ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
(Διάλογος ανάμεσα σε δυο φίλους, που έγινε το 1998)


Α. Πού ήσουνα φίλε μου και χάθηκες για δυο βδομάδες;
Β. Στην Αιώνια Πόλη φίλε μου, στη Ρώμη. Πήγα να δω από κοντά τις προετοιμασίες για το γιορτασμό του δύο χιλιάδες.
Α. Γιορτασμό του δύο χιλιάδες; Τι εννοείς;
Β. Μη μου πεις πως δεν ξέρεις.
Α. Ε λοιπόν στο λέω-δεν ξέρω γιατί μιλάς.
Β. Μιλάω για το γιορτασμό των γενεθλίων του χριστιανισμού που θα γίνει στη Ρώμη.
Α. Βρε καλά λες! Για σκέψου...δύο χιλιάδες χρόνια από τη γέννηση του Χριστού! Δύο χιλιάδες χρόνια χριστιανισμός!..
Β. Μάλιστα. Δεν είναι υπέροχο;
Α. Υπέροχο λέει., Θαυμάσιο!
Β, Γι αυτό σου λέω. Πήγα λοιπόν εκεί για να δω τι ετοιμάζουν.
Α. Και είδες;
Β. Και βέβαια είδα. Είδα. άκουσα, συζήτησα με τους υπεύθυνους, πήρα συνεντεύξεις από πολλούς για το περιοδικό μου, πήρα αντίγραφα των σχεδίων των φαντασμαγορικών θεαμάτων που πρόκειται να προβληθούν...
Α. Τι μου λες...Αλλά έχω κι εγώ μεγάλη περιέργεια να μάθω τι πρόκειται να γίνει εκεί. Πες μου σε παρακαλώ, γιατί ποιος ξέρει, δυο χρόνια έχουμε ακόμα ως τότε, μπορεί κάτι να συμβεί και να μην μπορέσω να τα δω.
Β. Ω Φίλε μου! Είναι τόσα πολλά και θαυμαστά τα όσα ετοιμάζουν, που δεν έχω το χρόνο που χρειάζεται για να στα περιγράψω. Σε τρεις μήνες όμως θα κυκλοφορήσει το βιβλίο που γράφω σχετικά μ' αυτά και τότε θα τα δεις όλα εκεί μέσα με τις λεπτομέρειες και με την περιγραφή που αξίζει σε τέτοια καταπληκτικά και σπάνια γεγονότα. Έχω αρχίσει να γράφω το βιβλίο μου αυτό απ' όταν ήμουνα στη Ρώμη και τα τρία του πρώτα κεφάλαια βρίσκονται κιόλας στο τυπογραφείο.
Α. Σε παρακαλώ μη με βάζεις στην ίδια κατηγορία με τους άλλους. Είμαι ένας από τους καλλίτερους φίλους σου. Πες μου κάτι, γενικά έστω και μόνο τα σπουδαιότερα. Να, είμαστε κιόλας στο καφενείο μπροστά. Πάμε και πίνοντας τον καφέ μας μου τα λες.
Β. Αφού το θέλεις τόσο, πάμε φίλε μου. Ύστερα έχω κουραστεί πολύ αυτές τις μέρες με τη συγγραφή. Μιλώντας ελεύθερα για λίγο θα με ξεκουράσει.
Α. Πες μου λοιπόν... Λέγε..
Β. Πάντα ανυπόμονος. Λοιπόν, στη Ρώμη θα γίνει μία μεγάλη έκθεση των επιτευγμάτων του χριστιανισμού, της επίδρασης που είχε πάνω στους ανθρώπους, της αλλαγής που έφερε στην ανθρωπότητα.
Α. Μάλιστα. Και δε μου λες, θα γιορταστεί και ο ορθόδοξος χριστιανισμός και ο προτεσταντικός ή μόνο ο καθολικός;
Β. Ο χριστιανισμός στο σύνολό του. Αλλά το βάρος θα δοθεί στον καθολικισμό.
