ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

Στη ζωή πόσες ορμές, και πόσες
απωθήσεις ερωτικές! Και πλανιούνται
μαύρα φαντάσματα οι ψυχές εκείνων
που πνίγηκαν στης άρνησης το ρέμα.

Όλα καλά στη ζωή τους ήταν.
Και ξάφνω, ο έρωτας έρχεται.
Οι νύχτες μακραίνουν,
οι χαρές αγκάθια φυτρώνουν,
ο ήλιος παγώνει.

Και όταν τα μάτια τους βλέπουν
Το φως να σβήνει μέρα με τη μέρα.
Προς την ερωμένη τέλος
ακράτητα ορμούν.

Μα τόσο αδέξια πια, που όλα χαλούν.
Και καταντούν αυτοί εξόριστοι,
και κείνες,
νεότατες,
σε κάποιο μοναστήρι μέσα να αργοσβήνουν.