ΞΑΠΛΩΜΕΝΟΣ

Στρίβω δεξά και γερνούνε τα δέντρα.
Στρίβω ζερβά-τραβάν από την άλλη.
 Ξαπλώνω κι από πάνω μου τα βλέπω.
Κρεμιέμαι από τα πόδια και τουμπάρω,
Το ίδιο και τα σπίτια κι οι ανθρ.ωποι.
Σ'τρέφω τα μάτια κι έσβησεν ο ήλιος.
Τα κλείνω κι όλα γύρω αφανιζονται.
Κοιμάμαι και για λίγο δεν υπάρχω.
Κι αφού και ζωντανός όντας ακόμα
Ολο τον κόσμο χάνω και αλλάζω,
Οταν αποφασίσω να πεθάνω
Ολα στο τίποτα θα τα γυρίσω.