Α. Λοιπόν;
Β. Λοιπόν ολόκληρη η Ρώμη θα είναι τότε ένα μεγάλο μουσείο που θα αναδεικνύει το θρίαμβο του χριστιανισμού. Δημόσια κτήρια, κοινόχρηστοι χώροι, δρόμοι, μεγάλα σπίτια, όλα θα επιστρατευτούν και θα γίνουν εκθετήριοι χώροι ή χώροι στησίματος τεράστιων πανό ή φωτεινών κινουμένων σχεδίων. Θα σου πω τα πιο σπουδαία. Και πρώτα το Κολοσσαίο. Ολόκληρο θα μετατραπεί στη φάτνη που γεννήθηκε ο Χριστός. Γιγάντιοι βοσκοί με τεράστια αρνάκια θα γονατίζουν ευλαβικά μπροστά στο νεογέννητο. Οι μάγοι θα φτάνουν με τις καμήλες τους και με δώρα στα χέρια. Όλα αυτά σχηματισμένα με πελώριες φαντασμαγορικές φωτεινές γραμμές και κινούμενα σαν να 'ταν ζωντανά. Το σπήλαιο θα 'ναι φτιαγμένο με τιτάνιο που θα 'ρθει από την Αυστραλία, μέταλλο ανθεκτικό και ελαφρύ. Το αστέρι πάνω από τη σπηλιά θα έχει το σχήμα της ατομικής βόμβας αμέσως μετά την έκρηξή της, δηλαδή θα είναι ένα τεράστιο μανιτάρι, γιατί καθώς μου εξήγησαν οι υπεύθυνοι της διαμόρφωσης του Κολοσσαίου, το φως που σκορπίζει η ατομική βόμβα είναι το ισχυρότερο που έχουμε και που έτσι πλησιάζει πιο πολύ στη λάμψη του υπέρλαμπρου αστεριού της φάτνης. Άγγελοι θ' ανεβοκατεβαίνουν μια ψηλή σκάλα ψάλλοντας (οι λέξεις θα κυματίζουν ταυτόχρονα ψηλά στον αέρα φωτεινές): "Δόξα εν υψίστοις θεώ και επί γης πόλεμος εν ανθρώποις δυστυχία".
Α. Γιατί αυτή η αλλαγή στο δοξαστικό;
Β. Γιατί δεν μπορούνε να πούνε ψέματα σε μια τέτοια επέτειο, λένε. Πάμε στον κίονα του Τραϊανού. Πάνω σ' αυτόν θα 'χει στηθεί ένας ουρανομήκης Χριστός, που με ανοιχτά χέρια, θα ευλογεί ή θα προσεύχεται, Και τα δυο μπορείς να τα υποθέσεις. Μπροστά του μια κατακόκκινη καρδιά πνιγμένη στο αίμα της, διαπερασμένη από ένα σπαθί. Το αίμα, που θα τρέχει σαν ποτάμι από την πληγή, κατρακυλώντας θ' αναλύεται σε χοντρές παχιές κόκκινες στάλες. Και πάνω ακριβώς από την καρδιά γραμμένο: "Ο Χριστός είναι αγάπη".
Α. Ναι.
Β. Στην αψίδα του αγίου Κωνσταντίνου...αλλά όχι, παρέλειψα κάτι άλλο που έρχεται μετά από τη σειρά των εκθεμάτων και που είναι μια πραγματικά πολυδάπανη και συναρπαστική σύνθεση. Πρόκειται για μια παράσταση του Ηρώδη που, επικεφαλής των στρατιωτών του, δείχνει με μανία παιδάκια στην αγκαλιά της μάνας τους, προς τα οποία ορμάνε στρατιώτες και τα αποκεφαλίζουν. Το αίμα κυρίαρχο κι εδώ. Μερικές σταγόνες του πετάγονται τώρα πολύ πάνω και δεξιά και προβάλλονται πάνω στο λευκό φόρεμα της αγίας Ελένης του επόμενου συμπλέγματος.
