ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ
(Λος Άντζελες 1990)

E! σεις
Ευρωπαικά σκυλάκια
Πηδήξτε χαριτωμένα
Με τα στόματά σας τ' ανοιγμένα
Ν' αρπάξετε τα ψιχουλάκια

Που ο πάτρωνάς σας
Όταν λιγωμένοι του ζητάτε
Σας πετάει και τ' αρπά'τε
Χαρούμενοι κουνώντας την ουρά σας.

Κάνετε κύκλους
Να τον καλοκαρδίσετε
Μερικούς σίκλους
Σταριού να κερδίσετε.

Προσέχετε, ξυπνοί να είστε-
Πέταξε το ξύλο!
Πηγαίνετε πίσω να το γυρίστε
Αν τον θέλετε φίλο.

Και κάθε που ένα σκίουρο
Στα δόντια σας φέρνετε
Τότε ένα χάδι σίγουρο
Προστατευτικό θα παίρνετε
Στη μαλλιαρή σας
Ράχη τη σκυφτή σας.

Και όταν το μεγάλο κυνήγι
Θα του φέρνετε πίσω σκοτωμένο
Στις σκυλοτροφές θα σας πνίγει
Τo χέρι του το ξένο,

Κι αν ανάμεσά σας
Σας βάλει να φαγωθείτε
Στο χνώτο της ανάσας
Ο ένας τ' άλλου ριχτείτε.

Ψοφίμια!
Που κάποτε είχατε δική σας ζωή
Και τώρα από το βράδυ ως το πρωί
Είσαστε όλο τσαλίμια!

Κάποτε έθνη κραταιά
Τώρα ράκη
Κάποτε ποτάμια βουερά
Τώρα ξεροί λάκκοι-

Από την παλιά εικόνα άλκιμου καθρέφτη
Ούτε ο ίσκιος της τώρα δεν πέφτει
Τι περιμένετε ακόμα;
Το δέρμα σας ο αφέντης σας θέλει-
Δεν μπορεί να πατάει στο χώμα-
Ένα βήμα του μια σας αγέλη.

A! σεις λαοί πονηροί
Ανθρώπου κίβδηλα ομοιώματα
Που ξεσηκώνεστε μόνον οι καιροί
Κινδύνων όταν σας φέρουν φορτώματα,

Καραγκιόζηδες κακόμοιροι
Που δίπλα σας βοά η ευτυχία
Και σεις είσαστε όμηροι
Στης καλοπέρασης τα ψιχία

Κι αυτά ρευστά
Όπως της νύφης η χαρά!
Τι τρομεροί όταν είχατε μπρος σας
Έναν μικρότερο για εχθρό σας!

Τώρα μπροστά στο θηρίο δειλιάζετε
Την ουρά στα σκέλια βάζετε
Και το υπηρετείτε.
Α! Που να χαθείτε!

Εκτός από τη μορφή
Πάνω σας τίποτα δεν ανθίζει-
Από τα νύχια ως την κορφή -
Που άνθρωπο να θυμίζει.

Και Γη εσύ
Παρθένα χρυσή
Βιαστές τέτοιους αποτρόπαιους πώς
Ο ανθός σου ανέχεται ο αγνός;