ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

(2009-2010)

ΡΕ ΧΟΝΤΡΟΎΛΗ…
(Ο Καραμανλής υπόσχεται λιτότητα προεκλογικά, το 2009)

Ρε χοντρούλη πώς εβγήκες έτσι μόνος μες στη στράτα
και πώς τα ’πες έτσι χύμα και φορτσάτα και σταράτα;
Ξάφνου πώς η κάρα σου έχει τέτοια απόφαση παρμένη
και λεφτό ουτ’ ένα ακόμα δεν μπορεί να περιμένει
μόνο λέει κι όλο λέει και ξερνάει και παρλάρει
και των βουλευτών σου όλων τα μυαλά τα έχεις πάρει;
Και καλά για τον εαυτό σου-ήθελες ν’ αυτοκτονήσεις
μα δε σκέφτηκες τους άλλους που ’χουν άλλες απαιτήσεις-
που από τη ζωή ζητάνε σαν και σένα να πλουτίσουν
πριν τα έδρανα της πόρνης της Βουλής απαρατήσουν;
Κι αν εσύ δυο θείους είχες την Ελλάδα που ρημάξαν
και περιουσίες μυθώδεις με το κλέψιμο εφτιάξαν
κι απ’ τα κλεψιμέϊκα είναι τα περσότερα δικά σου
ώστε να ’χουν και να τρώνε ως και τα οχταέγγονά σου,
όμως όλοι οι βουλευτές σου δεν προλάβανε να φάνε
και οι κακόμοιροι φωνάζουν σαν τους λύκους που πεινάνε.
Τι ψυχή θα παραδώσεις στο Θεό κάποια ημέρα
έτσι όπου κάθε όσιο κι ιερό έχεις κάνει πέρα-
όσους σ’ έβγαλαν ν’ αφήνεις νηστικούς και πεινασμένους
και να τους κοιτάζεις τάχα σαν αγνώστους και σαν ξένους;
………………………………………………………




ΟΙ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
(προεκλογικά 2009)

Ο παππούς
προδότης του λαού και της πατρίδας του
με τις πληγές ακόμα της ψυχής μας ανοιχτές
και τους νεκρούς μας άθαφτους
μας επαράδωσε αλυσόδετους στους Άγγλους.
Αντίτιμο της προδοσίας του: η πρωθυπουργία.

Ο γιος
προδότης του λαού και της πατρίδας του
ζωσμένος το αλεξίσφαιρο γιλέκο του-
τάχα πως κινδυνεύει ο γελοίος-
και μ' ένα τσούρμο αλήτες από πίσω του,
με τα πλεμόνια του γεμάτα υποσχέσεις,
πανούργος κι άπληστος σαν αρχηγός Αυλής
Θαυμάτων
στα πόδια μπρος μας πέταξε των ευρωπαίων
αφού εφοδίασε πρώτα τον καθένα μας με
βούρτσες
μπογιές και μ' ένα κασελάκι.
Αντίτιμο της προδοσίας του: η πρωθυπουργία.

Ο εγγονός
πιστός στις παραδόσεις της οικογενειάς του
και στου λαού του ιδιου πάντα υπολογίζοντας
τη διανοητικήν αναπηρία
τα νύχια του ακονίζει,
αθόρυβα λακέδες στρατολογεί
και σκάβει το λαγούμι του για να βρεθεί
κάτω από την καρέκλα του πρωθυπουργού
ώστε την ώρα την κατάλληλη,
να ωρθωθεί και πια,
γεμάτος λάσπη, σκότος και σκουλήκια
να κάτσει πάνω της.
Για να μας ρίξει κι αυτός με τη σειρά του σε ποιανού
νέου όρνιου νύχια τώρα;





ΔΥΑΡΧΙΑ
(Σημίτη-Παπανδρέου)

Βρε τι μπέρδεμα είναι τούτο
που τη νέα χρονιά μας βρήκε!
Άτσαλα ο νέος χρόνος
στην απλή ζωή μας μπήκεΙ

Ένας ξέραμε ως τα τωρα
πως το αίμα μάς ρουφάει,
πως ρουφιάνους εκκολάπτει
κι ότι σκάνδαλα γεννάει.

Ένας ξέραμε κρατάει
της Ελλάδας τα ηνία
και στο βάραθρο πως λαύρος
τηνε σέρνει με μανία.

Έναν είχαμε προδότη
και χαφιέ της ανθρωπιάς μας
έναν είχαμε δυνάστη
και φονιά κάθε χαράς μας.

Κι είμασταν συνηθισμένοι
ένας να 'ναι ο μαφιόζος
που στα σκάνδαλα ήταν άσσος
και στη διαφθορά βιρτουόζος.
Αλλά τώρα τι σκοτούρα!
Δε μας φτάναν τα μεγάλα
που 'χαμε τα βάσανά μας,
έπρεπε να 'ρθούνε κι άλλα…

Και θα έχουμε από τώρα
έγνοιες κι άλλες στο κεφάλι
λες και λίγο ήταν όσο
μέχρι τώρα είχαμε χάλι.

Εναν ξέραμε βρωμιάρη
και παλιάνθρωπο και κλέφτη
τώρα δυο-λες εσκεφτήκαν
λίγος ο ένας πως μας πέφτει.

Και αρχίζουν οι απορίες:
Τώρα ποιος θα κυβερνάει;
Ο Κινέζος ή ο Γιωργάκης;
Και τον άλλο ποιος θα φάει;

Και ο ένας θα νικήσει
στον αγώνα σα θα μπούνε,
ή θα 'ρθούνε ισοπαλία
και θ' αλληλοφαγωθούνε;

Στη γελοία αυτήν παράτα
που 'χουνε κι οι δυο διαλέξει
ποιος περσότερο απ' τους δύο
χρόνο άραγε θ' αντέξει;
Και ποιανού ήταν ιδέα
δυο μαζί να κυβερνάνε
σ' ένα τόπο που έναν μόνο
δέχεται αφέντης να 'ναι;

Θα εμφανίζονται κι οι δυο τους
σε μπαλκόνι πάνω ένα
ή θα βγαίνουν ένας ένας
σα σε δίδυμων τη γέννα;

Και οι δυο θα χαιρετάνε
στο μπαλκόνι όταν βγούνε
ή εναλλάξ τα δυο τους χέρια
χαιρετώντας θα κινούνε;

Κι αν κι οι δυο τους χαιρετάνε –
αν αυτό τέλος διαλέξουν-
τότε εκτός από τα μπούτια
και τα χέρια δε θα μπλέξουν;

Ποιος θα πλέκει το εγκώμιο
της Ευρώπης τώρα; Εκείνος
που εκεί μας έχει χώσει
ή ο άλλος-ο δελφίνος;

Και σε ποιον θα πρωτοτρέχουν
οι υπουργοι και οι συμβούλοι
πρωι πρωί για τον καφφέ τους
και σε ποιον θα είναι δούλοι;
Ποιος θα βγαίνει στην τι-βι μας
για να λέει τα δικά του-
ο Σημίτης με τη Δάφνη
ή ο μικρός με τη μαμά του;

Ποιόν δουλόπρεπα ο Χυτήρης
να υμνεί θα επιλέξει-
για ποιον μέλι από κερήθρα
κάθε του θα στάζει λέξη;

Ποιον ο Ρέππας θα εκθειάζει
κι απ' τους δυο ποιόνε θα γλύφει
και σε ποιόνε σαν κοτούλα
παστρικιά θα κάτσει νύφη;

Ποιον η Βάσω κι ο Ευθυμίου
απ' τους δύο θα στηρίζει;
Ποιον θα προσκυνάει ο Άκης;
Ποιον ο Πάγκαλος θα βρίζει;

Ποιος και ποιόνε θα διορίζει;
υπουργό και σύμβουλό του;
Ποιος θα κάνει ό,τι του ’ρθει
κι ό,τι λέει το μυαλό του;

Τώρα ποιος θα συμμαζεύει
τ' ασυμμάζευτα του τόπου;
Ποιος θα σύρει μετά τόσου
της Ελλάδος το άρμα κόπου,
που ζεμένα τώρα θα 'χει
όχι ένα μα δυο ζώα
κεντροαριστερά πλην όμως
και αριστεροκεντρώα;

