ΑΝΙΣΑ

Πρόσωπα: Ανίσα, Χόρχε.
Τόπος: Δωμάτιο του Χόρχε.
Χρόνος: 2008


ΑΝΊΣΑ (ΑΝΙ)
(Μπαίνει. Βλέπει γύρω)
Αυτό είναι λοιπόν το βασίλειό σου.
ΧΌΡΧΕ (ΧΟΡ)
Αυτό.
ΑΝΙ
(δείχνοντας)
Ένα κρεβάτι, βιβλία, ένα τραπέζι, βιβλία, μια πολυθρόνα, βιβλία, δυο καρέκλες, βιβλία, ένα γραφείο, βιβλία… βιβλία… βιβλία…
ΧΟΡ
Κάθε βασίλειο με τους υπηκόους του. Το δικό σου βασίλειο ποτά… ποτά… ποτά…
ΑΝΙ
Εκείνος είναι ο τόπος της δουλειάς μου. Όχι το σπίτι μου.
(αγγίζει ένα βιβλίο)
Kαι κανένα βιβλίο μαθηματικών φαντάζομαι…
ΧΟΡ
Κανένα.
ΑΝΙ
(βάζει την τσάντα της σε μια καρέκλα παίρνει από μέσα της μια ρόμπα και τη φοράει. Aποφασιστικά)
Λοιπόν, τι κάνω;
ΧΟΡ
(κάθεται) Κάτσε πρώτα λίγο. Μην είσαι τόσο βιαστική. Κι αν εσύ είσαι έτοιμη για δουλειά εγώ ακόμα δεν ήπια ούτε έναν καφέ.
ΑΝΙ
Εσύ μπορείς να πιεις τον καφέ σου, όμως εγώ ήρθα εδώ για να δουλέψω.
ΧΟΡ
Ναι αλλά όχι έτσι. Όχι απότομα και βιαστικά.
ΑΝΙ
Μα δουλειά είναι, πώς αλλιώς θα γινόταν;
ΧΟΡ
Δουλειά είναι και να φτιάξεις έναν καφέ. Μου κάνεις έναν σε παρακαλώ;
ΑΝΙ
Να σου κάνω. Πού;…
ΧΟΡ
(οδηγώντας την μπαίνει μαζί της στην κουζίνα)
Να η κουζίνα, εδώ είναι ο καφές και η ζάχαρη, εκεί φλιτζάνια…
(βγαίνει)
ΑΝΙ
(από την κουζίνα)
Πώς τον πίνεις; Γλυκόν;
ΧΟΡ
Ξέρεις. Γλυκόν!
ΑΝΙ
Εκείνος είναι νεσκαφέ-διαφέρει.
ΧΟΡ
Γλυκόν κι αυτόν.
ΑΝΙ
Εντάξει.
ΧΟΡ
Κάνε έναν και για σένα.
ΑΝΙ
Έχω πιει, ευχαριστώ.
(σιωπή)
ΧΟΡ
Στολίσατε το μαγαζί για τις απόκριες;
ΑΝΙ
Ναι. Και δείχνει όμορφα. Όταν το δεις δε θα το πιστεύεις.
ΧΟΡ
(κοφτά)
Δε θα ξανάρθω στο μαγαζί.
(κοιτάζει προς το μέρος της κουζίνας περιμένοντας κάτι. Σιωπή)
ΑΝΙ
(μπαίνει με τον καφέ και τον αφήνει πάνω στο γραφείο δίπλα στον Χόρχε)
Λοιπόν τι θέλεις; Από πού ν’ αρχίσω; Σκούπισμα; Να βάλω πλυντήριο; Ταχτοποίηση εδώ μέσα;
ΧΟΡ
(δεν αγγίζει τον καφέ)
Θέλω παρέα να πιω τον καφέ μου πρώτα. Κάθισε.
ΑΝΙ
Κοίτα Χόρχε, μου ζήτησες να καθαρίσω το σπίτι σου. Και αυτό είναι δουλειά. Και η δουλειά δε γίνεται με καθισμένη τη δουλεύτρα.
ΧΟΡ
Ουφ! Και η δουλειά έχει την ώρα της. Τώρα είναι η ώρα του καφέ. Στο κάτω κάτω εγώ που είμαι ο εργοδότης σου, εγώ που σού ζήτησα να εργαστείς για μένα, σού δίνω την άδεια να καθίσεις για λίγο.
