"Ο πόνος είναι απαραίτητος στη ζωή",

έλεγες. Και ζούσες σ' ένα μικρό άθλιο

χωριό, δέχοντας με εγκαρτέρηση και πίκρα

ό,τι το χαμένο, μακρινό αυτό χωριό,  σου έδινε,  

 

τους αλήτες, τεμπέληδες αδερφούς σου

φροντίζοντας. Φτωχή, καλή, σεμνή,

σοφή Στεφάνοβα Σοσάνσκαγια! Ό,τι

οι άνθρωποι όλοι έπρεπε να ξέρουν

 

εσύ ήξερες, όταν αυτοί αλλόφρονες τρέχαν

να βρούνε ψάχνοντας τη χαρά-

όπως την καταστροφή τους λέγαν.

 

"Ο πόνος είναι απαραίτητος στη ζωή"-

ο λόγος τούτος αφού μας έχει μείνει

από σένα, χαμένη δεν πήγε η ζωή σου.