ΕΛΚΟΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ

(μονόπρακτο)


Τόπος:Λος Άντζελες, σπίτι του Ελβυτέρ.
Χρόνος:1998.

Πρόσωπα:
ΣΦΑΤΑΝΑΪ (φαντασία)
ΚΟΓΙΛΗ, (λογική)
ΕΛΒΥΤΕΡ,
ΝΑΤΟΣΑΘ.(θάνατος)
ΤΙΑΛΙΝ (Λίντα)
ΔΥΟ ΝΟΣΟΚΟΜΟΙ


(Ο Ελβυτέρ ξαπλωμένος και μορφάζοντας από πόνο κάθε τόσο.Η Σφατανάϊ και η Κογιλή κουβεντιάζουν όρθιες δίπλα στο κρεβάτι του).

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Κύττα τον πώς κατάντησε! Έχασε δέκα κιλά σε δέκα μέρες!

ΚΟΓΙΛΗ
Δυο βδομάδες έχει να φάει.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Και γιατί δεν τρώει; Από την αγάπη;

ΚΟΓΙΛΗ
Ναι. Από αγάπη. Δες τονε!Τα μάτια του μπήκαν μέσα στις κόγχες τους.Το πρόσωπό του έφεξε σαν λείψανου.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Τα δάχτυλά του λίγνεψαν.

ΚΟΓΙΛΗ
Δύναμη έχει ίσα για να μιλάει ψιθυριστά.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Λες πως κιόλας δεν ανασαίνει.Ξέρει πως τρύπησε το στομάχι του ή όλ' αυτά τα νομίζει αποτελέσματα της αδυναμίας-που δεν τρώει;

ΚΟΓΙΛΗ
Γιατρός είναι, μπορεί να μην το ξέρει;

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Έγινε την ώρα που είχε το μεγάλο πόνο;

ΚΟΓΙΛΗ
Ναι. Κι ας παίρνει χάπια για τον πόνο, δεν του κάνουν τίποτα.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Χειρότερα τον κάνουν. Πώς καταντάει ο έρωτας τον άνθρωπο…

ΚΟΓΙΛΗ
Πριν δυο χρόνια ήταν τόσο ζωντανός! Και φαινότανε είκοσι χρόνια μικρότερος.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Τα μάτια του πετούσαν σπίθες!

ΚΟΓΙΛΗ
Περπάταγε σαν να πετάει.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Ήταν δυνατός.

ΚΟΓΙΛΗ
Ήταν αποφασιστικός!

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Θαρραλέος!

ΚΟΓΙΛΗ
Αισιόδοξος!

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Και γελαστός!

ΚΟΓΙΛΗ
Ναι. Γελαστός.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Μέχρι τότε όλα πήγαιναν καλά για κείνον.

ΚΟΓΙΛΗ
Ακόμα κι όσα ήσαν άσχημα ως τότε, είχαν ομορφήνει.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Είχε ελπίδες.

ΚΟΓΙΛΗ
Τίποτ' άλλο.Μόνο ελπίδες.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Δεν του χρειαζόταν τίποτε άλλο.Μ' αυτές έπλαθε όλη του τη ζωή.Και όλη τη ζωή του την έπλαθε μαζί με κείνην.

ΚΟΓΙΛΗ
Αυτά γίνονταν με τη βοήθειά σου. Οι ατέλειωτες ώρες που βρισκόσασταν μαζί και τα λέγατε, αυτές τον κατάστρεψαν.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Μα και συ δεν είχες αντίρρηση. Δεν αντιδρούσες.

ΚΟΓΙΛΗ
Δεν είχα όπλα,Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Δεν είχα κάτι χειροπιαστό σε βάρος της. Κάτι μισόλογα, κάτι λέξεις που του 'λεγε, αυτά ήταν όλα κι όλα τα επιχειρήματά μου. Αλλά κι όταν τον ξεμονάχιαζα για να του τα πω, ήτανε σαν να μην τ' άκουγε. Όπως τότε που του είπε: "Αν ήτανε να πάρεις τώρα κοντά την πράσινη κάρτα, κάτι θα γινόταν." Του είπα πως αυτήνε μόνο η πράσινη κάρτα την ενδιέφερε.
Πως μόνο αυτό ήθελε από κείνον. Αυτός ούτε ν' ακούσει κάτι τέτοιο.


ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Μπορεί αυτή να μην εννοούσε ό,τι εσύ νόμισες. Μπορεί το "κάτι θα γινόταν" να σήμαινε κάτι άλλο.

ΚΟΓΙΛΗ
Τι άλλο θα μπορούσε να εννοεί;Του το είπε όταν εκείνος της είπε: "Θα δεις! Θα δεις πόσο σ΄αγαπώ όταν έχοντας την πράσινη κάρτα σου ζητήσω να γίνεις γυναίκα μου". Και αν πρόσεχες τον τόνο της φωνής της… μιαν άρνηση ήταν όλη. Μα πού να πρόσεχες κι εσύ; Πετούσες στα ουράνια μαζί του.Κι εκείνος άλλο που δεν ήθελε.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Δεν είχες όπλα. Το είπες η ίδια πως δεν υπήρχαν όπλα. Και μη βλέποντας κάποια φανερή αιτία που να με σταματήσει, είχα ανάψει κι εγώ.