ΑΝΙ
Δε θέλω να είμαι αγενής.
(κάθεται στην καρέκλα απέναντι από τον Χόρχε)
ΧΟΡ
Έτσι μπράβο. Να που βρισκόμαστε μαζί και κάπου αλλού από το μπαρ… Ελπίζω να νιώθεις άνετα.
ΑΝΙ
Και βέβαια νιώθω άνετα. Τι θα μ’ ενοχλούσε;
ΧΟΡ
Πηγαίνεις και σε άλλα σπίτια;
ΑΝΙ
Όταν κάποιος μου το ζητάει αρπάζω την ευκαιρία και πηγαίνω. Μαζεύω λεφτά για τις σπουδές μου έτσι.
ΧΟΡ
Μάλιστα κυρία λογίστρια.
ΑΝΙ
Φοιτήτρια λογιστικής. Και μάλιστα πρωτοετής. Για την ακρίβεια ούτε ένα μάθημα δεν έκανα έως τώρα. Αύριο μάλιστα φεύγω να ψάξω για διαμέρισμα κάπου κοντά στη Σχολή.
ΧΟΡ
Λογιστικά-Μαθηματικά δηλαδή…
ΑΝΙ
Είναι το αγαπημένο μου μάθημα.
ΧΟΡ
Ξέρω. Μου το έχεις πει πως έπαιρνες άριστα πάντοτε σ’ αυτό…
ΑΝΙ
Ενώ εσύ…
ΧΟΡ
Εγώ… άσε με εμένα. Τα μαθηματικά ούτε να τα ακούω.
ΑΝΙ
Καλά το είπες-καθένας με το βασίλειό του. Μα πώς μπορείς και διαβάζεις και γράφεις βιβλία; Πολύ ψεύτης πρέπει να είσαι.
ΧΟΡ
Την ψευτιά στα γραφτά τη λέμε φαντασία.
ΑΝΙ
Πώς μπορείς και χτίζεις κάτι από κει που δεν υπάρχει τίποτα; Ενώ εγώ, όλα τα στηρίζω σε ατράνταχτες αποδείξεις, πάντα προχωρώ πατώντας σε στέρεο έδαφος, και ό,τι κατακτώ κανείς δεν μπορεί να μου το πάρει.
ΧΟΡ
Και σεις αρχίζετε από αξιώματα-από αλήθειες δηλαδή που μόνο συμβατικά είναι αλήθειες. Και φανήκατε τυχεροί που ό,τι έχετε υποθέσει αληθές, συμπεριφέρεται σαν να είναι τέτοιο.
Όλα είναι καλά, δεν έχω τίποτα μαζί σας, μόνο δεν συμμερίζομαι που υποστηρίζετε ότι με τα μαθηματικά αποκρυπτογραφείτε το σύμπαν, πως αυτά ερμηνεύουν τα πάντα, πως όλα είναι αριθμοί και τα τέτοια.
ΑΝΙ
Έτσι είναι. Και αυτό δεν σκόνταψε πουθενά μέχρι σήμερα.
ΧΟΡ
Έτσι είναι σίγουρα; Τότε πρέπει να δεχτούμε πως υπάρχει ένας καλός θεός που έδωσε στον άνθρωπο δέκα δάχτυλα και όχι έντεκα ή δεκαεννιά. Γιατί από το δεκαδικό σύστημα βέβαια ξεκίνησε η όλη ιστορία.
ΑΝΙ
Πολύ μακριά το πηγαίνουμε…Ό μως όπως και να ‘ναι, είμαι υπερήφανη που υπηρετώ αυτή την επιστήμη και όχι καμιά ουρανοβάμονα λογοτεχνία που ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τις διαθέσεις του καθενός που ασχολείται μαζί της.
ΧΟΡ
Πράγματι το πήγαμε πολύ μακριά. Ανθρώπινα μακριά, γιατί το πραγματικά μακριά δεν ξέρουμε ούτε αν υπάρχει ούτε αν, σε περίπτωση που υπάρχει μπορούμε να το φτάσουμε.
