ΘΥΕΛΛΕΣ

Τον συνεπαίρναν θύελλες, που από το αίμα του
μέσα ξεκινούσαν. Στα μάτια του μπρος
πέπλα μύθων απλώνονταν,  
που σαν παραμορφωτικοί καθρέφτες
τρομαχτικά όλα αντανακλούσαν.

Τα μικρά και ευτελή, μεγάλα και σοβαρά γίνονταν,
και, δράκοι ορμούσανε να τον σπαράξουν:
όπως μια λέξη που σε κάποιον κάποτε είπε,
ένα-δικαιολογημένο άλλωστε-
αργητό  προσώπου αγαπητού το βράδυ,  
του σύμπαντος άλλάζαν τη θολή μορφή,
και καταιγίδας πρόσωπο της δίναν.

Έτσι έζησε.
Είναι μια έκφανση κι αυτή
του φαινομένου «ζωή».