Κι αν δεξά τραβάει ο ένας
και αριστερά ο άλλος
δε θα γίνεται βαβούρα
και κακό και μέγας σάλος;

Ποιος περσότερο θα τρώει;
Ποιος περσότερο θα κλέβει;
Ποιος θα έχει των αιώνων
μεγαλύτερη τη χλεύη;

Ποιος της διαφθοράς θα υφαίνει
γρηγορότερα το σάλι;
Ποιος βαθύτερα στη δίνη
της Ευρώπης θα μας βάλει;

Κι ο Γιωργάκης στο Σημίτη
ανανέωση θα δώσει
ή ο Γιώργος μες στην ήττα
του Σημίτη θα λασπώσει;

Και τρανότερος ποιος είναι
καραγκιόζης απ' τους δύο-
ο παλιός που έχει βάλει
κάθε τσίπα στο αρχείο
ή ο νέος που κομπάζει
ότι νέο κάτι φέρνει,
στου παλιού μέσα το έλος
αφού κιόλας παραδέρνει;

Και περσότερο το λαό μας
απ' τους δυο ποιος ονειδίζει-
ο παλιός που τη φυγή του
νίκης πλάνο την βαφτίζει,

ή ο νέος που ως τα τώρα
σ' όλα μέσα ήταν τα κόλπα
και τα κόλπα του εκείνα
τώρα νέα τα λέει όπλα;

Εγώ κάθομαι εδώ χάμου
και τους φαύλους καυτηριάζω
και αυτοί όταν μ’ ακούνε
σαν συνείδησή τους μοιάζω.

Και περνάει ο καιρός μας
κείνοι οι δύο ν' αδικούνε
κι εγώ εδώ να ξαναγράφω
και αυτοί πάλι ν' ακούνε...




Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΓΥΦΤΩΝ
Ή
ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΠΟ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΓΙΑΤΟ ΙΚΑ ΓΙΑΤΡΩΝ
(συνταχθέν από τον ίδιο τον διοικητή του ΙΚΑ κύριο Νεκτάριο)

1. Κατά τη γνώμη σας έχουν λόγο ύπαρξης στην Ελλάδα άλλα κόμματα πλην του κυβερνώντος; ΝΑΙ-ΟΧΙ

2. Όταν θέλετε να πείτε μία λέξη που αρχίζει από ΠΑ-καταβάλλετε προσπάθεια για να μη τη συνεχίσετε με -ΣΟΚ; ΝΑΙ-ΟΧΙ

3. Ποια ήταν η τέταρτη λέξη του λόγου που εκφώνησε ο Α. Π. στο Σύνταγμα στις 8-10-88; (αν δεν ξέρετε τι σημαίνει το Α. Π, είναι περιττό να συνεχίσετε να απαντάτε στο παρόν ερωτηματολόγιο)

4. Αν προσληφθείτε, θα χορηγείτε στους ασθενείς σας και φάρμακα που έχουν άλλο χρώμα εκτός από το πράσινο;
ΝΑΙ-ΟΧΙ

5. Αντικειμενικά κρίνοντας, ο Λεφτέρης Βελιζέλος μεγάλωσε περισσότερο την Ελλάδα ή ο Κώστας Σημίτης (υπογραμμίστε το σωστό-μη συμπεριλάβετε στην εκτίμησή σας ξερονησίδες)
(Βενιζέλος-Κώστας Σημίτης)

6. Όταν ακούτε λέξεις που περιέχουν συνεχόμενα τα γράμματα "νου" και "δου", κάνετε εμετό ή απλά νιώθετε ναυτία; (υπογραμμίστε το σωστό)
(εμετός-ναυτία)

7. Προσεύχεστε στο Θεό ή στον άγιο Νεκτάριο; (υπογραμμίστε το σωστό)
(Θεός-άγιος Νεκτάριος)

8. Πιστεύετε στις φήμες για την ύπαρξη στο παρελθόν κάποιου πολιτικού με το όνομα )Κωνσταντίνος Καραμανλής; ΝΑΙ-ΟΧΙ)

9. Όταν οδηγείτε στην πόλη, στρίβετε ποτέ δεξιά, έστω και αν επιτρέπεται, ή διαλέγετε να κάνετε το γύρο του τετραγώνου και να βρεθείτε στο μέρος που θέλετε να πάτε στρίβοντας όλο αριστερά; (υπογραμμίστε αναλόγως)
(δεξιά-αριστερά)

10. (Ερώτηση μόνο για όσους γράφουν ποίηση.Οι υπόλοιποι παρακαλούνται να αγνοήσουν την ερώτηση)
Έχετε ριμάρει ποτέ το ΙΚΑ με "κλίκα";
ΝΑΙ-ΟΧΙ

11. Έχει κάποιος συγγενής σας - μέχρι τρίτου βαθμού συγγενείας- γαλανά μάτια;
ΝΑΙ-ΟΧΙ

12. Σας έχει περάσει ποτέ, έστω και σαν απλή υποψία από το μυαλό, ότι στο ΙΚΑ γίνονται προσλήψεις με κομματικά κριτήρια; ΝΑΙ-ΟΧΙ

(Ημερομηνία, Υπογραφή)


 







«ΠΟΡΤΑ» ΕΦΑΓΕ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ
 (Οι εφημερίδες, Μάης 2013)


ΣΤΟΝ ΧΟΛΝΤΡΕΝ Ο ΟΜΠΑΜΑ ΕΞΗΓΕΙ
ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΜΠΟΡΕΙ

-Πρόεδρε γιατί ο Σαμαράς να έρθει εδώ δε θέλετε;
Αυτός ο έρμος κόπτεται για μια συνάντησή σας.
Όπου κι αν πάει κι όπου σταθεί αυτό μονάχα σκέπτεται-
μόνον αυτό δε θα ’φτανε ν’ αλλάξει τη βουλή σας;

-Τζων μη με πιέζεις-δεν μπορώ να δω αυτό τον τύπο
και αιτιάσεις μη ζητείς- δεν ημπορώ να είπω.

-Μα κύριε Πρόεδρε γιατί να πείτε δεν μπορείτε;
Όπως εμένα ακροατή άλλονε ποιον θα βρείτε
που ό,τι πείτε μέσα του να το κρατεί ως τάφος;

-…Πως πουθενά δε θα ειπείς ό,τι εδώ σου πω
αυτό να μου το έδινες θα ηδύνασο κι εγγράφως;

-Βεβαίως κύριε Πρόεδρε-κι ιδού το! Α προπό
έχω έγγραφη μια δήλωση ετοιμασμένη κιόλας.
Και να! Υπογράφω τα γραφτά αυτής εδώ της κόλλας!

-Για να ιδώ… ο σύμβουλος… ναι… σας διαβεβαιώνω…
ναι… ναι… ναι… ναι… ναι… μάλιστα!  Τότε κι εγώ δηλώνω
ότι αμέσως θα σου πω
ό,τι δεν είχα πριν σκοπό.

Λοιπόν εγώ αν δε θα δω ποτέ το Σαμαρά
όσο και αν στο μάρμαρο τον κόλο του χτυπά,
είναι γιατ’ είναι-αλλίμονο- πολύ ανώτερός μου
και γίγαντας θα φαίνεται όταν σταθεί εμπρός μου.
Όμως μπορούσα αυτό να πω; Είπα δουλειές πως έχω:
ότι σε Πούτιν κι Άνγκελα για τη Συρία τρέχω,
και… ξέρεις, ότι μ’ ολ’ αυτά δεν μου απομένει χρόνος
μιας και πολλά μ’ απασχολούν εντόνως κι επιμόνως…

-Μα κύριε Πρόεδρε γιατί αυτός θα είναι ανώτερος
αφού κάθε άλλος μπρος σε σας είναι πολύ κατώτερος;
Τι τέλος πάντων έχει αυτός, Πρόεδρε, ο Σαμαράς
ώστε καλλίτερος πολύ να είναι από σας;