Να μην είσαι όμως πολύ περήφανη για το που ακολουθείς μιαν επιστήμη και όχι τη φαντασία σου.
ΑΝΙ
Βλέπω ότι αν συνεχίσουμε θα μας πάρει ώρα και σένα δε σε βλέπω να έχεις στο νου σου τη δουλειά. Ή μήπως με κάλεσες εδώ για να συζητήσουμε;
ΧΟΡ
Κοίταξε, οι δουλειές μπορούν πάντοτε να περιμένουν. Το δύσκολο είναι όχι να βρεις μια παραδουλεύτρα αλλά μια πραγματική γυναίκα-και αυτό σπανίζει στους καιρούς μας. Αν δούλευες, τώρα θα είχε περάσει μισή ώρα δουλειάς και σε λίγο θα έπρεπε να φύγεις. Και θα έφευγες εσύ έχοντας κερδίσει λίγα νομίσματα κι εγώ μένοντας πιο μόνος από ό,τι ήμουν πριν έρθεις. Και θα εξακολουθούσες να τρέχεις μέχρι τα γεράματά σου, για να κάτσεις μετά και να αναρωτηθείς λίγο πριν πεθάνεις: «Και πια; Τι έκανα τρέχοντας μια ζωή;» Ενώ τώρα όταν έρθει εκείνη η ώρα θα θυμάσαι ετούτη την κουβέντα και θα την αναπολείς σαν κάτι διαφορετικό από όλα όσα θα έχεις κάνει στη ζωή σου.
ΑΝΙ
Και στο μπαρ μιλάμε.
ΧΟΡ
Εκεί λέμε πόσο κρύο ή ζέστα κάνει, αν ανέβηκαν και πόσο οι τιμές. Και αυτά τα λέμε διακοπτόμενοι από πελάτες που κι αυτοί θέλουν να έχουν τη μερίδα τους στην κουβέντα.
ΑΝΙ
Ώστε ήρθα εδώ για κουβεντούλα…
ΧΟΡ
Ναι.
ΑΝΙ
Είσαι πελάτης, σε ξέρω μήνες, έχεις γνωρίσει την οικογένειά μου, καλά λόγια έχουν να πουν όλοι τους για σένα, θα δεχτώ αυτή την παραξενιά σου να θέλεις να κουβεντιάζεις με τις κοπέλες των μπαρ στο σπίτι σου. Αν είσαι σίγουρος πως αυτό θέλεις.
ΧΟΡ
Αυτό τουλάχιστον μπορώ να πω σίγουρα-παρά λίγο να πω με μαθηματική σιγουριά- ότι το θέλω, αλλιώς δε θα σε είχα καλέσει. Και αυτές οι γνωριμίες είναι που εκμεταλλεύτηκα, σ’ αυτές πόνταρα ότι θα δεχτείς να μείνεις για κουβεντούλα όπως είπες, μαζί μου.
ΑΝΙ
Πες μου, έχει να κάνει αυτή σου η επιθυμία με τον εγωισμό σου-θέλεις δηλαδή να είσαι κάποτε κάποτε ο μόνος, ο αποκλειστικός συνομιλητής της γκαρσόνας που σε αυτή την περίπτωση είμαι εγώ;
ΧΟΡ
Αυτή μου η επιθυμία έχει να κάνει όχι με τον εγωισμό μου αλλά με τον έρωτα.
ΑΝΙ
Με τι;
ΧΟΡ
Με τον έρωτα.
ΑΝΙ
Με έφερες εδώ για να κάνεις έρωτα μαζί μου;
ΧΟΡ
Σωστά.
ΑΝΙ
Και πώς ξέρεις ότι κι εγώ θέλω τον έρωτα;
ΧΟΡ
Είσαι είκοσι χρονών γυναίκα, κάθε άνθρωπος ερωτεύεται, γιατί όχι κι εσύ.
ΑΝΙ
Άκου, με είδες ποτέ να ερωτοτροπώ;
ΧΟΡ
Όχι.
ΑΝΙ
Ούτε θα με δεις. Ο έρωτας είναι κάτι άπρεπο για μένα. Δεν έχει θέση στη ζωή μου. Δουλειά για να βγάλω τα έξοδα του σχολείου, σχολείο, αυτά είναι που μ’ ενδιαφέρουν. Και δεν είδες, ούτε και θ’ ακούσεις κάτι δικό μου που να έχει σχέση με τον έρωτα. Έχω ακούσει πως ο έρωτας όπου πάει, καταστρέφει πριν φύγει.
