ΓΑΒΡΙΕΛΑ
(Βιέννη, Χριστούγεννα 1984)

Δεν έπρεπε να ’χεις
Μεγάλα τα μάτια
Και μαύρα πολύ
Και να ’χεις τα χείλη
Μισάνοιχτα πάντα
ωσάν σε φιλί.

Δεν έπρεπε δέρμα
Κάταλευκο να χεις
Και πόδι χυτό
Και στήθος που αδίκως
Κοπιάζεις αν ψάχεις
Να βρεις σαν αυτό.  

Ούτε έπρεπε χάρες
Σαν μάγος η φύση
Και δώρα πολλά
Στ’ ωραίο να είχε
Κορμί σου χαρίσει
Που φεγγοβολά.

Θα έπρεπε να ’χεις
Μαλλιά σαν τα φίδια
Κι εσμός σκοτεινός
Θα έπρεπε να ’ναι
Τα χίλια στολίδια
Που σου ’διναν φως.

Φτωχά και χυδαία
Επάνω σου πρέπει
Να ήτανε όλα,
Τους γύρω σου σκλάβους
Καμιά να μην τέρπει
Ματιά φεγγοβόλα.

Θα έπρεπε όλα
Επάνω σου να ’ναι
Πολύ φτωχικά
Να διώχνουνε μόνο
Αντί να τραβάνε
Και να ’ν’ φιλικά.

Αλλα και αν είχες
Τα κάλλη τα πρώτα
Εκείνο το φως
Μπορούσε να λείπει
Που όλη σ’ εφώτα
Σαν φάρος λαμπρός.