ΠΌΤΕ;..

Πέτρες, βιβλία, δέντρα, άνθρωποι, ιδέες…

Από τα πρόσκαιρα θα φύγουμε ποτέ-
από τα πράγματα θα λυτρωθούμε, που επιτακτικά
το μερίδιο τους γυρεύουν, και κάθε μέρα
μας διαμοιράζουν και μας χρησιμοποιούν;

Πότε το χέρι μας χαιδευτής γυμνού
θα πάψει να ’ναι και ο νους μας
διαπεραιωτής θεωριών και υποθέσεων;

Ως πότε θα 'μαστε η γέφυρα για τόσα περαστικά,
και γυμνά, και προσεγμένα; Πότε και μεις
με κουδούνια θα πάψουμε να 'μαστε
όπως τα πρόβατα, αναγνωρισμένοι-
μας προσμένει άραγε τέτια χάρη;