ΤΑ ΚΑΜΜΕΝΑ
    
-Για ποιόν δεντράκια μου απόψε κλαίνε-
θρηνούν τα πράσινα σας τα κλαδάκια;
-Τα χείλια κλαίνε σ’ αγαπώ που λένε
Και πίνουνε της άρνησης φαρμάκια.

-Για ποιόν δεντράκια μου τα μαραμένα
Κλαδάκια σας τα φύλλα σας μαδούνε;
-Μοιρολογούν τα χείλη τα κλεισμένα
Που δεν τολμούν το "σ’ αγαπώ" να πούνε.

Λος Άντζελες,   1992