ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΟ
(Λος Άντζελες 1989)

Μες σ' ένα διάδρομο μου ξένο
Βρίσκομαι. Κάποιον περιμένω.
Και βλέπω ως στέκω αποκάτου
Απ’ τα χρυσά παράθυρά του,

Χρωματιστα φορεματάκια
Να ’ναι γεμάτος-κοριτσάκια
Μικρούλες βγάζοντας φωνίτσες
Κάνουν στο διάδρομο βολτίτσες.

Γεμάτα ρώμη και υγεία
περνούν δυό δυό - τρία τρία
Παιδιά στη νιότη τους την πρώτη
Γεμάτα σφρίγος κι αθωότη.

Παιζογελώντας περπατάνε
Και με βιβλία στο χέρι πάνε
να διδαχτούν στα εργαστήρια
Της Επιστήμης τα μυστήρια.

…Φύγαν. Ο χώρος μοιάζει τώρα
Μια παγωμένη νεκροφόρα
Και τα χρυσά του παραθύρια
Λειψάνου κρύα λιβανιστήρια.
 
Εικόνα μία που στη μνήμη
σαν άλλες τόσες θε να μείνει
κι άχρηστη κι άσκοπη εκεί πάνω
θα στέκει ώσπου να πεθάνω.