ΕΝΑΛΛΑΓΗ

Όταν ο άντρας,
αηδιασμένος είναι πια από την ισχύ,
που η γυναίκα, άπρεπα, για καιρό,
σαν μηχανή επιβολής, ξεχύνει,
τότε οι γυναίκες,
ώρες πριν σε σε δάκρυα αναλυθούν,
στον καθρέφτη μπροστά, σαν σίγουρες καθισμένες,
με νωχελικές τα χείλια κινήσεις χλωμαίνουν,
την ελαφρότητα της ύπαρξης τους όλην
στα ματόκλαδα αποθέτουν, και με μαραμένα,
πλην ευώδη, άνθη, θλίψη γεμάτα,
κοκέτικα το μέτωπο στεφανώνουν.

Και στην ώρα την κατάλληλη,
τη στρόφιγγα της δύναμης κλείνουν,
και των δακρύων ανοίγουν.  

Στην γεμάτη λυγμούς
παραπονιάρικη αλλαγή, ο άντρας
ξανά υποτάσσεται και,
ο κόσμος,
αμήχανος λίγο στην αρχή,
σταθερά και πάλι περπατεί.