Στην αψίδα του Μεγάλου και αγίου Κωνσταντίνου, θα στηθεί μια μεγάλη και τρισδιάστατη, φωτεινή πάντοτε, εικόνα του αγίου. Θα έχει τέσσερα χέρια, από τα οποία τα τρία θα κρατάνε σπαθί και το τέταρτο σταυρό. Με το ένα από τα τρία σπαθοφόρα χέρια του θα δολοφονεί το γιο του Κρίσπο, με το άλλο τον Λικίνιο και με το τρίτο τον Λικινιανό. Η λεζάντα της σύνθεσης θα είναι: "Γίνε κι εσύ άγιος-μπορείς".
Α. Καταπληκτικό!
Β. Στάσου, έχει κι άλλο κομμάτι αυτό το σύμπλεγμα. Ο άγιος Κωνσταντίνος κουβεντιάζει με την αγία Ελένη γυρίζοντας το κεφάλι του κάθε τόσο προς αυτήν. Μέσα σε τετράγωνο πλαίσιο είναι γραμμένη η κοσμοϊστορική και κοσμοσωτήρια συνομιλία τους. Λέει ο Κωνσταντίνος: οι μπάσταρδοι οι χριστιανοί θα με ρίξουνε. Του λέει η αγία Ελένη: Κάνε τους δικούς σου. Πώς; ρωτάει ο Κωνσταντίνος. Και η αγία Ελένη: Βαφτίσου χριστιανός. Και κυκλικά γύρω από το διάλογο, με κυλιόμενα γράμματα: "Βοήθησε κι εσύ στην εξάπλωση του χριστιανισμού".
Α. Ωραία πράγματα!
Β. Ωραιότατα. Φαντάσου ότι εγώ τα σχέδιά τους είδα μόνο και έμεινα κατάπληκτος. Σκέψου πώς θα είναι όταν υλοποιηθούν τα σχέδια αυτά.
Α. Χριστέ μου βοήθησέ με να μπορέσω να τα δω…Μετά;…
Β. Μετά, στρέφοντας τη ματιά του λίγο αριστερά, θα βλέπει κανείς να ξεκινάει από τα ερείπια του Παλατίνου μια φωτεινή γραμμή, που περνώντας πάνω από τα πρόσθια εξαρτήματα του Βατικανού, από τα παλάτια Φαρνέζε και Ντόρια και από το Εθνικό Μουσείο, θα τελειώνει στην Γκαλλερία Κορσίνι. Την είπα φωτεινή γραμμή, αλλά δεν πρόκειται για γραμμή γιατί παίρνει διάφορα σχήματα και αλλάζει διάφορα μεγέθη στη διαδρομή της, ανάλογα με τις ανάγκες της έκθεσης. Η αρχή της γραμμής είναι το Άγιο Πνεύμα, που κατεβαίνει σαν χείμαρρος φωτιάς από τον ουρανό και που φτάνοντας στα κεφάλια των Αποστόλων συμμαζεύεται σε μια μικρή φλόγα που σημαδεύει και τους χτυπάει ίσια στην πάλαι ποτέ μεγάλη πηγή του κρανίου τους. Κατόπι, αφού τους φωτίσει ολόκληρους, βγαίνει από το πίσω μέρος του κρανίου τους σαν μια λεπτή γραμμή, που σιγά σιγά όσο προχωρεί παχαίνει, ογκώνεται και πετάει φλόγες γύρω. Και φτάνοντας πάνω από τη Γκαλερία Κορσίνι έχει γίνει μια μεγάλη φωτιά που μέσα της η Ιερή Εξέταση καίει τους αιρετικούς. Με αυτή τη σύλληψη δείχνεται χωρίς αμφιβολία πως οι φωτιές μέσα στις οποίες οι καθολικοί έκαιγαν τους αιρετικούς είναι η συνέχεια της φλόγας του Αγίου Πνεύματος, και, άραγε απόλυτα δικαιωμένες.