-Δεν βλέπεις μωρέ Χόλντρεν μου τι κάνει στην Ελλάδα;
Δεν βλέπεις που προβλήματα λύνει αυτός αράδα;
Αφότου την που κέρδισε πήρε πρωθυπουργία,
απ’ όσες μάχες έδωσε δεν έχασε καμία.
Την ανεργία έβαλε πρώτα σκοπό να ελέγξει.
Ε! στην επίθεσή του, αυτή, δεν μπόρεσε ν’ αντέξει.
Κι ας λέει πως κατάφερε μόνο να τήνε κάνει
να μην αυτή κι άλλο ανεβεί. Από μετριοφροσύνη
στην πάταξή της κάνει πως δεν δείχνει αυτός βιασύνη.
Κι εγώ τι εκατάφερα κατά της ανεργίας;
Μια τρύπα μόνο στο νερό-κι εκείνη μετά βίας…
Τα μαγαζιά που κλείσανε τα έχει ξανανοίξει,
τον υψηλό τιμάριθμο τον έχει χάμου ρίξει,
τις παραπαίουσες Τράπεζες στα πόδια τους τις έστησε
τις απεργίες επάταξε, φοροφυγάδες έπιασε,
πετρέλαιο βρήκε… κι αν θα πεις για το Χρηματιστήριο
στα ύψη το ανέβασε… Πώς το ’κανε; Μυστήριο…
Και φως στο τούνελ βλέπει αυτός με το καλό του μάτι…
Εγώ καλό, έν’ απ’ αυτά, έκανα-πες μου-κάτι;
Εγώ ακόμα πολεμώ στην ανεργία ενάντια.
Και ξέρεις την που έχουμε στις Τράπεζες κατάντια…
Για να μην πω πως έχουμε φοροφυγάδες τόσους
που-είμαι σίγουρος γι αυτό-περνάμε και τους ρώσους…
Ή μήπως τον τιμάριθμο τον έχω εγώ μειώσει;
Ή κλέφτη μη κανένανε στη φυλακή έχω χώσει
όπως τον Άκι έχωσε αυτός; Να πω θα ’θελες κι άλλα
απ’ όσα έκανε αυτός μικρά είτε μεγάλα;
Να! Την Ελλάδα δυνατή και πάλι δεν την έκανε
εκεί που όλοι λέγανε ότι αυτή πάει-πέθανε;
Και δεν την υπολήπτονται και πάλι οι ευρωπαίοι
ενώ ως τα χτες τη βλέπανε οικτρά να παραπαίει;
Δεν μπήκε πάλι στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης-
και, ο αθεόφοβος, τολμώ, να πω, ποσίν αβρόχοις;..
Ο Ερντογκάν ξέρεις καλά ότι μπροστά του τρέμει
σαν ξάφνω να τον χτύπησαν όλης της γης οι ανέμοι,
η Μέρκελ απομέσα της θερμά παρακαλάει
από θυμό του Σαμαρά ο θεός να τη φυλάει,
κι ο Πούτιν περισσότερες σ’ αυτόν κάνει μετάνοιες
απ’ όσες κάνει στο Χριστό προσποιητές και σπάνιες…
Κι έχει και κάτι υπουργούς διαμάντια αληθινά-
(τέτοιους δυο τρεις να ’χα κι εγώ θαύματα θα ’κανα…)
Αλλά κι αυτοί μη εκεινού επιλογές δεν ήταν
ώστε στον μέγα αγώνα του να μη γνωρίσει ήτταν;
Και όπου να ’ναι καταργεί της πείνας τα συσσίτια
και στο λαό δίνει ξανά όσα έχουν χάσει σπίτια…
Και συ μου λες να τον δεχτώ. Αλλ’ αν μαζί μάς δούνε,
«αυτός κοντά στο Σαμαρά ποιος είναι;» θα ρωτούνε.
Ω! Τζων! Τέτοιο δε θ’ άντεχα στιγμή ένα ρεζιλίκι-
στο δρόμο εγώ του Σαμαρά εν’ άσημο χαλίκι!..
Και κείνο το μαργιόλικο παίξιμο του ματιού του…
Κι η πονηριά του τάχατες αθώου χαμόγελού του…
Απ’ όπου κι αν τον έπιανες με με να τον συγκρίνεις
αυτόν θα βρίσκεις πρώτονε και πίσω εμέ θ’ αφήνεις…
Και ξέρεις όταν σπούδαζε σε μας-στο Άμχερστ πέρα-
(βλέπεις; αυτός από παλιά
παντού τα πήγαινε καλά)
όλων εκεί των θηλυκών επήρε τον αέρα-
ενώ εγώ μόνο τη Μισέλ κατόρθωσα να ρίξω…
Ούτε κι εδώ κάτι καλό λοιπόν έχω να δείξω…
και ότι πίσω πήγαινε στις μπίζνες μην το πεις
γιατί μ’ αυτό που θα σου πω σίγουρα θα ντραπείς:
Τα χρήματα για τις σπουδές, μονάχος του τα κέρδιζε!
Μάλιστα! Η πιτσαρία του, παρόλ σου λέω, έσκιζε…
Ζηλεύω Τζων… πώς να στο πω… κάποιονε δεν μπορώ
που πίτσες μας ετοίμαζε, κοντά μου να θωρώ…
Εγώ, τη γη που διοικώ ως μέγας πλανητάρχης
να συγχρωτίζομαι μ’ αυτόν ως έλλην καναλάρχης;
Αν όσα αυτός επέτυχε είχα κι εγώ πετύχει…
ίσως… μα ούτε στο μικρό τού φτάνω εγώ το νύχι…
Πες μου λοιπόν πώς ολ’ αυτά εγώ να τ’ αγνοήσω
και πώς να έρθει να με δει, πες μου, να του ζητήσω;
-Πρόεδρε δεν τα ’ξερα ολ’ αυτά. Δίκιο έχετε λοιπόν.
Από τους καλεσμένους μας ας είναι πάντα απών.
Καλλίτερα από μακριά τα νέα  του ν’ ακούμε
παρά για ώρα έστω μισή εδώ να τον λουστούμε.







TO ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

ΝΕΟΝΑΚΗΣ
(Χώρος δρόμου ελληνικής πόλης με ένα κτίριο στο βάθος.
Μεσα απο το κτίριο ακούγεται η φωνη και τα κλάματα του Νεονάκη ενώ δυο πολίτες μπαίνουν)
 
ΦΩΝΗ NEONAKΗ
Θέλω να προσφέρω στον τόπο! Ανοίξτε μου! θέλω να προσφέρω στο λαό!
Α' πολίτης
Ποιος φωνάζει;
Β' πολίτης
Ο Νεονάκης είναι. Θέλει να τον βγάλουνε έξω για να προσφέρει στο λαό λέει.

Α'
Και γιατί δεν τον βγάζουνε;
Β'
Ξέρω κι εγώ;
Α'
Ας τον βγάλουμε, Θέλει να προσφέρει στον τόπο-κρίμα είναι να πάει χαμένη όποια προσφορά.
{Ανοίγουν την πόρτα και βγαίνει εξω ο Νεονακης. Αμέσως πηγαίνει πισω απο τον Α΄ πολίτη και με ύφος έξαλλο, μάτια λάμποντα από απληστία και με ταχύτατες κινήσεις βάζει στις τσέπες τους τα χέρια του και βγάζει από εκεί o,τι αυτές περιέχουν, πετάει τα άλλα και βάζει στις δικές του τσέπες τα χρήματα).

Α'
ΕΙ Τι κάνεις εκεί;
(Ο Νεονάκης συνεχίζει αυτό που κάνει σαν να μη του μίλησε κανείς. Ο Α' πολίτης τον αποσπά με δυσκολία από πάνω του και ο Νεονάκης συνεχίζει τα ίδια με τον Β΄πολίτη)

Β'
Φύγε! Φύγε ρε! Τι κάνεις;
(Τέλος ακινητοποιούν τον Νεονάκη)

Α'
Τι κάνεις εκεί;

ΝΕΟΝΑΚΗΣ
Προσφέρω στον τόπο.

Α'
Προσφέρεις στον τόπο; Εσύ μας κλέβεις! Αυτό που κάνεις λέγεται κλεψιά.

ΝΕΟ
Δεν ξέρω πώς το λέτε σεις ,εμείς το λέμε προσφορά στον τόπο.
(Οι δύο πολίτες συνεννοούνται με τα μάτια και ξανακλείνουν το Νεονάκη πάλι μέσα, αφού πρώτα του πάρουν μέσα από τις τσέπες του ό,τι τους πήρε)

ΝΕΟΝΑΚΗΣ
Όχι! Δε θέλω! Μη με κλείνετε μέσα! Μη! Όχι!

