγεία, Άνυνα, πήρε τον Τουρισμό,
πήρε αέριο φυσικό, πετρέλαιο και νερό,
πήρε συντήρηση Υλικού τροχαίου και Δικτύου
και χρήση του αέρα μας και του ήλιου μας δια βίου.
Και φεύγοντας μου ζήτησε να πάρει και τον Δένδια.
ΛΟ
Γιατί;
ΣΑ
Σε άντρες τολμηρούς μου είπε πως έχουν ένδεια…
ΛΟ
…Πολλά δεν πήρε Πρόεδρε-κύριε πρωθυπουργέ μου;
ΣΑ
Τι να σας πω; Έδωσα εγώ, για να ‘ξερα, ποτέ μου;
Μα κι αν τα πήρε τι μ’ αυτό-ζυγίστε την κατάσταση:
βάλτε στο τάσι του ζυγού το ένα, τη συμπαράσταση
στ’ άλλο την ύλη-ποιος λοιπόν είχε πιο πλούσιο γεύμα;
Αυτός που πήρε υλικό ή εγώ που πήρα πνεύμα;

ΛΟ
Δηλαδή πήγανε καλά όλα με τον Ολάντ…

ΣΑ
Όσο καλά η φιλοσοφία μας επήγε με τον Καντ-

ΛΟ
Απ’ τον Ολάντ παράπονο θαρρώ πως κάποιο έχετε…

ΣΑ
Από εσάς πώς να κρυφτώ καθάρια που όλα βλέπετε:
Να! Ο Ζισκάρ  στην πλάτη του χτύπησε τον Σημίτη
και  «Μπράβο Κώστας!» του είχε πει. Πού; Σ’ έναν λωποδύτη!
Κι εμένα τίποτα ο Ολάντ… Εμένα, του σωτήρα
όχι μοναχά της φτωχής Ελλάδας αλλ’ ακόμα-
καθώς το λέει κι ο σοφός  λαός μας μ’ ένα στόμα-
και της Ευρώπης… Άτιμη… μπαμπέσα.. άδικη μοίρα…
ΛΟ
Καλά, μην κλαιτε Πρόεδρε… θέλετ’ ένα μαντήλι;
ΣΑ
Όχι. Ο Αβραμόπουλος πολλά μου έχει στείλει
απ’ το Μανχάταν-μέρες πριν έχει εκεί πέρα πάει
να δει το γιο του που ειν’ εκεί-τι κάνει… πώς περνάει…
ΛΟ
Και γιατί έστειλε αυτός μαντήλια από τις ΗΠΑ;
ΣΑ
Δεν ξέρετε; Μου διέφυγε ίσως και δεν σας είπα.
Κλαίω γιατί βλέπω το λαό να υποφέρει τόσο.
ΛΟ
Στο Ζάππειο δεν κλαίγατε τόσο πολύ ωστόσο…
Καλά γιατί δεν παίρνετε μέτρα ν’ ανακουφίστε
τη δυστυχία και του λαού, κι άκλαυτος σεις να είστε;
ΣΑ
Κουμάντο κύριε Χολιαστέ πως κάνω εγώ νομίζετε;
Πώς σας διαφεύγει εσάς αυτό που όλα τα γνωρίζετε;
Δεν ξέρετε ο Άδωνις πως μ’ έχει καπελώσει
και σ’ όλη την κυβέρνηση τα δίχτυα του έχει απλώσει
και ό,τι θέλει γίνεται αυτός κι άλλος κανείς;
Της θέσης μου τον ξεπεσμό αγνοείτε της δεινής;
Τη Μέρκελ θα πλησίαζα εγώ, μια γερμανίδα,
που η γιαγιά μου, γνήσια και βέρα ελληνίδα,
σα στην Αθήνα οι γερμανοί εμπήκαν αυτοκτόνησε;
Όμως αυτή τη στάση μου ο Άδωνις την καθόρισε
γιατί του Χίτλερ θαυμαστής όντας, φίλον κι εμένα
των γερμανών  με θέλησε και μ’ έχει καμωμένα.
ΛΟ
Πέστε μου κύριε Πρόεδρε
ΣΑ
Λέγε με Γιώργο Αντώνη.
Αυτή μας η συνέντευξις πολύ τους δυο ενώνει…
ΛΟ
Αφού το θέλετε καλά. Αντώνη ποια έχεις γνώμη-
η Ελλάς θα βασανίζεται πολύν καιρό ακόμη;
ΣΑ
Τα βάσανά της γρήγορα βλέπω να τελειώνουνε
όπως τα χιόνια γρήγορα κάτω απ’ τον ήλιο λιώνουνε.
ΛΟ
Κι ο ήλιος ποιος; Ποια η Ελλάς στην παρομοίωσή σου;
ΣΑ
Ο ήλιος είναι η Νου Δου και η Ελλάς τα χιόνια
 Η αν θες η Ελλάδα ο Διγενής -λίγο για συλλογίσου-
και η Νου Δου ο χάροντας στα μαρμαρένια αλώνια.
ΛΟ
Πες μου Αντώνη, σκέπτεσαι την ΑΟΖ μας να κηρύξεις;
ΣΑ
Ναι, αλλά θα το κάνουμε με τις σωστές κινήσεις.
ΛΟ
Που δηλαδή πάει να πει για χρόνια δέκα ακόμα
πως δε θα ιδούμε απ’ την ΑΟΖ ούτε ποιο έχει χρώμα.
ΣΑ
Πρέπει να γίνουν οι σωστές κινήσεις-τι να κάνω