Α. Σωστά,
Β. Πάνω από αυτή τη φωτεινή γραμμή και στο ύψος της πορείας της ανάμεσα Παλατίνου και Βατικανού, βρίσκεται η εικόνα του Πάπα Ιννοκέντιου του Γ ',που στέλνει στις Επισκοπές επιτρόπους ειδικούς στην ανακάλυψη αιρετικών. Είναι τόσο λεπτοδουλεμένη και έχει τόσο βαθύ νόημα αυτή η εικόνα!.. Το κεφάλι του κάθε επιτρόπου, που ξεκινάει γεμάτος περηφάνια για την αποστολή που του ανατέθηκε, είναι το νύχι καθενός από τα δάχτυλα των χεριών του Πάπα. Πάνω από το φωτεινό αυτό ποτάμι και στη διαδρομή του από το Βατικανό μέχρι το παλάτι Φαρνέζε, με φλόγες που ξεπηδούν επίτηδες απ' αυτό, είναι γραμμένο :EXTRIRPANTA. Και με τον ίδιο τρόπο, μεταξύ Φαρνέζε και Ντόρια: DIRECTORUM INQUISITORUM. Πιο πέρα…
Α. …Στάσου στάσου,..Τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις;
Β. EXTRIRPANTA είναι η περίφημη βούλα που εξέδωσε ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Δ' και που περιέχει το πλήρες κείμενο σύστασης και οργάνωσης της Ιερής Εξέτασης, σαν να λέμε τη ληξιαρχική πράξη γέννησής της. Και DIRECTORUM INQUISITORUM θa πει: οδηγός του καλού ιεροεξεταστή.
Πιο πέρα λοιπόν, πάνω από την Ποντιφικική Ακαδημία ο Πάπας Λέων ο Ι΄,καθισμένος σε περίλαμπρο θρόνο, έχει απλωμένα και τα δυο του χέρια. Με το δεξί δίνει τα συγχωροχάρτια και με το αριστερό εισπράττει τα χρήματα. Δίπλα του μια ταμπέλλα;"Βλασφημία-59.99 φράγκα.Κλοπή-299.99 φράγκα.Φόνος-1499.99 φράγκα. Με μια κλοπή κι ένα φόνο δώρο μία βλασφημία". Και βλέπεις ανθρώπους να συνωστίζονται ποιος να πρωταγοράσει. Και πάνω από τον Πάπα στέκει χαμογελώντας και θαυμάζοντας ο Fugger.
Α. Δεν ξέρω ποιος είναι ο Φούγκερ, μα προχώρησε.
Β, Κόλλησε η γλώσσα μου. Παιδί, μια πορτοκαλάδα ακόμα! Λοιπόν πού ήμουνα;
Α. Έλεγες για τα συγχωροχάρτια.
Β. Ναι. Και παντού όπου γυρίσεις βλέπεις Πάπες. Άλλους να καιν βιβλία, άλλους να καίνε ανθρώπους ζωντανούς, να κλέβουν, να μοιχεύουν. Ό,τι βάλεις με το μυαλό σου το βλέπεις. Θα σου πω μόνο για τον Πάπα Αλέξανδρο τον έκτο. Ντυμένος με όλα τα παπικά του άμφια, σκύβει και προσκυνάει τη μαιτρέσσα του, την παντρεμένη Ιουλία Φαρνέζε, τη γνωστή σε όλη την τότε Ρώμη με την επωνυμία «Τζούλια λα μπέλα»\ενώ αυτή, μισόγυμνη, σκύβει κάθε τόσο και χαϊδεύει με το χέρι της τ' απόκρυφα του Πάπα, βογκώντας από τον πόθο κάθε φορά. Ο Πάπας όταν ζούσε είχε επιστρατεύσει το ζωγράφο Πιντουρίκιο να τους ζωγραφίσει σ' αυτή τη στάση, αυτόνε σαν Πάπα όπως και ήταν, και την ερωμένη του σαν Παναγία. Κάθε φορά που η Τζούλια τον χαϊδεύει, ο Πάπας μουγκρίζει: Παναγίτσα μου…
Α. Πού μπορεί αλήθεια να οδηγήσει η μεγάλη πίστη!..Όμως μέχρι τώρα οι καθολικοί μόνο προβάλλονται. Οι ορθόδοξοι; Οι διαμαρτυρόμενοι;
Β. Έχεις δίκιο, τη μερίδα του λέοντος την έχει ο καθολικισμός, Από ορθοδοξία έχει ένα Δεσπότη που διακορεύει ένα δεκάχρονο κορίτσι. Από κάτω διαβάζεις:
Προικοδότησις απόρων κορασίδων. Όσο για τους διαμαρτυρόμενους, παρουσιάζεται ο Καλβίνος μέσα στην κρεβατοκάμαρα ενός κατοίκου της Γενεύης. να παρατηρεί μ' ένα μεγεθυντικό φακό ένα αντρόγυνο που κάνει έρωτα. Στο άλλο χέρι κρατάει τη Γραφή για να βλέπει αν η σεξουαλική πράξη γίνεται σύμφωνα με τις επιταγές της ή όχι. Δίπλα του ο δήμιος με το τσεκούρι στο χέρι για την περίπτωση που αποδειχτεί ότι το αντρόγυνο αμάρτησε.
