ΤΑ ΧΆΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΜΟΥ ’ΔΩΣΕΣ

Τα χάδια που δεν μου ’δωσες να γίνουν φίδια
Και στο κορμί σου να κρεμάσουνε στολίδια.
Και τ' "όχι" σου που τη ζωή μου καίει ακόμα
"Όχι" για σε να γίνει στης χαράς το στόμα.

(Όσα δεν μου ’δωσες φιλιά να σου τα δώσει
Ο χάρος που είθε απόψε πάνω σου ν' απλώσει
Και μες στην κρύα του τη χώρα να σε πάρει
Εκεί όπου ούτε γέλιο υπάρχει ούτε χορτάρι.)

Και οι ματιές που μου ’ριχνες οι φλογισμένες
Για να γελάς με τις δικές μου τις θλιμμένες
Κάθε της μια μαχαίρι αλύπητο να πέφτει
Στο στήθος σου που το δικό μου οχτρεύτη.

Και κάθε ηδονική στιγμή που ’χεις χωρίς μου-
Καρφί στην κάσα καθεμιά της ηδονής μου-
Πόνου ατέλειωτου αιώνες να σου γίνουν
κι έτσι χαμένη, χαμούς κι άλλους να σου δίνουν.