Το χτες το σήμερα και το αύριο

πόσο είναι ίδια! Πριν χρόνια κάμποσα

η άγνοια τα ξεχώριζε.  Πιο ύστερα

τα ξεχωρίζαν οι ανάγκες. Όμως τώρα  

 

το χτες το σήμερα και το αύριο πόσο ίδια είναι!

Σαν να ’ναι είδωλο το ένα του άλλου, που μέσα

σ' ένα πολύεδρον καθρέφτη ανακλάται.

Ίδιο το κελάδημα του πουλιού,

 

ίδιο το πουλί που κελαδεί, ίδιο το πρωί,

ίδιο το χορτάρι που δροσιά φορτωμένο,

πάντοτε και τώρα, το φως του ίδιου ήλιου

 

επιστρέφει. Ίδια όλα. Κι αν κάτι θα φανεί

σαν άλλο να 'ναι, είναι που τα μάτια  

για νέο κάτι διψάνε.