Α. Τι του κόβει;
Β. Δεν του κόβει. Αυτά δειγματοληπτικά για τους
καθολικούς και τους διαμαρτυρόμενους.
Υπάρχει όμως κι ένα σύμπλεγμα που αφορά σε όλο
το χριστιανισμό και που θα απλώνεται πάνω από τη
βίλα Αλμάνι, το Καπιτώλιο και το
Αντικουάριο. Δυτικά του Κολοσσαίου θα είναι οι προ Χριστού άνθρωποι να χαίρονται τη ζωή με ‘όλες τους τις αισθήσεις και ν’ Αγωνίζονται Ενάντια σε κάθε καταπιεστή τους, ενώ αριστερά τους θα στέκει ο Χριστός λέγοντας:Αν κάποιος σας ραπίσει στην δεξιά παρειά, στρέψατέ του και την αριστερά. Και αριστερά και του Χριστού, ο κόσμος μετά από Κείνον: Άνθρωποι κακομοίρηδες, με πρησμένα μάγουλα, με κορμιά ασθενικά, αποθέτουν τα λίγα χρήματα που έχει καθένας τους μέσα σε μια σακούλα γεμάτη με χρυσάφι. Πάνω από τη σακούλα οι πλούσιοι χαμογελάνε ευτυχισμένοι, ενώ ο πρώτος στη σειρά από αυτούς, που βρίσκεται δίπλα στο Χριστό, ακουμπάει με οικειότητα το χέρι στον ώμο Του, λέγοντάς Του: Είναι αλήθεια-είσαι ο Σωτήρας μας.
Α. Τα ένιωσα όλα σαν να τα 'βλεπα ζωντανά. Όμως σε μια τέτοιαν επέτειο θα περίμενε κανείς να προβληθεί και κάτι καλό του χριστιανισμού.
Β. Έχεις δίκιο. Η Επιτροπή γιορτασμού όμως έχει προβλέψει και γι αυτό-έχει προκηρύξει διαγωνισμό με βραβείο εκατό χιλιάδες δολάρια για όποιον της υποδείξει κάτι καλό του που έκανε ο χριστιανισμός.
Α. Έχω μιαν ιδέα.
Β. Τότε έχεις εκατό χιλιάδες δολάρια. Πες την,
Α. Να γραφτεί, ψηλότερα από όλα τ' άλλα με μεγάλα γράμματα. Αγαπάτε αλλήλους.
Β. Σε πρόλαβαν. Το 'χουν γράψει κιόλας κάτω από μια σύνθεση που παρουσιάζει τους λαούς της γης όλων των μετά Χριστόν εποχών να αλληλοσπαράζονται μανιασμένα. Αλλά αρκετά. Πάμε να φύγουμε γιατί με περιμένει το βιβλίο.
Α. Να φύγουμε αλλά πρώτα να μου πεις ένα δυο ακόμα. Σε παρακαλώ…
Β. To Εθνικό Μουσείο θα διασκευαστεί σε
Μουσείο Σταυροφοριών.
Σε πίνακες θα δείχνονται όλες οι καταστροφές, οι
λεηλασίες και οι ωμότητες των
σταυροφόρων. Ο Χριστός θα ευλογεί κάθε
αιματοβαμμένο σύνολο, λέγοντας διάφορα λόγια
προτρεπτικά και ενθαρρυντικά των κτηνωδιών
του. Τη φορά αυτή ο Χριστός θα μιλάει με στίχους.
