ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ

Φορτωμένα τα πράγματα στο καροτσάκι τους
που με τα χέρια σπρώχνουν. Αμίλητοι,
ήρεμοι, σκεφτικοί, προχωρούν,
πίσω τους τον κόσμον όλο αφήνοντας
τον πολυπράγμονα.

Σε μαύρες σακούλες μέσα,
την περιουσία τους όλη κλείνουν.

Παρακαλεστικό το μάτι ποτέ δεν βλέπει.

Σαν πουλιά να ήταν
σ' ένα μέρος ποτέ δεν στέκουν.

Και η ζωή,
μάταια,
σκυλιασμένη πίσω τους ακολουθεί,
ζητώντας θύματα κι αυτούς
υποτακτικά της να τους κάνει.