Α'
Πάμε από δω. Τι πήγαμε να πάθουμε… Πάμε.

Β'
Πάμε
(Βγαίνουν ενώ ακούγονται πάλι οι φωνές και τα κλάματα του Νεονάκη)
ΦΩΝΗ ΝΕΟΝΑΚΗ
Ανοίξτε μου! Θελω να προσφέρω στον τόπο! Θέλω να προσφέρω στον τόπο!..

ΑΥΛΑΙΑ









ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Τώρα ετοιμάζουν το φαϊ τους ελληνικέ λαέ.
Κοίτα τους πως γύρω από το λαιμό τους
πετσέτες τα ιδανικά μας δένουν...

Τώρα τρώνε ελληνικέ λαέ. Κοίτα τους
πώς τις σάρκες καταβροχθίζουν των παιδιών σου.
Κοίτα πώς σπίθες το αγριεμένο βλέμμα τους πετάει.

Τώρα πίνουν ελληνικέ λαέ. Δες πώς ασταμάτητα
ανεβοκατεβαίνει ο λάρυγγάς τους,
καθώς άπληστα το αίμα σου ρουφάνε...

Τώρα χωνεύουν ελληνικέ λαέ. Άκου τα ρεψίματα
και τους αερισμούς τους
ξαπλωμένοι όντας στη λάσπη...

Τώρα χτίζουν ελληνικέ λαέ.
Χτίζουν μια πολιτεία ελεύθερη λένε.
Χτίζουν μια πολιτεία δίκαιη λένε.
Χτίζουν μια Ελλάδα μεγάλη λένε.
Χτίζουν μια δημοκρατική πολιτεία για τα παιδιά σου λένε.
Ελληνικέ λαέ,
τους βλέπεις όλους,
πώς
διασκεδάζοντας,
κινήσεις χτισίματος με άδεια χέρια κάνουν.


ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
VS
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ


Ύφος έχω μπλαζέ
και μ’ αυτό λαέ χαζέ
σε τουμπάρω.
Κι είμαι τόσο καλός
που σε πείθω ασφαλώς
κι ας σνομπάρω.

Βασιλείου αγνοώ
και θρασέως βοώ:
«είμαι πρώτος!»
κι ας μην είμαι παρά
ενός μόνο παρά
καμαρότος.

Κι όσο άλλος κανείς,
υπουργός, ευγενής,
λίγο είρων,
στα χαρτιά καταργώ
και τη γρίππη εγώ
την των χοίρων.




ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ…

Γιατί δεν ξέρω ΛΆΟΣ σαν ακούω
από τη φρίκη μου τα δόντια κρούω
κι έχω μερμήγκια σ’ όλο το κορμί.
Άραγε ποια να είναι η αφορμή;

Μήπως και είναι που όλους τους φασίστες
έχει μαζέψει και τους αριβίστες
κι αυτοί δηλητηριάζουν το λαό;
Βεβαίως θα μπορούσε να ’ναι αυτό.

Μην είναι που εξυμνούνε την Ελλάδα
που κάποτε υπήρξε και που αράδα
λεν πως συνέχεια είν’ αυτή εκεινής;
(τι ακούει αλήθεια σήμερα κανείς!..)

Μη γιατί μούχλα όλοι τους μυρίζουν;
Μη στη Νου Δου που ύδωρ και γη χαρίζουν;
Μη που είναι γόνοι των φρικτών Χιτών
και των μιαρών ταγματασφαλιτών;

Ή γιατί ακούνε Μαρξ κι ανατριχιάζουν
και Ζέρβα υμνούν και Μεταξά δοξάζουν;
Μπερδεύομαι… τι τάχα να μου φταίει
κι ο ουρανός μου αν τους ακούσω κλαίει;

Μη που όντας σ’ ένα Σκιάς ο ΛΆΟΣ ρόλον
στερεί από τους έλληνες το φως τους-
Ή μη που είναι των ελλήνων όλων
ο εαυτός ο άλλος, ο κρυφός τους;…


ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ, ΛΕΝΕ, ΤΟ ΑΣΥΛΟ…

Φέρτε πίσω τα λεφτά που ’χετε κλέψει,
να σκοτώνετε στους δρόμους πάψτε ανθρώπους,
κάντε τούβλα η Παιδεία να μη βγάζει,
για Υγεία πάψτε να ’χετε μια Πόρνη,
να καθόσαστε στους Τούρκους σταματήστε,
πάψτε να ’χετε παρέα τη διαφθορά,
πέστε αλήθεια μόνον έστω μια φορά,
σταματήστε το ασταμάτητο ρουσφέτι,
προσιτά κάντε ΔΕΗ, ΟΤΕ, Εφορίες,
να τσακώνεστε σαν τσούλες κάντε κράτει
(τις βρωμιές σας έτσι θέλοντας να κρύψτε),
δώστε πάλι στη Ζωή μας τις Αξίες,
τα κλεμμένα Ιδανικά μας φέρτε πίσω,
μ’ ένα λόγο Δικιοσύνης φκιάστε Κράτος
και, αλήτες βουλευτές, τότε αν θέ ’τε,
καταργείστε όλα τ’ Άσυλα του κόσμου-
τότε ανάγκη δεν θα τα ’χει πια κανένας.
Μα ως τότε, αν μονάχα το τολμείστε,
τα μαρτύρια του Ιώβ θα μαρτυρήστε!






ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ

Η Ακρόπολη αποκλείστηκε για δεύτερη φορά
από υπαλλήλους που ζητούν λεφτά απ’ το Σαμαρά.
Και η τι-βι όλη φρύαξε. Σκούζουν οι εφημερίδες.
Σύλλογοι εξανίστανται. Βοούν μανδάμ και δίδες.
«Να κλείσουν την Ακρόπολη!…Την τόσο μας αρχαία!…
Πολιτισμού οι τύποι αυτοί δεν έχουνε ιδέα;!…»
Μαντάμες και υπουργάκοι μου και Τύπε κίτρινέ μου
ό,τ’ είπατε και γράψατε πηγαίνει κατ’ ανέμου.
Εικοσιτρείς ακρόπολες κι εξήντα παρθενώνες,
όσους κι αν πριν εχτίστηκαν δακρύβρεχτους αιώνες,
ας πάνε όλες στο χαμό μ’ αυτό αν είναι να ’βρει
ένα ο φτωχός ξεγέλασμα στην πείνα του τη μαύρη.
Άνθρωποι που παθιάζονται για πέτρινα μνημεία
και που για φτώχεια μέριμνα δε δείχνουνε καμία,
ψευτόκλαμα ειν’ το κλάμα τους κι αγύρτικη η οργή τους-
περσότερο τους γνοιάζει αυτούς μια πέννα απ’ το πουγκί τους.
Λεν οι αχρείοι: «τον Τουρισμό αυτό πολύ θα βλάψει
ξένος αφού στον τόπο μας να έρχεται θα πάψει!
…πέσαμε δέκα στα εκατό ήδη στον Τουρισμό!
Με την Ακρόπολη κλειστή τραβάμε στο χαμό!..»
Μα ή μ’ εκατό τοις εκατό ή με σαράντα μείον
του έρμου φτωχού δε θ’ αυξηθεί καθόλου το ταμείο’.
Συντρίμμια όλα τα μάρμαρα του τόπου αυτού να γίνουν
αν είναι μόνον ίδρωτα κι αίμα λαών να πίνουν.
Και παρανάλωμα φωτιάς ας γίνουν τα Μουσεία
αν πείνα στη φτωχολογιά φέρνουν κι απελπισία.
Του κόσμου κάθε άψυχο λιθάρι ας χαθεί
αν είναι μόνο μια ζωή ανθρώπου να σωθεί.
--------



ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ ΜΕΤΑ
ΤΗΝ ΕΠΊΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΉ

Τρέξαν όλοι οι συνεργάτες
ν’ αλληλοσυλληπηθούν
και για μια φορά ακόμα
στη βρωμιά τους να ενωθούν-

τρέξαν οι συνένοχοι όλοι
για να γλύψουνε τον Τύπο
που στον ίδιο οι καρδιές τους
οι αισχρές χτυπούνε χτύπο.

Μον’ αυτό δεν είναι λόγος.
αναγκαίος και ικανός
ώστε ούτε κοκαλάκι
να μη μείνει κανενός;

Βουλευτές, δημοσιογράφοι,
τραπεζίτες , υπουργοί,
να η τετράδα που καθ’ έννοια
δικιοσύνης καταργεί!

