ΜΕΓΑΛΕ ΔΡΟΜΕ…

Τούτο τον καιρό, που ο ήλιος κρύβεται
για να γλιτώσει από την παγωνιά μου,
τούτο τον καιρό, που θηρία πια δεν ζωγραφίζω
στα ρούχα μου πάνω,
ούτε στους τοίχους τους λοξούς της απηλιάς μου,
με τη σκέψη μου όλη,
να σε φανταστώ, Μεγάλε Δρόμε,
που από την εικόνα μου φτιαγμένος είσαι,
μέσα στη νύχτα αγωνίζομαι,
και πού οδηγείς να μάθω,
έτσι καθώς βουβός,
απάτητος,
με τα μεγάλα σου φώτα ανοιχτά καρτερείς,
σαν σελίδα βιβλίου ατελείωτη, που πανω της
γραμμένος ο νόμος σου είναι,
ενώ  Δεξιά και Αριστερά σου
δρομάκια σκοτεινά ευδιάβατα ξεκινούν,
που μακριά από την ευθύνη σου οδηγούν.