(της κυρίας Ρωρερκάρ)

Εγώ κυρία, μόνον προσπαθώ
στων Πραγμάτων την ψυχή να βρεθώ
και να την αποδώσω σώζοντάς τα,
καθώς  χρέος  είναι βέβαια του Ποιητή.

Εσείς, αβέβαιες ακόμα με το χέρι σας
διαγράφετε κινήσεις, ως άνθος
που δειλά στο φως ανοίγει.
Έτσι κι εγώ, ως σ' άνθος σας μιλώ:
παρακαλώ σας, λίγο το άρωμά μετριάστε
και τα χρώματά σας κρύψτε
γιατί και νου και λογική μου παίρνουν
κι όλο παράπονο τα Πράγματα μού μένουν.