Τι λοιπόν; Άλλον θα ψάξτε
στόχο να ’βρετε-αλλού;-
μη στα όρη προσδοκάτε
να ’βρετε νερό γιαλού;
Τούτοι δω είν’ η αιτία
που ο πολίτης δυστυχεί!
τούτοι δω που γόος και θρήνος
ολογύρω αντηχεί!

Δημοσιογράφους κόψτε
μιας κι αρχίσατε από κει,
που ενώ είναι παντογνώστες
«αγνοούν» διαλεκτική,

κι έτσι όλα τα δικά σας
τα Ωραία και Φωτεινά,
στο λαό τα μεταφέρουν
δολερά και σκοτεινά.

Κι αφού πρώτα αυτούς χτυπήστε
και ξαπλώσετε στη γη,
των αχρείων βουλευτών μας
αφανίστε την πληγή.

Κι απ’ αυτούς αρχίστε πρώτα
που «εμείς τα λέμε!» λεν
κι έτσι κάνοντας θαρρούνε
πως δε γίνεται να φταιν.

Λάθος τους: ήρθαν μαζί σας
να ματώσουνε τους δρόμους;
Ήρθανε κοντά σας κόντρα
στους παράνομους τους νόμους;
Σ’ όλους τους λοιπόν λεπίδι!
Βόλι σ’ όλους και φωτιά!
ώστε απ’ όπου θα τους στείλτε
να μην κλέβουν άλλο πια.

ΤΡΑΓΑΚΗΣ

Τι το ’θελες το –άκης; σκέτο Τράγος!
Τ’ όνομα αυτό σου πάει μια χαρά!
Τράγος: κατάρα, μίασμα και άγος
κι όσα άλλα κουβαλάει τρομερά.

Τραγάκης. Λίθινη Εποχή. Μεσαίων.
Τραγάκης. Ξύδι. Βύσσινο. Κινίνο.
Στον κόσμο αφότου έχει έρθει, πλέον
δεν χρειαζόμαστε καν τον Δαρβίνο.

Ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
           
Επήγε ο Κωστάκης στην Ευρώπη
σαν φουσκωτό μικρούλι τόπι.
Όμως, κι ας είχε όσο καμάρι,
μόνο στ’ αστεία τον είχαν πάρει
όσοι βρισκόνταν εκεί πέρα:
ξέραν πως έχει μέσα αέρα.
Και με τα πόδια τους να παίζει
τον είχαν κάτω απ’ το τραπέζι.
Και περφανεύτηκε γυρνώντας
έτσι αλαφρός και άδειος όντας:
«Όλοι όσοι εκεί πέρα ήσαν
ενάντια μου δεν εμιλήσαν!»
Και με μια γκέλα όλο νάζι
πάει στη Ραφήνα και αράζει.


ΛΙΓΗ ΒΕΝΖΙΝΑ ΚΙ ΈΝΑ ΣΠΙΡΤΟ

Λίγη Βενζίνα κι ένα Σπίρτο
και η Ελπίδα ξαναζεί-
κι η Ανθρωπιά-όπως της πρέπει
με τους Ανθρώπους πάει μαζί.

Λίγη Βενζίνα κι ένα Σπίρτο
πάνε Δημόσιο, ΕΣΥ, ΟΤΕ
και η Ελλάδα τόσο φέγγει
όσο δεν έφεξε ποτέ.

Λίγη Βενζίνα κι ένα Σπίρτο
και πάν Βουλή και Βουλευτές΄
τ’ Αύριο ο Λαός καλημερίζει
κι Αντίο λέει στο βρώμιο Χτες.

Λίγη Βενζίνα κι ένα Σπίρτο
και το που Θάμα μοιάζει, να!
μιας Κοινωνίας μες απ’ τις Στάχτες
Δίκιας η Γέννα ξεκινά!

ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Στον Κωστάκη εικοσιπέντε
μέτρα φέρνει ο ΣYΡΙΖΑ
που όμως ο «στερεάς παιδείας»
τα κλαδεύει σύρριζα.

Ο ολίγος Παπανδρέου
πέντε μέτρα του προτείνει
μα ο Κωστάκης με παλάμη
ανοιχτή, πίσω τα δίνει.

Ο ΛΑΌΣ φέρνει προτάσεις
τέσσερες συμπυκνωμένες
μα ζουμί μέσα δεν είχαν,
παρά αέρα οι καημένες.

To Κου Κου Ε δεν έχει δέσμες
ή σημεία ή προτάσεις
μόν’ πορείες, καταλήψεις
και λαϊκές επαναστάσεις.

Και ο Κωστάκης πλέον μονάχος του
την κρίση διαχειρίζεται,
με άλλα λόγια ο κόσμος χάνεται
και το ….. χτενίζεται…

 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗ ΚΥΡΙΕ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ…

Εκτός απ’ τα βιβλία που διαβάζεις
κι οίησης πλήρης μας παρουσιάζεις,
υπάρχουν Άδωνι βιβλία κι άλλα:
λεπτά, λεπτότερα, μικρά, μεγάλα…

Και όλα εκείνα-τ’ άλλα τα βιβλία-
ομοιότητα δεν έχουνε καμία
με τα δικά σου- άλλες ιστορίες…
άλλες ιδέες και φιλοσοφίες…

Κι ανοίγουνε στα πνεύματα άλλους κόσμους,
απ’ τους δικούς σου εκτός-τους αποκόσμους.
Και αν πασκίζεις να τους αποκλείσεις
αυτοί ’ναι ’κεί όσο κι αν συ γαυγίσεις.

Κι αν θα ’χε απ’ τα βιβλία αυτά κονόμα
κανείς, θα μπόρειγε (και συ ακόμα)
χιλιάδες εκπομπές γι’ αυτά να κάνει
με κέρδη που ο νους σου ούτε που βάνει.

Μη το λοιπόν απόλυτος τόσο είσαι-
μα κι ούτε ίσως να το προσποιείσαι,
γιατί σ’ αμφότερες τις περιπτώσεις
είσαι Άδωνί μου ήρως βλακείας τόσης…

Τη στάλα των ιδεών όπου πρεσβεύεις
σε ωκεανό μη την αναγορεύεις-
μάλιστα που αυτή ’ναι μία στάλα
που μες στου Χτες μουχλιάζει την μπουκάλα...




«ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Πρώτοι σε ό,τι Υπομονή,
Κόπο κι Ευθύνη δε ζητά-
πρώτοι σε ό,τι κι αν βρεθεί
που δεν πληγώνει, δεν πονά.

Πρώτοι σε Κλείσιμο Ματιού
ή σ’ ένα Κλείσιμο Κουμπιού
σε μια Φωνή, σ’ ένα Λυγμό,
σ’ ένα στους Γιάνκηδες «θενκ γιου»…

Κι ύστατοι πάντα στην Τιμή,
σ’ Αξιοπρέπεια, σε Ντροπή,
στις Τέχνες, στον Πολιτισμό,
στην που Χρυσός είναι Σιωπή.

Στην «Ώρα» πρώτοι εμείς «της Γης»
γιατί Φανφάρες μόνο θέλει,
έναν Φτηνό Ενθουσιασμό
κι Άστοχα-κι όπου πάνε Βέλη.

Πρώτοι!.. Κι οι Ξένοι μας θωρούν
και απομέσα τους γελούν-
πρώτοι σε αρίθμητες Βλακείες
για ν’ ακουστούν δυο τρεις «κυρίες»!

Αλλά στης Χώρας μας την Ώρα
ύστατοι ως πάντοτε και τώρα:
δεν μας πειράζει κι αν χαθούμε
μον’ έξω! έξω! ν’ ακουστούμε…
           
ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΩΡΑ ΒΟΥΛΗΣ!

«Για μία ώρα η Βουλή θα μείνει στο σκοτάδι.»
Ε τι; Για νέο μας το λεν; Διακόσα χρόνια τώρα
μέσα στο σκότος ζει αυτή και πλέκει μες στο βράδυ
αντάμα σκοτεινιάζοντας κι ολόκληρη τη χώρα.

