Η Ρόδος είναι όμορφο νησί. 

Εκεί η Ελένη

από την Πολυξώ κρεμάστηκε.

 

Το κεφάλι της γερμένο σαν σε ντροπή ερωτογεννήτρα.

Ο αγέρας να της σηκώνει το φουστάνι

για τελευταία δείχνοντας φορά

το δοχείο, ξέχειλο, της ηδονής.

Τα χείλια της, και κλειστά. «έλα» λέγαν.

Τα στήθη της κήποι απριλιάτικοι

με μέσα τους κορίτσια

την ώρα του πρώτου ερωτικού τους ρίγους.

 

Ο θάνατος,

Πριν την είδη της άμορφη κάνει,

χαίρεται μαζί της

ό,τι ζωντανοί μόνο μέχρι τώρα μπορούσαν.

Και το δέντρο που κρεμασμένην την κρατεί

από αθώρητες πληγές  

χυμούς γαλακτώδεις ξεχύνει.

 

Και νεκρή όμορφη ήταν το παλιοθήλυκο.