Α! ΜΕΡΕΣ…
(Λος Άντζελες 1990)

Μοσχοκάρυα και φρύγανα ευωδιάζοντα
Το καλάθι της ανεπαρκείας σου πλήρες.
Αρώματα, σχήματα, χρώματα χαριέντως συγχέεις.
Ανέμελη και άδολη αγνοείς
Που τα φρύγανα και που τα μοσχοκάρυα ν' αποδώσεις.
Αστεΐζόμένη χαρίζεις τα πάντα-και το καλάθι μαζί.
Α! Μέρες κι αυτές της δωρεάς
ΑΙ Μέρες του σκορπίσματος κα! της ωραίας νιότης
Α! Μέρες που ανέφελες κι ανέγνιαστες διαβαίνουν
Α! Πρωτοξύπνητη, γλυκιά, λουλουδιασμένη ζήση
Α! Που και πέτρα νάσπερνες σού ήθελε ανθίσει,
Α! Μυστικόπιοτες βραδιές
Α! Πάλλουσες πρωίες
Α! Ηλιογέρματα ερυθρά-σαν όνειρο-σαν ψέμα
Α! Πρωινά Ανθοπότιστα
Α!   Πόδια φτερωμένα.