Απ’ τη στιγμή που φτιάχτηκε, στο Μαύρο είναι κρυμμένη.
Ψυχή ολόμαυρη έχουνε οι βουλευτές της όλοι,
μαύρο μυαλό, μαύρα όνειρα, στα μαύρα είναι ντυμένοι
και χρήμα μαύρο κουβαλούν στο μαύρο πορτοφόλι.

Άκου θα κλείσει η Βουλή βράδυ οχτώ τα φώτα!
Μα κλειώντας φώτα ολοζωής εκείνη διασκεδάζει:
φώτα Παιδείας… Πνεύματος… και σαν του Κουίκ μια κότα
όταν βαριέται να τα κλει… ε τότε… μας τ’ αλλάζει…


ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ

Παπαληγούρας: άλλος ένας
κεφαλαιοκράτης από γέννα
που απ’ της πλουτοκρατίας τα κόλπα
δεν του εξέφυγε κανένα.

Τη Δικιοσύνη έχει ρημάξει,
τη Ναυτιλία παίρνει τώρα
ώσπου με δόσεις να ληστέψει
όλην την άμοιρη τη χώρα.

Πτώματα «ανέβηκε» πατώντας.
Των ναυτικών του ’χανε λείψει.
Ιδού τα! Κι ένα πτωματάκι
στην Κόρινθό «του» ίσως δωρίσει.

ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΚΛΕΨΙΑ
ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ-ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ

Μπορεί να βρούμε πότε άρχισε το Σύμπαν-
το CERN φιλότιμα πολύ γι αυτό δουλεύει-,
μα κι αν τα κάνουμε ακόμα όλα λίμπα
ποτέ δε θα’ βρουμε γιατί ο έλλην κλέβει.

Είναι η κλεψιά για τον κάθ’ έλληνα η τιμή του.
Κι είναι αγέννητη και άφθαρτη-ειν’ αιώνια.
Μ’ αυτήν γεννήθηκε και με αυτήν μαζί του
στα μαρμαρένια θα παλέψει αυτός τ’ αλώνια.


ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟ
(στους έλληνες πολιτικούς)

Θέλετε το Άσυλο να καταργείστε!
Αλήθεια όντα κτηνώδη τόσο είστε;
Το Άσυλο Ιδανικών είναι φωλιά!
Θέτε να ρίξτε τ’ Άγια στα σκυλιά;

Στο Άσυλο, από σας κυνηγημένη
η Αγνότη φέγγει με ψυχές δεμένη.
Με συντροφιά της άδολα παιδιά-
εκεί χτυπάει του Έθνους η καρδιά.

Μα έχετε και σεις το άσυλό σας,
τον πλούτο που φυλάει τον άνομό σας
τη μαύρη σας που κρύβει την ψυχή
και τη συνείδησή σας τη ρηχή-

άσυλο κάθε σας που σκέπει βρώμα
καθώς νεκρού σαπίλα σκέπει χώμα.
Και να ποια του Λαού η Εντολή:
αχρείοι, καταργείστε ΤΗ ΒΟΥΛΗ!


28 ΟΧΤΩΒΡΗ
ή
ΤΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΑ ΝΑΙ

Η επέτειος του ΟΧΙ. Που μεγάλο λέμε ότ' ήταν.
Που μας είχεν οδηγήσει στη μεγάλη μας την ήτταν
και απόδειξε σε όλους η φυλή η ελληνική
πόσο είναι χαζοβιόλα και καθόλου λογική.

Μα ως γνωστόν εκτός απ' τ' ΟΧΙ-
γνώσεις είν' αυταί κοιναί-
κάθε γλώσσας μοίρα το 'χει
να 'χει μέσα της και ΝΑΙ.

Και στων ΝΑΙ του άθλιου πλήθους
θα σας φέρω τη ζαλάδα,
φαινομένου πλέον συνήθους
για τη δόλια την Ελλάδα.

Γιατί ΝΑΙ για χρόνια τώρα
λέμε σ' όλα τα στραβά
και γι αυτό συνέχεια η χώρα
τον κατήφορο τραβά
.
Και πλατιά σφραγίδα βάζουν
στην καινούργια αυτή ορμή της
οι υπουργοί που τής ρημάζουν
τα λεφτά και την τιμή της.


ΝΑΙ λοιπόν το γκόβερνό μας
έβαλε βουλή να λέει
σ' ό,τι ενάντιο στα όνειρά μας
και στα πάτρια είναι κλέη.

ΝΑΙ στο όργιο των σκανδάλων,
ΝΑΙ στο σκύψιμο της μέσης,
ΝΑΙ στην ειρωνεία των Γάλλων,
ΝΑΙ σε ψεύτικες εκθέσεις.

ΝΑΙ στο δράμα της Παιδείας
ΝΑΙ σ' Αγγλία και σ' ΕΟΚ
ΝΑΙ στο χάος της ανεργίας
ΝΑΙ στων εκδοτών τα μπλοκ.

ΝΑΙ στων δημοσίων πόρων
την αλόγιστη σπατάλη,
ΝΑΙ στων δημοσίων χώρων
την κατάντια και το χάλι.

ΝΑΙ στην έλλειψη σχολείων
ΝΑΙ στις βίλλες υπουργών
ΝΑΙ στους διορισμούς φιλίων-
σ' απολύσεις ΝΑΙ απεργών.

ΝΑΙ στης άσφαλτου το αίμα
ΝΑΙ στο ξάφρισμα, στη ζούλα,
ΝΑΙ στη διαφθορά, στο ψέμα
στην κλεψιά και στη ρεμούλα.
ΝΑΙ σε κάθε σαλτιμπάγκο,
ΝΑΙ σε κάθε μασκαρά
που του έλληνα τον πάγκο
τον 'ρημώνει από χαρά.

ΝΑΙ σε Tούρκων απαιτήσεις
και στις τόσες τους φοβέρες-
στων σκαφών τους τις προκλήσεις,
στις Αιγαίες τους κρουαζιέρες.

ΝΑΙ σε κάθε τι που δείχνει
πως ανεύθυνοι μετράμε,
ΝΑΙ σε κάθε τι που δείχνει
μακριά πως δεν κοιτάμε…

Και μας πέφτουνε στην πλάτη
βουρδουλιές τα τόσα ΝΑΙ
βρίσκοντάς μας σε ραχάτι
μες σε κάποιον καφενέ.

Και σα βλάκες μεις γελάμε
και κανένας δεν κοιτάει
πως οι έλληνες μετράμε
της Ευρώπης το προσφάϊ.

Τέτοιοι είμαστε. Ωραία. Δεν πειράζει. Τι να γίνει...
Αλλ' ας μη γινόμαστε όμως σαλτιμπάγκοι κι αρλεκίνοι
να θαρρούμε ότι κάποια και για μας στη γη αυτή
θέση έχει στην πορεία της προόδου φυλαχτεί.

Κακομοίρηδες για πάντα θ' απομένουμε κι αχρείοι
κι ένα ΟΧΙ κάθε χρόνο θα ψελλίζουμε -οι γελοίοι!-
λες κι αυτό μας δίνει κλέος-μάλιστα έχοντας τη λόξα
ότι τάχα των ελλήνων μονοπώλιο είν' η δόξα...

Ω! Αστεία καραγκιοζάκια που ποζάρετε γι ανθρώποι!
Στου πολέμου την ανάγκη δόξα παίρνουν όλοι οι τόποι.
Δάφνες πρέπουν στους πολίτες της πατρίδας μόνο εκείνης
που τη δόξα την κερδίζουν στους αγώνες της ειρήνης.











ΦΟΙΤΗΤΕΣ
ΚΑΙ
ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ

Ο κυρ-Γιάννης έχει τρία παιδιά
κι ένα μαγαζάκι στη γωνία.
Και τον τρώει η αναπαραδιά.
Και τον βασανίζει η αγωνία.

Κάθε Κόμματος ο βουλευτής
έχει μετοχές, κότερο, βίλλα
του λαού μας είναι ο «δουλευτής»
και σε μία είναι μέλος καμαρίλα.

Φοιτητές, που έχετε μυαλό,
και μπροστάρηδές μας πια μετράτε:
παίρνονται αυτοί με το καλό
ή το χρόνο σας έτσι χαλάτε;

Χάστε αυτό τον άθλιο συρφετό
όπου κλέβει κάθε σας ικμάδα!
Κι αν δεν είστε δυνατοί γι αυτό,
κάψτε πέρα ως πέρα τέτοια Ελλάδα!