Στίχους λιτούς και επιγραμματικούς. Θυμάμαι ένα
μικρό ποιηματάκι του:

Βιάστε, κάψτε, καταστρέψετε, σκοτώστε
και το λόγο μου στους άπιστους διαδώστε.
Κι όποιος άπιστους σκοτώσει εκατό
οι αμαρτίες του θα σβήσουν στο λεφτό.
Κι όποιος πάνω από χίλιους ξεκοιλιάσει
στον πατέρα μου τ' ορκίζομαι-θ' αγιάσει.
Α. Από ένα Ποιητή θα περίμενα ένα καλλίτερο ποίημα,
Β. Έλα τώρα, δεν το ’γραψε ο Χριστός, άλλοι το βάλανε στα χείλια του. Και μη διακόψεις πάλι αν θέλεις να τελειώνουμε έχοντας ακούσει όσο περισσότερα γινόταν στο λίγο χρόνο που διαθέτω γι αυτό.
Α. Συγνώμη, λέγε.
Β. Στης παλιάς αγοράς το χώρο θα στηθούν μαρμάρινα συμπλέγματα που θα δείχνουν πόσο αγαπούν το Χριστό οι μεγάλοι τελετάρχες Του. Το πιο αποκαλυπτικό και ωραίο είναι αυτό: Ο Πάπας τραβάει το Χριστό από το ένα χέρι και ο Πατριάρχης από το άλλο. Ο Λούθηρος δαγκώνει το δεξί χέρι του Πάπα και ο Καλβίνος το αριστερό. Σκυλιά και λύκοι-οι αιρετικοί-τραβάνε το χριστό από όπου μπορούν, θέλοντας να του αποσπάσουν καθένας ένα κομμάτι. Πάπας και Πατριάρχης κλωτσάνε τα σκυλιά, ενώ ταυτόχρονα ο Πατριάρχης χαμογελάει όλο γλύκα στο Λούθηρο. Και ο Χριστός μόλις ανασαίνοντας: «Πάτερ, εις χείρας σου ξαναπαραδίδω το πνεύμα Μου». Και τώρα το τελευταίο και μη μου ζητήσεις άλλο. Στην απλωσιά του χώρου του παλαιού υδραγωγείου, πάνω σε θράκα, ψήνεται ένας άνθρωπος στη σούβλα. Γύρω του, με πιρούνια και με μαχαίρια στα χέρια, τσιμπώντας μεζεδάκια από το ψητό και κουτσοπίνοντας, βρίσκονται σε πρώτο πλάνο οι άγιος Αυγουστίνος, άγιος Λέων ο Α', άγιος Ιερώνυμος, άγιος Γρηγόριος, άγιος Θωμάς ο Ακινάτος, ο Πάπας Λέων ο Γ, ο Πάπας Ιωάννης ο Γ', ο άγιος Κωνσταντίνος, ο Φρειδερίκος ο Β', ο Μέγας Θεοδόσιος, ο Ονώριος, ο Αρκάδιος και ο νέος Θεοδόσιος και σε δεύτερο πλάνο, περιμένοντας τη σειρά τους να τσιμπήσουν, πλήθος άλλων αγίων, οσίων και αυτοκρατόρων. Όλοι αυτοί κινούνται με το σύστημα του ανοιγοκλεισίματος των φωτεινών γραμμών που αποτελούν τα περιγράμματά τους. Κάθε τόσο μια φωνή ακούγεται να ρωτάει: "Γιατί;" Τότε όλοι στρέφουν προς τον αθέατο ερωτώντα και λένε: «Είναι αιρετικός». Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος κάθεται μόνος παράμερα χωρίς να διασκεδάζει ιδιαίτερα, λέγοντας με απολογητικό ύφος: «Εγώ δεν τρώω-μόνο ξύλα εμάζεψα για τη φωτιά". Γεια σου.
Α. Γεια σου.