(της κυρίας Ρωρερκάρ)

Κυρία κοιτάξτε με-δεν είμαι ο δαυλός
στου Σκοτεινού  μπροστά τη θύρα;
Δεν είμαι εγώ αυτός που φανερώνω
το πιο βαθύ της ζωής μυστήριο;

Σχέση καμία έχω εγώ
με νοήματα κοινά και ομιλίες και διαθέσεις;
Τα νεύματα εγώ δεν ψαύω των Πραγμάτων
και τη Διάρκειά των δεν κρατώ εγώ;

Κυρία σε σας-το ξέρετε-πως έχω έβρει
τη Μυστική και Ήρεμη Σιωπή
που με τρεμάμενα από πόθο χέρια
μπορώ και τήνε κάνω Μουσική.