Η ΠΙΤΑ

Οι μιαροί, οι βρωμεροί πολιτικοί μας
ας ωρύονται φρικτά στη διαπασών,
δεν μπορούνε να σκεπάσουν τη φωνή μας-
που φωνή είναι πλέον πάντων και πασών.

Ξέρουν όλοι τους πως έχουν κατακλέψει.
Μα κανένας για τον άλλον δε μιλά
γιατί τότε η αποκάλυψη θα τρέξει
και σαν κόλλα πάνω σ’ όλους θα κολλά.

Λες και όταν εψηφίζαμε, δεν ήταν
για να εκλέξουμε Βουλή, πρωθυπουργό,
μα το σύνθημα να δίναμε, στην πίτα
να επιπέσουνε με βήμα αυτοί γοργό.
.
Αν μια τέτοια το λοιπόν δημοκρατία
ειν’ αυτή για την οποία αυτοί μιλούν,
απ’ αυτήνε προτιμώ εγώ τη βία
όσων τέτοιο ένα αίσχος καταλούν.

Και παράξενα μας βλέπουν λες και κάτι
να τους λέμε μ’ εξωγήινων μιλιά.
Λοιπόν πάλι: «Κι εμείς θέλουμε κομμάτι!
Ή το παίρνουμε απ’ την τρύπια σας κοιλιά!»


ΝΕΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Νέο κόμμα! Νέο κόμμα! Να τι θέλει η Ελλάδα!
Την πολλή που είχε ως τώρα εβαρέθηκε λιακάδα
κι απ’ το μπλε το χρώμα έχει τόσο πλέον βαριεστήσει
που νουδού πασόκ και λάος απ’ το χάρτη θα τα σβήσει.

Νέο κόμμα της Ελλάδος τώρα η όρεξη τραβάει
κι υλικό ως νέο δεν έχει βολικό που να μετράει,
τα παλιά υλικά ζυμώνει, κόμματα δυο νέα χτίζει
και ΝΟΥΣΟΚ λέει το ένα και ΠΑΔΟΥ τ’ άλλο βαφτίζει.



ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΙ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟ
ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ

(Ο Μήτρακας αχάραγα σπίτι του Γιάννου πάει
και το κουδούνι δυνατά της πόρτας του χτυπάει)

-Τι θες ρε Μήτρο και χτυπάς χαράματα την πόρτα
προτού το πράσινο φανεί ακόμα από τα χόρτα;
-Γιάννο μου ξύπνα και κακό μεγάλο έχει γίνει
που ξάγρυπνον και μ’ άφησε και λύπηση μου δίνει.
-Τ’ είναι μωρέ; Για πες το μου να δω τι ιδέες πάλι
το αδειανό κατέβασε κουτό σου το κεφάλι…
-Γιάννο μου τούτη τη φορά θα δεις πως δίκιο έχω
που πριν τα ξημερώματα γοργά να σ’ έβρω τρέχω.
-Λέγε λοιπόν.
- Γιαννάκο μου όταν αυτό θα μάθεις
ίδια με μένα ταραχή κι ελόγου σου θα πάθεις.
-Λέγε μωρέ και μ’ έσκασες. Τι έγινε επί τέλους;
-Γιαννάκο να τι έγινε- έγιν’ η αρχή του τέλους
για κράτος, για κυβέρνηση, για έθνος, για πατρίδα.
-Ακούω-να δω πρωί πρωί ποια σου ’χει στρίψει βίδα.
-Γιάννο μου ο πρωθυπουργός στο σκάνδαλο μπλεγμένος
είναι του Βατοπέδιου. Και πάει πια ο καημένος…
-Αυτό μωρέ ήρθες να μου πεις; Αυτό δεν είναι νέο.
-Χτές βράδυ εγώ το άκουσα Γιαννάκο μου, δε φταίω.
Ώστε λοιπόν ξέρεις και συ τι τρέχει στου Μαξίμου;
-Το ξέρω γιατί από χτες το πήρε το αυτί μου.
-Γιάννο μου κι έτσι αδιάφορος μπορείς και κρύος να μένεις;
-Και τάχα τι να έκανα ρε Μήτρο περιμένεις;
-Γιάννο μου ο εκλεγμένος μας πρωθυπουργός μάς κλέβει!
-Κι αυτό γιατί τον άνοα το νου σου να παιδεύει;
Ούτε ο πρώτος ειν’ αυτός ούτε ο τελευταίος.
Ή αγνοείς πως κλέβανε ασύστολα κι οι τέως;
-Μια επιστήμων Γιάννο μου το ’πε-μια δικηγόρος.
Λοιπόν μη το όλο ζήτημα το βλέπεις αδιαφόρως.

Είπε πως ο Καραμανλής διάταξε τον Ψωμιάδη
να υπογράψει τα χαρτιά χωρίς ούτε να τά ’δει.
-Ε και λοιπόν; Θα βγάλουνε ψεύτρα τη δικηγόρο.
Μπορεί και να της δώσουνε κανα μεγάλο δώρο
και η υπόθεση εκεί μια δια παντός θα κλείσει.
Νομίζεις να τον πιάσουνε ο Καραμανλής θ’ αφήσει;
-Μα τ’ όνομά του ακούστηκε. Το είπε ο Ψωμιάδης.
-Μήτρο μου ο Κέρβερος φυλάει τα όσα κρύβει ο Άδης.
-Αυτό δεν το κατάλαβα Γιαννάκο, πέστο πάλι.
-Λέω πως ο Καραμανλής λάδι θα τηνε βγάλει.
-Μα φως φανάρι Γιάννο μου είναι πως έχει κλέψει
και ο λαός ολόκληρος το έχει αυτό πιστέψει.
-Τώρα καζάντησες! Ρε συ λαό έχει η Ελλάδα;
-Αλλά τι έχει Γιάννο μου; Τ΄ είμαστε όλοι αράδα;
-Μήτρο η Ελλάδα συρφετό κι όχι λαό ειν’ γεμάτη.
Μια μάζα ανέμυαλη, δειλή και στο μυαλό φευγάτη.
Αλλιώς θα τους καθάριζε όλους αν είχε γνώση
κι άλλους στη θέση τους, αγνούς, θα ’χε στη χώρα δώσει.
-…Και λένε το Ρουσόπουλο γι αυτό τον είχαν διώξει…
-Τον έδιωξε ο Καραμανλής. Κι ως βλέπει το καράβι
νερά πως κάνει, κι αλλουνούς θα φάει το σκοτάδι.
Για να γλιτώσει αυτός, πολλούς Μήτρο θα «παραιτήσει»
Ποιος ένανε Καραμανλή θα τονε σταματήσει;
-Τόσο μεγάλη δύναμη έχει αυτός Γιαννάκο;
-Μήτρο η Ελλάδα έχει αυτόν και η ελιά το δάκο.
Πέντε ειν’ τα που ’φαγε αυτός τα δισεκατομμύρια.
κι αν λέει χιλιάδες είκοσι πως έχει και δυο κτίρια
είν’ για να κάνει εσένανε που άμυαλος είσαι Μήτρο
να λες πως δεν κρατεί αυτός του πλούτου τ’ άθλιο σκήπτρο
κι ότι όσο υποφέρουνε οι άλλοι, έτσι κι εκείνος-
κι ας είναι όχι άνθρωπος σαν κείνους, αλλά κτήνος.
Έχεις ιδεί το βλέμμα του από μάτια γουρουνίσια;
Έχεις ιδεί τα χέρια του τους λόγους του όταν βγάζει,
που τα κουνάει σαν τη στιγμή και κείνηνε ν’ αρπάζει;
Έχεις προσέξει τι πολλή προσπάθεια καταβάλλει
να δείξει ότι δίκαια θέση έχει αυτός μεγάλη;
Τον βλέπεις πόση σαν αετός που ’χει αρπάξει αηδόνι
ασφάλεια νιώθει κι ηδονή το στόμα όταν μπουκώνει;
Και πες- καμιά μήπως φορά τον είδες να γελάει-
όχι! το δώρο που άνθρωπος κρατεί σ’ αυτόν δεν πάει.
-Γιαννάκο μου λες δηλαδή για όσα έχει κλεμμένα
πως λόγο αυτός δεν πρόκειται να δώσει σε κανένα;
-Ρε Μήτρο έδωσε ποτέ λόγο σ’ ανθό το φύτρο;
Λόγο λοιπόν σε ποιον αυτός να δώσει μωρέ Μήτρο;
Ύστερα φίλε μου καλέ αν και λίγο βαρεμένε,
αφού δεν ξέρεις, άκουσε κι αυτό λοιπόν καημένε:
Ποιος, υπουργός ή βουλευτής έχει ποτέ πληρώσει
για όσα έχει ολοζωής κλεμμένα χλαπακώσει;
Μήτρο μου, εκείνοι κλέβουνε, αυτοί νομοθετούνε
αυτοί αλληλοδικάζονται-και δε θ’ αθωωθούνε;
-Και ο Ψωμιάδης Γιάννο μου σ’ αυτά τι ρόλο παίζει;
-Του ανθρώπου που όντας σίγουρος ότι γερά πατάει
ξάφνω μια πεπονόφλουδα βαδίζοντας πατάει
κι η για τον Κώστα που ’χτιζε εικόνα τόσα χρόνια
έλιωσε ως τρύπα όζοντος τ’ άλιωτα λιώνει χιόνια.
Τώρα ν’ ακούσει έχει αυτός τόσα από τον Μεγάλο
που θα φωνάζει έντρομος: «φτάνει!» και «όχι άλλο!».
Μ’ αν θ’ αρπαχτούνε δυο Νονοί, ή νύχτας είναι ή μέρας
το μεγαλύτερο απ’ τα δυο θα επιβιώσει Τέρας.
Και ο Ψωμιάδης ο πολύς με όλα τα στραβά του
πάει Μήτρο μου-τον χάνουμε-τα ’φαγε τα ψωμιά του΄
θα τονε φάει ο χοντρός που τόσους έχει φάει
και που όλο ρεύεται, ξερνά, και πάλι όλο μασάει.
-Γιάννο μου ήρθα ο καψερός νέο ένα να σου φέρω
κι απ’ όσα ερχόντας ήξερα πιότερα τώρα ξέρω…
-Θα φύγεις Μήτρο; Ευτυχώς. Έτσι θα ξαναπέσω
τον ύπνο που μου έκοψες να τονε ξαναδέσω
και ως τις δέκα ή έντεκα μιας και Σαββάτο είναι
θα κοιμηθώ μιας κι έχω πού την κεφαλήν μου κλίναι.
-Ύπνο καλό Γιαννάκο μου και όταν θα ξυπνήσεις
αν θες να πάμε για καφέ, να μου τηλεφωνήσεις.
-Ναι βρε Μητρούση μου, γιατί, αν και λειψός λιγάκι
είσαι το πιο καλλίτερο που έχω φιλαράκι.

