ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ

Αχου κυρία Κολοτούρου!
κι αν την ιδέα ενός πούρου
είχατε μέσα στο μυαλό σας
καθώς αυγό έχει ο κόλος κλώσας,
στου ποιητικού σας όμως πάγκου
φτηνά μοστράρουνε Ματσάγγου.
Τον Μαλακάση διακονείτε;
Τι σας κρατεί απ’ το να το πείτε;
Μας λέτε «πλάνη»-ποια ειν’ η πλάνη;
Νόημα κανείς μ’ αυτό δε βγάνει.
Με στίχους κι αν μεθούν οι νέοι
αυτό στο θέμα σας πώς δένει;
Α-νόητο τελείως ποίημα
σάν σ’ ερημο θαλάσσης κύμα.
Κι όταν ο Κώστας εποιούσε
Ο Μίλτος ζούσε: ας μιλούσε.
Για Καρυωτάκη ας μη μιλάμε.
Ότι κι αν πούμε βλαστημάμε.
Θεός αυτός. Ας αρκεστούμε
Το έλεός του να ζητούμε.