Κλεισμένοι για όλα και απ' όλα είμαστε  

σαν σεντούκι στο βυθό θάλασσας

που δεν αφήνει ούτε του νερού το γλείψιμο,

κάπου την επιφάνεια του να παραβιάσει.

 

Δίνες μας μετακινούν και μας τραντάζουν.

Ρεύματα παλιρροϊκά μας χτυπούν, κύματα

μας παίρνουν και μας πάνε και μας παν,

χτυπώντας μας σε βράχια υποθαλάσσια.

 

Και κλεισμένοι μένουμε για πάντα,

άμαθοι για το τι 'ναι το νερό-αυτό,

που δίχως έλεος ό,τι κλειούμε μέσα μας,

 

τόσο το τυραννεί και το τρομάσσει.

Κλειστοί. Χωρίς ουτ' ενός τάφου άνοιγμα.

Κλειστοί στην αιωνιότητα και στη αυτογνωσία.