ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΆΝΙΑΣ ΚΑΙ ΓΚΡΈΓΚΟΡΥ

-Έλα στο πάθος να καούμε
Έλα να πέσουμε βαθιά
Η και οι δυο να εξυψωθούμε
Η ζήση έτσι απαιτεί.

-Οχι δεν είν' αυτή της ζήσης
Η πολυπόθητη γιορτή

-Έλα να ζήσουμε αντάμα
Να μας φιλιώσει η συνήθεια
Κι όταν θα γίνει ένας σεισμός
Ο ένας το χέρι να κρατούμε
του άλλου και πια να μη μας νοιάζει
Ούτε σεισμός ούτε φωτιά.

-Οχι δεν είναι η συνήθεια-
όχι-της ζήσης η γιορτή.

-Ελα λοιπόν μαζί να ζούμε
και να μαλώνουμε ολοένα
Κι όταν στο Κλήβελαντ θα φύγεις
προσκαλεσμένος από φίλους,
Να με καλείς μέσα στη νύχτα
Κι από τα σύρματα ν' ακούω
"Αχου! Μου λείπεις αγαπούλα
Τώρα με ποιόνε θα μαλώνω
Να ‘ξερες πόσο σ' αγαπώ…"

-Οχι δεν είναι η αγάπη-
Όχι- της ζήσης η γιορτή.

-Τότε τους δυο ας μας ενώσει
Του μαυροχάρου το μαχαίρι.

-Οχι ο Θάνατος δεν είναι
Της πικροζήσης η γιορτή.

-Τότε η όμορφη η ζήση
Τάχατε πώς θα μας ενώσει;

-Ουτ' η αγάπη ούτ' η συνήθεια
ούτ' η παρέα η ταιριαστή
ούτε του γάμου το στεφάνι
ούτε το πάθος κι η λαχτάρα
Eίναι της ζήσης η γιορτή.
Τά τύμπανα που ανάκουστα χτυπάνε
Γιά τις δικές σου τις αισθήσεις
"Μονάξα, Θλίψη, Πόνος" λένε,
«Να η γιορτή της ζήσης!»