ΧΟΡ
Η ηδονή πράγματι πληρώνεται ακριβά. Όμως ο έρωτας δεν καταστρέφει. Απαιτεί-ναι-μεγάλο τίμημα για τις υπηρεσίες του, όμως καθένας πριν ερωτευτεί υπολογίζει τα κέρδη και τις ζημιές και ανάλογα αποφασίζει.
ΑΝΙ
Δεν έχω ανάγκη να πληρώσω λίγο ή πολύ για κάτι που δεν θέλω ν’ αγοράσω.
ΧΟΡ
Μακάρι οι άνθρωποι να μην είχαν να πληρώσουν για τον έρωτα. Μακάρι ο έρωτας να ήτανε γι αυτούς ελεύθερος, μακάρι να είχαν χρησιμοποιήσει τη λογική τους για να απολαμβάνουν ελεύθερα το υπέρτατο αγαθό της ζωής, τον έρωτα. Τότε δε θα χρειαζότανε ν’ αγοράσεις ή να πουλήσεις-θα χαιρόσουν τον έρωτα όποτε τον ήθελες, όπως τώρα χαίρεσαι τον αέρα και το νερό. Δυστυχώς η ανθρώπινη λογική είναι ανεπαρκής για κάτι τέτοιο. Και τώρα, ο φόβος της πληρωμής σε κρατάει μακριά από κείνο που θα σου έδινε την ευτυχία. Και έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι δεν έχεις ανάγκη τον έρωτα-το οξυγόνο αυτό της χαράς.
ΑΝΙ
Είσαι ψυχολόγος;
ΧΟΡ
Δε χρειάζεται. Απλά έχω μυαλό και το χρησιμοποιώ.
ΑΝΙ
Σε μεγάλη υπόληψη έχεις τον έρωτα και μεγάλη αξία του δίνεις. Άραγε ξέρεις τι είναι αυτό που τόσο, όπως φαίνεται, επιθυμείς, ή που από την μόδα των καιρών στρέφεσαι προς αυτόν σαν πανάκεια για όλα σου τα προβλήματα;
ΧΟΡ
Από την απορία σου αυτή καταλαβαίνω ότι δεν ξέρεις τι είναι ο έρωτας και θέλεις να με κάνεις να σου πω εγώ. Μα δεν ξέρω τι είναι ο έρωτας. Όπως δεν ξέρω τι είναι ο μαγνητισμός. Και όπως και συ, που είναι κομμάτι της επιστήμης σου, δεν ξέρεις τι είναι ο μαγνητισμός κι ας τον σπουδάζεις. Ένα σωρό θεωρίες, ένα σωρό πειράματα, ορισμοί επί ορισμών, διαλέξεις, πανεπιστήμια, σοφοί, τίποτα δεν μας είπαν για τη φύση του μαγνητισμού.
Δεν ξέρω τι είναι ο έρωτας. Ξέρω μόνο τις εκδηλώσεις του.
ΑΝΙ
Δηλαδή ό,τι ξέρουν όλοι γι αυτόν. Ένας άντρας και μια γυναίκα ο ένας πάνω στον άλλο.
ΧΟΡ
Καλά το είπα. Τόσο λίγα ξέρεις λοιπόν για τον έρωτα.
ΑΝΙ
Πες μου και τα υπόλοιπα. Και πρώτα τι είναι αυτός ο περίφημος έρωτας που απ’ αυτόν ούτε οι θεοί δεν γλιτώνουν.
ΧΟΡ
Να σου πω-γιατί όχι;
(σηκώνεται και με ενθουσιασμό που όλο και μεγαλώνει καθώς μιλάει)
Το σμίξιμο των βλεφάρων μας του ενός με το άλλο είναι έρωτας.
Έρωτας είναι του κισσού το σφιχτοπλέξιμο γύρω από το κορμί του πλάτανου.
Έρωτας είναι του τσιμέντου με τα τούβλα που υψώνει ένα ένα κτίρια τόσα.
