Τα πάντα στην τέχνη πρέπει να θυσιάσει

ο ποιητής, αν ποιητής θέλει να 'ναι.

Σκλάβος της ποίησης να γίνει πρέπει,

και να υποφέρει, και να λυώσει

 

κατ' από το άρμα της, με την ελπίδα

απ' ό,τι γράψει να σωθούν πεντ' έξη

στίχοι, που, με τη σειρά τους,

την ψυχή του ποιητή θα σώσουν. Γιατί

 

δεν είναι ο ποιητής κέντρο του

σύμπαντος. Μία εφήμερη στιγμή

είναι, που από πάνω της

 

το πνεύμα των προυπαρξάντων

ποιητών περνά,

τρέχοντας προς το μέλλον

στον ποιητή που θα το συνεχίσει.