Πόλεμο!

Της ζητιανιάς εζώστηκες έλληνα το δισάκκι
κι άρχισες πάλι τες κλειστές να κουρταλείς τες θύρες.
Που 'σαι να γίνεις, Σολωμέ, το άσφαλτό μας δοιάκι!
Κάλβε, να μας φλογίσουνε της αρετής σου οι λύρες!

Μα κι αν ο ξένος χλευασμό για δόσιμο κρατάει
κι αν μπρος του υποταχτικά σκύβεις κορμί και βλέμμα,
ούτε κι αυτός στο ζήτουλο το χέρι σου χωράει-
τ' ανοίγεις κι ολοπλήμμυρο ειν' από δόξα κι αίμα.

Να σε φυλάξουν από μιας τέτοιας ντροπής θωπεία
φρόντισαν οι γενναίοι σου και πέρφανοι προγόνοι:
ντροπή θα λόγιαζαν αυτοί την όποιαν επαιτεία
για χώμα που όπου το χτυπάς ελληνισμό ματώνει.

Έλληνα ζώσου τ' άρματα! Σε λοιδωρούν-δεν είδες;
Οι που μπορούν δε θέλουνε κι οι θέλουν δεν μπορούνε..
Με παρακάλια και μ' ευχές δε χτίζονται ΠατρΙδες
κι οι άλυσες δε λιώνουνε-ή πνίγουνε ή σπούνε.

Μη δικιοσύνη καρτεράς από την πόρνη Ευρώπη.
Η βρωμερή, μονάχο της έχει θεό το χρήμα.
Αρπάζουν μόνο έλληνα-δε δίνουν οι άνθρώποι'
κι άτολμα όποιος περπατεί θάνατος κάθε βήμα.

Έλληνα στ! άρματα! Ο φριχτός ο πόλεμος ζυγώνει.
Φέρτον εσύ. Μην άπραγος στέκεσαι καρτερώντας-
κόκκινο ο γύφτος το στραβό το σίδερο ισώνει
κι ο σκύμνος θέλει δάμασμα προτού μεστώσει λιόντας.

Νερό τρέχει στις φλέβες σου ή αίμα; Συλλογίσου:
σε κλέβουνε, σε αδικούν' τι άλλο περιμένεις;
Πού 'ναι η αντροσύνη σου; Πού πήγε η ορμή σου;
Τη σκια δε νιώθεις τη βαριά της παρουσίας της ξένης;

Παλαιικοί μήπως αυτοί σου μοιάζουνε οι στίχοι;
Μήπως αυτές οι προτροπές σου φέρνουνε το γέλιο;
Του χαλασμού όταν θα βροντάν στ' αυτιά σου μέσα οι ήχοι
τότε το ποίημα μόνο αυτό θα στέκει ακόμα στέριο.

Τότε όλα τ' άλλα γύρω σου θα έχουνε γκρεμίσει
και μία θύμηση πικρή θα 'ναι η γλυκιά Βεργίνα
Κι απ' τα συντρίμμια της ισχύ κάποιος κι αλκή θα χτίσει
κι ο επόμενος ο στόχος του θα είναι η Αθήνα.

Στη φλούδα είναι οι έλληνες πάνω στη γη μονάχοι.
Μόνη φυλή, μόνη λαλιά, μόνη γραφή και Λόγος.
Όπου σταθούνε βρίσκουνε μπροστά τους την αμάχη
και ό,τι πούνε ή κάνουνε τους τ' ανταμοίβει ο ψόγος.

Ό,τι καλό είναι να 'ρθεί μον' απ' αυτούς θα να 'ρθει,.
Δε στέκει όντα λογικά να τρέφουν αυταπάτες.
Όμως αυτοί 'ναι οι έλληνες κι όχι οι αστείοι πάρθοι-
το χώμα μόνο, και νεκρούς, θα τους ιδεί τις πλάτες.

Ή μη το χρήμα της ΕΟΚ χάνοντας το περίσσιο
νομίζεις πως θα ζήμιωνες; Κουτός δεν είσαι-όχι
-όσα για ό,τι σου 'δωκε θα σου ζητήσει πίσω
κατακλυσμός θα μοιάζουνε μπροστά σε πρωτοβρόχι.

(Κι αν θες μια ακόμα συμβουλή, άκου την έλληνά μου:
Γρήγορα έξω απ' την ΕΟΚ! Η Αμερική προσμένει.
Καλλίτερη είναι η φιλιά ενός ιπποποτάμου
από μιαν έχθρα ανθρώπινη μες σε φιλιά κρυμμένη.)

Άνοιξε πόλεμο λοιπόν! Δείξε τη μάνητά σου!
Για να σωθεί ο τόπος σου η ώρα είναι το τώρα.
Αλλιώς ντροπή στις πριν γενιές θα έφερνε η γενιά σου.
To βήμα το σημειωτό άφηστο πια. Προχώρα!