ΚΟΓΙΛΗ
Δε μου 'δωσε σημασία ακόμα κι όταν του είπα πως δεν τον θέλει επειδή είναι φτωχός.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Και πώς το συμπέρανες αυτό;

ΚΟΓΙΛΗ
Δεν είδες που ενδιαφέρθηκε να μάθει πόσα λεφτά βγάζει από τη δουλειά του; Δεν είδες το ύφος της όταν πήρε τα γυαλιά ηλίου του και τα φόρεσε για να δει τάχα πώς της πάνε; Δεν είδες την αποστροφή για τη φτήνεια τους στο πρόσωπό της; Δεν πρόσεξες πώς αντέδρασε όταν μπήκε μέσα δω και είδε την κατάντια του δωματίου;

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
"Αποστροφή"! Τι λέξεις πας και βρίσκεις! Όσο για τις ερωτήσεις που του 'κανε,η κουβέντα το 'φερνε.

ΚΟΓΙΛΗ
Ξέρω-δεν μπορώ να σου βάλω μυαλό. Δεν μπορώ να σε κάνω να νιώσεις πως εκείνη δεν ήθελε τίποτε άλλο απ' αυτόν,  την πράσινη κάρτα και, αν αυτό ήταν δυνατό, και λεφτά.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Μπορεί λεφτά να μην είχε, όμως είχε πολλές πιθανότητες να πάρει την πράσινη κάρτα.

ΚΟΓΙΛΗ
Ε,  την πάρει, τότε αυτή μπορεί να παραβλέψει ότι δεν έχει λεφτά και να ξαναγυρίσει κοντά του, αν αυτός ζει ακόμα ως τότε, που δεν το πιστεύω. Κύττα τον, ούτε να βογγήξει δεν έχει δύναμη.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Εγώ νομίζω πως τον αγαπάει.

ΚΟΓΙΛΗ
Και γιατί δεν έρχεται κοντά του;

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Γιατί δεν μπορεί.

ΚΟΓΙΛΗ
Τι την εμποδίζει;

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Το είπε η ίδια. Η κόρη της δεν την αφήνει.

ΚΟΓΙΛΗ
Αν όπως λες τον αγαπούσε, θα τον άφηνε να πεθάνει γι αυτήν επειδή νομίζει πως δεν τον αγαπά, ή θα 'τρεχε κοντά του να γιατρέψει το χάλι του που αυτή η ίδια του δημιούργησε;

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Δεν ξέρει τι συμβαίνει.Έχει δέκα μέρες να τον δει.

ΚΟΓΙΛΗ
Γιατί δε θέλει να τον δει. Της το λέει όμως. Της τόλεγε μέχρι προχτές που μπορούσε να μιλάει και να της τηλεφωνεί. Την παρακαλούσε να έρθει κοντά του.Έκλαιγε στο τηλέφωνο. Τέτοια λόγια αγάπης που της έλεγε πού τα 'βρισκε-πού τα βρίσκατε;

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Δεν του τα 'λεγα εγώ. Αναβλύζαν από την ψυχή του.

ΚΟΓΙΛΗ
Απ' όπου και να αναβλύζανε, τέτοιο πάθος πρώτη μου φορά είδα. Κι εκείνη τι; Τίποτα.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Κάτι την κρατάει άθελά της μακριά του.

ΚΟΓΙΛΗ
Ναι, κάτι την κρατάει-το γεγονός πως δε δίνει δεκάρα τσακιστή γι αυτόν. Αυτό την κρατάει. Πώς εκείνος σβήνει για κείνην-δες τον -κι εκείνη ούτε που τον θυμάται διόλου;

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Πολλά μπορεί να συμβαίνουν. Μπορεί κάποιος να απειλεί τη ζωή της. Ή τη ζωή της κόρης της.

ΚΟΓΙΛΗ
Ω! Μην αρχίζεις τα μπορεί σου πάλι Φτάνουν όσα είπες μέχρι τώρα γι αυτόν και τον έφερες σ' αυτό το χάλι. Μα καημένη μου, κι εγώ αν ήμουν γυναίκα κι άκουγα τόσα όμορφα λόγια να βγαίνουν από το στόμα του για μένα, θα τον είχα αγαπήσει. Και σε μια πέτρα να τα 'λεγε ακόμα, η πέτρα θα πήγαινε κοντά του. Και φυσικά δεν είναι δικό μου αυτό που είπα-το είπε ο ίδιος ο Ελβυτέρ στην Τιαλίν από το τηλέφωνο."Και μια πέτρα ακόμα", της είπε, "αν μ' έβλεπε σ' αυτή την κατάσταση, κι αν άκουγε ό,τι σου λέω, θα φύτρωνε πόδια για να 'ρθει κοντά μου".

