ΠΑΟΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Ευτυχώς το παιχνίδι δεν έγινε. Γιατί ίσως θα ξεκινούσε ο εμφύλιος πόλεμος και θα λυνόταν το Μακεδονικό μια και καλή.
Οι παράγοντες των ομάδων, οι τηλε-και ραδιοφωνο-παραγωγοί και παρουσιαστές, οι δημόσιοι και δημοτικοί άρχοντες, αποφεύγουν σαν ο διάολος το λιβάνι να μιλήσουν για το μίσος των βόρειων για τους νότιους έλληνες και το αντίστροφο.
Όμως αυτό υπάρχει. Όπως υπάρχει το μίσος των άσπρων για τους μαύρους, των παλαιστίνιων για τους ισραηλινούς, των φτωχών για τους πλούσιους και τόσων άλλων για τόσους άλλους-και τα αντίθετα.
Και το μίσος αυτό θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι. Όποιος αυτό δεν το βλέπει, ή δεν έχει μάτια ή τα έχει κλειστά.
Το 1971 ήμουνα έξω από τη Νέα Βύσσα, στον Έβρο, λοχαγός γιατρός, με το 558 Τάγμα Πεζικού, απέναντι από τους τούρκους-ήταν τότε που οι τούρκοι αποβιβάστηκαν στην Κύπρο. Ένα βράδυ πήγα στο χωριό για να πάρω ένα μπουκάλι νερό. Μια γριούλα ήτανε μέσα στο καφενείο του χωριού. Γυρίζει και με ρωτάει: «Από πού είσαι παιδάκι μου;» «Από μακριά γιαγιά», της λέω. «Από πού;», μου ξαναλέει. «Από την Πελοπόννησο» της λέω. Απάντηση σε τόνο παρηγοριάς: «Ε, δεν πειράζει παιδάκι μου, όλα από θεού είναι»!