αφού η πατρίς τα μάτια της σε μένα έχει επάνω…
ΛΟ
Αλήθεια με τα μάτια σου πως πάει Αντωνάκη;
ΣΑ
Αντώνη! Αντώνη είπαμε! Όχι και με το «-άκι»…
ΛΟ
Είναι που όλο πιο μικρόν σε βλέπω λίγο λίγο
που θα ’χεις εξαφανιστεί η ώρα σα ’ρθεί να φύγω.
Τέλος. Λοιπόν για του ματιού πες μου τη φασαρία-
πώς έχει της υγείας τους η όλη ιστορία;
ΣΑ
Απ’ το δεξί μου έχασα την περιφέρεια μάτι.
Μα δε με νοιάζει γιατί εμέ- άκου και νέο κάτι-
η ύπαρξή μου ολάκερη οδεύει προς το Κέντρο
καθώς ο σκύλος έλκεται πάντοτε από το δέντρο.
Το Κέντρο είναι ο σκοπός, το τέλος, η επιδίωξη,
και της Νου Δυο ολόκληρης η διακαής αξίωση.
Εκεί τα πλήθη βρίσκονται του αδαούς λαού.
Το Ιερό είναι αυτό του εκλογικού ναού.
Έχεις το Κέντρο; Νίκησες! Δεν το ’χεις; Πάς χαμένος!
Γι αυτό εκεί οδεύω εγώ με λύσσα και με μένος.
Και τι άλλο να ’κανα ο φτωχός αφού άγρια με κοιτάζουν
η Μέρκελ και ο Άδωνις κι αυτό αφού προστάζουν;
ΛΟ
Και κάτι άλλο Αντώνη μου. Εκείνο σου το γέλιο
το πονηρό, τσαχπίνικο και όλο περιγέλιο,
και του ματιού το κλείσιμο το λάγνο και μαργιόλικο
και η όλη γοητεία σου πράμα-που το ’χεις μπόλικο
διόλου βοηθούν στην άσκηση της εξουσίας τάχα;
ΣΑ
Της εξουσίας λες; Κι αυτής, μα όχι αυτής μονάχα.
Τη Μέρκελ πώς την έριξα και μ’ έχει αγαπήσει
και με προσέχει τόσο σαν να μ’ έχει υιοθετήσει;
Κι όλο μου λέει «κάνε αυτό» και όλο «κάνε εκείνο»
καταλαβαίνεις-σαν μικρό να ήμουνα μπαμπίνο…
ΛΟ
Πες τώρα κύριε Σαμαρά-πρωθυπουργέ και φίλε
και σε καλάθι άχρηστων την άγνοιά μου στείλε,
πες πώς και σου ήταν δυνατόν τόσα που φθέγγεις έπη
να εξοστρακίσεις απ’ αυτά το άθλιο το «πρέπει»;
ΣΑ
Χάρις σε σας αγαπητέ αυτό το πέταξα έξω
από τους λόγους μου αυτούς τους τόσον ωφελίμους
και φθόγγους άλλους διάλεξα και νέους και εντίμους.
Ας πούμε: «οφείλουμε» λέω «να» ή: «έχουμε υποχρέωση»-
καταλαβαίνετε-υλικό ίδιο, μα με ανανέωση…
ΛΟ
(μουρμουρίζει)
Κάτι εσύ δε θα ’βρισκες;
ΣΑ
Αγαπητέ κάτι είπατε…
ΛΟ
Λέω ευτυχώς που ειστ’ έξυπνος και κάτι άλλο εβρήκατε…
ΣΑ
Α!..  Έχετε άλλο τίποτε σήμερα να ρωτήσετε;
 ΛΟ
Ναι, σ’ ένα μόνο θα ’θελα ακόμα ν’ απαντήσετε:
Ο βούλγαρος πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του
παραιτηθήκανε προχτές λόγω των απεργιών
που ξέσπασαν ενάντια στην διακυβέρνησή τους
αυτού και των ανίκανων δικών του υπουργών.
Σκέπτεστε κύριε Πρόεδρε παραίτηση και σείς;
ΣΑ
Να σας ειπώ΄ αν και αυτό το ξέρει ο καθείς
το στάρι πρώτα σπέρνεται και ύστερα θερίζεται.
ΛΟ
Ο κύριος πρωθυπουργός μάλλον θα αστεϊζεται…
Ρώτησα αν για παραίτηση κάνετε ίσως σκέψη…
ΣΑ
Έχετε δίκιο τα κουκιά βοηθάνε εις την πέψη.
ΛΟ
Μα κύριε πρωθυπουργέ…
ΣΑ
Μάλιστα φίλτατέ μου!
ΛΟ
Αν σκέπτεστε παραίτηση ερώτησα! Θεέ μου!
ΣΑ
Όχι και Θεός! Μα άγιος… κάποτε ναι, θα γίνω.
Μα ας έρθω στην απάντηση: κι εγώ, ναι, παίζω ΚΊΝΟ…
ΛΟ
Άλλο δεν έχω Πρόεδρε τίποτα να ρωτήσω
και πριν μ’ ευχαριστίες πολλές σας αποχαιρετήσω
σας εύχομαι όλα καλά να έρθουν στη ζωή σας
αφού πριν, φύγετε κι εσείς, και η κυβέρνησή σας.