ΣΦΑΤΑΝΑΪ

Κι αυτή τι είπε;

ΚΟΓΙΛΗ
Τίποτα. Ω! Ελβυτέρ!" ψιθύρισε. Τάχα πως νοιώθει. Ίσα για να μην τον αποθαρρύνει γιατί μπορεί να τον χρειαστεί.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Πολύ ωραία τα λες όλα αυτά μα την αλήθεια,και πολλή φόρα έχεις πάρει. Μα ήσουνα κι εσύ μπροστά εδώ, μέσα σ' αυτό το δωμάτιο όταν είχε έρθει. Και ξέχασε το ύφος της όταν είδε τη φτώχεια του δωματίου-που εγώ δε θυμάμαι να ήταν υποτιμητικό, αλλά τέλος πάντων..Θυμήσου μόνο πώς κυλιόταν μαζί του στο κρεβάτι.
Πώς απολάμβανε κάθε στιγμή κοντά του. Πώς, έχοντας γλυκά αποκάμει τον ρωτούσε: "Μα ακόμα;.. Ακόμα;.. "Θυμήσου με πόσους τρόπους αγκαλιάστηκαν. Θεέ μου, κι εγώ ακόμα ένιωσα μικρή μπροστά στην αγάπη..μου φάνταξε δυνατότερή μου

ΚΟΓΙΛΗ
Θυμάμαι. Άκουγα κι ένιωθα το βάθος των στιγμών εκείνων χωρίς να βλέπω. Γιατί είχα γυρίσει το κεφάλι μου από την 'άλλη  μεριά. Ω! Τι παράλογα πράγματα που κάνει η αγάπη!.. Όμως τι θέλεις να πεις; Ότι την αγαπάει; Αυτό το ξέρουμε. Μα όλα αυτά δεν δείχνουν ότι τον αγαπάει κι αυτή.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Πώς όχι; Τουλάχιστο δείχνει πως νιώθει κάτι γι αυτό.

ΚΟΓΙΛΗ
Ό,τι νιώθει κάθε γυναίκα κάτω από έναν άντρα. Ηδονή. Η αγάπη δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει. Κι εδώ δεν υπήρχε από την πλευρά της.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Πάλι τα ίδια. Πώς το ξέρεις;

ΚΟΓΙΛΗ
Πάλι τα ίδια και πάλι θα στο πω. Αν τον αγαπούσε θα ήτανε μαζί του τώρα. Αυτό είναι αγάπη-να είσαι μαζί.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Να! Τώρα βογκάει. Πες του κάτι. Πες του να φωνάξει κανένα γιατρό. Ή να τηλεφωνήσει να τον πάρουν στο νοσοκομείο. Πες του, μπορεί να σε ακούσει.

ΚΟΓΙΛΗ
Κάνω και τίποτε άλλο τις μέρες αυτές; Όσο με άκουσε τις άλλες φορές θα με ακούσει και τώρα. Το 'χει πάρει απόφαση να μη ζήσει αφού δεν τον θέλει εκείνη.
Εσύ δεν προσπαθείς;

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Για μένα όχι δεν θα κάνει εκείνο που του λέω, μα ούτε αυτιά δεν έχει στην κατάσταση που βρίσκεται. Ξεγελάσματα τώρα δε δουλεύουν.

ΚΟΓΙΛΗ

Το φουκαρά! Κι όλ' αυτά για μια γυναίκα! Κι αυτή πάλι του 'δινε ελπίδες με τη στάση της. Κάθε τόσο του 'λεγε: "Είσαι ένας πραγματικός άντρας Ελβυτέρ, Μπορείς να κάνεις ευτυχισμένη κάθε γυναίκα". Έκανε σχέδια για τη ζωή που θα κάνανε μαζί, μίλαγε για τους φίλους που θ' αποκτούσαν, για τα μέρη όπου θα πήγαιναν… Όλα αυτά δε σου λέγανε και σένα πως ένιωθε κάτι πιο πάνω από πόθο γι αυτόν;

ΚΟΓΙΛΗ
Ουφ! Όλες οι γυναίκες τα ίδια λένε στους άντρες για να τους κρατάνε μ' αυτά. Ως για τα σχέδια για το μέλλον εδώ έχεις κάποιο δίκιο, μα όμως πάλι… να, ολ' αυτά δεν ήτανε παρά επινοήσεις για να του φουντώνει την ελπίδα πως κάποτε ίσως να πήγαινε κοντά του, αν βέβαια έβλεπε κι απόβλεπε. Και κείνος τα 'χφτε όλα αυτά. Και να τος τώρα… μα νομίζω κοιμήθηκε.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Τι κοιμήθηκε, πες παραδόθηκε στην αδυναμία του.

ΚΟΓΙΛΗ
Ναι. Και ξέρουμε πως είναι κοιμισμένος και όχι πεθαμένος μόνο επειδή κι εμείς είμαστε ζωντανες ακόμα...
(σκουντάει τον Ελβυτέρ. Ο Ελβυτέρ δεν απαντά.)
Άψυχος!

