Στο εργοστάσιο των πολεμοφοδίων

ένας εργάτης με αγαθά, ήσυχα μάτια,

είναι περασμένη η ώρα μα να κοιμηθεί δεν πάει 

ώσπου τη μολυβένια σφαίρα που άρχισε

και που τον ποιητή θα σκοτώσει

να την τελειώσει.

.

Και να που η σφαίρα τέλειωσε. Ο εργάτης

στο φως του αθώου φεγγαριού γυρνάει σπίτι του  

και στο κρεββάτι πέφτει

και στης καλής του την αγκαλιά.

 

Το άλλο πρωί ο ποιητής

ένα γράμμα που έλαβε άνοιξε

και βλέπει να τόνε καλούν στρατιώτη

γιατί ο πόλεμος αρχίζει.