Γυναίκες κι άντρες όλο ζωή και σφρίγος, για χρόνια

στου πανιού του σινεμά γυρνάνε τα στενά,

και μια στιγμή μετά από τόσες, ξάφνω,

στέκουν ακίνητοι,

κοιτάζοντας  ένας τον άλλονε στα μάτια,

και πια, πάει, αγαπηθήκανε.

Τι πράγμα άγνωστο ο έρωτας

στους σκηνοθέτες είναι!

 

Μα η Ζωή, ο Μέγας Σκηνοθέτης, Αυτή,

 

που άντρα και γυναίκα έχει γεννήσει,

ξέρει πως άλλο εκείνοι

από την πρώτη που θα ιδωθούνε τη στιγμή,

μόνη τους είναι πεθυμιά

πώς

ένας στον άλλο μέσα θα βρεθούνε,

πώς,

πάνω στης γης θα πέσουνε το λάγνο στρώμα

και κει θα κυλιστούν,

θα χτυπηθούν, θα ρικνωθούν και θ’ αποσώσουν,

ώσπου,

όσο πιο γρήγορα μπορούν,

ν' αναστηθούν,

για να ξαναπεθάνουν.