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Σιγά μη τον ξυπνήσεις. Ο ύπνος, έστω και τέτοιος ύπνος είναι η μόνη ελπίδα που του απόμεινε. Φτάνει που τον κατάντησες έτσι. 'Αστονε τουλάχιστο να κοιμηθεί.

ΚΟΓΙΛΗ
"Όσα του 'κανα ως τώρα"; Εγώ του 'κανα; Και τι;

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Με συγχωρείς αλλά δικό σου έργο είναι η κατάντια του. Κι αν του 'πε πως δεν πρόκειται να τον ξαναδεί, χωρίς να του πει γιατί, εσύ του 'δωσες αμέσως την εξήγηση: πως δε τον αγαπάει. Ξέρω, ξέρω,,. "αν τον ήθελε θα 'ρχόταν
κοντά του"..μη το ξαναπείς. Όμως και τότε ακόμα, όταν του 'πες αυτό, και τότε ακόμα θα μπορούσα εγώ να τον κάνω να ελπίζει. Στην άρνησή της να του δώσει εξηγήσεις θα 'δινα ένα χρώμα ονειρικό, θα κάλυπτα με μια ποιητικήν αχλύ το πρόσχημά της, θα έφτιαχνα μία, δύο, τρεις, όσες εκδοχές χρειάζονταν για να στηρίξω την
αναγκαιότητα της τέτοιας συμπεριφοράς της. Όμως όχι! Ήρθες και χώθηκες ανάμεσα σε κείνον και σε μένα και ούτε να του μιλήσω δε μ' άφηνες.

ΚΟΓΙΛΗ
Μπα! Και τι άλλο να έκανα; Να σε άφηνα να τον ψευτίζεις; Αν το θέλεις σκότωσέ με. Μα όσο υπάρχω κάτι πρέπει να κάνω κι εγώ. Και αυτή είναι η δουλειά μου-να βγάζω τον άνθρωπο από την πλάνη στην οποία είναι χωμένος και να του δείχνω το δρόμο τον δικό μου. Μάλωσέ με τώρα επειδή υπάρχω.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Δεν ήθελα να σε μαλώσω. Και συ θα μπορούσες να μαλώσεις εμένα. Τι κακό να μην μπορούμε να συμφωνήσουμε! Πόσο καλλίτερο θα 'ταν γι αυτόν!

ΚΟΓΙΛΗ
Συμφωνήσαμε πως έχει τα χάλια του. Πως είναι πεθαμένος κιόλας πες.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Τι μακάβρια συμφωνία! Ας ξυπνήσει καλλίτερα κι ας υποφέρει. Ας ξυπνήσει! Θέλω να τον δω να ζει. Θέλω να δω πως δε χάθηκε κάθε ελπίδα.

ΚΟΓΙΛΗ
Η ελπίδα χάθηκε. Το μόνο που θα μπορούσαμε ίσως να προσπαθήσουμε, είναι να τον μάθουμε να ζήσει χωρίς ελπίδα.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Κύττα, κουνήθηκε. Θεέ μου! Είναι ζωντανός!

ΚΟΓΙΛΗ
Όσο του είναι αρκετό για να υποφέρει.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Σαν να άκουσε μέσα στον ύπνο του τον τελευταίο σου λόγο-πως κάθε ελπίδα χάθηκε.


ΚΟΓΙΛΗ
Είναι η αλήθεια. Όπως είναι αλήθεια πως ανοίγει τώρα τα μάτια του… φουκαρά μου, για ν' αντικρίσεις τι;

ΕΛΒΥΤΕΡ
Πονάω..

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Θα περάσει Ελβυτέρ.

ΚΟΓΙΛΗ
Θέλεις τίποτα να φας-να πιεις;