Έρωτας δένει το τραπέζι αυτό που γράφω, αλλιώς τα μόρια του θα φεύγαν να πετάξουνε καθώς πουλιά.
Έρωτας το καρφί τόσο γερά κρατεί στον τοίχο.
Έρωτας δένει το κουμπί με το ρούχο που αυτό κρατεί.
Έρωτας είναι του ηλιού η αγάπη για τη γη μας και το στροβίλισμα εκεινής γύρω από κείνον.
Έρωτας κρατάει τ' αστέρια καλά ραμμένα στο ύφασμα πάνω τ' ατλαζένιο τ' ουρανού.
Και τ’ είναι παρά έρωτας που την καρέκλα σου κρατεί κοντά στο δίπλα της τραπέζι;
Τ’ είναι το σπίτι μας που δεν αφήνει να γκρεμίσει, κι από συντρίμμια κάτου να μας θάψει;
Έρωτας είναι που τα δόντια σου το ένα στ' άλλο τόσο τα κρατεί κοντά κοντά.
To πάτωμα τους τοίχους αν κρατάει μ' έρωτα μόνο δεν το κατορθώνει;
Έρωτας με τον κοσμο δεν είναι η ζωή που ζούμε αφόντας γίναμε κι ώσπου χαθούμε;
To κυνηγάρικο σκυλί δεν είναι με το κυνήγι του ερωτεμένο που έτσι αλύπητα το κυνηγάει;
Το φως που αχτιδωτά τραβάει πέρα, Έρωτας δεν το κρατεί σ' ευθεία μια;
Τη ζακετούλα σου έρωτας για το σώμα σου δεν είναι, που το σώμα σου έτσι ζώνει;
Γη κι ήλιος μ' έναν έρωτα δεμένοι, ζευγαρωτά στο διάστημα δεν πάνε;
Δεν ειν' ερωτεμένος με τον τόπο, ο οδοιπόρος, του προορισμού του;
Και το μπινγκ μπανγκ το μέγα Έρωτας δεν είναι, που αναγκεμένος, απ' τη σύναξή τους πέρα δεν έκανε ό,τι τον φτιάχνει, καθώς χωρίζουν οι ερωτεμένοι για να βρεθούν μαζί σε λίγο πάλι κι άλλες ν' αρθρώσουν έρωτα ψιθυριστές λεξούλες;
Έρωτας δε δένει το νερό στ’ αυλάκι;
To ξέραμα έρωτας δεν είναι με τη λάβα που πλάθει και βουνά και νήσους;
Έρωτας της σπίθας του τζακιού το δρόμο δε φωτάει, το στρώμα το μπαμπάκινο ως να φτάσει κι όλο το σπίτι να το λαμπαδιάσει;
Έρω δεν έχει η σόλα με το δρόμο και παιχνιδάκια φίνα δεν του παίζει μια να του φεύγει μια να ξαναπάει;
Κι αν έρωτας το δρόμο δεν κατείχε, δε θα μας πέταγε με δίχως λύπη μακριά του-στα χορτάρια και στα βράχια;
Θα δέχονταν η πόρτα το κλειδί μας αν έρωτας θερμός δεν τη δονούσε για την ουσία του σίδερου την κρύα;
To κρύο θα ’ψυχε ποτέ τον πάγο, αν το νερό το κρύο δεν αγαπούσε;
Θα σμίγανε ο βράχος με το κύμα;
Του άνθους η μυρωδιά θα ταίριαζε με τ’ άρωμά σου;
Και το σφυρί θα ζήταγε τ' αμόνι;
Η φύση θα σε γέμιζε με χάρες αν απ’ το κοίταγμά σου δε μεθούσε;
Του' το μολύβι που κρατώ θα μπόρειε πα' στο χαρτί να γράψει, το μαύρο του αν δεν πλαντούσε με το λευκό της να δεθεί;
Τάφοι θα δέχονταν της ζήσης ράκη αν τα συντρίμμια μας δεν αγαπούσαν;
Στα δάση μέσα τα δροσά βαθύσκια θα ταίριαζαν πουλάκια στα δεντρά τους αν Έρωτας στα κλώνια δεν τα ζύγιαζε;
Δίχως τον έρωτα θα έβρισκε χελιδόνι τη φωλιά του που χρόνο ένα πριν είχε  αφήσει, αν έρωτας δεν του 'δειχνε το δρόμο;
Οι τόσες μέρες τη ζωή μας όλη;
Τα χείλια θά 'στεργαν το κοκκινάδι;
Τα χέρια θα ποθούσαν άλλα χέρια, ν' αγγίσουν, να χαδέψουν, να ζεστάνουν;
To χρήμα θα 'θελε η φιλαργυρία;
Θα ζήταγε το ξόδεμα η σπατάλη;
Η λαιμαργία όλο θα πεινούσε;
Αν Έρωτας δεν τράβαε το 'να στ' άλλο χώρια το χέρι απ' το κορμί μας θα ’ταν και τo κεφάλι μας απ' το λαιμό.
