ΛΥΠΗΜΕΝΗ

Φωτογραφία απέναντί μου
στέκει στον τοίχο κρεμασμένη
Εκστατική κι αγαπημένη
Βάλσαμο σκέψης αποδήμου.

Ενα τοπίο νησιού Πατρίδας
Κομμάτι Χώρας-το λιμάνι
Ο,που να δει το μάτι φτάνει
Φως απ’ τον λύχνο της ελπίδας.

Ο,που τα’ αυτί μπορεί ν’ ακούσει
Γέλια, χαρές, φωνές, τραγούδια
Και πολυχρώμτα λουλούδια
Που και σε πέτρες πάνω ανθούσι.

Σπίτια κάτασπρα από ασβέστη
Χρυσή λαμπράδα στον αέρα
Ηλιογιορτή κάθε ημέρα
Κάθε στιγμή Χριστός ανέστη.

Μες 'το χαρτί χιλιάδες μάτια
Μ’ αποζητούνε-με φωνάζουν.
Αλλ’ αλμυρά νερά σκεπάζουν
Του γυρισμού τα μονοπάτια.

Φωτογραφία κρεμασμένη
Στέκει στον τοίχο απέναντί μου
Κι είν' το τοπίο της ερήμου
Κι ειν' η θωριά της λυπημένη.