ΕΛΒΥΤΕΡ
Γιατί να την αγαπώ; Γιατί να μη μ' αγαπάει;Τι ερωτήσεις… Γιατί να ζω ακόμα; Και πόσες ώρες χρειάζονται ακόμα να περάσουν για να πεθάνω; Όμως αγάπησα. Σ' ευχαριστώ Τιαλίν. Χωρίς εσένα θα πήγαινε η ζωή μου στα χαμένα. Τώρα πεθαίνω ξεπληρώνοντας το χρέος μου σε κείνο που με γέννησε… Γι αυτό λοιπόν πέρασαν οι αιώνες! Γι αυτό ο χρόνος έχει υπάρξει. Γι αυτό η φύση επλάστηκε και οι άνθρωποι φανήκανε στη γη. Για να έρθει κάποια μέρα που ένας άντρας θα έβλεπε μια γυναίκα και από τη στιγμή εκείνη θα ήτανε αυτός με κείνην ένα. Και που αυτός θα ήτανε όλος κι όλος ο προορισμός του-να τηνε γνωρίσει και από κείνη τη στιγμή να μην μπορεί να ζήσει χωρίς εκείνην. Που από κει και ύστερα θα λέει "εγώ" και θα θέλει να πει "εγώ μέσα σε κείνη".
Έρωτα! Παντοδύναμε πατέρα! Συ με γέννησες, συ με πεθαίνεις. Γιατί να το ταϊζω ετούτο το κορμί αφού το φαγητό θα με ζούσε; Τι να την κάνω τη ζωή μακριά από κείνη; Όχι. Τέτοια ζωή δεν τηνε θέλω. Κι αφού μπορώ να το κάνω, διάλέγω να φύγω απ' αυτήν.
Όμως αυτός ο πόνος τι δυνατός… πόσο με βασανίζει η τρύπα που φρέσκια φρέσκια άνοιξε στο στομάχι μου… Ω! Καλό μου στομάχι! Ω! Καλή μου αρρώστια! Ω! Έλκος μου! Σκότωσέ με γρήγορα. Μέχρι τώρα ζούσα μια μικρή ζωή ανάμεσα σε όντα που καθώς κι εγώ κενά όπως πομφόλυγες χρωματιστές, συνωστίζονταν στην ουρά για να παραδώσουν στο Χάρο μιαν αδίκιωτη ζωή. Όμως τώρα το φως πέφτοντας πάνω μου δεν με διαπερνά. Αφήνω σκια τώρα στο χώμα. Είμαι γεμάτος από αγάπη. Φιλόσοφοι όλων των αιώνων, θα βρείτε την Αλήθεια μόνο αν αγαπείστε. Αλήθεια είναι η αγάπη. Αν αγαπείστε,θα νιώσετε την Αλήθεια να φυτρώνει μέσα σας και να σας γεμίζει ολόκληρους. Η αγάπη σαν χρυσό δεντρί θα θάλλει τότε μέσα στην ως τώρα άδεια ύπαρξή σας.
Η Αλήθεια είναι η αγάπη ω! σοφοί. Κάψτε τα βιβλία σας.

ΚΟΓΙΛΗ
Παραμιλάει.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Πετάει σε άλλους κόσμους.

ΚΟΓΙΛΗ
Στους κόσμους του θανάτου. Ε, Ελβυτέρ, σύνελθε. Βγες έξω να δεις τον κόσμο. Δούλεψε, χάρου, φάε, πιες. Κύττα δεξιά κι αριστερά σου ανθρώπους να ζουν χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Ζήσε Ελβυτέρ, Μα πριν απ' ολ' αυτά κάλεσε πρώτα ένα γιατρό.

ΕΛΒΥΤΕΡ
Γιατί να ζήσω αγαπητή μου Κογιλή; Έζησα αρκετά ώστε να βρω το νόημα της ζωής. Το βρήκα,Να ζήσω για τι άλλο πια;

ΚΟΓΙΛΗ
Το νόημα της ζωής λοιπόν είναι η αγάπη;Δεν  είναι μια δουλειά, ένας γάμος, παιδιά, μια ευτυχία στέρια ριζωμένη που τίποτα να μη τηνε ταράζει; Δεν είναι η αφοσίωση σ' έναν σκοπό; Δεν είναι η δόξα; Δεν είναι η αναγνώριση μιας μεγάλης προσφοράς στους ανθρώπους; Δεν είναι να κάνεις την ύλη πνεύμα; Αγάπη-αυτό ειν' όλο;

ΕΛΒΥΤΕΡ
Αυτό είναι μόνο.

ΚΟΓΙΛΗ
Μια γυναίκα λοιπόν κρατάει το νόημα της ζωής; Και αξίζει να πεθαίνει κανείς για μια γυναίκα; Για μια γυναίκα;.. Ξέρεις πως υπάρχουν πάνω από τρία δισεκατομμύρια γυναίκες πάνω στη γη κι εσύ θέλεις να πεθάνεις επειδή μια απ' αυτές δε σ' αγάπησε. Στρέψε την προσοχή σου σε μιαν άλλη. Χιλιάδες γυναίκες υπάρχουν καλλίτερές της που θα σ' αγαπούσαν πιο πολύ από όσο συ αγαπάς την Τιαλίν.

ΕΛΒΥΤΕΡ
Ας κρατήσουν οι άλλες γυναίκες την αγάπη τους. Κι εσύ ας κρατάς τη γλώσσα σου. Αν θέλεις να με βοηθήσεις, κάνε αυτή να μ' αγαπήσει. Μα τι λέω… παραλογίζομαι…

ΚΟΓΙΛΗ
Και βέβαια παραλογίζεσαι. Τι τηνε πέρασες την Τιαλίν; Μια νεραϊδοπαρμένη σαν και σένα που ψάχνει να βρει κάποιον ν' αγαπήσει;

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Σε παρακαλώ να μεταχειρίζεσαι καλλίτερα λόγια. Προσβάλλεις όχι μόνο τον Ελβυτέρ μιλώντας έτσι αλλά και μένα που σε ακούω. Τι θα πει "νεραϊδοπαρμένη";

