Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ

Και ο άνεμος από παντού σε αγκάλιασε
κι εντός σου μπήκε,
φουσκώνοντας τα μέσα σου πανιά και οδηγώντας σε
στων πόθων και στων στεναγμών το λιμάνι
όπου ναυτικοί στερημένοι σε καρτερούσαν,
σπρώχνοντας τον καιρό με τη δύναμη της υπομονής
που η αναμονή σου τους έδινε,
και χαλιά χειροκέντητα στρώνοντας για να πατήσεις
βγαίνοντας από τη θάλασσα της αμεριμνησίας σου
πριν να πέσεις,
ανυποψίαστο θύμα των πολύχρονων επιθυμιών τους,
στο κρεββάτι και στην ανυποληψία τους.