ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ

Ατέλεστο ακόμα το περβόλι  
πήρε τους δρόμους και ταξίδεψε.

Είδε τοπία καινούργια και ανθρώπους.
Εκάθησε μαζί τους, δίπλα τους
παίρνοντας απ' τη φαντασιά τους όσα εκείνοι
ανύποπτοι  του πρόσφεραν
καθώς στην άνθησή του το φαντάζονταν.

Στης Άνοιξης κατόπι
το μυστικό το δώμα εμπήκε,
και το χρονιάτικο το ραντεβού μαζί της έκλεισε
το ακατάλυτο.

Και μ' όλα αυτά ντυμένο,
έτοιμο πια
την ορισμένη θέση του στο χώμα επήρε,
χώρο αφήνοντας για την κοπριά
στα πόδια του ανάμεσα,
και κλίση τέτοια στις,
ιδεατές ακόμα,
των λουλουδιών του δίνοντας τις ρίζες,
που αυτές,
κάθε σταγόνα δρόσου ή βροχής
με σιγουριά δική τους να την κάνουν,
και σε άρωμα, και χρώμα, και ειδή
και ταίριασμα με όλα γύρω
απαρεγκλίτως να την μετουσιώνουν.