(Και χωριστήκανε οι δυο κι ο ένας πάει για ύπνο
ενώ ο άλλος-δυστυχώς-κοιμάται και στο ξύπνιο)


ΑΓΡΟΤΕΣ-ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

Ποιος είπε πως δεν είμαστε απογόνοι
εκείνων των αρχαίων μας προγόνων-
ή ότι τάχα αυτοί δεν είν’ προγόνοι
των τόσο που τους μοιάζουνε απογόνων;

Κι ιδού η απόδειξη μπροστά μας ζώσα:
Οι αγρότες μας, η δόξα κι η τιμή μας,
που όλοι οφείλουμε σε κείνους τόσα-
που με το αίμα τους καρπίζει η γη μας-

οι αγρότες μας λοιπόν οι τιμημένοι
Σπαρτιατική λιτότητα εδείξαν
κι όταν τους δώσαν ψίχουλα-οι καημένοι...-
τους δρόμους που ’κλειναν ευθύς ανοίξαν!

Και παν τα μπλόκα…πάνε οι φωνές τους…
Και δείξαν ότι όσα τσαμπουνούσαν
δεν τα πιστέψαν ούτε αυτοί ποτέ τους .
Κι ήταν νεκροί όταν λέγαμε πως ζούσαν.

Μπράβο αγρότες σεις! Σπαρτιάτες νέοι!
Που αντί ως αυτούς οι νόμοι της Ακέλας,
εσάς ένας ζωμός φτηνός σας καίει,
που όμως Γαλάζιος είναι κι όχι Μέλας.


Η ΦΥΓΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΚΩΣΤΑ

Να ’ταν η Ελλάδα φυλακή και η Νου Δου Ριτζάϊ
και να δραπέτευε και α! έξω από δω να πάει…

Να ’ταν η Ελλάδα θάλασσα και το ΠΑΣΟΚ ναυάγιο…
θα ’τανε φως φανάρι πως η Ελλάδα έχει άγιο…

Να ’πεφτε το ελικόπτερο επάνω στη Βουλή…
Μα ο θεός δεν αγαπάει τους έλληνες πολύ…

Να ’ταν το ελικόπτερο που πήρε τον Αλκέτ
ο διάολος-και ο Αλκέτ να ήτανε η ΝΕΤ…

Ο Παλαιοκώστας να ’τανε οι τρακόσοι βουλευτές
και να ’βρισκαν το στόχο τους οι σφαίρες οι καυτές…

Ή να ’τανε η κυβέρνηση, λέει, η κηροζίνη,
κι αφού ανάψει, να σβηστεί μόν’ αφού στάχτη γίνει…

Ο Γιώργος να ’ταν νυσταλέος της φυλακής φρουρός
και: «τι έγινε;..τι έγινε;..» να κάνει ο καψερός…

Κι ο Γεωργιάδης του ΛΑΟΣ, μες στην αναμπουμπούλα
«Ιδιώνυμο!» να ωρύεται, «Ιδιώνυμο η κουκούλα!»…
ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

Ζητάτε να καταργηθεί το Άσυλο. Εμάς πάλι
ακούστε λόγια ποια γι αυτό το στήθος μας θα βγάλει:
Το Άσυλο τη Διαφθορά μακριά από μας κρατάει
που και τους νέους ακόμα αυτή υπηρέτες της ζητάει.
Το Άσυλο είν’ η ασπίδα μας στα αιχμηρά τα βέλη
που ίσια κατεπάνω μας ο πλουτισμός σας στέλλει.
Το Άσυλο είναι τ’ Άγια μας-είναι τα Ιερά μας
είναι τα που γλιτώσαμε από σας Ιδανικά μας.
Το Άσυλο ειν’ η ανάσα μας που εσείς μας τη στερείτε.
Ειν’ η Ψυχή μας που εσείς μέσα της δεν θα μπείτε.
Είναι του Ανθρώπου η μαγιά στη ζύμη την κτηνώδη.
Μες στον κοπρώδη κήπο σας τ’ άνθ’ είναι τα ευώδη.
Εσείς αν χάμου σέρνεστε, Αυτό είναι τα φτερά μας.
Για σας ειν’ ο εφιάλτης σας , για μας τα Όνειρά μας.

Κι αν στείλτε, όποιον άρπαγα, το Άσυλο να μας πάρει
δε θα το πάρτε-όχι-ποτέ-δε θα σας γίνει η χάρη:
τάφους θ’ ανοίξουμε βαθιούς για όποιονε θελήσει
τ’ Αστέρια απ’ τον ολόλαμπρο Ουρανό μας να τα σβήσει.

Γενείτε Φως του πρωιού που όλα ζεστά φωτίζει
και τότε το τραγούδι μας θα σας καλωσορίζει.
Γενείτε Ανάσα και Ψυχή, και Ιερά και Άγια,
γενείτε Άνθος κι Ευωδιά σε λόφου αγνού τα πλάγια-
γενείτε Όνειρο κι εσείς μες στης Ζωής το Ξύπνο
και πια θα κάτσουμε κι οι δυο μαζί στο Μέγα Δείπνο
που έχει η γης αζήτητα για όλους μας στρωμένα.
Γενείτε Ανθρώποι και τα Πριν πια όλα ξεχασμένα.
Διαλέξτε. Ή θα ’χετε Οχτρό θανάσιμον καρσί σας
ή φίλο έναν διαλεχτό δίπλα-κοντά-μαζί σας.

Κάντε να μην ντρεπόμαστε που έλληνες μετράμε
και πια εμείς το Άσυλο γιατί να το ζητάμε;
Άσυλο τότε ολόκληρη για όλους θα ’ναι η χώρα,
και με μεγάλη απλοχεριά, σ' όλους θα στέλλει δώρα.