ΚΟΓΙΛΗ
Καλά. Ας το πω αλλιώς. Τι την πέρασες λοιπόν την Τιαλίν: Πως τόσο θέλει την αγάπη που άλλο δεν έχει στο μυαλό της; Η Τιαλίν είναι ένας σίγουρος και θετικός άνθρωπος Ελβυτέρ. Ξέρει τι θέλει από τη ζωή. Κι αυτό που θέλει δεν είναι στεναγμοί αγάπης και ανόητα καρδιοχτύπια. Ζητάει μια καλή ζωή. Ζητάει χρήμα. Ζητάει διασκεδάσεις. Ο έρωτας είναι το τελευταίο που σκέφτεται.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Ποιος μίλησε για έρωτα Κογιλή; Γι αγάπη σου μιλάει ο Ελβυτέρ,

ΚΟΓΙΛΗ
Ε λοιπόν, στην Τιαλίν δεν είναι απαραίτητο ούτε το ένα ούτε το άλλο. Σκοπός της ζωής της είναι το χρήμα και ό,τι αυτό φέρνει μαζί του.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Δεν είναι κακό στον άνθρωπο να ελπίζει σε κάτι καλλίτερο. Αλλά Κογιλή,ας τ' αφήσουμε αυτά κατά μέρος. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτόν το δυστυχισμένο να βρει πάλι την όρεξη να ζήσει. Να τονε, άρχισε πάλι ο πόνος.

ΚΟΓΙΛΗ
Σωστά. Ας καταφέρουμε αυτό πρώτα και ύστερα θα σου βρω μια δουλειά που να θησαυρίσεις απ' αυτήν. Με τη φαντασία που έχεις θα γράφεις αξεπέραστες ιστορίες για μικρά παιδιά. Για τώρα ας μην ξεχνάμε πως αν αυτός πεθάνει,πάμε κι εμείς μαζί του. Ελβυτέρ, τι μπορούμε να κάνουμε για να σου ανακουφίσουμε τον πόνο;

ΕΛΒΥΤΕΡ
Συνεχίστε να μιλάτε σαν να είμαι καλά. Δείξτε αδιαφορία για μένα. Είναι αυτό που κάνει κι εκείνη. Κάντε κάτι που να με ξεγελάσει πως έχω κάτι δικό της κοντά μου στις τελευταίες μου στιγμές. Κάντε αυτό αν μπορείτε.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Όχι. Δε θα σου κάνουμε μια τέτοια χάρη. Και να ξέρεις ότι θα ζήσεις. Όλα θα πάνε καλά. Θα την ξεχάσεις την Τιαλίν και θα βρεις μιαν άλλη που θα σε αγαπήσει και θα σε κάνει ευτυχισμένον. Και την αξίζεις τόσο την ευτυχία Ελβυτέρ γιατί ως τώρα η δυστυχία ήτανε η μόνη συντροφιά σου.

ΕΛΒΥΤΕΡ
Σας ευχαριστώ και τις δυο για τα καλά σας λόγια. Δώσε μου Κογιλή σε παρακαλώ άλλο ένα χάπι από κείνα.

ΚΟΓΙΛΗ
(Του δίνει)
Πονάς τόσο πολύ δύστυχε...

ΕΛΒΥΤΕΡ
Θα μου περάσει γρήγορα μ' αυτά τα χάπια.

ΚΟΓΙΛΗ
Να κι ένας καλός λόγος για μένα. Λοιπόν σκέφτομαι πως η μόνη λύση που μένει στην Τιαλίν αν θέλει να ευτυχήσει, είναι να έρθει κοντά σου. Θα ζήσει μια ζωή φτωχική, αλλά θα είναι η ζωή που της πρέπει.


ΕΛΒΥΤΕΡ
Σωπάστε! Ήρθε η ώρα μου!
(Μέσα από τον Ελβυτέρ βγαίνει ο Νατοσάθ)

ΝΑΤΟΣΑΘ
Εχ και να 'μουνα τόσο τυχερός και με άλλους όπως με τούτον! Αλλά μπα! Κι όσοι ακόμα με ζητούν φωνάζοντάς με, όταν βρεθώ μπροστά τους μετανιώνουν. Και φεύγω τις περισσότερες φορές όταν δω κάτι τέτοιο. Ξαναέρχομαι μόνο όποτε εγώ θελήσω και τότε τα παρακάλια του όλα δεν μου τον γλιτώνουνε.

ΚΟΓΙΛΗ

Και ποιος σε κάλεσε σένα και ποιος είσαι;

ΝΑΤΟΣΑΘ
Αίμα είμαι από το αίμα του όπως και σεις. Ψυχή από την ψυχή του. Και του μυαλού του είμ΄ εγώ η δύναμη. Κι αν δε με ξέρετε σεις μα εγώ σας ξέρω. Χρόνια και χρόνια μέσα στο ίδιο κορμί βρισκόμαστε. Σκοντάφτατε στα πόδια μου και σκόνταφτα στα δικά σας. Στριμωγμένοι κι εγώ κι εσείς μέσα στις φλέβες του, στα κόκκαλα, στον ίδρω του, στα μούσκουλα, στο σπέρμα. Μέσα εκεί, τόσο κοντά σας και σεις ούτε καν υποψιαστήκατε την ύπαρξή μου.