Τα μήλα σ' αχλαδιές πάνω θα δέναν κι οι μυγδαλιές θα εκαρπίζαν ρόδια.
Αγέρας τον αέρα δε θ' αγαπούσε κι η γη ατμόσφαιρα τότε δε θα ’χε.
To νάτριο αν το χλώριο δεν ποθούσε θα 'χαμε αλάτι για το φαγητό μας;
Και τι άλλο παρά Έρως οδηγάει και την κατσίκα προς τον τράγο πάει;
Τι άλλο παρά Έρως συνταιριάζει το κρύσταλλο δετό κι αυτό δε σπάζει;
(σταματάει απότομα και την κοιτάζει)
Αυτό είναι ο έρωτας.
ΑΝΙ
Εγώ δε θέλω έρωτα-αγάπη θέλω.
ΧΟΡ
Αγάπη! Ένα γελοίο κατασκεύασμα του ανθρώπινου νου που δημιουργεί αιτίες για να δικαιώσει την άσκοπη παρουσία του πάνω στη γη.
Μια ματιά και λες «τον αγαπώ» ή «την αγαπώ». Έτσι, εντελώς βλακώδικα. Και αν αυτός που εσύ αγαπάς δεν σ’ αγαπάει, αρχίζουν οι ανορεξίες, τα θλιμμένα απογέματα, τα φλογερά γράμματα που ποτέ δε στέλνονται, οι αυτοκτονίες ακόμα κάποιες φορές. Και πάνω στο μνήμα γράφονται μικρούλικα ποιηματάκια, και κανείς δεν ξέρει να πει τι αλήθεια έκανε την ερωτευμένη ή τον ερωτευμένο να αυτοκτονήσει.
Ενώ όλα θα ήταν όμορφα κι ωραία αν εκείνος που αγάπησε κάποιον που δε τον θέλει, μουρμούριζε στον εαυτό του: «άστον αυτόν-πάμε γι άλλον».
Σκέφτεσαι τι βλακεία που κλείνει η προσκόλληση σε έναν άνθρωπο και η επιμονή για την κατοχή της προσοχής του; Αν όχι κάνε το τώρα, αναλογιζόμενη ότι στον κόσμο υπάρχουν έξη δισεκατομμύρια άνθρωποι και απ’ αυτούς τα τρία ανήκουν στο ίδιο φύλο. Ε λοιπόν, εγώ λέω ότι αν τους ήξερε όλους αυτούς η απογοητευμένη ερωτευμένη, θα έβρισκε τουλάχιστον εκατό εκατομμύρια καλλίτερους άντρες από κείνον που δε την θέλει.
Και όμως οι άνθρωποι μικραίνουν πιο πολύ τις μικρές ζωούλες τους, περιορίζοντας τον κόσμο στη γειτονιά τους και διαλέγοντας τους αγαπημένους τους από το πλήθος μιας συγκέντρωσης ή από το εκκλησίασμα μιας Κυριακής.
Δεν είναι γελοίο;
Ενώ ο έρωτας!.. Αυτή η χωρίς δεσμεύσεις ηδονική περιοδεία από γυναίκα σε γυναίκα!..

