Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΟΥΛΑ

Η αγάπη μου συνέχεια μου μιλάει
Σαν πουλάκι που συνέχεια κελαηδάει.
Κι όταν πέφτουμε ακόμα στο κρεβάτι
Τερετίζει ζωηρούλα, αν και φλογάτη.

Και μου λέει για τα νυχάκια-πώς τα βάφει
Πώς της κάηκε χτες λίγο το πιλάφι-
Και να πεις πως δεν το πρόσεχε, μα να!
Που και που μπορεί και κάτι να ξεχνά.

Μου ιστορεί αυτό που έπαθε η Αννούλα-
Που της χύθηκε ο καφές στην καμαρούλα,
Πόση κούραση της δίνει η δουλειά της,
Πόσο όμορφα της φέρεται η κυρά της…

Και ακούω ότι μου λέει δίχως άλλο,
Μα με ζήλο όχι σίγουρα μεγάλο
Γιατί ο νους και η ψυχή μου και τα χέρια
Του κορμιού της κολλητά είναι όλα ταίρια.

Κι ως μιλάει, εγώ φωλίτσες της αλώνω
Και σημαίες μου σε κορφούλες της καρφώνω…
Δοκιμάστε το και σεις αυτό-θα δείτε!
Τέτοιο μόνο ένα πουλάκι αρκεί να βρείτε.