ΚΟΓΙΛΗ
Αλήθεια, δε σε είδα ποτέ.

ΝΑΤΟΣΑΘ
Και πώς θα μ' έβλεπες; Σε θάμπωνε η ζωή. Μα κι εγώ δεν είχα ανάγκη να φανώ. Κρυμμένος μέσα στις πιο κρυφές πτυχές της ύπαρξής του και της ύπαρξής σας, περίμενα σίγουρος και υπομονετικός. Όταν μέσα σ' αυτόν το δύστυχο εσείς παρελαύνατε τάχα νικητές κάθε φορά, εγώ σαν πρωινή δροσιά ανάμεσα στα βήματά σας
ανθούσα. Κάτω από τα βλέφαρά σας φώλιαζα. Και τωρα ήρθε η ώρα μου. Και στέκω μπροστά σας ολοζώντανος και μεγαλοπρεπής.

ΕΛΒΥΤΕΡ
(Στο Νατοσάθ)
Μην αργείς.Κάνε τη δουλειά σου.

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Εσύ είσαι ο Νατοσάθ λοιπόν… κάτι φορές κάτι υποπτευόμουν, κάτι ένιωθα κάποτε να εμποδίζει το πέταγμά μου, κάτι με βάραινε σπρώχνοντάς με κάτω. Μα βλέποντας όλα τα άλλα γύρω μου ανυποψίαστα δεν εσκεφτόμουν παραπέρα. 'Επαιρνα δύναμη απ' αυτό. Και ξέχναγα. Ήτανε τόσο όμορφη η ζωή που η ίδια έδιωχνε μακριά μου κάθε κακό.

ΝΑΤΟΣΑΘ
Κακό; Ο Νατοσάθ κακός; Τον βλέπεις αυτό τον άθλιο πόσο υποφέρει. Λοιπόν ποιος είναι ο κακός; Η ζωή που τον έφερε σ΄ αυτή την κατάσταση ή εγώ που θα τον λυτρώσω από τον πόνο; Το βλέπεις πως ο ίδιος με ζητάει.

ΚΟΓΙΛΗ
Λέει πως θέλει να πεθάνει μα δεν μπορεί και να το εννοεί. Δώσε του την Τιαλίν και θα δεις αν δε σε διώξει με τις κλωτσιές.

ΝΑΤΟΣΑΘ
Αυτό δεν το μπορώ. Είμαι ο Νατοσάθ. Δεν είμαι κανένας θαυματοποιός.

ΕΛΒΥΤΕΡ
Κάνε γρήγορα αδερφέ μου.

ΝΑΤΟΣΑΘ
Ακούτε; "Αδερφέ μου"! Σας έχει πει εσάς ποτέ έτσι;
(Στον Ελβυτέρ)
Φίλε μου, κάνε λίγη υπομονή ακόμα. Λίγα λεφτά της ώρας. Αν είχες πάρει άλλα δυο χάπια από τούτα, θα είχε τελειώσει τώρα η δουλειά. Δε φταίω εγώ αν αργεί. Έχω κι εγώ κανόνες στη δουλειά μου. Μπορείς και τώρα να τα πάρεις. Κάτι καλλίτερο θα γίνει.

ΕΛΒΥΤΕΡ
Δώσε μου σε παρακαλώ.

ΝΑΤΟΣΑΘ
Αυτό δεν είναι δουλειά δική μου. Άλλοι στρώνουν το δρόμο μου. Εγώ βαδίζω μόνο επάνω του.

ΕΛΒΥΤΕΡ
Δος μου δυο χάπια Κογιλή σε παρακαλώ.

ΚΟΓΙΛΗ
Μα δεν καταλαβαίνω-πώς τα χάπια που περνάνε τον πόνο θα επιταχύνουν το θάνατο;

ΝΑΤΟΣΑΘ
Έτσι τους είπες Ελβυτέρ; Μπόρεσες να ξεγελάσεις την Κογιλή;
(Στην Κογιλή)
Αγαπητή μου, αυτά τα χάπια δεν περνάνε τον πόνο- σμπαραλιάζουν το στομάχι.

ΚΟΓΙΛΗ
(Παίρνει τα φάρμακα στο χέρι της κοιτάζοντας απελπισμένα μια τον Ελβυτέρ μια τον Νατοσάθ)
Αλήθεια;

ΕΛΒΥΤΕΡ
Αλήθεια Κογιλή... Αλήθεια..