ΑΝΙ
(Απαξιωτικά)
Έρωτας! Γδύσιμο, πέσιμο σε ένα κρεβάτι, και αρχίζει η δυστυχία. Ο ένας θέλει να είναι από πάνω και ο άλλος όχι, ο ένας κλείνει τα μάτια και ο άλλος αυτό δεν το θέλει, ο ένας μιλάει και ο άλλος αυτό δεν το θέλει, ο ένας κάνει εκείνο που περισσότερο του αρέσει ενώ αυτό δεν αρέσει στον άλλο, ύστερα οι βίαιες ζωώδεις κινήσεις, το λέρωμα κορμιών και σεντονιών με τα υγρά των εραστών, τρέξιμο αμέσως για πλύσιμο για το φόβο κάποιας αρρώστιας, μετά φευγιό και πού σε ξέρω πού σε είδα. Για μιας στιγμής ψεύτικη ευχαρίστηση ένα μεγάλο μεσοδιάστημα γεμάτο από προσπάθεια για το κέρδισμα του επόμενου θύματος στον βωμό του έρωτα. Σου τον χαρίζω τον έρωτά σου.

ΧΟΡ
Και να μη μου τον χάριζες θα τον είχα έτσι κι αλλιώς, παρόλα τα μειονεκτήματα που του φόρτωσες. Γιατί ζω σημαίνει είμαι ερωτευμένος.
ΑΝΙ
Έρωτας λοιπόν είναι η ζωή;
ΧΟΡ
Και τίποτε άλλο. Όλα τα άλλα είναι θάνατος. Πεθαίνουμε κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Όλα τα άλλα είναι θάνατος.
ΑΝΙ
Παράξενα λόγια. Όταν ένας γιατρός σώζει ανθρώπινες ζωές μεγαλώνει τη δυστυχία πάνω στη γη;
ΧΟΡ
Αν οι άνθρωποι σκέφτονταν, θα αυτοκτονούσαν ομαδικά.
ΑΝΙ
Δυστυχία είναι λοιπόν το κελάδημα του πουλιού; Η θέα των ποταμιών με τα ήρεμα νερά τους; Η δύση του ήλιου; Η θέα των μικρών παιδιών όταν γελάνε;..
ΧΟΡ
Τα πουλιά κελαδούνε για να βρουν τον έρωτα-δηλαδή κλαίνε. Τα ποτάμια και η δύση του ήλιου είναι ένα αβάσταχτο βάρος όταν είναι αποκομμένα από τον έρωτα. Και τα μικρά παιδιά είναι ζωάκια. Ο άνθρωπος μετράει από τη στιγμή που αρχίζουν οι ορμόνες του να κυκλοφορούν στο αλλιώς ψυχρό αίμα του. Και από το πώς χειρίζεται τις ορμόνες αυτές καθορίζεται η δυστυχία του. Και τις χειρίζεται κατά τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Ο άνθρωπος-ένα ανέραστο ζώο. Και τόσο έχει κάνει αδύνατο τον έρωτα, που έχει δημιουργήσει τις κοινές γυναίκες, ελπίζοντας σε υποκατάσταση του έρωτα που η κοινωνία, όπως την έχει διαμορφώσει, του στερεί.
ΑΝΙ
Ας αφήσουμε αυτές τις δυστυχισμένες γυναίκες ήσυχες.
ΧΟΡ
Αυτές οι δυστυχισμένες, όπως τις λες, γυναίκες, είναι οι πραγματικές γυναίκες. Είναι εκείνες που αποδέχονται την θηλυκότητά τους και την φέρνουν ως τ’ ακρότατα δυνατά σημεία του ερωτικού ορίζοντα. Είναι οι γυναίκες που αποδέχονται τη μοίρα τους και υποτάσσονται σ’ αυτήν με τέτοια πληρότητα που να βγαίνουνε τέλος ελεύθερες μέσα από το κλουβί που οι ίδιες έχτισαν και μέσα του όλο υποταγή υπάρχουν.
ΑΝΙ
Παράξενη άποψη.
ΧΟΡ
Καθόλου, αν αναλογιστείς ότι όλες οι γυναίκες πουλιούνται στο αντρικό παζάρι του έρωτα.
ΑΝΙ
Κι εγώ είμαι μία από αυτές;
ΧΟΡ
Πώς θ’ αποτελούσες εξαίρεση-και συ πουλάς το κορμί σου.
