Την αγωνία του για ν' αποφύγει,

θα πρέπει να τη σκέπτεται διαρκώς,

για να φυλάγεται να μη τη σκέφτεται.

 

Αυτό σημαίνει πως μαζί του

να παίρνει πρέπει αυτό που θέλει ν' αποφύγει.

Μέσα στην ίδια τη συνείδηση λοιπόν-μες στη συνείδησή του-

θα βρίσκονται μαζί και η αγωνία,

και η φυγή απ' αυτήνε  

προς τους μύθους που καθησυχάζουν.

 

Δεν πρόκειται λοιπόν να διώξει την αγωνία.

 

Από την αγωνία θα ξέφευγε,

αν είχε τη χάρη να μπορεί

να δει τον εαυτό του όχι από μέσα-

όπως τον βλέπει-,

αλλ' αν τον συνελάμβανεε από τα έξω,

όπως τους άλλους,

ή

όπως ένα πράγμα.