ΚΟΓΙΛΗ
(Δίνει τα χάπια στον Ελβυτέρ. Ο Ελβυτέρ τα πίνει. Στον Νατοσάθ)
Και συ πώς το ξέρεις αφού δεν τα έχεις δει;

ΝΑΤΟΣΑΘ
Από ένστικτο γνωρίζω όλους τους συμμάχους μου σ' αυτό τον κόσμο. Ξέρω όλα τα γιατρικά που βλάφτουν αντις να γιστρεύουν, ξέρω όλους τους γκρεμούς και τις χαράδρες, ξέρω όλα τα αυτοκίνητα που μια μέρα θα γινουν συνεργοί μου. Ξέρω όλα τα μαχαίρια που μια μέρα θα βυθιστούν σε κάποιο σώμα με τ' όνομά μου γραμμένο
πάνω στις λεπίδες τους. Ξέρω όλα τα μικρά κομματάκια αλατιού που θα φράξουν τις αρτηρίες σε κάποιες καρδιές. Ξέρω τέλος φίλη μου όλες τις γυναίκες που θα στείλουν άντρες σε μένα.

ΚΟΓΙΛΗ
Ελβυτέρ,σήκω και φώνξε ένα γιατρό. Πολέμησε τον θάνατο.Τίποτα δε χάθηκε ακόμα. Λυπήσου τον εαυτό σου. Λυπήσου κι εμάς που θα πεθάνουμε μαζί σου.

ΕΛΒΥΤΕΡ
(ψιθυριστά)
..Δεν… μπορώ… να μιλήσω…

ΝΑΤΟΣΑΘ
Θα σου απαντήσω εγώ Κογιλή. Τίποτα δεν μπορει να γίνει πια. Όλοι οι γιατροί του κόσμου δεν τον γλιτώνουν τώρα από τα χέρια μου. Κι αν χαθείτε κι εσείς μαζί του τι πειράζει; Όλα έχουν ένα τέλος. Ως κι εγώ θ 'χω ένα τέλος. Μονο που το τέλος μου θα 'ρθει μετά το τέλος όλων των άλλων.



ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Εγώ δε σε φοβάμαι. Πεθαίνοντας εδώ, θα ζήσω σ' έναν άλλο κόσμο που μόνο για σένα και για τη δυστυχία δε θα 'χει θέση.

ΝΑΤΟΣΑΘ
Με τη φαντασία που έχεις λίγος είναι κι αυτός ο κόσμος που έφτιαξες. Προσπάθησε αγαπητή μου, όσο σου μένει καιρός, να φανταστείς κάτι καλλίτερο. Έτσι θα με δεχτείς κι εσύ ευκολότερα.' Ομως βλέπω πως αυτός ο δύστυχος έχει μόνο δυο λεφτά ζωής ακόμα.
(Στον Ελβυτέρ)
Ε! Ελβυτέρ! Θέλεις να πεις τίποτα πριν φύγεις από τη ζωή; Ποια θα είναι τα τελευταία σου λόγια; ή τα 'πες κιόλας;

ΚΟΓΙΛΗ
Πες κάτι αγαπημένε μου Ελβυτέρ. Πες κάτι πριν κλείσεις για πάντα τα μάτια σου. Πες κάτι σε μένα που σε συντρόφεψα μια ζωή...

ΣΦΑΤΑΝΑΪ
Όχι Κογιλή.Tα τελευταία του λόγια θα είναι για μένα. Μαζί περάσαμε τις πιο ευτυχισμένες στιγμές.  Αποχαιρέτησέ με Ελβυτέρ όπως αξίζει σε ένα πιστό κι αφοσιωμένο σύντροφο..

ΕΛΒΥΤΕΡ
Τιαλίν… σ' αγαπώ..
(Ένα πικρό χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του)
...σ' αγαπούσα..
(Γέρνει το κεφάλι. Η Κογιλή και η Σφατανάϊ πέφτουν κάτω με χαμένες ξαφνικά τις δυνάμεις τους. Ο Νατοσάθ χτυπάει τη μια παλάμη του στην άλλη δυνατά δυο φορές. Εμφανίζεται η Τιαλίν ντυμένη με ρούχα νοσοκόμας και φορώντας γάντια και δυο νοσοκόμοι με το ίδιο ντύσιμο)

ΚΟΓΙΛΗ
(Ξέψυχα)
Η Τιαλίν!
(Πεθαίνει)


ΣΦΑΤΑΝΑΪ
(Μόλις ανασαίνοντας)
Η Τιαλίν!
(Πεθαίνει. Η Τιαλίν παίρνει στην αγκαλιά της το κορμί του Ελβυτέρ και οι δύο νοσοκόμοι τα πτώματα της Κογιλή και της Σφατανάϊ και βγαίνουν με τελετουργικά βήματα)


ΝΑΤΟΣΑΘ
Όλα τα 'χω δει στη ζωή μου, μόνο την αγάπη δεν είδα ποτέ και πουθενά. Κι έχω μια μεγάλη απορία, που όπως φαίνεται θα πάω μαζί της: πώς κάτι που δεν υπάρχει μπορεί και σκοτώνει;

(Βγαίνει)


Α Υ Λ Α Ι Α