ΑΝΙ
Σε ποιον;
ΧΟΡ
Στους πελάτες του μπαρ όπου δουλεύεις. Για τι νομίζεις έρχονται οι πελάτες εκεί μέσα; Για να πιουν ένα ποτό που μπορούσαν να πιουν και στο σπίτι τους και όχι για να σε βλέπουν και να σου μιλάνε; Ή νομίζεις ότι θα ’παιρναν τ’ αφεντικά σου για γκαρσόνα μιαν άσχημη και ψυχρή, ή μια γριά γυναίκα; Και συ πουλάς το κορμί σου με τον τρόπο σου. Μόνο που δέχεσαι να βρίσκεσαι εκεί μέσα φτάνει για να χαρακτηριστείς κι εσύ πόρνη.
ΑΝΙ
Μ’ έφερες εδώ για να με προσβάλεις;
ΧΟΡ
Όχι, εσύ θέλεις να προσβάλεις εμένα λέγοντάς μου ότι αυτά που λέω είναι προσβολή. Μα δεν είναι έτσι. Πάντοτε οι άλλοι είχαν πρόβλημα με μένα όταν εγώ διαπίστωνα κάτι και το διατύπωνα όμορφα και καλά. Με αποκαλούσαν κυνικό και υβριστή. Άλλο όμως η διαπίστωση και άλλο η κατηγόρια. Όμως εσύ η μαθηματικά δίκαιη, βάλε κάτω όλα τα μαθηματικά σου κιτάπια, ζύγισε το ψέμα και την αλήθεια και απόδωσέ μου το δίκιο που έχω αποκαλώντας τις γυναίκες πόρνες. Κι αν είσαι ντυμένη τι μ’ αυτό; Οι άντρες σε γδύνουν γρηγορότερα κι από αν ήσουν πεσμένη στο κρεβάτι.
ΑΝΙ
Αυτό ναι… το έχω καταλάβει… έτσι ακριβώς είναι.
ΧΟΡ
Κι αν τα χείλη σου δε λένε λόγια άλλα από τα καθημερινά και τα συνηθισμένα, όμως μ’ αυτά τα χείλη ευωχούνται οι αρσενικοί που βάζεις στο μαντρί σου με μόνη αμνάδα εκεί μέσα εσένα.  Έτσι δεν είναι και αυτό;..
ΑΝΙ
…Ναι…
ΧΟΡ
Και μόνο που παίζεις το παιχνίδι της λαγνείας-που ξέρεις τι θέλουν οι άντρες από σένα και που κι αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι το ξέρεις-, σε κάνει πρωθιέρεια της ιερόδουλης φύσης των γυναικών.
ΑΝΙ
Δε λέω, από μιαν άποψη έχεις δίκιο...
ΧΟΡ
Χαίρομαι που το βλέπεις. Σε καλώ λοιπόν να κάνεις έρωτα μαζί μου ικανοποιώντας έτσι τη Φύση αλλά και τη γυναικεία σου φύση. Υποκύπτοντας στην παντοδυναμία του γεννήτορά σου Έρωτα. Θα κερδίσεις έτσι και χρήματα που θα σε ζήσουν για να συεχίσεις να ερωτεύεσαι. Θα έχεις εκατό ευρώ για μισής ώρας έρωτα-χρήματα που για να τα βγάλεις δουλεύεις για πέντε μέρες. Τι λες;

ΑΝΙ
Θα το μάθαινε κανείς;

ΧΌΡΧΕ
Ούτε ο ίσκιος σου.

ΑΝΙ
Να κλείσουμε τις κουρτίνες να μην έχει τόσο φως.

ΧΟΡ
Να τις κλείσουμε.
(κλείνει τις κουρτίνες με μια κίνηση)

ΑΝΙ
Και δέκα ευρώ παραπάνω για τα εισιτήριά μου.

ΧΟΡ
Έγινε.

ΑΝΙ
(αρχίζοντας να γδύνεται)
Ωραίο δωμάτιο έχεις.

ΧΟΡ
(φτιάχνοντας τα μαξιλάρια στο κρεβάτι)
Για τρακόσα ευρώ το μήνα καλό είναι…
(πέφτει στο κρεβάτι)
έλα… τα υπόλοιπα στα βγάζω εγώ…
(η Ανίσα πέφτει μισόγυμνη στο κρεβάτι και στην αγκαλιά του Χόρχε)

ΑΥΛΑΊΑ